Lieve allemaal,

Wat is dat toch de laatste tijd. Als je vraagt aan iemand hoe het gaat, dan zeggen ze, ….druk druk druk. Maar waarom laat je jezelf dat dan toe? Ben je meer als je het druk hebt? Of durf je gewoon niet te zeggen dat je lekker zit te niksen? Gewoon lekker je eigen tijd indelen.
Maandag was ik ’s morgens eerst bij het ouder echtpaar geweest. Het gaat echt niet meer met Ben. Hij is totaal de kluts kwijt en zegt de hele tijd dat je hem in de maling neemt. Zoveel argwaan, echt zo moeilijk om mee om te gaan. Ik blijf met hem dollen en op de een of andere manier kan hij het van mij hebben. (nu nog wel)
’s Middags, wat zeg ik nog voor de middag, heb ik mijn spullen gepakt en een wandeling gaan maken. Wat was het heerlijk weer!! Logisch dat je dan je (net geboren) baby-was gewoon buiten ophangt. Wat een leuk gezicht!! Via de Oude Leede een rondje Ackersdijkse plassen, ik had er zin in. Er waren meer mensen die eropuit trokken. Veel ouderen op de fiets en er was 1 echtpaar, die ik steeds weer tegenkwam. Of ik haalde hun in. of zij mij. Na ruim 1,5 uur kwam ik ze op de Klapwijkseweg tegen en die vrouw roept naar mij. zóoo….jij hebt een eind gelopen!! Leuk hè! Het was een lekker tochtje en ik heb zin om een tocht van 30 of 40 km te doen. Moet het wel net zo lekker weer zijn. ’s Avonds belde Madelon, ze vertelde dat ze niet lekker was en of ik morgen voor haar kon werken. Dat ging op zich wel, maar ik moest eerst naar de tandarts.
Dus ging ik dinsdagochtend zo snel mogelijk naar de winkel en ik zag een ziek hoopje staan. Die moest zo snel mogelijk naar bed. Ze gaf aan zo snel mogelijk weer te komen werken, waarop ik zei dat ik haar voorlopig niet wilde zien. Eerst uitzieken. Maar omdat de stagiere met een blessure zat, stond ik wel alleen. Leuk is anders dat is zeker, maar het is niet anders. En ja, ’s avonds is er ook nog Tea-Bo en toneel. Zolang ik het allemaal leuk blijft vinden, lukt het.
Bij toneel hadden we wel een probleem, want Rob had mij maandagavond gebeld met de mededeling dat hij ermee ging stoppen. Oh ja..en we zochten al een man. Hoe gaan we dat oplossen. De regisseur wilde de rol van Rob wel overnemen en dan zou Joke de regisseur zijn. Dat betekende dat er een vrouw bij moest komen en diezelfde avond werd er al een naam genoemd. Elly werd gebeld en al gauw had ik in de gaten om wie het ging. Ik had haar ’s middags nog in de winkel gezien en “gilde”dus, dat doe je wel hè El!! Ze kwam gelijk, geweldig. Top dat ze het wil doen. En die ene man gaat ook vast nog lukken.
Donderdag was het een beetje een gekkenhuis in de Ackershof. AH ging dicht, i.v.m. de verbouwing. In eerste instantie ging alles weg met veel korting, maar een half uur voor sluitingstijd werd alles weggegeven. Mensen kwamen langslopen met karren vol levensmiddelen. Echt bizar. Ach ja, het is gratis.
Ook zijn we op Ronnie z’n school geweest. Er moest van alles gemaakt worden, als het maar in het teken stond van “Liefde is”. Ronnie moest een Love-seat bedenken. Hij had een mooie tekening gemaakt, maar wat nog leuker was hij moest hem ook echt maken. In 1 dag heeft hij hem gemaakt en op de open dag zijn we hem gaan bekijken (oké dat de leuning er afviel bij verplaatsen, laten we even in het midden).Echt super gedaan. Wat was hij trots!!!! We hebben hem gelijk maar even uitgeprobeerd. 🙂
Na zo’n week is het heerlijk als je dan even kunt relaxen in de Guyter. Samen met Carolien lekker borrelen, echt bere gezellig. Wat was het druk zeg, maar dat maakt het wel zo leuk.
Bij Marco heb ik gelijk maar een tafeltje voor 2 gereserveerd. En zo zaten Wim en ik de volgende dag samen te eten in de Guyter. Zo zit je er een hele tijd niet en zo zit je er 2 dagen achter elkaar. Wat een bekende zeg! Zo af en toe kwam er iemand bij ons tafeltje staan om te kletsen. Wat een super leuke avond!! Toen ik goed en wel met mijn jas aanstond, kwam Marco met glazen witte wijn aan. Ja, die sla ik niet af, ha ha.

Ook heb ik van de week met Corine nog een wandeling gemaakt en wel in Warmond. 

Haar ouders hebben daar gewoond en we hebben daar een lekkere tocht door de bossen gemaakt, waar haar opa boswachter is geweest.

Prachtig mooi daar en het zal zeker in de zomer een plaatje zijn met al die bootjes. Na de wandeling hebben we onszelf getrakteerd op een heerlijk gebakje. Nou, die ging er wel in. Dat wordt van de week weer flink minderen, want er zijn wat calorieën bijgekomen. Gaat lukken.
Wat is deze week omgevlogen zeg!
Als de tijd vliegt, vlieg dan maar mee.

Tot volgende week!
Liefs,
Yvon.

Ps. Ze staan er nog steeds!

Lieve vrienden,

Jammergenoeg was het maandag en dinsdag (naar mijn mening) veel te koud om te lopen. Er was wel een zonnetje voorspeld, maar die heb ik niet gezien. Ik heb het de afgelopen dagen zo koud gehad, dat ik mezelf niet tot een rondje lopen kon zetten. Ach, ik doe het wel voor m’n plezier, het moet leuk blijven. Ik kan niet wachten op het zonnetje, dan haal ik het allemaal wel weer in. Dinsdagmiddag heb ik bij een kennis opgepast en wel op een man van 83 jaar. Omdat ze het moeilijk vinden om hem alleen te laten, heb ik aangeboden om hem gezelschap te houden. Nou, dat was heel erg gezellig. Hij gaf al aan dat ik wel vaker mocht komen.
Heerlijk gewerkt van de week. Volgens mij hebben de klanten er ook weer zin in. Zeker nu de uitverkoop voor nop weggaat, dat trekt altijd wel mensen. Zo ook afgelopen vrijdag. Een meisje liep te zoeken en te kijken en al gauw liep ze met een arm vol het pashokje in. Toen ze er weer uitkwam, vroeg ik haar wat ze er van vond. Als het maar lekker zit, dan is het al gauw goed. Zeker nu ik op vakantie ga. Dan vraag ik al snel, oh wat lekker, waar naartoe? Mijn vriend zit voor zijn werk in Zuid Afrika en ik ga er zondag naartoe. Oh, wat heerlijk voor je!! Ja, ik heb er zo’n zin in zegt ze. Ik ben afgelopen zomer geweest en nu je dit zegt, krijg ik gelijk weer de kriebels. Wij zijn van plan om van Johannesburg naar Kaapstad te gaan, onderweg gaan we ook nog op familiebezoek en we gaan nog naar de kust. Daarop zeg ik, wij zijn aan de Oostkaap geweest, met een groep vrijwillergerswerk gedaan. Gaaf zeg, waar zaten jullie dan, vraagt ze. Ik dacht laat ik maar een bekende plaats zeggen, want Zuid Afrika is zo groot. Wij zaten onder Durban. Oh, zegt ze, richting Mdumbi? Hè…….nou ja…..daar zaten wij!!!!! Dat meen je niet!! Ik kreeg helemaal de kriebels. Het bleek dat haar schoonzus daar werkte. We hebben heel wat zitten kletsen en ze beloofde me dat ze wat foto’s zou nemen en die zou ze na haar vakantie komen laten zien. Ook de kliniek ging ze bekijken. Ik ben zo benieuwd! Ik heb haar gezegd iedereen de groeten van mij te doen. Oh….wat was dat leuk. En dan denk ik weer aan dat kletspraatje wat ik van de vorige eigenaresse niet mocht maken. Ach, dat maakt het toch zo leuk om in de winkel te werken. En dan is dit nog maar 1 ding. Neem nou onze kleding. Ik ben er fan van, zeker het merk ICHI. Ja en dan vooral dat ene jasje. In het begin vond ik het jammer dat hij geel was, maar naarmate niemand hem kocht, ging ik hem steeds leuker vinden. Totdat alle exemplaren terug moesten naar het klachtenmagazijn. Iets met verkeerde sluiting. Maar goed (zoals jullie weten) bleef die jas in mijn hoofd zitten. Ik heb wat sites afgezocht of ik hem kon vinden. En omdat ik hem nogal prijzig vond, wilde ik hem in de opruiming bestellen. Net toen ik dacht volgende week ga ik hem op Lakeside.nl bestellen, waren ze uitverkocht. Het mag gewoon niet zo zijn. In het hele land niet meer te krijgen. :(    Dus heb ik er van de week een mailtje uitgestuurd, naar het hoofdkantoor. En van de week kreeg ik de beruchte gele jas binnen, wat was ik blij!! Yes!!! En het leuke van alles is, ik krijg er zulke leuke reacties op. Allemaal voordelen van het werken in zo’n leuke winkel.
Zaterdag was ik alweer vrij, heerlijk. Wim was lekker buiten bezig met wat jaagmaten en ik ben ’s morgens met Ronnie naar Jasper z’n wedstrijd gaan kijken. Helaas hebben ze verloren, maar wat wil je zonder reservespelers. Ach, ze hebben hun best gedaan. Toen ik thuiskwam, stond Edwin op het punt om naar de voetbal te gaan. Dan kom je zeker ook even bij mij kijken hè? Uh….misschien. Ronnie, die net ziek was geweest, ging mee met zijn team om te vlaggen. Dus dat betekende dat ik, als ik ging, alleen naar de voetbal moest. Daar had ik eigenlijk niet zoveel zin in, maar iets in mij zei dat ik het toch moest doen. Om half 3 was ik er, maar zag Edwin z’n team niet spelen. Het bleek dat de tegenstander nog niet was gesignaleerd. Had je niet even een what’s up kunnen sturen!? Maar na een kwartier werd duidelijk dat ze eraan kwamen. 40 min. te laat, begon de wedstrijd. Gezellig met nog wat toeschouwers en de jongens die reserve zaten, heb ik de eerste helft gezien. Ze stonden toen al met 6-0 voor en ze hebben de wedstrijd dan ook glansrijk gewonnen. Het moet niet gekker worden, 2 weken achter elkaar bij DSVP geweest. Dat heb ik wel van menigeen moeten horen :p. Ik heb gezegd dat Ronnie volgende week thuis moet, dus zullen ze me weer zien. Ze kunnen maar beter voorbereid zijn, ha ha.
’s Avonds met z’n vieren een kaartspelletje gedaan. Van die TV wordt je ook niet vrolijker en een speletje geeft een beetje leven in de brouwerij. Kijk, dat je jongens dan allebei aan de drank gaan, dat is dan weer een ander verhaal. Gezellig is het wel. (stiekum op z’n kaarten kijken tijdens een leuk fotootje!) Fijn dat ze het leuk vinden zo’n zaterdagavond met elkaar. We hadden met elkaar afgesproken, dat we zondags iets leuks zouden gaan doen.

Zondagochtend werd ik super vrolijk wakker. Wat een strak blauwe lucht! Oh, ik wil naar buiten. De auto van mijn schoonouders stond nog voor de deur, dus zijn we richting Scheveningen gegaan. De auto op het Zwarte pad gezet en een lekker wandeling gemaakt.   Jas open, zonnetje in je gezicht, heerlijk. Je zag iedereen genieten van deze mooie zondag.     Eenmaal op de boulevard, besloten we om naar “GLOWGOLF” in de Palace-Promenade te gaan. (een aanrader!!!) Van de week had een klant in de winkel dit aan mij verteld en het leek mij geweldig leuk om te doen. Geen idee wat ons te wachten stond, we zouden het wel zien. Na een welkom en instructies door gezellige mensen daar, begonnen we aan ons avontuur. Wat een mooie banen en alles even netjes. Heerlijke relaxte muziek maakt het plaatje compleet. Heel erg leuk om te doen en wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar. Ik denk dat het met de meidengroep van Tea-Bo ook lachen gieren brullen is. Ik ga het ze voorleggen. Thuisgekomen zijn Wim en ik nog op de fiets gesprongen voor een rondje polder. Met dit mooie weer kan ik gewoon niet binnen zitten. Lekker eropuit, genieten, op welke manier dan ook.
Tot volgende week.

Liefs,
Yvon.
Ps. en natuurlijk ook nog zitten haken. Dit is het eindresultaat. (zo is het wel genoeg!)

Lieve allemaal,

Maandagochtend heb ik eerst boodschapeen gedaan, zodat ik om 12 uur klaarstond om opgehaald te worden.  Bernhard had beloofd dat hij mij naar Scheveningen zou brengen. Echt tof van hem. Wat was het een prachtdag! Om half 1 kon ik met mijn tocht beginnen en al gauw had ik flink de pas erin. Wat voelde het zonnetje lekker op mijn gezicht zeg. Maar naarmate ik kilometers maakte, kreeg ik het steeds warmer. Op een gegeven moment deed ik zelfs mijn vest uit en liep ik met opgestroopte mouwen. En dat terwijl er mensen op de fiets voorbij kwamen met een dikke sjaal en handschoenen. Het scheelde dat ik het windje in de rug had. Wat heb ik dit stuk al vaak gelopen zeg. Maar het blijft lekker!! Binnen 2,5 uur was ik thuis, best snel al zeg ik het zelf. Het zweet stond op mijn rug, maar ik had wel hele koude handen. Ik kon nog geeneens de waslijn uithangen. Daar moest ik kracht voor zetten  (wat normaal een makkie is :p). Ik ben binnen op de bank in het zonnetje gaan zitten en heb lekker een bak yoghurt met cruesly op. Na een half uur was het gevoel weer terug en kon ik de was ophangen. Lekker een douche-je pikken en voldaan een grote mok thee gedronken. Hè, wat een lekker begin van de week. Wilma had ’s morgens gebeld dat het even een tijdje duurt voordat ze weer mee kan lopen. Ze werkt mee in de tuin om alles rond te krijgen. We pikken het straks gewoon weer op. De inschrijving voor de Nijmeegse begon van de week en ik dacht gelijk, meteen inschrijven. Nu is er toch het een en ander veranderd in de loting. Als je vorig jaar de Nijmeegse hebt uitgelopen en geboren bent in 2001, dan mag je je inschrijven. Alle andere kunnen dat pas op 4 maart. Dit betekent dus, dat ik nog niet zeker ben van mijn deelname. Er wordt gewoon weer geloot, terwijl ze vorig jaar zeiden (toen Wilma en ik ons startbewijs gingen halen) dat we verzekerd waren van deelname. Oeps, dat wordt dus nog even afwachten. Hoe dan ook, ik ga meelopen.
Woensdagavond bij toneel had Carolien wat voor mij meegenomen. Dat had ze een tijdje geleden beloofd, maar ik dacht dat het meer een grapje was. Er is al een tijdje een rage gaande, het bekende haakwerk Hoooked Zpagetti. Daar had ze alle spullen voor meegenomen. Geen ontkomen aan, ik zat te haken. En wat bleek, ik was niet de enige. Zelfs Bart zat ijverig te haken, het moet niet gekker worden!!! Na een half uur was het resultaat er al en het gekke van alles was…..ik vond het leuk!! Weer even iets anders en je had zo snel resultaat. Maar wat is nu het geval, het is leuker als ze met 3 potjes bij elkaar staan. Dus….moet ik er nog meer maken. Ik ben van plan om van de week naar Berkel te gaan (hier niet te koop) om wat “wol” in te slaan. Ach, ik heb weer wat te doen.
Zaterdag was ik vrij en kon ik mooi naar Jasper z’n voetbalwedstrijd gaan kijken. Het zonnetje scheen, wat wil je nog meer. Een hele leuke wedstrijd en in tegenstelling tot andere keren, heeft hij de hele wedstrijd gespeeld. Ze waren aan elkaar gewaagd en allemaal lekker fanatiek. Maar toen het zonnetje wegging, kreeg ik me daar een partij koude voeten. Je staat maar te staan en je wordt door en door koud. Gelukkig floot hij af en kon ik lekker thuis opwarmen. Al met al is het 3-3 geworden en eigenlijk wel terecht. ’s Middags ben ik met Jasper en Ronnie naar mijn schoonouders geweest. Effe heel gezellig! Opa wil wel een keer mee naar DSVP. Nou, dat houden we warm.
Zondag relaxed opstarten. Wim was al vroeg met het eten begonnen, want vrienden van ons uit Nijmegen zouden komen eten. Om half 11 zaten we te ontbijten, toen de telefoon ging. Het was Ilse en ze vertelde dat Theo onderuit was gegaan en niet op of om kon. Het ging hem dus niet worden. Hè, wat vervelend voor hem!! We hebben snel een andere afspraak gemaakt. Maar goed, het eten stond al op. Zullen we kijken of er iemand anders wil helpen om het op te eten? Zo hebben we Rob en Marian gebeld en die vonden het heel gezellig. En toen ze aan het eind van de middag met z’n 3-en kwamen hebben we eerst geborreld. Een leuke afsluiting van de week! Alleen was het al snel laat en geen tijd meer om mijn stuk te schrijven. Vandaar een dag later. Tot volgende week allemaal!!! Dan zal dit schoentje het een en ander meemaken. (hoop ik)

Liefs,
Yvon.
Ps. En wie kreeg afgelopen donderdag de gladheidspieper???
Flink de klos weer.

Lieve vrienden,

Maandagochtend wist ik het meteen toen ik de zon zag. Ik ga lopen! Even een route in mijn hoofd maken en gaan met die banaan. Oeps, ik moest wel uitkijken, want het was hier en daar flink glibberig. Van te voren had ik mijn gezicht al ingesmeerd met zonnebrand. Wat heerlijk die zon op je huid te voelen (dat vond deze abraham ook volgens mij). Super mooi weer voor een wandeling. Je zag de sneeuw gewoon verdwijnen. En het ijs op de sloten werden allemaal schotsen, niet zo gek als de gemalen opengaan. De route die ik had uitgestippeld liep anders dan ik had gedacht. De ene keer moest ik echt terug, omdat het te glad was en de 2de keer was de weg afgezet (en dat wordt dan aan het begin niet aangegeven!). Al met al met een voldaan gevoel thuis. Dit is mijn enige kans deze week, de rest van de week heb ik gewerkt. Madelon was op (een welverdiende) skivakantie en dan mag ik uren extra maken. En dat vind ik totaal geen probleem, als het maar past met de andere bezigheden.
Maandagavond met ons gezin naar de tandarts geweest. Trek er maar een uur voor uit, pfff… Edwin ging als eerste, want hij had nog een vergadering. Het zag er goed uit, al had hij wel een gaatje in zijn verstandskies. Laten we nog even een foto nemen. Tuurlijk, waarom niet! Wat bleek….op de foto waren nog 5 extra gaatjes te zien. En tot overmaat van ramp, was er niet genoeg ruimte voor zijn verstandskies. Die moest er dus uit. Gaat lekker Ed!! Jasper en Ronnie hadden niets, alles oke. Daarna ging ik en ik gaf aan nergens last van te hebben. Hij liep mijn gebid na en haalde wat tandsteen weg. Ook nog even een fotootje Yvon. Uh…oké, het gebeurt voordat je het weet. En ja hoor, 2 gaatjes. Daar zit ik toch niet op te wachten. Wim nog even, ook een foto, maar daar was niets op te vinden. Nou, ik vond het ook wel genoeg. Dat werd weer een vette rekening. Op weg naar huis dacht ik, ik had tandarts moeten worden. Alhoewel…
Dinsdagavond bij Tea-Bo een heerlijke les gehad van Rinus. Hij heeft ons flink in het zweet laten werken. Dat werd spierpijn van de week, dat wist ik toen al. Niet even wat drinken met elkaar, want Bart zou langskomen voor miijn site. Er waren wat kleine probleempjes en hij kwam zou het me komen uitleggen. Hij dacht natuurlijk, ach die blonde dolly, ha ha. Maar goed, toen ik het probleem liet zien, moest hij toegeven dat hij het ook niet wist. Het bleek een heel vreemd geval te zijn, maar hij ging het oplossen. Nou, laat dat maar aan Bart over, die gaat dat helemaal uitpluizen. Zolang ik maar mijn site kan schrijven (op mijn bewerkelijke manier), vind ik het goed.
Woensdagavond weer oefenen voor toneel en dat gaat al heel erg lekker. Het was weer lachen geblazen. We oefenen nu in de kantine en dan kun je er een beeld bij krijgen. Ik kon me ook veel beter inleven. Truus stond zo kneuterig te doen, ze lagen allemaal in een deuk. De houding alleen al is zo lachwekkend. Dat worden nog heel wat leuke woensdagavonden!!
Donderdagavond samen met Corine uit eten geweest. We zijn gaan eten bij Billy Beer in Delft. Wat was dat gezellig. Volle bak toen we binnenkwamen, maar er was gelukkig nog plek. En toen we weggingen was het nagenoeg leeg. Een heerlijke avond gehad, bere gezellig en bere-goed gegeten.:)
Vrijdag toen de winkel weer helemaal netjes was, wilde ik nog wat fotootjes schieten. Dat had ik jullie immers beloofd. Gelukkig wilde Arda voor fotograaf spelen. De voorjaarskleuren zijn wel vrolijk hoor, heel wat anders dan de sombere najaars/winter collectie. Iedereen loopt ook gelijk naar de nieuwe collectie!!
Van de week kwam ik er maar weer achter hoe leuk ik de winkel vind. Bijna 2 jaar werk ik er nu en ik heb al het nodige meegemaakt. Er zijn heel wat mensen die heel hun hebben en houwen bij mij neerleggen. Ik werkte er nog maar net of er komt een jongen binnen. Big smile om zijn mond en veel bravoure, een hele leuke gozer. Toch zag ik dat hij zich anders voordeed dan hij was. Na een gesprek werd er mij veel duidelijk en ben daar met hem over gaan praten. Ik zal niet het hele verhaal te vertellen, maar we zijn bijna 2 jaar verder en hij heeft heel wat therapie achter de rug. Hij heeft nu een vriendin en zij komt ook in de winkel en van de week had ik met haar een gesprek. Als ik zie hoe mooi dingen kunnen lopen, dan word ik daar vrolijk, maar ook emotioneel van. Het heeft mij zo geraakt wat die jongen allemaal heeft meegemaakt, dat ik van de week met tranen in mijn ogen met zijn vriendin stond te praten. Op de een of andere manier heb ik zo’n klik met die jongen, echt bizar maar oh zo mooi.  Als ik dit schrijf bedenk ik me wat (destijds) mijn bazin mij zei:” Yvon, in de winkel is er geen tijd voor kletspraatjes!!!” Er moet verkocht worden!! Ha ha, wat is er veel veranderd sinds zij weg is.
Zondag, de week zit erop, het is omgevlogen. Wim en ik hebben de wandelschoenen aangetrokken en een lekkere ronde gemaakt (of meer gezeten, ha ha). Het waaide stevig, maar dat maakte ons niet uit. Net voor de bui binnen. Nog een appeltaart gebakken (al is het alleen maar voor de heerlijke geur in huis), het huis gestofzuigd, de was gedaan en nu met een wijntje achter de laptop. Kan het mooier?!
Weet je we doen net of het lente is, die met bakken uit de hemel komt.
Tot volgende week.

Liefs,
Yvon.
Ps. Nou vraag ik je, een geel huis!!