Lieve lezers,

Wat is het toch eigenlijk simpel. Wat is het mooi om te zien hoe iemand kan genieten. Daar wordt je zelf zo blij van. Dan is niets meer belangrijk. Ik kom er zo op terug.

Vorige week zijn Wim en ik een kort weekend weg geweest. Ondanks dat het mega slecht weer was, hebben we heerlijk genoten. Even weer tijd voor elkaar en dat is oh zo belangrijk. We zaten is een 4 sterren hotel en das te merken aan onze kamer en zeker ook te merken aan het eten. Heerlijk!! Op maandag reden we naar Den Haag en kwamen uit bij Panorama Mesdag. Daar had ik veel over gehoord, maar ik was er nog nooit geweest. We liepen naar de kassa om kaartjes te kopen, maar wat bleek: het pinapparaat deed het niet. En contant geld hadden we niet bij ons. De vrouw stelde voor, dat we eerst de ronde deden en daarna bij het restaurant konden betalen. Oké, gaan we doen. We liepen langs alle schilderijen en bij het Panorama keek ik mijn ogen uit. Echt geweldig! Na een tijdje kwamen we in het restaurant en daar hoorde we dat het apparaat nog niet gemaakt was. Jullie hebben geluk, zei ze. Hè, wat vind ik dat nou vervelend, zei ik schijnheilig. We komen nog wel een keer terug 😉 (tuurlijk). Dat scheelde weer € 20,00. Wij hebben ook altijd geluk!
Van de week hadden we heel wat te doen. Dinsdagavond bij kennissen op bezoek en donderdag nog even bij mijn buurjongetje Sam langs. Sam moest net de fles krijgen en ja….dat hoef je mij geen 2x te vragen. Wat een heerlijk ventje. Toen Wim het overnam, voelde hij na een tijdje dat Sam nat was. Ik ga hem wel verschonen, zei de buurman Erik stoer. Hij was maar net boven toen we hem hard ESMÉÉ…hoorde roepen. Hij zit onder de poep tot onder zijn oksels. Hij wist zich geen raad. Wij met z’n allen naar boven en ja hoor, de buurman viel goed in de prijzen. De kleine Sam werd heerlijk in bad gedaan en genoot volop. Zo leuk om effe mee te maken.
Woensdagmiddag had ik om 16.30 uur vrij, want we hadden kaarten voor Anouk. Er kwamen de hele dag al mensen in de winkel die er ook heen gingen. Dan ben je de hele dag al in de stemming. Wat had ik er zin in. Thuisgekomen snel een salade gegeten en terwijl we aten ging de telefoon. Terwijl die ging, kreeg ik ook whats up berichtjes. Eerst dacht ik nog dat ze een geintje maakten, maar nee hoor het was echt waar. Het ging gewoon niet door! Wat was dit balen zeg, maar goed voor Anouk nog meer. En als het goed is, gaan we a.s. woensdag. Dan hebben we het nog tegoed.
Vrijdag was ik de hele dag vrij, want we gingen met de fam Stein (en tante Ada die weer over was uit Canada) een weekend weg. Nog ter ere van hun 50-jarig huwelijk. Moeders had gevraagd of ik iets wilde zoeken op internet en zo was ik uitgekomen op een luxe vakantiewoning in Sluis. Oké, het was wel 2 uur rijden, maar wat was het een geweldig huis. Wat een luxe! Een geweldige inrichting met 2 super badkamers, 2 vaatwassers, allemaal aparte slaapkamers en vooral een hele ruime zitkamer. En dan nog het leuke plaatsje Sluis (met het 3 sterren restaurant “Oud Sluis” van Sergio, waar we naar een blik op de kaart al snel zagen dat we er niet zouden eten, ha ha). Mijn schoonouders hebben genoten volgens mij en dat was de bedoeling van dit weekend. Vanmiddag reden we weer naar huis en zijn we bij…., jullie raden het al, “In de Soete Suikerbol” gaan eten. Wat hebben we gelachen, de sfeer zat er goed in. Met een voldaan gevoel zitten we nu thuis aan een bak koffie. Hoe leuk is dit!!! Dit is echt mijn stopwoordje. In de winkel hoor ik zelfs van de klanten. Ik kan nu zeggen, hoe super is dit!! Want ach zeg nou eerlijk, genieten is simpel. Iedereen kan het. Je wordt er blij en gelukkig van en vergeet je even de perikelen van alle dag.
See you next week!

Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Net terug van een kort weekend weg en weinig tijd om te schrijven. Ook nog een rare hectische week voor de boeg. Het zal dus volgend weekend worden dat jullie weer van mij horen.
Tot dan!!

Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Oeps, vorig weekend niet geschreven. Het zat er gewoon niet in. Ik zal jullie even bijpraten.
Vorige week maandag was Madelon nog niet terug van vakantie en dus mocht ik samen met Cynthia zorgen dat de winkel er tip top uitzag. De nieuwe folder ging die dag in en dus veel werk aan de winkel. Leuk om te doen en alles was precies op tijd klaar. We hadden een actie van 2de broek halve prijs. Dat loopt altijd als een trein en zeker toen we een waslijn in de passage hadden hangen met allemaal jeans eraan. Dat viel wel op! Ook stond er in de folder een leren tas in 2 kleuren. Nu was mijn collega Cynthia op slag verliefd op die tas. Ik heb haar iedere dag moeten aanhoren over die tas, ze moest en zou hem hebben. Toen ik hem eenmaal in de winkel had neergezet, moest ik toegeven dat hij wel iets had. Wat is dat toch met vrouwen en tassen?? Van de week heb ik hem eens “uitgeprobeerd”. Ik moet toegeven, hij is gaaf.
Vorige week vrijdag moest Jasper naar de tandarts om 4 kiezen te laten trekken. Hij had gezegd, doe maar in 1 keer. Echt een kanjer!! Hij vond het reuze meevallen en was blij dat afgelopen week eindelijk zijn beugel geplaatst zou worden.
Zaterdag was er “de Verbeelding in Pijnacker. En met dat mooie weer zijn er dan heel wat mensen op de been. Dat betekend GEZELLIGHEID! Ik had Victor een whats up gestuurd of hij zin had in een terrasje pikken. Nou dat had hij wel en zo zaten we om half 3 bij Delifrance heerlijk in het zonnetje aan de wijn. Maar na een half uur kwam daar de schaduw. Dan maar verhuizen naar een ander tafeltje in de zon. Daar hebben we ook nog even gezeten, maar al snel was het over. Er zat maar 1 ding op, afrekenen en op naar het Witte Huis. Dat zat helemaal vol en Vic zei: er hoeven maar 2 mensen op te staan Yvon. Tegelijkertijd staat er een dame op en zegt: gaat u hier maar zitten. Nou dat kon niet mooier! We zaten wel met een oudere dame aan tafel, maar dat was eigenlijk alleen maar leuk. Victor heeft haar zelfs getrakteerd op een wijntje. Wat hebben we gelachen zeg. Broer, het was een top middag!
De maandag ben ik begonnen met koffie drinken bij de buurvrouw. Het wordt nu een beetje tijd om de buurt te leren kennen. Echt heel gezellig en dat zal zeker nog wel vaker voor gaan komen. ’s Middags de boekjes voor toneel doorgenomen en mijn voorkeur aangegeven. Ja ja, dat gaat ook weer beginnen.
Afgelopen dinsdag was een hele rare dag. Wim die jarig is, maar de hele dag op cursus moet en dus laat thuis is. Jasper en ik die al om kwart over 8 op de fiets zaten naar de orthodontist in Delft. Zijn beugel moest gezet worden. (fijn zo’n moeder die overal een foto van neemt, hi hi) Diezelfde ochtend hadden Wendy en Edwin een intake gesprek bij Ad hoc. Ze zouden heel graag op zichzelf gaan wonen. Hun voorkeur ging uit naar het oude Hofland. Daar zijn een aantal kamers die verhuurd worden, het zogeheten anti kraak. Ze zouden ’s middags laten weten hoe het was verlopen. Zo gezegd, zo gedaan en ik krijg een telefoontje van Edwin dat  het inschrijven gelukt was, maar dat het Hofland niet ging lukken. Tenminste niet met z’n 2-en. Nog geen uur later kreeg ik te horen dat ze in aanmerking kwamen voor een woning in Wateringen. De volgende dag zouden ze het gaan bekijken en moesten ze beslissen.
Heel toevallig vroeg een kennis van mij of ik iemand wist voor wat spullen uit de woning van haar zoon. Hij zou weer thuis komen wonen en de inboedel moest weg. Ik zei nog zulke mooie spullen moet je op marktplaats zetten, kan je er nog iets voor vangen. Daar hadden ze helemaal geen zin in en toen gaf ik aan dat Edwin bezig was met een huis. Laat maar weten, zei ze, hij mag zo alles hebben. Jeetje, wat super zeg!
Woensdag belde Edwin dat ze de eengezinswoning geaccepteerd hadden en dat ze 4 dagen de tijd hadden om er in te gaan. Oh ja….. Oké….geen tijd om te wennen. Zo hebben we de spullen vrijdag opgehaald en in de woning gezet. Tenminste, hetgeen wat door de deur paste. De 3-zits bank ging niet lukken en dus hebben we die opgeslagen. Die komt misschien wel een andere keer van pas. Uiteindelijk is het een knus huisje geworden. Alleen kan het zomaar zo zijn, dat ze er eind januari uit moeten. En dan?… Ach, er zijn er zoveel die het op deze manier doen, we gaan het wel zien. Maar dat het in mijn hoofd nog een beetje een chaos is, kun je je wellicht wel voorstellen.
Zaterdag ben ik de hele dag in de weer geweest. Eerst boodschappen gedaan en daarna met Corine samen naar Wateringen gegaan. Ze was even benieuwd hoe het eruit zag en zo konden we gelijk wat dozen meenemen. ’s Middags het gras gemaaid, nog het een en ander in het dorp gehaald en thuisgekomen ook nog van het zonnetje genoten. ’s Avonds kwamen Ton en Babs op de borrel en dat was zoals gewoonlijk heel gezellig.
Zondag na het ontbijt richting de Soete Suikerbol. Daar hadden pa en ma een feestje georganiseerd ter ere van hun 50-jarig huwelijk.Een hele gezellige dag gehad met familie en vrienden. Wat zaten pa en ma te genieten, heerlijk om te zien. Ook al zal het voor pa best vermoeiend zijn geweest, morgen kan hij nog eens rustig nagenieten. Nadat iedereen naar huis was gegaan en pa en ma thuisgebracht waren, hebben Wim en ik nog een wijntje op het terras genomen. Lekker in het zonnetje, heerlijk genieten! Het weekend zit er al weer op. Vanavond ga ik languit op de bank, omdat het kan :). Ook dat is genieten!!

Liefs,
Yvon.
Ps. Ziet ie er niet geweldig uit!! Je zal maar grensrechter zijn bij een 2de klasse voetbalclub. DSVP pakt flink uit, het hele team zo’n zelfde outfit.. Wat nou crisis.

Hallo vrienden,

Maandagmorgen ben ik eerst als een tornado door het huis gegaan, want de rest van de week had ik daar geen tijd meer voor. Madelon was op vakantie gegaan en ik zou de hele week de winkel voor mijn rekening nemen. En dat begon maandagmiddag. Stiekem vind ik het toch wel heel erg leuk om even de touwtjes in handen te hebben. Maar omdat er zoveel meer leuke dingen zijn, is het wel aanpoten. Thuis moet alles gewoon doordraaien en gelukkig heb ik mijn lieve vent die heel veel dingen van mij overneemt. Maar hoe dan ook, ze hebben allemaal wat aandacht nodig en dat kost best energie.
Dinsdagavond ben ik naar een lesje Salsa gegaan en aansluitend mocht ik ook een uurtje Zumba meedoen. Nou, daar ga ik me voor aanmelden!! Dat Zumba is echt iets voor mij, heel explosief en conditioneel best zwaar. Achter elkaar door, heerlijk!!! Ik heb mijn plekje weer gevonden en ik ben er blij mee. Kan ik weer een beetje in chape komen (als dat nog gaat lukken, ha ha).
Voor de rest was er in de winkel zat te doen. De winkel moest enigszins omgegooid worden voor de folder van a.s. maandag. Daarnaast is elke klant wel op zoek naar een winterjas en daar wil ik ze graag mee helpen. Het liep dan ook als een speer! Afgelopen donderdag las ik een mailtje van de regiomanager. Hij schreef, lieve dames daarentegen de rest van het land er flink onder zit, scoren jullie 100%. Keep on the good work!! Heerlijk om te lezen en dan dat plaatje erbij met 2 grote duimen omhoog, geweldig. Zolang er maar mensen in de winkel komen, dan kunnen wij ons best doen. Na een wat mindere vrijdag, was zaterdag gelukkig wel weer top.

Van de week kwam iemand van de winkeliersvereniging de winkel in en vroeg of ik zaterdagochtend kledingsetje klaar wilde hebben voor de modeshow op het Raadhuisplein. Ik heb het nieuwste van het nieuwste voor de modellen klaar gehangen en dat hebben ze zaterdag voor een ieder geshowd. Gelukkig is er dan een fotograaf die foto’s neemt (thankx, ackershof2.nl ), want in de winkel was het te druk om even weg te lopen om het te zien (wat ik achteraf best wel jammer vond). Het leuke van zo’n modeshow is, dat er ’s middags iemand de winkel in komt die op de catwalk zo’n leuk jasje heeft gezien. Dat ze dan ook nog een winterjas voor haarzelf en haar vriend meeneemt en een shirt en broek, dat maakt het allemaal extra leuk. Om 5 uur gaat de winkel dan dicht en hebben Cynthia en ik nog een uur extra werk om de etalage klaar te maken. Met Wim had ik om kwart voor 6 afgesproken in de Guyter. Jasper was een weekend op kamp, Edwin was weg voor een optreden en Ronnie, die wel even meeging, moest bij A.H. werken. Het werd iets later en Ronnie was al klaar met eten en vertrok kort na mij en zo zaten Wim en ik heerlijk samen aan een wijntje. Ik zat echt even bij te komen!! Dit is het echt voor mij, gezelligheid, wijntje, heerlijk eten en af en toe een bekende die langskomt. Zo zag ik ook een klant uit de winkel die van de week een spijkerbroek had gekocht. Ze stond van de week al te stralen, maar toen ik haar in de Guyter gedag zei, zei ze weer dat ze zo blij was met haar broek. I love it!!!
Zondagochtend hebben we met Ronnie eerst uitgebreid ontbeten en om half 11 zijn Wim en ik naar de Viergang vertrokken. Daar begon de fietstocht gesponsord door de Rabobank. Wij fietsten samen met Corine en Marco voor “de Zonnebloem”. Wat een geweldig weer voor een fietstocht. Halverwege even een tussenstop voor een bak koffie en na 30 km waren we weer terug. Hè lekker!!

Thuisgekomen hebben we iets gegeten en daarna zijn we naar een verjaardag geweest in Maassluis. Thuisgekomen bij mijn schoonouders een pizza gegeten en zo zit ik nu lekker relaxed thuis achter de laptop. Wat heerlijk zo’n week, ik heb er een goed gevoel over!! Morgen mag ik nog een dag werken van half 10 tot half 6. Ik hoop voor Madelon dat ze zich heeft kunnen opladen, ze heeft het verdiend.
Ik kan alleen maar zeggen, van werken wordt je niet moe, het geeft je energie!! Ik hoop het nog lang te mogen doen.
See you al next week.

Liefs,
Yvon.
Ps. Van de week kwam Laura in de winkel, een oud collega van Madelon. Ze heeft een eigen website en daarvoor heeft ze een item gemaakt over mode i.s.m. Lake side.
Naar mijn mening echt een hele leuke side!! Klik maar op de link rechts bovenaan mijn site, dan kun je het zelf beoordelen.

Lieve allemaal,

Een heerlijke week achter de rug. De najaarscollectie hangt voor een groot deel in de winkel en dat brengt ook weer klanten met zich mee. De mode is voornamelijk vrouwelijk stoer en daar kan ik me wel in vinden. En dat is alleen maar prettig in het adviseren.
Donderdagavond had ik met Carolien in de Guyter afgesproken. het was alweer een tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden, dus veel te bespreken. Het was super gezellig!! Heerlijk zo even op een doordeweekse dag. Even die ontspanning, dat is zo belangrijk. Vrijdag ging ik onder werktijd naar het Witte Huis, want daar zouden kennissen gaan trouwen. Even een fotootje schieten voor zover dat ging. Geweldig om Michel in het pak te zien, terwijl hij in het dagelijkse leven altijd in een T-shirtje met spijkerbroek loopt. En het stond hem geweldig! ’s Avonds zijn Madelon, Cynthia en ik na sluitingstijd ons startbewijs voor de 12-inch gaan halen. We kregen er zoveel zin in!!
Zaterdag was ik vrij en kon ik de kar met fietsjes een beetje aankleden. Zo rond half zes kwamen de dames bij mij en konden we met elkaar naar de Sportlaan fietsen. Wat een heerlijke driewieler hadden we. De 3 gasten die door Lake Side zijn gesponsord, hadden deze kar voor ons gemaakt. Echt top van die jongens!! Volgend jaar kunnen we er zo weer op fietsen. Toen we de kar volgeladen hadden met flesjes water (er was nog niet genoeg gevallen, ha ha) met op het etiket Lake Side 10% korting, konden we naar de Sportlaan. Voordat we zouden starten, hebben we nog een biertje gedronken. Even moed indrinken (alsof we het nodig hadden). Wat was het weer een happening. Echt zo gaaf om hier aan mee te doen. De tocht verliep helemaal vlekkeloos, wat hadden we een lol zeg. Halverwege kwamen we langs Madelon haar huis en konden we de kar opnieuw met flesjes laden. De kar hield het al die tijd vol, dit in tegenstelling tot 2 jaar geleden. Wat is dit genieten zeg!! Rond acht uur kwamen we over de finish, veel te snel naar mijn zin. Alhoewel ik ook wel zin had in het feest. Om negen uur begon het spektakel, wat een show. Op een gegeven moment worden de winnaars bekend gemaakt en laat de kar van “onze” 3 mannen de meest technische kar zijn. Vallen ze, net als vorig jaar, weer in de prijzen. Dus Madelon en ik naar voren om ze applaus te geven. Daar staat eerst nog de look a like van André Hazes te zingen. Hij kreeg twee biertjes, waarvan er 1 op de grond stond en 1 hield hij in zijn hand. Ik rek me uit om net te doen alsof ik het biertje wilde pakken (3 meter voor me). Hij kijkt naar me en houdt zijn glas op. Ik gebaar, lekker hè! Na zijn nummer zegt hij in de microfoon, “Heb je dorst?” Ja zeg ik! Dus zegt hij tegen de cameraman, geef deze jonge dame even mijn biertje. Madelon moest zo lachen, dat heb jij weer! Ik proost op hem en zing uit volle borst mee. Na zijn optreden werden de prijzen uitgereikt. Staat er ineens iemand van de organisatie voor me met een biertje. Die krijg je van “André” en achter het doek staat hij te zwaaien. Nou ja… uh…. bedankt!!!! De rest van de avond was een groot feest. Veel vrienden en bekenden en iedereen had het naar zijn zin. Dansen, zingen en voor zover het kan kletsen.

Hier heb ik het zo naar mijn zin, wanneer is het volgende feestje! 🙂 Om half twee waren we thuis en was ik blij dat ik naar mijn bed kon.
Zondagochtend kregen we visite uit Wijchen. Christiaan met zijn 2 kinderen kwamen langs. We hebben 3 jaar geleden naast elkaar op een camping in Italië gestaan. Daar hebben we zo’n leuke tijd met elkaar gehad. En afgelopen zomer stuurde hij na een hele lange tijd een berichtje. Hij had heel wat meegemaakt en wilde zijn verhaal graag komen vertellen. Zo hebben Wim en ik ze tijdens de Nijmeegse Vierdaagse weer gezien en zouden ze snel weer naar Pijnacker komen. Dat hebben ze dus gedaan en wat fijn dat ze geweest zijn! Na het avondeten zijn ze naar huis gegaan.
En zo zit ik nu mijn stuk te schrijven en kan deze heerlijke week nog dunnetjes overdoen. Geniet ik gewoon wéér!

Dikke kus,
Yvon.
Ps. Wat leuk als er ineens iemand roept: Hé Gewoon Yvon!

Hallo allemaal,

De warme dagen beginnen een beetje op te raken. Zo jammer, zeker als je zo’n zomertypje bent als ik. Heerlijk om buiten te eten, fietsen in het zonnetje, wijntje op een terras.

Zelfs de ramen zemen wordt er een stuk leuker op. Dan zit er dus niets anders op, om de vakantiefoto’s nog maar een keertje te bekijken. Want we hebben zowel in Oostenrijk als in Italië heerlijk weer gehad. In Oostenrijk konden we zelfs ’s avonds in onze korte broek buiten zitten. Dat hebben we wel anders meegemaakt. Hier volgt een kort verslag van de vakantie.

De dag voordat we ’s ochtends vroeg zouden vertrekken, heb ik nog gewerkt en aansluitend ook nog met Madelon uit eten geweest. Dus dat betekende ’s avonds nog alles in orde maken. Niet helemaal slim, want wat bleek later, ik was een hoop vergeten mee te nemen. Toen ik ’s morgens vroeg om 6 uur de deur achter me dicht wilde doen, kreeg ik hem niet op slot. Dus Wim zijn sleutel geprobeerd, maar daar lukte het ook niet mee. Om nou zo vroeg aan de deur te gaan lopen schaven, dat zagen wij niet zitten. Dus dat werd een berichtje naar de buurvrouw later op de dag. Ze had het al gemerkt en wilde wel een slotenmaker laten komen. Heel fijn, dan verloopt de vakantie net even iets relaxter. Dezelfde dag kreeg ik nog een bericht van mijn buurvrouw, haar man het al verholpen en de slotenmaker was afgebeld. Heerlijk zulke buren!! In 2 dagen rijden kwamen we in ons appartement aan. Geweldig ruim en ieder met een eigen slaapkamer. Een grote leefkeuken van alle gemakken voorzien. We hebben er heel wat gewandeld en ook Wendy vindt het heerlijk om te doen. Al was de eerste keer klimmen wel wennen en moest ze de ademhaling even onder controle krijgen. Maar na een tijdje kon ze net als wij genieten als ze daar bovenop die berg stond. Het uitzicht is dan zoveel waard, je krijgt er een kik van. “Dit wil ik later ook doen met mijn eigen gezin!” Mooi om te horen! Ook zijn we een dag gaan raften. Familieraften is te simpel voor jullie werd er gezegd. Oké….Dus gingen we vol goeie moed er naartoe. We hadden een hele leuke instructeur (Sebastiaan) die er volop zin in had. Wat een belevenis!!! Heerlijk om te doen zo met het gezin. Halverwege stopten we voor een pauze. Daar hadden we de mogelijkheid om van een brug af te springen. De jongens liepen gelijk mee naar boven en Wim gaf aan dat hij beneden bleef. Ik wil jullie morgen graag naar Italie brengen, zei hij lachend. Nou, dacht ik, ik ga wel. Ik probeerde Ronnie het een en ander uit te leggen van wat ik had gehoord. Ik was eigenlijk alleen maar met Ronnie bezig. Als eerste ging Edwin, daarna Jasper en toen Ronnie. Sebastiaan telde af en gaf een zet. Een super sprong zei hij, zo moet het!! Daarna stapte ik op de reling. Nee…..!!!! Waarom wil ik dit? 8 meter hoog….. Dus ik zeg nog, Durf ik dit? Wass???? En toen telde hij tot 3 en weg was ik. Gillen!! Maar wat tof dat ik het gedaan heb!!
We zijn ook nog een dag naar Wagrain geweest. Daar zijn we 3 jaar achter elkaar geweest en de laatste keer 5 jaar geleden. Daar kon je zo geweldig boogschieten! Edwin zei nog: kijken of hij ons nog kent! Ja hoor Ed, 5 jaar geleden!! Jullie waren een stuk kleiner en zo vaak zijn we niet geweest. En wat zei die eigenaar? Jullie zijn hier toch vaker geweest? Nou ja !! Zo leuk om daar weer te zijn, een pracht plek. En zeker ook leuk om te doen en we zijn dan ook bijna 3 uur bezig geweest. We hebben onszelf tenslotte getrakteerd op een apfelstrüdel in vanillesaus met slagroom. De lekkerste eet je echt daar, hmmm. En vraagt hij, wie heeft er gewonnen? Die Mutti zeg ik vol trots.
Na 10 dagen mooi Oostenrijk zijn we naar Italië gereden. Daar hadden we ook een prima tent als laatste in het rijtje. Een hele mooie camping met een mega oprijlaan en 4 zwembaden met super glijbanen . Het plaatsje was ook geweldig, maar dat vind ik ook het leukste aan Italië. Een wijntje drinken op een terrasje is daar zo geweldig. De straatjes, de winkeltjes, de ijsjes, de taal, het sfeertje, helemaal top. Op een avond gingen we naar het dorpje om iets te drinken. Maar het was best druk en oh zo moeilijk om een plekje te vinden. Opeens zie ik plek voor 6 en daar hebben we met elkaar cocktails en wijn gedronken. Wordt er ineens omgeroepen dat er over 20 min vuurwerk wordt getoond. Gaaf!!! We hadden al nagevraagd waar er vuurwerk zou zijn, maar ze vertelden dat er op het moment niets was. En nu zaten we daar en kregen we het op een presenteerblaadje. En wat nog mooier was, we zaten eerste rang!! We hoefden alleen maar te gaan staan en af te wachten. Ze begonnen met prachtige klassieke muziek en langzaam aan kwam het vuurwerk er bij. Vuurwerk op muziek, nog nooit gezien. Echt kippenvel!!!!Op muziek van Andrea Bocelli, echt waanzinnig. Wat hebben we genoten.

 Onze vakantie kon niet meer stuk. De kers op de taart.
Jullie begrijpen we hebben het heerlijk gehad. Toen we thuiskwamen heb ik eerst alle was weggewerkt. Wat een klus! Maar we waren nog niet thuis, of we kregen het bericht dat Ben, de man waar ik werkte, was overleden. Wat was ik blij dat ik nog innig afscheid had genomen voor mijn vakantie. Maar dit had ik toch niet verwacht.
Het weekend zat gelijk vol, zaterdag hadden we eerst een bbq van het eerste van DSVP, wat heel gezellig was. Zondag een verjaardag in Portugaal. En omdat ik zo graag van het weekend wilde fietsen, hadden we besloten om er op de fiets naartoe te gaan. Wat we niet gerealiseerd hadden, was dat het 2 uur fietsen was. Maar we moesten ook nog terug. En omdat we met de jongens met het eten hadden afgesproken i.v.m. onze trouwdag, zaten we langer op de fiets dan dat we op die verjaardag waren. Ook komt Erik, mijn buurman (en redder in nood voor toneel), langs om te vertellen dat hij vader is geworden. Zo ging ik van de week eerst condoleren en daarna op kraambezoek met de volgende dag was de crematie. Ook zag ik op mijn rooster, dat ik 4 dagen moest werken. Dat was best een volle week. Na zaterdag een zelfgemaakte taart gebracht te hebben bij de buren, kwam Corine effe een bakkie thee drinken in het zonnetje( en natuurlijk ook bijkletsen). Gelukkig was het dit weekend verder lekker rustig en dat bevalt ons prima.
Maar we are back in business , net als de jongens op school. Daar hoef je niets voor te doen, dat gebeurt gewoon. Maar ergens vind ik het ook wel lekker hoor!
See you next week!!

Dikke kus,
Yvon.
Ps. Na al dat vele wandelen wel even tijd genomen voor de pedicure. Heerlijk!!

Lieve allemaal,

We hebben het gehaald!! Wim voor de eerste keer en ik voor de 4de keer. Wat is het toch een mooie en grandioze belevenis. Ik blik even terug.
Vrijdagochtend stonden we op na een te korte nacht. Half 12 slapen en 4 uur weer op, pff… Maar goed, op zo’n laatste dag maakt het gewoon niet meer uit. We gingen van start, na begroet te worden door (volgens mij) alle studenten uit Nijmegen. Wat een volk was er op de been. Zo gaaf om te zien. Er zat wel de nodige drank in, maar totaal niet vervelend. Na een uur moest ik ineens naar de wc en ik pakte de eerste de beste mogelijkheid. Dat was in een kroeg waar maar 1 wc was en er waren meer mensen (joh!). Dat werd dus wachten en dat duurt lang. Het mooie is dat je het zonde vindt van je vroege start. Maar dat maakt natuurlijk helemaal niet uit. Het is geen race, je loopt voor jezelf. Maar toch zit er iets van een strijdgevoel in. Maar wat een opluchting als je naar het toilet bent geweest, je loopt dan een stuk soepeler. We zijn een hoop bekende uit Pijnacker tegengekomen en met elkaar opgelopen. Ons tempo ligt iets hoger en na een half uurtje loop je dan weer verder. Op 20 km zijn we gestopt voor een bak koffie met een gevulde koek in het plaatsje Linden. Dit dorp heeft met de Nijmeegse een thema en dat was dit jaar troonswisseling. Leuke creaties en woordspelingen. Een lekker muziekje er bij en het kopje koffie wordt nog lekkerder. En we gingen weer, op naar Cuijk. Woaw, wat een spektakel. Muziek, dansen, springen, swingen en …lopen. Er stond een camera en daar kwam ik dansend op af. Ik had zo de ruimte, dat ik de hele straat gebruikte. Zo heerlijk om te doen. Mensen langs de kant die klappen en joelen en zeggen, “nou jij kan nog wel een keer”. Ik lach dan en ga vrolijk door, maar als je dan na het feestgedruis weer gewoon gaat lopen, dan voel ik het wel hoor. Mijn schenen en voeten doen behoorlijk zeer. Maar geen blaren en daar ben ik blij mee. Op de dijk lopen met het warme weer was pittig, maar goed te doen. Helemaal als je ineens een bekende tegenkomt. De 2 mannen die we in Katwijk bij de kippenloop hadden gesproken. Niet te geloven! We hebben bijna de hele dijk lopen kletsen en weer ben je een stuk verder. Wel vroeg ik waar hun kikkerpak nu was, want daar waren ze aan te herkennen hadden ze gezegd. Nee, met dat warme weer doen we dat pas 6 km voor de finish aan. Oh, jammer.. Leuk om effe te kletsen. En dan kom je op de Via Gladiola en dan is het nog 12km. Wat een sfeer, dat is zo mooi. Allemaal vrolijke gezichten. Je krijgt gladiolen en voelt je echt een held. Op nog 2km voor de finish, stonden Theo en Ilse met hun kids ons op te wachten. Met champagne werden we onthaald, zo gaaf. Ik denk dat we er een kwartiertje hebben gestaan en daarna hebben we het mooiste stuk gelopen. Kippenvel krijg je er van. En wat ben ik blij dat ik dit samen met Wim mag meemaken. Wat is het heerlijk als je samen zo kan genieten. De tranen stonden hoog, maar we konden het droog houden. En daar was de finish en kon ik mijn “kruisje” ophalen. Maar wat eigenlijk wel zo belangrijk was, schoenen uit en dan eerst een biertje. Hoor ik ineens: Yvon! Kijk ik achterom, staan daar Jobea en haar man!!! 2 jaar geleden hebben we vaak met hun gelopen en gelachen en ik had al tegen Wim gezegd, het zou toch leuk zijn als ik ze zou zien. En dan op de laatste dag! We zijn op de wedren een biertje met elkaar gaan drinken. Opeens zei ik tegen Wim, we moeten nog een foto laten maken. Oh ja, laten we dat eerst doen. Komen we daar, beginnen ze al te lachen. Die jongen maakt de foto en zegt voor Wim en Yvon hè! Wat lachen joh, je weet het nog (had ie vast ergens opgeschreven, ha ha). Met een hele leuke foto en nog een paar biertjes liepen we terug naar de wedren. Staan daar ineens Astrix en Obelix , daar wil ik wel even mee op de foto. Wat maken mensen er toch veel werk van, prachtig. Ik ga weer zitten en loopt er een kikker voorbij. Zou dat…? Ben jij.. ik kijk en zie geen bekend gezicht. Wie zoek je vraagt hij. Nou 2 kikkers van de kippenloop, zeg ik. Die zitten daar verderop en we zijn met z’n 4-en. Oh echt! Nou, dan kom ik zo naar jullie toe. Dat hebben we toen gedaan en we hebben ze gevonden, stelletje gekken (prettig gestoord). Toen zei ik tegen Wim dat ik nog wel even wilde dansen. Oh ja, jij bent echt gek. Er stond een band geweldige nummers te zingen en daar wil ik op swingen. Dat heb ik toen gedaan (en Wim ook hoor!). Komt er een man aan (70+) en geeft Wim zijn camera en komt naast me staan. Met jou wil ik op de foto! Dat jij nog zoveel energie hebt, niet normaal. Zo leuk die man. We hoopten dat Rob en Jo al over de finish waren, zodat we samen een biertje konden drinken. We wachten wel even op ze (maar wel met een biertje, hi hi) en ik blijf een beetje swingend en klappend in de lucht in het rond kijken. Komt er een man naast me staan en zegt :”er zijn klachten van de regiekamer gekomen”. “Het gaat over je oksels”. Dus ik kijk ernaar en zeg, nou dat valt toch reuze mee! Als ik daar om 4 uur ’s ochtends ook nog aan moet denken! Hij begint te lachen. Is dat je vriend vroeg hij, waarop ik zeg, nee mijn man. Wegdoen, ik ben veel leuker! Dat kan niet, hij is de leukste! Daarna zegt ie tegen Wim, als ik jou 50 cent geef, mag ik je vrouw dan kussen. En Wim zegt, jij mag het gratis en hij geeft zo een zoen op mijn mond. Oké….”Wat een energie heb jij, geweldig”. Wel heerlijk als mensen dat zeggen en ik moet zeggen dat ik ook niet moe was. Tuurlijk doet alles zeer, maar daar denk ik gewoon niet aan. Het was al half 5 en ik zeg tegen Wim laten we nog een foto gaan maken ter afsluiting. Dus wij weer naar het tentje en die hebben deze foto genomen (nu met wat biertjes achter de kiezen). Ze willen heel graag dat wij een bericht sturen over hoe wij het ervaren hebben en dan met deze foto er bij. Gaan we zeker doen! We zijn daarna naar “huis” gefietst om ons op te frissen. We hebben nog lekker chinees gegeten met elkaar wat een super gezellige afsluiter was. We hebben zo’n fijne week gehad bij hun, het zijn echt toppers met z’n allen en Ilse…ja die is in 1 woord geweldig. Om half 9 kwam onze trein en toen we instapten stond daar ineens Peter. Peter die mij in 2010 over de finish heeft gepraat. Dit is toch niet te geloven!! Hij had ook gelopen , maar we hadden elkaar niet gezien en dan nu op het allerlaatste moment. Toeval bestaat niet, nu weet ik het zeker. Om elf uur  kwamen we in Pijnacker aan en daar stond Jasper met de fiets, zodat Wim niet naar huis hoefde te lopen. Die had achteraf toch beter niet kunnen dansen, daar heeft hij nu spijt van. Thuisgekomen stonden er mooie paarse gladiolen van Edwin en Wendy, Jasper had een chocoladetaart gemaakt en Ronnie gaf een mooie bos bloemen. Ze hadden de vlag uitgehangen met schoenen eraan en de wijntjes en zoutjes stonden al klaar op tafel. Wat een thuiskomst!! Heerlijk om weer thuis te zijn. Ik mopper wel eens op ze, maar wat zijn het toch heerlijke kids.
Na een nacht in je eigen bed hebben we zaterdag rustig aan gedaan. Van vriendinnen kreeg ik het bericht, dat ik op SBS6 dansend voorbij was gekomen. Ik heb gelijk programma gemist gekeken en ja hoor, daar kwamen we. Wim en ik zijn boodschappen gaan doen en daar kreeg ik reacties dat ik op tv te zien was. Lachen toch! Om 5 uur werden we bij het Witte Huis verwacht voor een foto voor de Telstar. Leuk om elkaar te zien en de verhalen te horen. We hebben met een groepje nog wat gedronken en afgesproken dat we elkaar volgend jaar zeker weer gaan zien. Om 7 uur waren we thuis en daar hadden Edwin en Wendy een bbq verzorgd voor zijn vrienden en ons. We konden zo aanschuiven. Het was super gezellig! Nu is het zondag, lekker rustig. We gaan bijkomen van alles. Wim en ik zijn van plan om volgend jaar de 50km te gaan lopen, tenminste dat zeggen we nu. Voorlopig zit ik met dikke voeten en warmte-uitslag dit verhaal te tikken en Wim strompelt door het huis (blaren).
Voorlopig is dit even het laatste verslag en ga ik in september weer een keertje verder. Een hele lekker zomer allemaal en ga voor alles wat leuk is.
Maak van iets moois, iets bij”ZON”der moois.

Dikke kus van mij,
Yvon.

Hallootjes,

Helaas kon ik gisterenmiddag mijn kaart van de late start niet ruilen met iemand die een vroege had. Dat zat er wel in, iedereen wilde vroeg starten. Dus ging bij ins de wekker om 5 uur en waren we even over 6-en op de Wedren. Heerlijk weer om te lopen, al kwam de zon gelijk door. In het begin kwamen we al gelijk een collega van Wim tegen met haar vriendin. Die liepen ook lekker, al was het met enige blaren. Maar de eerste 20 km ging me daar toch snel!! Met 3,5 uur zaten we aan de koffie. De eerste stop voor ons. Daarna op naar de heuvels. Onderweg nog een dansje gedaan met een militair (ik kan het niet laten). Wonderbaarlijk zoals het allemaal hersteld was. Tuurlijk voel je van alles, maar dat neem je allemaal voor lief. Wim is nog steeds super goed bezig en is besmet met het vierdaagse virus. Niets mis mee. Om kwart voor 2 over de finish gekomen. En natuurlijk weer een foto laten nemen. 🙂

Om een lang verhaal (ahum) kort te maken, het is nu 11 uur en we moeten nodig gaan slapen. Om 4 uur er weer uit.
De avond hebben we afgesloten met een etentje met Theo en Ilse. Wat hebben we gelachen met elkaar, hele fijne vrienden!
Hopelijk tot morgen en anders zeker tot zaterdag.

Liefs,
Yvon.

Hey,

Vanmorgen om 4 uur opgestaan om om kwart voor 5 op de fiets te zitten. Niet te geloven dat ik zo vroeg in een hemdje naar de wedren fiets. En ik heb het niet eens koud gehad. Al met al om half 6 gestart vol goede moed. Al snel voelde ik een blaar opkomen, waar ik verder geen last van hem gehad. Maar wat een groot feest!! Overal muziek en dat loopt zooooo lekker. Wim liep ook als een speer, geweldig. Hij voelde zijn blaar wel, maar het viel nog mee. Onderweg in Wychen stonden vrienden uit Italië langs de kant. Leuk om ze weer te zien! En door gingen we weer. En op 25 km zijn we even gaan zitten voor een bakkie. Heerlijk, zakje zoute chips erbij, hmm. Nog maar 15 km, dat moet gaan lukken. Wat een mensen langs de kant en overal kan je wel iets lekkers krijgen. En dan was het ook nog roze woensdag, dat was ook wel te zien hoor. De ene nog mooier uitgedost dan de andere. Maar wat doet Yvon als ze muziek hoort, inderdaad dansen. En niet normaal dansen, nee….. springen en hupsen. De mensen langs de kant een beetje “in the mood” krijgen. Nou, dat heb ik geweten hoor. Om half 1 waren we binnen en na een paar biertjes zit ik nu met mijn benen omhoog, spul op mijn scheenbeen gesmeerd en maar hopen dat het beter wordt. Ik moet echt uitkijken dat het geen scheenbeenontsteking wordt. Als het morgen gaat, dan vooral niet niet springen en dansen, alleen maar lopen. Maar oh wat hebben we genoten van alles, ik kan het jullie aanraden.
Vanavond op tijd naar bed, beentjes vertroetelen en kijken hoe ik morgen opsta.
Tot morgen!!

Liefs,
Yvon.
Ps. Weer een foto laten maken, we komen elke dag heb ik ze gezegd. Vandaag kregen we pepermunt en morgen hoop ik een voeten bad.

Hallo lieve vrienden,

Maandagochtend zijn we op de trein gestapt en om 12 uur waren we in Nijmegen. Een belletje naar Ilse en ze kwam ons gelijk oppikken. De vlag hing al te wapperen bij hun huis. Weer een beetje “thuiskomen”. We worden gewoon zo in de watten gelegd door hun. Heerlijk mens dei Ilse, zij geniet van het feit dat wij lopen. Zij zorgt ervoor dat wij niets tekort komen. Na een bak koffie en een lunche, zijn Wim en ik naar de Wedren gefietst. Dat op zich is al lekker. Eerst mijn polsbandje opgehaald en daarna een biertje gescoord. Daar stonden we dan te proosten op de 4 dagen die komen gaan. We zochten een plekje op een van de banken, toen opeens iemand Wim gedag zei. Een bekende uit Pijnacker met z’n vriendin en daar was nog plek, dus daar gingen we maar zitten. Meteen al een leuke klik. Nog een paar biertjes met elkaar gedronken en na elkaar succes gewenst te hebben, zijn we terug naar “huis” gegaan. Daar stond een heerlijke bbq op ons te wachten. Na nog wat gezellige uurtjes, zijn we om tien uur naar bed gegaan. Na niet zo’n lekkere nacht, ging toch om 5 uur die wekker. Hup eruit en klaarmaken voor vertrek. Shit, ben ik mijn sportjasje vergeten (en ook mijn medaille kom ik achter!). Maar goed het is al zo snel lekker, dat ik hem eigenlijk niet nodig had. Bij de wedren gekomen, ben ik naar de start gegaan en Wim is ergens langs de kant ingestapt. En toen kon de tocht om kwart over 6 beginnen. De eerste de beste die ik tegenkom is Rob uit Pijnacker. Succes Yvon!! Jij ook!! Heerlijk om zo van start te gaan. Je merkte dat iedereen nog enigszins gespannen was, want het was best stil. Pas toen het eerste bandje begon te spelen, kwam iedereen een beetje los. En als de sfeer zo is, dan loop je vanzelf. Heerlijk, al werd het wel snel warmer. Ik was me daar een partij aan het zweten, niet normaal. In Elst stonden Arjan, Anneke, Jan en Hennie langs de kant. Ze stonden bij de burgemeester (Jan had een uitnodiging) en daar konden we ook koffie drinken. Een half uur gezeten en dat was heerlijk. Terwijl we dat normaal gesproken niet doen. We konden er weer tegen. Ook nog even Bram en consorten gedag gezegd en daar gingen we weer.

Wim loopt super goed en heeft er heel veel plezier in. Het was wel een hele rustige dag, misschien kwam het door het weer. Iedereen was “aan het overleven”. Het was op een gegeven mega warm en dan is het toch wel afzien. Om kwart voor 2 waren we binnen en dat hebben we toch best snel gedaan. een biertje en genieten van de sfeer om ons heen. Op weg naar de fiets werden we nog door een dame aangehouden en ze vroeg of we op de foto wilden. Tuurlijk willen we dat! In ieder geval een aandenken.
Op naar morgen, nu al weer zin in. Al is het met allebei 1 blaar. Kijken of het gaat lukken.
See you!!

Liefs,
Yvon.

Ps. Leuke spandoeken onderweg!