Lieve allemaal,

Vorige week woensdag moest ik om 8.30 uur in Amsterdam zijn. Ik had mijzelf opgegeven voor de film “Ja ik wil”. Wie en wat er mee zouden doen, dat stond er niet bij. Dus ik met koffer al vroeg met de randstadrail en trein richting Amsterdam. Wat een chaos zo ’s morgens vroeg. Treinen die uitvallen…zal je net zien. Maar goed, ik was nog op tijd op locatie. Ik kwam binnen en zag overal mensen. Pffff…had ik hier zin in?? Na me aangemeld te hebben, moest ik nog een formulier ondertekenen en ging weer zitten. En nu?? Even vragen maar. Oh uh, ga maar naar de styling! Ze waren een beetje de weg kwijt volgens mij. Ik voelde mij niet helemaal happy tussen deze mensen. Allemaal Amsterdammers met een grote mond. Yvon Yvon dacht ik, was maar gewoon thuis gebleven. Maar goed wie A zegt…. ik naar de styling en daar werd mijn jurk die ik mee had genomen goed gevonden (gelukkig). Dus ik die aangedaan. En moet ik nog naar de make-up? Oh ja, ga maar. En daar stond ik in de rij te wachten. Achter mij stond een vrouwtje die me wel aardig leek. Eenmaal in de make-up had ik er wel zin in. We zouden op een boot gaan draaien. Spannend!! Terug bij mijn spullen, zag ik dat vrouwtje zitten en ben naar haar toegegaan. We hadden gelijk iets van een klik. Zij, Pascalle, vond dus ook dat er van die vreemde types rondliepen. Hele gesprekken hebben we gevoerd (we moesten toch wachten). Ze had zich na een hele tijd weer een keer opgegeven. Op een gegeven moment kwam er een groep terug en daar zat Sharon bij. Zij kwam bij ons zitten en al snel hadden we de grootste lol. Op naar de boot!! Wij figuranten waren gasten op een bruiloft. Wat een onwijs leuke boot “de Prins van Oranje”. Een geweldige chique uitstraling, over the top. En wat bleek…het was een homohuwelijk (logisch dus die boot). We werden neergezet en ik stond een beetje achterin, waar Yvon Jaspers in een rolstoel zat te wachten en Thijs Römer!! naar mij knikte . Oh gaaf, het werd steeds leuker!! Door de regisseur werd ik naar voren gehaald. Ik moest op de stoelen zitten om de ceremonie bij te wonen. Die scene stond er snel op. Later werden we nog gefilmd terwijl het bruidspaar uit de vloer omhoog kwam. Wij allemaal joelen en applaudisseren, alles heel overdreven. Maar gaaf hoor, ik vond het lachen. Buiten bij de boot stond een man die me vroeg of ik het wel vaker deed dat figureren. Zo af en toe, zei ik. Hij vertelde dat hij de eigenaar was. Waarop ik zei, mag ik zo met je op de foto. Tuurlijk!! Op een gegeven moment gaat Thijs Römer van de boot om iets te eten. En omdat ik ook naar buiten ging en dus achter hem liep, durfde ik het ineens. Zou ik met je op de foto mogen? Ja natuurlijk, zei hij, dan gaan we wel even naar binnen. Oké!! Ik zei nog, wat leuk dat er even de tijd voor wil nemen! Geen probleem meid, moet kunnen toch. Ik heb hem nog bedankt en was weer een foto rijker. Alle andere figuranten jaloers 🙂 , die durfden het niet te vragen. ’s Middags zitten we op de boot nog wat te wachten, komt ineens de eigenaar van de boot naar me toe, je wilde toch nog op de foto? Oh ja!! Wat leuk dat je nog even komt. Na de foto kwam hij bij ons zitten, vond het super gezellig. Hij vond de rest maar saaie lui. Hij vertelde dat hij al 17 jaar samen met zijn vriend was. Hele verhalen over bekende Nederlanders, heel gezellig. Al gauw hadden we een heel leuk clubje om mee te kletsen. Wat was het een gezellige, wel hele lange, dag!! Ik was om 21.00 uur thuis. In het najaar 2015 is de film in de bios.

Vrijdag 5 december begin ik ’s morgens bij meneer en mevrouw Prins. Ik had een gedicht met een cadeautje voor ze. Dus die leg ik stiekem op het kussen van hun bed. Die vinden ze vanavond pas. Dat vind ik zo leuk om te doen. Om half 12 was ik klaar en pakte mijn tas. Zat er een cadeau in met een gedicht. Nou ja, wat leuk. Ik heb ze nog bedankt en zei dat Sinterklaas hun vast niet zou vergeten. Ik inwendig lachen natuurlijk. Daarna nog even werken tot 17.00 uur en ’s avonds heerlijk thuis. Edwin en Wendy waren zwarte piet her en der en Wim en ik hebben met Jasper en Ronnie een leuke film gekeken. Wat hebben we gelachen!!
Zaterdagavond hebben we met elkaar gegourmet en daarna het cadeauspel gedaan. Er werd flink gestreden om een kraslot (had Edwin gekocht). En toen de wekker ging, was Ronnie oh zo blij met het kraslot. Maar wat bleek….er zaten stickervellen in. Beetje jammer voor hem, maar wel lachen dat er zo om “geknokt” werd. Daarna kwamen Ed en Wen nog met een spel. Vorige week had ik tegen Wim gezegd dat ik het leuk zou vinden om het spel “Ik hou van Holland” te veranderen in “ik hou van Sinterklaas”. Veel succes, zei Wim. Hmm..moest ik het alleen doen, daar had ik te weinig tijd voor. Dit vertelden ik zaterdagmiddag tegen Ed en Wen en die hebben het toen samen gedaan. Wat was dat leuk!!! Wat hebben we heerlijk gelachen!! Wim en Jasper hebben de super grote beker gewonnen.  Zo waardevol zulke avonden!! Om 1 uur gingen we naar bed.
Zondag een luier dag en zelfs met het eten hoefde ik niets te doen. 

We gingen eten bij “de Soete Suikerbol”  voor de verjaardag van mijn schoonmoeder. Met z’n 14-en, heel gezellig. De decembermaand zijn we goed begonnen. Zin in een gezellige tijd met alleen maar leuke en fijne mensen om mij heen. Christmas is coming!!!

Dikke kus!!
Yvon.