Lieve allemaal,

Normaal gesproken heb ik allang mijn korte broek aangehad met de wandeltochten die we lopen. Waar blijft dat zonnetje toch? Ik ben ook een heel ander mens (net als iedereen) als het zonnetje schijnt. Die vitamine B heb je gewoon nodig. Maar we hebben ongetwijfeld nog een hoop tegoed.  We zullen nog even geduld moeten hebben.

Maar dat neemt niet weg dat we gewoon iedere week onze kilometers maken. Zo ook zaterdag 22 april. Wim en ik stonden om 7 uur in Geldermalsen om de Bloesemtocht te lopen. Via een connectie van Wim konden we ons inschrijven bij een sponsor en werden we ontvangen met koffie en een heerlijke appelkoek en een lunchpakket voor onderweg. Wat was het er een prachtige dag voor. We liepen als een speer! Onderweg even een pauze voor een lekker soepje. Al swingend liep ik naar binnen op de maat van de muziek. Er speelde een bandje in het restaurantje. En wie ziet Wim in zijn ooghoek. 2 mannen die we jaarlijks op tochten en bij de Nijmeegse tegenkomen. Na al die jaren kunnen we hun namen nog steeds niet onthouden. Voor het gemak noemen we ze kikkers, omdat we ze zo in Nijmegen hebben gezien 🙂 Altijd gezellig met deze mannen. Even wat gekletst met elkaar en daar gingen ze weer. Wij aten ons soepje op. Zit er naast ons iemand die zegt….volgens mij ken ik jullie. Jullie lopen ook altijd in Nijmegen. Klopt!! Kent ie ook weer iemand uit Pijnacker. Wat is de wereld toch klein. Leuk dit soort gesprekken. Na nog geen 7 uur lopen (met pauze) kwamen we binnen. Heel snel gelopen!

Wat heel bizar was pas….. zit ik bij mijn werkhuisje met Anneke koffie te drinken, horen we ineens iets tegen de glazen pui vliegen. Overal in de bomen zie ik ineens vogels. Vlaamse gauw, Eksters, Kauwtjes, van alles. Ik zeg tegen An, volgens mij ligt er een roofvogel. Oh echt!!! En ik ga er heen om te kijken. Joh het is een uil!! En hij gaat er helemaal voor zitten. Hoe bizar!! Maar al snel vliegt ie weg en we gaan weer verder met de koffie. Ineens weer een klap, weer die uil. Hij blijft wezenloos liggen. Ik zeg we moeten iets doen. Ik doe tuinhandschoenen aan en pak een doos. Maar terwijl ik de pui openschuif, vliegt ie toch weer weg. Nou dat was wat zeg!!

Koningsdag moest ik ’s morgens gewoon werken. Er waren een hoop mensen op de been, maar die kwamen niet in de winkel. Het was te rustig en om 1 uur heb ik de winkel mogen sluiten. Na een heerlijke oranjebol, zijn we rond half 3 naar Tante Boefie gegaan. Daar zaten Petra en Robin aan de bar. We zijn gaan zitten en hebben een heerlijke middag gehad en vreselijk gelachen. Ook nog een oude bekende tegengekomen, mijn baas toen ik vroeger tomaten plukte. De beste man kende me niet meer. Maar er kwamen wel verhalen van die tijd. Wat was dat ontzettend leuk. Hij vertelde dat hij erg met het geloof bezig was. En na een heel gesprek met hem, geeft is mij een schildje van Maria. Voor jou! Bedankt meid, was gezellig! Ach wat mooi!!
’s Avonds nog naar de tent op het Raadhuisplein, maar die kon niet tippen aan zo’n leuke middag.

Dan was er ook nog de nacht van Pijnacker. Met Wim en Marco 30 km lopen rondom Pijnacker. We begonnen vol goede moed om 0.00 uur. Wat een prachtige heldere nacht om te lopen. Heerlijk dat we al snel met een groepje van 6 er flink de pas in hadden. Marco loopt ook zo goed mee! Wat wel heel jammer is, we zouden soep krijgen onderweg, maar het bleek dat we de hard hebben gelopen. De soep stond er nog niet. Zo jammer….helemaal omdat het maar 2 graden was. Echt wel koud, maar wel met zweet op de rug. Heerlijk om om half 6 ons bedje in te stappen. Alleen kon ik niet slapen. De adrenaline gierde door mijn lijf. Al met al heb ik 3 uurtjes geslapen en ben daarna mijn bed uit gegaan. ‘s Middags heb ik de logeerkamer klaargemaakt, voor de 2 meiden die uit Canada bij ons zouden komen logeren. ’s Avonds nog naar de tent in het dorp. De 35+soos. Lekker een avondje dansen en kletsen met oude bekende. Altijd een soort van reünie. Love it!!

De volgende dag vierde mijn schoonvader zijn 85ste verjaardag met familie en vrienden in…… de Soete Suikerbol. Een hele gezellig en ook weer zo gelachen. Wat leuk was voor pa en ma, tante Ada was als verrassing over uit Canada samen met haar 2 kleindochters, 2 meiden van 18 en 21 jaar. Deze 2 meiden zouden de tijd dat ze in Nederland waren (5 dagen) bij Ar en An en bij ons slapen. Dat had wel wat voeten in de aarde, want je hebt al zo’n volle agenda. Maar we hebben het beste van gemaakt. Op maandag heb ik ze meegenomen naar Delft en daar de stad laten zien.

Ze vonden het geweldig. Als afscheidsdiner hebben we met z’n 11-en bij de Guyter gegeten. Ook dat was geslaagd. Alleen had ik met Irma al eerder afgesproken dat ik er een dag later ook zou eten. Het is dat ik het niet zo erg vind om daar te zitten, ha ha.
Maar om terug te komen op de loges… we hadden er nog een. Bart, de logeerhond, was er ook nog de afgelopen 2 weken. Pfff….en dat is zo bewerkelijk. Jullie begrijpen dat ik van het weekend niet alleen de vlag voor Bevrijdingsdag heb uitgehangen. Alles draait weer normaal, heerlijk.

Afgelopen zondag een tocht van 28km  gelopen in Aarlanderveen.

Jammer dat het zonnetje niet scheen, maar dat mocht de pret niet drukken. Wat een mooi stukje Nederland zo bij de Nieuwkoopse Plassen. Op naar de volgende tocht.

Enne…..wat dat zonnetje betreft, die komt let maar op!

Liefs,
Yvon.

Ps. En dan mochten we ook nog in het publiek zitten van “Beste kijkers” , met o.a. Jeroen van Koningsbrugge. Wat is dat een toffe peer!