Lieve vrienden,

Wim en ik zijn voor het eerst weer samen op zomervakantie geweest. 14 dagen naar Zakynthos Griekenland. Wat hebben wij een geweldige tijd gehad. Zo genoten van de prachtige natuur van het eiland en dat met een zonnetje (35 graden) erbij. Wat wil een mens nog meer?
Om eerlijk te zijn had ik wel 2 dagen nodig om te acclimatiseren. Wij zijn lekker weg en de kids zitten thuis…hoe zal het gaan? Maar de knop ging snel om en toen kon ik ook volop overal optimaal van genieten. Heerlijk eten, gezellige mensen. 
We hebben ook heel wat gezien, vooral omdat we er een autootje bij hadden. We zijn het hele eiland  over gecrost. Ook hebben we gewandeld met het warme weer (we werden voor gek verklaard) en dan kom je de mooiste plekjes tegen.
Wat fijn dat Wim en ik zo dezelfde dingen leuk vinden. We wilden heel graag nog met een boot mee om naar het ship-wreck te gaan. Maar we wilden een kleine boot (15 pers) en niet zo’n mega ding. Dus schreven we ons in voor een toer (50 euro pp) en dat was voor een boottocht van 8 uur. Als er voldoende mensen waren, kregen we een belletje. Wij afwachten… Na een dag toeren lagen we aan het eind van de middag met een wijntje in het zwembad, toen Wim z’n mobiel ging. Ze hadden de volgende morgen plek en we moesten de tickets ’s avonds komen betalen. Maar omdat wij afgesproken hadden in een restaurant, ging dat niet lukken. We zeiden dat we op tijd (8 uur) zouden zijn om te betalen. Ja zei het meisje…my boss….Maar Wim zei, we komen echt!! Oké, dan zien we jullie morgen. Dus stonden wij vroeg op om er naartoe te gaan. Daar zagen we de boot al en de mensen die meegingen. Een man vroeg om de tickets en wij zeiden dat we die nog zouden kopen. Oh no, boot full!! Oh ja!! Maar we hebben het afgesproken gisteren aan de telefoon. Boot full!! Nou ja, belachelijk!! Hij ging verderop staan om met iemand iets te bespreken. Ik weer er naar toe om mijn verhaal te doen. No ticket, not going…en ze vertrokken. Wat bleek…hij had met een andere organisatie samen genoeg mensen om 1 boot vol te hebben als wij geschrapt zouden worden. Dus… Ach, niet over nadenken en zelf een bootje huren. Dat was zo onwijs leuk!! We waren al snel het euvel vergeten. ’s Middags zijn we nog wel even terug gegaan en het meisje herkende ons en zei vriendelijk gedag. Ik zei dat ik erg “disapointed” was vanmorgen. Ik vertelde wat er gebeurd was. Oh..my boss. Sorry! We namen het haar zeker niet kwalijk. Meneer zelf stond erachter en ik zei een beetje hard dat ik erg “angry” was. Hij hoorde mij wel, maar negeerde mij volkomen. Wij hebben jullie nummer en bellen als er plek is. Oké! Nou.. ze moeten nog bellen.
Maar omdat we het gevoel al hadden dat die man ons niet meer mee wilde hebben, zijn we eerst naar het ship-wreck gereden om het van boven te zien. Dat was zo gaaf en wat een mooie blauwe zee, niet normaal! Daarna reden we naar een haventje en daar konden we over 10 min mee met een boot (10 man) voor 15 euro. Gelijk doen! Wij de boot op en iedereen liep gelijk naar achteren. Hij zei, jullie mogen ook op het dek liggen hoor. Nou dat laat ik me geen 2de keer zeggen. Terwijl we ons installeren, zet die man een Grieks muziekje op. We varen uit en spontaan springen de tranen in mijn ogen. Dat was echt puur geluk!! Zo geweldig mooi en bijzonder. Al met al werd de tocht die, 2 uur zou duren,  in totaal 3 uur. Die man had het naar zijn zin en zette ons zelf op een verlaten standje om te zwemmen. Een parelwit strand met helder blauw water, prachtig! Dit was echt een dag om nooit te vergeten. Wat was ik blij dat die andere tocht niet door was gegaan, anders hadden we dit moeten missen.
 Ook zijn we nog naar het vaste land geweest, naar de stad Olympia. Je waant je even in de geschiedenis. Mooi al die oude pilaren en beelden. De tocht op zo’n veerboot is al een ervaring op zich. Terug aan land hebben we op ons plaatselijke terras een ouzo gedronken en daar kregen we ook altijd van de eigenaresse een ouzo van het huis. Wat een vriendelijke lui allemaal. We moesten volgend jaar zeker weer komen. Ook bij het restaurant vlak bij ons waar we al meerdere malen waren geweest, hadden we erg leuk contact. De vlag die daar hing de grootste Griekse vlag werd met sterke wind naar beneden gehaald. Hij waaide zo af en toe ook kapot. Nu heb ik als souvenir een stukje van de vlag gekregen. De prettig gestoorde serveerster daar vertelde dat de chocoladetaart zo lekker was en dus weer een reden om daar naartoe te gaan. En inderdaad, hij was super lekker. De avond met volle maan hebben we daar ook zo lekker gegeten en met een waanzinnig uitzicht. De lichten gingen uit, de muziek werd harder gezet, het was een sprookje, zo mooi!
Maar om een lang verhaal kort te maken, wat hebben wij een super vakantie gehad. We kijken maar wat graag naar de foto’s.

Thuisgekomen waren we de volgende dag 26 jaar getrouwd en daar moesten we natuurlijk met de kids op toasten. Maar wat Wendy niet wist, was dat er een lesauto op dat moment voor kwam rijden als cadeau voor haar diploma. Ze schrok en zei, dat ga ik niet doen hoor! Tuurlijk wel meid!! En zo stapte ze in de auto en toen ze terugkwam was ze heel enthousiast. Ze heeft zich gelijk opgegeven.

Maar goed het gaat allemaal gewoon door en ik heb ook alweer gewerkt. Ook weer lekker om thuis te zijn hoor!
Kijken wat de komende weken weer te bieden heeft.
Have fun allemaal!!

Liefs,
Yvon.