Lieve allemaal,

Wat een heerlijke week heb ik achter de rug. Iedere dag gewerkt en met veel plezier. Alleen ’s avonds wel gesloopt. Ja ja…ik word ook een dagje ouder. Dinsdagavond ging Karima mee sporten. Ze wil het jaar goed beginnen. Nou, het was heftig met gewichtjes en veel buikspieroefeningen. De volgende dag kreeg ik dan ook een berichtje van haar met alleen maar het woord: SPIERPIJN!! 🙂

Zaterdag werkte ik samen met Denise en om eerlijk te zijn, we hadden er een zwaar hoofd in. Om 12 uur waren er nog maar een paar klanten geweest. Pfff…wat gaat dat worden? Maar al gauw liepen we van hot naar her. Veel mensen in de pashokjes, heerlijk!! En toen we aan het eind van de dag moe maar voldaan, met zere voeten, de omzet zagen….waren we superblij!! Zulke goede cijfers, woaw! Daar is dus geen pijl op te trekken. Gelukkig maar!
Thuisgekomen eerst mezelf getrakteerd op een wijntje (sorry Sonja). En dan zouden we eigenlijk nog naar de wintertent gaan. Ik moest er gewoon niet aan denken (niets voor mij). Op een gegeven moment zeg ik tegen Ed en Wen, hebben jullie zin om mee te gaan uitwaaien op Scheveningen? Dat vonden ze wel wat. En zo liepen we met tegenwind op de boulevard en werden min of meer gezandstraald. Het was gewoon lachwekkend. En zo lekker en helemaal niet koud. Bij de Big Bell hebben we wat gedronken. Er was (zoals elke week) livemuziek en er werd zelfs meegezongen. Wat een gezellig sfeertje daar. Na een tijdje zijn we opgestapt om een potje glow in the dark midgetgolf te spelen. Wat hebben we gelachen!!

Heerlijk om te doen. En het was rond middernacht voordat we het wisten. Zo en dan is mijn bedje zo lekker!!

Zondagochtend zijn Wim en ik naar de Veluwe gereden voor een wandeling. Wim had ook nieuwe schoenen en die wilde hij uitproberen. Maar oh, wat was het koud. We hebben flink door moeten stappen om warm te worden. En dat lukte al met al. We kwamen langs een leuk tentje en daar hebben we een bak koffie genomen (ja zonder appeltaart). Wat gezellig en knus. En gelijk kreeg ik ideeën voor het decor van toneel. Van de week gaan we daar weer mee beginnen en ik vind het een super leuk stuk. Daar ben ik nu alweer mee bezig. Dat wordt weer zoeken geblazen. Maar goed, we moesten weer verder. Wat een heerlijk weer om te lopen zeg!

Alleen Wim had last van een irritatieplek bij zijn enkel. Maar dat mocht de pret niet drukken, want we hebben toch 3 uur gelopen. Maar toen we bij de auto kwamen, kwam ik erachter dat ik mijn petje kwijt was. Oh…die ligt vast nog in het restaurant. Nou, zei Wim, dan gaan we daar toch lunchen. Prima! Binnengekomen vroeg ik naar mijn petje, maar ze hadden hem niet gevonden. Vreemd. Maar goed, dan maar iets eten. Een heerlijk soepje met brood. Ik heb ze nog mijn kaartje gegeven dat als ze mijn petje zouden vinden. Toen we naar buiten liepen, gaf ik nog een naar de kapstok. Laat daar nou mijn petje hangen. Yes!! Dus ik weer naar binnen…gooi het kaartje maar weg hoor, het lag bij de kapstok. Oké, gelukkig! En zo reden we op weg naar Harderwijk, naar zus Olga. We hadden met haar afgesproken. Dat was super gezellig en we hebben lekker kunnen bijkletsen. Wat woont ze toch heerlijk zo dicht bij de bossen. Misschien dat we een keer van haar aanbod gebruik maken en daar slapen, zodat we 2 dagen kunnen lopen.
Thuisgekomen hebben we maar eten besteld, want om acht uur zouden Ron en Arjan (vrienden van Ed en Wen, kind aan huis) op de stoep staan. Echt heel erg gezellig en altijd lachen.. En ja, die gingen dusdanig laat weg, dat ik niet meer kon schrijven. Zodoende een dag later.
Wat vliegt de tijd toch, ik vlieg maar gewoon mee 🙂 .

Liefs,
Yvon.