Hallootjes,

Het was me het weekje wel. Pfff….ik ben gewoon een beetje leeg.
Maar laat ik eerst met een fantastisch bericht beginnen, wat ik vorige week helemaal vergeten ben te schrijven. Ik ben ingeschreven voor de Nijmeegse 4-daagse.

Geachte mevrouw YP Stein De Jong,

Uw inschrijving voor de 98^ste Vierdaagse is nu definitief. De bevestiging van uw inschrijving kunt u vinden in Mijn Vierdaagse. Deze bevestiging heeft u nodig bij het aanmelden op zondag 13 juli of maandag 14 juli in Nijmegen. Vergeet niet uw bevestiging mee te nemen, zonder bevestiging kunt u niet aanmelden!

Dit is een automatisch gegenereerd bericht. Reacties op deze e-mail worden niet gelezen.

Met vriendelijke groet,

Centrale Administratie
Stichting DE 4DAAGSE
www.4daagse.nl

Vorige week zaterdag heb ik officieel een mail hierover ontvangen. Echt zo lekker!!! Nu Wim nog, maar hij kan zich pas vanaf morgen inschrijven. En dan is het nog maar de vraag of hij is ingeloot. Duimen jullie mee?!

Ja ja, je wordt ouder mama…..Veel gewerkt van de week en ook nog 3 avonden achter elkaar weg. Dinsdagavond, jullie zullen het niet geloven, ben ik weer bij de sportschool begonnen. Ingeschreven en al. Zo lekker fanatiek bezig geweest. het zweet stond op mijn rug. Dat wil ik ook zo graag. Echt voelen dat ik wat gedaan heb. Woensdagavond naar toneel, wat ook intensief is hoor. We zijn al volop bezig met het decor (vind ik zóóó leuk). En omdat het stuk om een roze pyjama gaat, moeten we die ook nog hebben. Ach, zo blijven we lekker van de straat.
Donderdagavond héél gezellig samen met mijn schoonmoeder bij de Guyter geweest. Mijn schoonvader zat bij de mannen thuis te eten en zo had iedereen het naar de zin. Toppie!!
Maar dit is eigenlijk allemaal nog leuk en gezellig. Het vermoeiende van de week was meer wat je allemaal te horen krijgt. Wim z’n collega die plotseling overlijd op 47 jarige leeftijd. Vrienden en kennissen die van alles door moeten maken door ernstige ziektes. In de winkel hele heftige gesprekken met klanten. Klanten die je zo dierbaar zijn dat het je aangrijpt, dat valt niet mee. Je kunt ze alleen maar steunen door een arm om hun heen te slaan of een flinke big hug te geven. Maar al die dingen laten je niet los. Ik ben dan ook echt moe.
…Maar niet te moe om te lopen op zondag. Wim en ik hebben een georganiseerde tocht in het Westland gemaakt. Om half 7 stonden we op en het zonnetje scheen toen al. Maar koud nog….brrrr er moest zelfs gekrabd worden. Maar toen we van start gingen, was het al een stuk beter. Oh wat heb ik zin in de lente. Zonder jas lopen, ik kan niet wachten. Op een gegeven moment haalden we een wat oudere man in en raakten aan de praat. Niet gek hè voor een man van bijna 70 jaar, met suiker, een kunstheup en een hartaanval die ik gehad heb. Wat??? Ongelofelijk!! Dit zijn echt van die verhalen dat ik denk, hier krijg je toch energie van. Die man was zo positief, heerlijk om te horen. Petje af voor hem. Hij was van plan om te gaan af bouwen, maar wanneer wist hij nog niet :).Onderweg hebben we een bak koffie gedaan bij een cafetaria in Honselersdijk. Zegt de serveerster, zo lekker een wandelingetje aan het maken? Ja ja, zeg ik lachend….een tocht van 30km. Zo zo, dat is veel!! En, zeg ik, het gekke is; we vinden het nog leuk ook. Ik had 10 jaar geleden nooit gedacht dat ik dit leuk zou gaan vinden. Zegt zij, misschien ga ik het later ook wel doen. Wie weet meid!! (dom dom dom, vergeten een foto met haar te maken) Ook Leonie (collega van Wim) en Henk maakten daar hun tussenstop. Effe gezellig met elkaar gekletst. Voor Henk is het de eerste keer en ook hij vindt het nu al leuk. Ja hoor, ook al verslaafd, ha ha. We gaan elkaar zeker nog vaker tegenkomen.

Hier ga ik het bij laten. Volgende week een wat uitgebreider verslag.

Een gezellige week allemaal!!
Dikke kus van mij,
Yvon.

Ps. voor toneel hebben we ook 4 vazen nodig. Onderweg met wandelen kwam ik ze tegen. Jammer dat mijn belt zo klein is 🙂