Hallootjes,

Ik ben de week goed begonnen! Bijtijds opgestaan om mijn wandelschoenen aan te doen. Wilma had laten weten dat het haar niet ging lukken, maar voor mij geen reden om niet te lopen. Als het eenmaal in mijn hoofd zit, dan ga ik ervoor. En wat was het prachtig weer, echt een feest om te lopen. Zo zou ik iedere dag wel willen willen starten. Best koud, maar zo met het zonnetje staat al gauw het zweet op je rug. Mooie plaatjes zo in de polder, geweldig. Op een gegeven moment komt er een vrachtwagen naast me rijden en ik merkte dat hij wat wilde zeggen. Nadat ik mijn MP3 had uitgedaan, vroeg hij of ik aan het oefenen was. Ja ja, voor de Nijmeegse, zei ik. Echt waar?! Die loop ik zelf ook, zei hij, maar ik oefen nog niet. Ik vertelde hem dat ik niet kon stoppen. Oké, vandaar. Nou, dan zie ik je daar wel hè!! Prima, tot over een paar maanden. Leuk die reacties. Ik heb al met al 20km gelopen.
Dinsdagmiddag zou Ron een bakkie komen doen, maar omdat het zo gesneeuwd had dacht ik dat hij zou afbellen. Maar tot mijn grote verbazing stond hij om 1 uur voor de deur. Wat een bikkel!! En hij moet toch zomaar een uurtje fietsen. Hij was verkleumd en dus snel een kopje thee gezet en met de benen op de bank. Wat gezellig is het toch samen. We hebben elkaar van alles te vertellen en blijven kleppen. Om half 5 stapte hij weer op de fiets en na een uurtje kreeg ik een what’s up dat hij weer heelhuids thuis was. ’s Avonds naar de sportschool in de hoop dat iedereen (ondanks de sneeuw) zou komen. We waren met z’n vieren wat op zich weinig is, maar de les ging gewoon door. Nog een zonnebankje genomen en we kunnen er weer tegen.
Woensdagavond weer toneel geoefend en wat zo jammer is, we missen nog steeds 1 man. Hij mag zelfs wat jonger zijn, hij wordt toch geschminkt. Dus weet je iemand……..
Vrijdagavond had Wim een tafeltje gereserveerd in “het Vermeertje”. We waren afgelopen maandag 30 jaar bij elkaar en dat moest gevierd worden. Wat een culinaire kookkunst werd er geserveerd. Fantastisch!! En dan ook nog zo’n lekker wijntje erbij, echt genieten. Ook eindelijk even tijd om met elkaar te kletsen. Zeker met deze witte wereld heeft Wim het druk zat met het schoonhouden van de wegen.
Zaterdag heerlijk uitgeslapen en langzaam op gang gekomen. Wim had de boodschappen in huis gehaald en ik had het huis aan kant gemaakt. Daarna zijn we samen een rondje in het Bieslandsche Bos gaan maken. Brrr..koud maar zo lekker. Prachtig!! Gewoon zonde om binnen te blijven zitten. Thuisgekomen ben ik erwtensoep gaan maken. Dat hoort er gewoon bij. 
’s Avonds waren Wim en ik alleen en normaal zouden we dan ook ergens naartoe gaan, maar we wilden eigenlijk allebei het liefst thuis blijven. Een filmpje op en lekker luieren. Ronnie kwam om half 11 thuis en we zaten met elkaar op Jasper te wachten. Hij was met het speeltoneel met de randstadrail naar een voorstelling in Rotterdam gegaan. Maar om twaalf uur was hij nog niet thuis. Ik kreeg de zenuwen, want hij reageerde niet op sms-jes of een belletje. We wisten eigenlijk helemaal niet met wie hij was en waar hij was. Om half 1 was ik het zat en gaf 2 bekende een berichtje voor een telefoonnummer van iemand van het speeltoneel (na heel internet te hebben afgezocht). Die kreeg ik gelukkig nog door en net op het moment dat ik wil gaan bellen, zie ik hem aan komen lopen samen met een meisje op een fiets. Voluit zwaaiend kwam hij naar huis lopen. De achterdeur zwaait open en een vrolijke “HOI” werden we begroet. Hij had er geen idee van dat wij ongerust waren. Buiten dat ik hem erop wees zijn mobiel beter te gebruiken, was ik zo blij om hem te zien.
Zondagochtend zouden Wilma en ik gaan lopen. Oké, er waren sneeuwbuien voorspeld, maar die zouden pas later komen. Dus begonnen wij om kwart over negen aan ons rondje. Ik had een thermolegging onder mijn lange broek aan en verder goed aangekleed. Op kou kun je je kleden. Wilma was ook helemaal ingepakt tegen koning winter. Geen koude tenen of vingers, zelfs geen koude oren, ik vond het heerlijk. Toch liet ik Wilma de route bepalen, omdat zij vaak last heeft van koude benen. Het is een rondje van nog geen 10 km geworden. Niet lang, maar wel erg lekker. Onderweg zag ik een bekende met een hond. Ik zei hem gedag en ik vroeg of hij het koud had. Hij vloekte in zichzelf en je zag hem denken, ik moet de deur uit met mijn hond en ik wil niet, jullie hoeven niet en jullie gaan wel. Niet te geloven! Ha ha ha… Toch maar aan iemand gevraagd om een foto te maken als bewijs.
’s Middags nog naar een verjaardag geweest en thuisgekomen het eten voor de jongens en mij klaargemaakt. Wim zullen we pas vanavond weer zien.
Op dit moment is Edwin de sneeuw aan het wegvegen. Ik ga koffie zetten. Met een zelfgemaakte brownie van Jasper (nog warm) zitten we heerlijk warm en knus binnen. Ook dit is genieten!!
Een fijne week allemaal en doe voorzichtig!!!!!

Liefs,
Yvon.
Ps. Oh oh oh….wat zal ze het koud hebben.