Lieve allemaal,
Op dinsdag 2 augustus zijn Edwin en Wendy getrouwd! Wat is dat een apart gevoel als je kind gaat trouwen. Van te voren was ik al druk bezig om een ABC fotoboek te maken. 
Dus dan vliegen de jaren als een film aan je voorbij. Dat is al zo geweldig als je ziet wat we de afgelopen jaren met elkaar hebben beleefd. Maar als dan de dag daar is en Ed al bij achten bij ons komt, omdat hij thuis “niet meer welkom” is, dan is het echt zover. 
Heel relaxed begonnen we de dag en dat voelt heerlijk. Op het gemak naar de kapper voor een “moeder van de bruidegom” coupe. Thuis gekomen zag ik dat de witte kever gebracht was. Wat een super leuke auto!! Vooral die rieten mand met blauwe strik achterop. Tijd om ons van lieverlee om te gaan kleden. Eerst Edwin helpen met zijn kostuum. Wat zag ie er gelikt uit!! Daarna Ronnie helpen met zijn stropdas. De heren waren klaar om de foto’s te gaan maken. Wij hebben ons daarna klaargemaakt en zo stonden we om half 12 bij de Soete Suikerbol om de gasten te ontvangen. Een prima ongedwongen sfeertje. Ze hadden de stal van het restaurant feestelijk aangekleed met loper en al. En daar kwamen ze aangereden hoor! Even was het heel jammer dat het aan een stuk door regende, maar nadat ze waren uitgestapt en je hun stralende gezichten zag, vergat je die regen gewoon. Een kippenvel-momentje en dat was niet van de kou. Voor de bruid uit liepen het neefje en nichtje van Wendy en die strooide rozenblaadjes op de loper. Wendy werd door haar vader weggegeven en de ceremonie kon beginnen. 
De ambtenaar van de Burgerlijke Stand, een hele leuke dame, deed het zo leuk!! Ook weer heel ongedwongen en heel relaxed, je zag dat Ed en Wen er van genoten. En terwijl ik daar zit vliegen de jaren weer voorbij. Kijk hem nou toch zitten…..mijn grote vent…..ik kon mijn tranen een beetje wegslikken. En dan hoor je…geef elkaar de hand….de ringen werden om de vingers geschoven en ze waren getrouwd! Maar toen kwam het moment dat de getuigen werden voorgesteld. En dat waren woorden van Edwin over zijn 2 broers en Wendy over haar ouders. Maar wat bijzonder om Ed zo over zijn broers te horen. Dat hakte er bij mij helemaal in. Wat kunnen ze het toch super vinden met elkaar. Dat zijn mijn jongens!! 
De handtekeningen waren snel gezet en daar stonden Meneer en Mevrouw Stein. Ik kan wel zeggen dat ik super trots ben!
receptie was heel gezellig met aansluitend een hapjesbuffet met genodigden. 
Een feestavond daar hadden Ed en Wen geen behoefte aan. Wel hebben we wat mensen uitgenodigd om bij ons thuis te proosten op het kersverse jonge paar. Wat een super mooie dag!! 
Ja ja….je wordt ouder mama…….
Als het op deze manier mag gaan, graag. Dankbaar, blij, maar vooral trots!
Dikke kus!
Yvon.