Lieve vrienden,

Maandagochtend had ik nog gewerkt, maar ik denk dat het niet verstandig is geweest. ’s Middags heb ik met een dikke knie op de bank gezeten. Ik was er ziek van 🙁 . Zo erg, dat ik zelfs dinsdag de hele ochtend op bed heb gelegen. Ik heb van de pijn niet kunnen slapen. Zelfs ibuprofin hielp niet. En ik wilde wel weer woensdag in de winkel kunnen staan. Helaas moest ik mijn sportuurtje op dinsdagavond overslaan. Ja ja, daar baalde ik wel van. Laat ik nu verstandig zijn en de rest van de week rustig aan doen. Oké, alleen donderdagavond Wim aangemoedigd. Hij was aan het Volleyballen met de Gemeente. Jeetje wat is hij toch lekker sportief bezig. Top fit!!!

Met een ice-pack ging ik woensdag naar de winkel en ik heb aan de bakker aan de overkant gevraagd of de ice-pack bij hun in de vriezer mocht. Bijtijds koelen en het pootje omhoog. Dat ging op zich goed, ook omdat ik mijn knieband om had. Zo heb ik de hele week uit gewerkt. Wat was het een goeie week zeg!! Top gedraaid! Maar goed, met dit mooie weer wil iedereen wel een korte broek en die hebben we volop liggen. Ik sta er echt van te kijken, er zijn wel 40 verschillende korte broeken te koop van ons!! Nou, dan zit er altijd wel een leuke voor je bij. Donderdag voor sluitingstijd komt Karima nog naar mij toe dat ze wat voor mij heeft. Ze doet heel geheimzinnig. Het is van Claudia en mij, een kadootje voor jou. En ze geeft me een soort van waardebon (geldbedrag) voor “lopen voor Hanukkah”. Wat lief van die meiden zeg!!

Vrijdag heb ik met een collega uit Rijswijk gestaan. Peggy, een hele gezellige leuke meid! We konden het heel goed vinden samen. En dat is zo belangrijk als je tot negen uur met elkaar moet werken. We hebben vreselijk gelachen. Zeker toen er een nogal apart persoon de winkel in kwam. Een beetje slonzig, vlasbaardje, veters van schoenen los, te korte blouse……Hmmm. Hij keek rond en ik zei, zeg maar wat je zoekt. Ja….uh…een shirt of zo, mag ook met een broek….heb morgen een date. Al met al was ie lekker duidelijk, ha ha. Goed, ik loop even met je mee. Hij zei nog, sorry als ik naar de drank stink, maar ik kom net van een personeelsfeestje. Oké dan….Ik pak een broek voor hem en gelijk zegt ie, vind je dat leuk? Ja, dit is echt een gave broek en zeker ook een goed model voor jou. Wat zou je daar op doen? En ik pak er een blouse bij. Oh ja, vind je dat bij elkaar staan!? Die kleuren samen? Waarom?? (Pff…..tot 10 tellen Yvon!) Wat vind jij dan mooi? Ja hallo, jij werkt hier, dat moet jij weten! Nou, dan zou ik dit maar gaan passen als ik jou was, zeg ik. Het shirt is misschien te groot, maar jou maat zit op de pop. Het heeft geen zin om hem eraf te halen als je het niet mooi vindt. Sinds wanneer heb jij er problemen mee om een man uit te kleden, zegt hij? En gelijk daarop zegt hij, uh laat maar….. Pardon?? Peggy en ik lachen er maar om. Even later komt hij uit het pashokje en het staat echt goed. Hij staat voor de spiegel en zegt, kom eens naast me staan. Nou, zeg ik, staat onwijs leuk toch? Ja, best wel. In 1x goed. Hij vraagt nog even aan een oudere dame of zij zo met hem zou willen stappen. Ja hoor, zegt ze netjes. Hij neemt het en loopt tevreden de winkel uit. Peggy en ik kijken elkaar aan en ze zegt …ben benieuwd hoe zijn date eruit ziet 🙂 . De dag vloog om en het was zelfs zo, dat we op een gegeven moment in de gaten hadden dat alle winkel al dicht waren. Het was al over negenen. Time flies when you’re having fun!!
Zaterdag stond ik met Leroy en ook dat was bere gezellig. Maar ja, met zulk mooi weer is ook iedereen vrolijk. Om kwart over 1 heb ik zitten lunchen bij Delifrance. Heel gezellig!! Er stonden 160 fietsen klaar op het raadhuisplein voor de spinmarathon. Ik zag Wim al zoeken naar zijn fiets. Ik zat daar prima. Vic en As kwamen er bijzitten om ook een hapje te eten. En zo waren er nog meer kennissen die een praatje kwamen maken. Mijn pauze vloog om en zo hoefde ik nog maar kort te werken. Karima had gezegd dat ik om half 5 mocht stoppen. Kon ik nog effe foto’s van Wim maken. Na een hele dag staan in de winkel (op hakken, zo dom!!) wilde ik wel effe zitten. Zo belande ik samen met Lenie op het terras van het Witte Huis. We zaten bij 2 heren die voor ons een drankje bestelden. Wij hadden het voor elkaar, ha ha. En zelfs zo, dat toen Wim en Willem er bij kwamen zitten ook zij een biertje van de mannen kregen. En dat hadden ze wel verdiend na 3 uur achter elkaar spinnen. Petje af hoor!
Daarna zijn we naar huis gegaan, een douche gepikt en op naar Buytenhout om een hapje te eten. Daar was het druk!! Eerst maar even borrelen op de lounge banken. Rond 8 uur konden we eten, nog net in het zonnetje. Wat een lekkere afsluiting van een heerlijke dag. Toen we thuis kwamen, was Jasper z’n feestje in volle gang. Hij vierden z’n verjaardag met vrienden en wij werden vriendelijk verzocht daar niet bij te zijn. Dus gingen wij maar vroeg naar bed. We wilden toch vroeg gaan wandelen. Tenminste, als Wim niet heel erg veel last had van kramp en zo.
Zondagochtend toen ik uit bed wilde stappen, had ik weer last van mijn knie. Hij was ook weer dikker. Maar…ik wil zo graag lopen. En wat we in de planning hadden (40 km in Volendam) zouden we al niet doen. Nou hoor….. We gaan het proberen. Het is een kort rondje van 8 km geworden. Het was niet verstandig om iets op het spel te zetten. We hebben nog wat weken voor de boeg. En zoals het er nu voor staat, kunnen we zaterdagen en zondagen gaan lopen (als ik niet hoef te werken). Verder vandaag eigenlijk alleen maar van de zon genoten en veel zitten koelen. Gaat goedkomen hoor!!!

En dan moet ik nog even iets heel moois vertellen. Wat mij van de week nou weer is overkomen. Toen ik donderdagavond thuiskwam, lag er een uitnodiging op tafel. Wat leuk zeg, mijn toneelmaatje en haar man zijn 25 jaar boer in Schiedam. En dat moet gevierd worden. Wat leuk dat wij daarvoor uitgenodigd zijn!! Terwijl ik verder lees, valt mijn oog op de cadeau-tip…… Ik geloof mijn ogen niet…Echt ongelooflijk….Er staat een envelop met daarachter “stichting Mariëtte’s Child Care”. Er springen tranen in mijn ogen. Wat is dit ontzettend mooi! ’s Avonds probeer ik haar te bellen, maar tevergeefs. Ik spreek haar voicemail in, maar weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen. De volgenden dag zie ik dat ze me heeft gebeld. In mijn pauze bel ik terug. Ze was zo benieuwd hoe ik zou reageren. Nou, sprakeloos, zeg ik. Het wordt lekker druk, zegt ze. We zetten een melkbus neer en hopen dat er heel veel envelopjes in komen. We hebben voor die tijd nog contact.
Ik leg mijn mobiel weg en zit nog even in gedachten. Wat bijzonder mooi!!
Liefs,
Yvon.