Lieve allemaal,

Mijn positieve karakter liet me van de week in de steek. Wat heb ik het zwaar gehad zeg, maar dat is niet zo gek na wat er allemaal is gezegd en gedaan. Wat geweldig dat ik dan steun krijg van mijn lieve Wim, familie en vrienden. Wat er speelt, daar ga ik jullie niet mee vermoeien. Het doet zo’n pijn om te voelen hoe mensen met je omgaan. Je verwacht het gewoon niet. Het is een bikkel harde tijd op dit moment.
Maar ergens vind ik toch weer die knop die om moet en energie te steken in mensen om me heen. Zo ben ik het hele weekend op stap geweest. Vrijdag eerst uit eten en daarna een après ski (heel gezellig, ondanks de sneeuw nog niet in zicht is) zaterdagavond bij vrienden geborreld tot heel vroeg in de ochtend. En vandaag dan weer naar de buren. Wat een heerlijk weekend heb ik achter de rug. Naast al de uitjes heb ik ook nog staan behangen. Ronnie krijgt de oude kamer van Edwin en die wilde we maar wat graag onder handen nemen. Op de fiets zijn Ronnie en ik eerst naar Zoetermeer gereden en daarna naar Delfgauw (best heftig met die sterkte wind) Lekker sportief bezig geweest en ook nog geslaagd. En mooier nog, het behang zit ook al op de muur. Sterker nog, Ronnie slaapt vanavond voor het eerst in zijn riante kamer. Heerlijk die big smile op zijn gezicht.
Dit maakt zoveel goed. Hier ga ik meer tijd insteken. Mijn gezin, mijn alles, iets mooiers is er niet. Van de week op de koffie bij Edwin en Wendy, zin in!!

Ik laat het hier even bij.
Volgende week wel weer een nieuw verslag.
Voor nu, lekker slapen en alvast een hele fijne week.

Liefs,
Yvon.
Ps. Mijn zwager en schoonzus zijn kersverse opa en oma van Daan. Wat een lekker ventje!! Tamar en Ernst van harte gefeliciteerd met jullie zoon!!!