Lieve lezers,

We hebben de 4x 40km met succes uitgelopen. Wat was het weer grandioos!! Even een terugblik.

Op maandagochtend zijn we naar ons gastgezin in Nijmegen vertrokken. Daar hebben we de spullen op onze kamer gedropt en zijn op de fiets (die stonden al klaar) naar de Wedren gereden. Dat op zich is al zo vertrouwd geworden. Het was al gezellig druk in de stad. Na het startbewijs gehaald te hebben, zijn we eerst op zoek gegaan naar een biertje. Daar liepen we al gelijk wat Pijnacker-naren tegen het lijf. Ook een oudere man kwam naar mij toe. “Hey, jij liep toch voor Hakunnah ma Tatta”? Zo, dat is echt kippenvel…Dat mensen dat nog onthouden hebben (ook al is het Hanukkah). Mooi hè!!!
Iedereen heeft zin in een grote wandeling. Dat het zwaar wordt, dat neem je voor lief. Ook nog naar onze “vrienden” van het Kadaster. Elk jaar nog gedaan en iedere keer verzinnen ze iets anders. We werden weer zo leuk ontvangen en voorgesteld als “dit zijn hele fanatieke lopers” (alsof de andere 40.000 dat niet zijn, ha ha) Ook dit jaar kun je elke dag een foto laten maken. Maar ook kun je jezelf met een T-shirt op de kaart zetten. Daarvoor kregen we allebei een leuk T-shirt. Hè lekker, we zijn weer helemaal “thuis” in Nijmegen. Ik kon niet wachten om te beginnen met lopen. Dus ’s avonds vroeg naar bed voor een goede nachtrust.

Dinsdagochtend, we hadden een late start (6 uur) regende het toen we op de fiets wilden stappen. Laten we nog maar even wachten. Wat een geluk die late start, want de vroege liep dus al in een hoosbui. Wij konden al met al zonder poncho starten gelukkig. Daarna heeft het ook niet meer geregend. En wat liepen we lekker!! Onderweg in Elst stonden Jan en Henny ons op te wachten. Tijd voor een bakkie koffie!! En laten we er nou een likeurtje bij krijgen (bah, wat lekker :} ). Super leuk zo met elkaar, maar goed na een klein half uurtje wilden we toch weer een eindje verder. Hè wat een sfeer en gezelligheid. Hier heb ik echt naar uitgekeken!!
We hebben de eerste dag dan ook zonder problemen gelopen. Konden dus ook nog lekker dansen op de Wedren. Een cameraploeg kwam nog naar mij toe om mij te interviewen. Hoe kon het dat ik nog zoveel energie over had. Was even leuk!! Nu nog naar het Kadaster, dat hadden we afgesproken. Een foto en hup op de fiets naar huis. Thuisgekomen had Ilse soep gemaakt en die smaakte zo lekker. Wat een goede verzorging!! Voetje in een koud badje en heerlijk bijkomen. Maar dat is niet zo moeilijk bij onze lieve vrienden. Op tijd naar bed gegaan voor de tweede dag met een vroege start (5 uur).

Woensdagochtend ons roze shirt aan (roze woensdag). Een mooi kleurrijk geheel stond al te wachten om te starten. Daar gingen we weer. Al snel hadden we door dat we hard liepen. Maar ja…het gaat lekker, dus laten we dit maar volhouden. Komen wee op een gegeven moment fotograaf Barend tegen. Die maakt altijd foto’s en na een paar jaar ken je elkaar. Dus komt ie op mij af, geeft mij 3 zoenen en geeft zijn visitekaartje. Kijk, zegt hij. Dus kijk ik op het kaartje. Heeft ie mij erop gezet! Nou ja zeg, wat leuk! Hij maakt nog wat foto’s en zegt we zien elkaar van de week nog wel. Wij weer doorlopen. Eenmaal in Wijchen, waar het altijd een groot feest is, was het dit keer vrij rustig. Maar ja….de mensen vonden het waarschijnlijk nog wat vroeg. Ja, hadden we toch te hard gelopen. Dat is de andere kant van het verhaal. Maar goed waarom zou je dit tempo veranderen. We liepen zo lekker. Onderweg stond een zanger (elk jaar aanwezig) op een soort van podium. Ik begin te zwaaien en hij roept, “Jane, kom bij Tarzan”!! Dus ik naar hem toe en weer die zoenen. Zo lachen dat je elkaar ondanks dat je elkaar maar 1x per jaar ziet, gewoon  herkent. Tot volgend jaar! Nog even doorstappen en zo waren we om 12.15 uur binnen. En ja…dan ga je al aan het bier. Weer gehaald en dat moet gevierd worden. Ester en Moniek kwamen over de streep en daar hebben we gezellig wat mee gedronken. Zij hadden vrienden, die wij ook weer kenden.

En laten kwamen Ilse en Pim ook bij ons een biertje scoren. Wat hebben we gelachen, heerlijk. Of dat door de nodige drank kwam??? Nog een hele poos op de Wedren gedanst en feest gevierd. Uiteindelijk bij het Kadaster nog een fotootje (met rode koontjes) en op naar de fiets. Nou die fietstocht zal ik niet snel vergeten, ha ha. Omdat Wim nogal wat blaren had, werd de buurman opgetrommeld om ze door te prikken. Dat is een jaarlijks terugkomend ritueel. Tafel vrijmaken, liggen, prikken tapen en poederen. Hoort er ook een beetje bij. Gelukkig vanavond niet te vroeg naar bed, morgen weer een “late” start.

Dag 3 alweer. Donderdag, de dag van Groesbeek. Op naar de 7 heuvelen. Halverwege hebben we eerst onszelf getrakteerd op een bak koffie met appeltaart. Laat daar nou een likeurtje bij zitten 🙂 . Dat loopt zo lekker hè!! Wat ook zo leuk is, dat je onderweg ineens “Pijnacker!!” hoort. Zo gaaf. De eerste heuvel kwam en juist op dat moment lopen we naast een peloton militairen. Die beginnen te zingen en voordat we het wisten hadden we de eerste heuvel gehad. Dat ging makkelijk. Ook hier konden we goed doorlopen. Ik liep een stukje voor Wim en ineens komen er 2 militairen naast mij lopen, met een biertje in de hand. Zo, jij loopt lekker hard, goed als we even aanklampen. Tuurlijk!! We beginnen lekker te kletsen en op een gegeven moment zeg ik, “ja hoor al 26 jaar gelukkig getrouwd. “Mijn man loopt achter mij, hij houdt mij goed in de gaten”.  Oh,….en zo liep de ene naar Wim toe en liep al kletsend met hem op en de ander vertelde mij over zijn kleine kinderen. Ook weer zo leuk en ja die heuvels waren we maar wat snel over. Dit viel zo mee. Opeens een schreeuw van de kant “Hey hoi!” Was het de dame van het Kadaster. Zo leuk!!  Verderop kwamen er 2 militairen uit het peloton en die liepen naar het publiek. Haalden daar waterpistolen vandaan , deden hun rugtassen af en gingen languit op hun buik achter hun tas liggen. Daar vielen ze een ander peloton aan. Wat lachen zeg!! En weer waren we lekker op tijd binnen. De voetjes en schenen begonnen wel wat pijn te doen. Wim had last van blaren en zo erg dat hij zei, mijn nagel van mijn kleine teen ligt volgens mij in mijn schoen. Oeps!! Maar goed, eerst een biertje. Al snel zaten we aan een hele gezellige tafel. Omdat het wat warm was en ik onder de parasol wilde, kon ik alleen nog op tafel zitten. Dit betekende wel dat ik makkelijker dan de anderen het bier kon halen. Zo kreeg ik zo nu en dan geld mee om een tray te halen. Wat een lol hadden we. En ja, eenmaal de schoenen uit en ik sta weer te springen en te dansen. Zo vroeg Jobea,  de dame naast mij, zin om te dansen? Tuurlijk!! Zo liepen we naar het podium om los te gaan. Werd er een wedstrijd gehouden en daarvoor waren kandidaten nodig. Wij 2 werden uitgekozen. We hebben alleen maar gek gedaan en dus ook duidelijk niet gewonnen, ha ha. Maar wel weer lol gehad. Ach…als je maar gek kunt doen. Teruggekomen bij onze tafel waren er andere lui bijgeschoven. Wat heerlijk om zo allerlei verhalen aan te horen. Er werd ook gesproken over volgend jaar, de 100ste Nijmeegse. Dan heb je de mogelijkheid eenmalig 4x 55 km lopen. Die kans krijg je dus maar 1x. Eigenlijk zou ik die uitdaging wel aan willen gaan. Maar…zou ik dat kunnen?? Om mij heen word ik aangespoord om het te doen, maar ik heb zo mijn twijfels. Ik heb gelukkig nog even de tijd om erover na te denken. Maar het was mooi geweest, op naar de fiets. Eerst nog even naar het Kadaster. Hallootjes!! Zijn we weer! Heel veel succes morgen! Thuisgekomen een heerlijke douche genomen en klaargemaakt om met Theo en Ilse uit eten te gaan. Wat was dat super gezellig!! Maar ja, het was wel half 12 voordat wij gingen slapen. Als dat maar goed gaat morgen.

En dan begint de laatste dag alweer. Wat is het snel gegaan zeg!! Gelukkig en vroege start. Wat vervelend was, mijn darmen speelden een beetje op. Ik liep van wc naar wc. Gelukkig ging het over en kon ik na 20 km mijn tocht wat “makkelijker” lopen. Hele leuke gesprekken onderweg. Eerst met een “oude” marinier over hoe mooi het leven kan zijn. En later nog een leuke stop waar 2 meiden bij ons kwamen zitten. Wat hebben we gelachen. Het zou de laatste keer zijn dat ze liepen. Ze waren er klaar mee. Alles deed zeer en ze lachten wel maar waren niet echt blij (en weer die lach). Dit zijn zulke mooie momenten. Ik heb het idee dat we ze zomaar volgend jaar weer zullen ontmoeten.  In Cuyk was het groot feest. Wat een happening. Dansen springen zingen….je voelt de pijn gewoon niet. En dan komt, waar ik altijd wel tegenop zie, de Via Gladiola. Gelukkig dit jaar wel met muziek. Niet je eigen tempo kunnen lopen, muziekkorpsen die alles ophouden….echt zwaar. En ja…gelukkig staan daar dan Ilse, Theo, Pim en Ellen met een heerlijk koud biertje. Even bijkomen en daarna de laatste 4 km. En die zijn dan zo lang, pfff… En in het publiek hoor je dan je naam roepen en zie je bekende koppies uit Pijnacker. We zwaaiden wat af (ahum). Ook stond daar Demi met haar ouders. Elkaar gedag gezegd en Demi is het laatste stukje met ons meegelopen. En wie komen we op het laatste stukje nog tegen…de zanger. Natuurlijk even met elkaar op de foto. En ja dan eindelijk over de finish!! Yes, we did it!! Wim heeft zijn eerste kruisje en ik heb mijn zilveren! We zijn er maar wat trots op. Trots en blij en dat hebben we al dansend op de tafels op de wedren gevierd. Wat een mooie 4-daagse!! Alleen nog een laatste foto bij het Kadaster, waar we vol trots onze medaille laten zien. Bedankt voor alles en tot volgend jaar, zeggen we volmondig!! Helaas konden we niet makkelijk bij onze fiets en moesten we van de politie omlopen. Tuurlijk! Wij hebben nog een stuk over het parcours gelopen en daar kwamen we een peloton Fransen tegen. Komt er 1 naar mij toe en laat mij zien dat we dezelfde hebben en geeft daarbij 3 zoenen. De blijdschap, zo gaaf!! We zaten zo blij op de fiets. Iedereen die maar wandelschoenen aan had hebben we gefeliciteerd. Jippie!! Joehoe!! En bij “de familie” konden we zo aanschuiven. Daarna opfrissen, relaxen, koffie, napraten, afscheid nemen en naar huis. En ook dat vind ik weer lekker. Eigen bedje en heerlijk bijkomen. Zo lief dat we van meerdere kennissen aan de deur gladiolen hebben gekregen. Er is met ons meegeleefd!
Op zaterdag om 5 uur nog gezellig wat gedronken met een klein clubje lopers, ondanks dat het i.v.m. de storm (?) door de organisatie geen doorgang kon hebben.

Het zit er weer op. Het zijn prachtige dagen geweest! Ik kan het iedereen aanraden. Afzien is zo lekker 🙂
Ik kan jullie melden dat ik al aan het aftellen ben. Het is nog 359 dagen en dan gaat de 100ste van start. Ik ben graag van de partij.
Dank voor jullie lieve berichtjes, support en steun.

Liefs,
Yvon.