Hoi hoi,

Toen ik van de week in de winkel kwam, zag ik Karima met een grote smile zitten. We waren van de 105 winkels door het land, op de 4de plek geëindigd. Zoooo!!! Echt super goed! Dat geeft een kick kan ik je zeggen. Wat is dat lekker om te horen zeg. Met een lach op mijn gezicht heb ik de hele week in de winkel gestaan.
Donderdag moest ik ’s avonds wel even naar de Fysio voor mijn knie. Ton, de fysiotherapeut bij DSVP zou er naar kijken. Hij zei dat het mijn meniscus zou kunnen zijn. Laat eerst maar een echo maken, dan weten we het zeker. Voordat ik de praktijk verlaat, vraag ik of hij me nog wil sponsoren en ja hoor hij gaf me een heel mooi bedrag door. Zo geweldig hoe iedereen mijn actie steunt. Thuisgekomen gelijk een afspraak gemaakt en maandagmiddag kan ik naar Ron vd Weide. Hmmm,… hopelijk valt het allemaal mee.

Vrijdagavond om 9 uur sluit ik de deur van de winkel. Pfff….druk geweest en ik was het zat. Mijn collega moets de bus halen, dus zeg ik tegen haar, ga maar joh! Ik maak de kas op en wil het alarm erop zetten. Hij geeft een foutmelding en ik controleer en er is inderdaad nog een deur open. Nog een keer proberen en weer geeft ie een foutmelding. Jeetje…ik wil naar huis. Weer een keertje controleren, maar alles is in orde. Waarschijnlijk moet je eerst resetten, voordat hij het weer doet. Ik bel Karima en vraag wat ik moet intoetsen. Doe maar kruisje. Oké. dus ik corrigeer en niet veel later begint het alarm te loeien. Je wilt niet weten wat er dan met je gebeurd. Het zweet kwam uit al mijn poriën. Je wordt er gek van. Karima kon voordat het alarm afging nog wel zeggen, ik kom eraan. Ik stond doodstil, met mijn vingers in mijn oren. Ik dacht, laat ik nu eerst eens rustig gaan zitten en kalm worden (als dat mogelijk is met die herrie). Toen ik eenmaal 5 min zat, ging het alarm vanzelf uit. Ik durfde me niet te bewegen. Nee hè…gaat mijn mobiel af…..Wat als het Karima is? Dus ik probeer heel voorzichtig op te nemen. Het blijft rustig en ik hoor Karima zeggen, ik ben er bijna. Ik weet wat je doormaakt, ik heb het ook een keer gehad. En nog geen 5 min. later belt ze aan. Ik durfde eerst niet naar de deur te lopen, bang dat het weer ging loeien. Maar goed, ik moest wel opendoen voor haar. Maar wonder boven wonder gebeurde er niets. Ze pakt me eerst vast en zegt, wat zal je geschrokken zijn. Kan je wel zeggen, ha ha. Ze drukt van alles in en het alarm kan er weer op. Dat was alles. En nu als een speer naar huis. Daar moest ik eerst mijn verhaal kwijt en heb er een wijntje bij genomen. Ed en Wen die effe langs kwamen, konden er smakelijk om lachen. Ook weer beleefd.

Zaterdag was ik vrij!! Nou ja, vrij….de hele dag was ingevuld. Eerst boodschappen doen en daarna koffie gedronken bij mijn schoonouders. Ronnie ophalen en naar de open dag van “Van Ree Groenspecialisten”. Even een kijkje nemen bij het bedrijf waar Ronnie stage loopt. Wat was dat gaaf zeg en heel gezellig!! We hebben nog wat planten gekocht en daarna zijn we ook nog naar Brouwer geweest om wat zomerbloeiers te kopen. En dan is de dag al weer bijna om. Vanaf nu even helemaal niets meer, want er moest ook nog gewandeld worden. Om half 11 ’s avonds zijn we naar Leidsche Hage gegaan, daar hadden we ons opgegeven voor de “Samenloop voor Hoop”, een estafette loop. Met elkaar stilstaan bij kanker. Om 11 uur begon de fakkeloptocht en daar wilden we graag bij zijn. Wij liepen daarna van 12 tot 2 en van 3 tot 5 even naar huis om 2,5 uur te slapen om weer van  9 tot 11 uur te lopen. Best pittig. De fakkeloptocht was al zo indrukwekkend, heel bijzonder. Wat het ook zo beladen maakte, ruim 3 jaar geleden heeft mijn broer een feestje gegeven voor mijn schoonzus haar verjaardag. Dat was in restaurant “Gina” (Leidsche Hage) en dat konden we zien vanaf het park waar we liepen. Zowel mijn broer als schoonzus zijn inmiddels allebei overleden aan kanker. Pfff, dan gaat er wel even iets door je heen. En zo heeft ieder zijn eigen verhaal. Het mooie is dat er allemaal wenszakken met een kaars langs de hele route staan. Zie ik ineens tussen die 7000 wenszakken “Ubuntu” op een zak staan. komt zomaar weer op mijn pad.

Allemaal persoonlijke teksten van jong en oud, heel mooi. Wij hebben toch ons tempo aardig kunnen bereiken en hebben heerlijk gelopen. Mijn knie (die niet meer dik is) heeft het goed gehouden, al voelde ik hem wel. Na 3 uur had ik zoiets van, even een beetje langzamer lopen. Toen begon ik hem te voelen. Maar goed, het is goed gegaan en toen ik op bed lag was ik wel blij hoor. Minder blij toen de wekker na 2,5 uur weer ging, maar ja…. Ach, dit doe je ook niet iedere week. Totaal hebben we 38 km gelopen en dat hebben we maar weer mooi gedaan. En nu….nu ben ik gaar. Zitten en knie koelen, verder niets! We gaan vanavond vroeg naar bed, dat weet ik nu al. Tot volgende week allemaal!!

Liefs,
Yvon.
Ps. Dus deze week mijn “Hanukkah-shirt” even ingewisseld voor een “Samenloop voor Hoop-shirt”

Lieve vrienden,

Maandagochtend had ik nog gewerkt, maar ik denk dat het niet verstandig is geweest. ’s Middags heb ik met een dikke knie op de bank gezeten. Ik was er ziek van 🙁 . Zo erg, dat ik zelfs dinsdag de hele ochtend op bed heb gelegen. Ik heb van de pijn niet kunnen slapen. Zelfs ibuprofin hielp niet. En ik wilde wel weer woensdag in de winkel kunnen staan. Helaas moest ik mijn sportuurtje op dinsdagavond overslaan. Ja ja, daar baalde ik wel van. Laat ik nu verstandig zijn en de rest van de week rustig aan doen. Oké, alleen donderdagavond Wim aangemoedigd. Hij was aan het Volleyballen met de Gemeente. Jeetje wat is hij toch lekker sportief bezig. Top fit!!!

Met een ice-pack ging ik woensdag naar de winkel en ik heb aan de bakker aan de overkant gevraagd of de ice-pack bij hun in de vriezer mocht. Bijtijds koelen en het pootje omhoog. Dat ging op zich goed, ook omdat ik mijn knieband om had. Zo heb ik de hele week uit gewerkt. Wat was het een goeie week zeg!! Top gedraaid! Maar goed, met dit mooie weer wil iedereen wel een korte broek en die hebben we volop liggen. Ik sta er echt van te kijken, er zijn wel 40 verschillende korte broeken te koop van ons!! Nou, dan zit er altijd wel een leuke voor je bij. Donderdag voor sluitingstijd komt Karima nog naar mij toe dat ze wat voor mij heeft. Ze doet heel geheimzinnig. Het is van Claudia en mij, een kadootje voor jou. En ze geeft me een soort van waardebon (geldbedrag) voor “lopen voor Hanukkah”. Wat lief van die meiden zeg!!

Vrijdag heb ik met een collega uit Rijswijk gestaan. Peggy, een hele gezellige leuke meid! We konden het heel goed vinden samen. En dat is zo belangrijk als je tot negen uur met elkaar moet werken. We hebben vreselijk gelachen. Zeker toen er een nogal apart persoon de winkel in kwam. Een beetje slonzig, vlasbaardje, veters van schoenen los, te korte blouse……Hmmm. Hij keek rond en ik zei, zeg maar wat je zoekt. Ja….uh…een shirt of zo, mag ook met een broek….heb morgen een date. Al met al was ie lekker duidelijk, ha ha. Goed, ik loop even met je mee. Hij zei nog, sorry als ik naar de drank stink, maar ik kom net van een personeelsfeestje. Oké dan….Ik pak een broek voor hem en gelijk zegt ie, vind je dat leuk? Ja, dit is echt een gave broek en zeker ook een goed model voor jou. Wat zou je daar op doen? En ik pak er een blouse bij. Oh ja, vind je dat bij elkaar staan!? Die kleuren samen? Waarom?? (Pff…..tot 10 tellen Yvon!) Wat vind jij dan mooi? Ja hallo, jij werkt hier, dat moet jij weten! Nou, dan zou ik dit maar gaan passen als ik jou was, zeg ik. Het shirt is misschien te groot, maar jou maat zit op de pop. Het heeft geen zin om hem eraf te halen als je het niet mooi vindt. Sinds wanneer heb jij er problemen mee om een man uit te kleden, zegt hij? En gelijk daarop zegt hij, uh laat maar….. Pardon?? Peggy en ik lachen er maar om. Even later komt hij uit het pashokje en het staat echt goed. Hij staat voor de spiegel en zegt, kom eens naast me staan. Nou, zeg ik, staat onwijs leuk toch? Ja, best wel. In 1x goed. Hij vraagt nog even aan een oudere dame of zij zo met hem zou willen stappen. Ja hoor, zegt ze netjes. Hij neemt het en loopt tevreden de winkel uit. Peggy en ik kijken elkaar aan en ze zegt …ben benieuwd hoe zijn date eruit ziet 🙂 . De dag vloog om en het was zelfs zo, dat we op een gegeven moment in de gaten hadden dat alle winkel al dicht waren. Het was al over negenen. Time flies when you’re having fun!!
Zaterdag stond ik met Leroy en ook dat was bere gezellig. Maar ja, met zulk mooi weer is ook iedereen vrolijk. Om kwart over 1 heb ik zitten lunchen bij Delifrance. Heel gezellig!! Er stonden 160 fietsen klaar op het raadhuisplein voor de spinmarathon. Ik zag Wim al zoeken naar zijn fiets. Ik zat daar prima. Vic en As kwamen er bijzitten om ook een hapje te eten. En zo waren er nog meer kennissen die een praatje kwamen maken. Mijn pauze vloog om en zo hoefde ik nog maar kort te werken. Karima had gezegd dat ik om half 5 mocht stoppen. Kon ik nog effe foto’s van Wim maken. Na een hele dag staan in de winkel (op hakken, zo dom!!) wilde ik wel effe zitten. Zo belande ik samen met Lenie op het terras van het Witte Huis. We zaten bij 2 heren die voor ons een drankje bestelden. Wij hadden het voor elkaar, ha ha. En zelfs zo, dat toen Wim en Willem er bij kwamen zitten ook zij een biertje van de mannen kregen. En dat hadden ze wel verdiend na 3 uur achter elkaar spinnen. Petje af hoor!
Daarna zijn we naar huis gegaan, een douche gepikt en op naar Buytenhout om een hapje te eten. Daar was het druk!! Eerst maar even borrelen op de lounge banken. Rond 8 uur konden we eten, nog net in het zonnetje. Wat een lekkere afsluiting van een heerlijke dag. Toen we thuis kwamen, was Jasper z’n feestje in volle gang. Hij vierden z’n verjaardag met vrienden en wij werden vriendelijk verzocht daar niet bij te zijn. Dus gingen wij maar vroeg naar bed. We wilden toch vroeg gaan wandelen. Tenminste, als Wim niet heel erg veel last had van kramp en zo.
Zondagochtend toen ik uit bed wilde stappen, had ik weer last van mijn knie. Hij was ook weer dikker. Maar…ik wil zo graag lopen. En wat we in de planning hadden (40 km in Volendam) zouden we al niet doen. Nou hoor….. We gaan het proberen. Het is een kort rondje van 8 km geworden. Het was niet verstandig om iets op het spel te zetten. We hebben nog wat weken voor de boeg. En zoals het er nu voor staat, kunnen we zaterdagen en zondagen gaan lopen (als ik niet hoef te werken). Verder vandaag eigenlijk alleen maar van de zon genoten en veel zitten koelen. Gaat goedkomen hoor!!!

En dan moet ik nog even iets heel moois vertellen. Wat mij van de week nou weer is overkomen. Toen ik donderdagavond thuiskwam, lag er een uitnodiging op tafel. Wat leuk zeg, mijn toneelmaatje en haar man zijn 25 jaar boer in Schiedam. En dat moet gevierd worden. Wat leuk dat wij daarvoor uitgenodigd zijn!! Terwijl ik verder lees, valt mijn oog op de cadeau-tip…… Ik geloof mijn ogen niet…Echt ongelooflijk….Er staat een envelop met daarachter “stichting Mariëtte’s Child Care”. Er springen tranen in mijn ogen. Wat is dit ontzettend mooi! ’s Avonds probeer ik haar te bellen, maar tevergeefs. Ik spreek haar voicemail in, maar weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen. De volgenden dag zie ik dat ze me heeft gebeld. In mijn pauze bel ik terug. Ze was zo benieuwd hoe ik zou reageren. Nou, sprakeloos, zeg ik. Het wordt lekker druk, zegt ze. We zetten een melkbus neer en hopen dat er heel veel envelopjes in komen. We hebben voor die tijd nog contact.
Ik leg mijn mobiel weg en zit nog even in gedachten. Wat bijzonder mooi!!
Liefs,
Yvon.

Hallo allemaal,

Er zitten te weinig uren in een dag. Ik bedoel eigenlijk dat ik iets te weinig vrije tijd heb. De hele week gewerkt, terwijl ik best een rondje had willen lopen. Andere jaren liep ik ook wel doordeweeks een rondje lekker in mijn eentje met mijn MP3 op. Dat komt er helemaal niet meer van. Dat mis ik toch wel moet ik zeggen. Hopelijk krijg ik er weer tijd voor, effe kijken hoe ik het allemaal ga invullen.
Dinsdagavond waren we maar met z’n 3-en op de sportschool. We kregen dus eigenlijk privé les, wat we geweten hebben. Het was afzien. Ik moest samen met sportinstructeur Rinus de oefeningen doen. Pff….wat heb ik een spierpijn gehad. Maar wat was het geweldig om te doen, echt heerlijk. Je voelt dat je goed bezig bent geweest. Rinus was wel bezorgd, want hij kwam de volgende dag in de winkel vragen of ik niet teveel spierpijn had. Top zo’n personal trainer!!
Woensdagavond heel gezellig met Corine wat gedronken bij “Tante Boefie”. Heel gezellig sfeertje daar, binnenkort maar effe een hapje doen. Geweldig dat er in het dorp zoveel keus is. En, zo kom je nog eens ergens. 🙂 Donderdag had ik een heerlijke dag in de winkel. Leuke klanten waaronder Arjan  en Anneke met kleine Daan. Nou ja klein…het is al een lekkere flinke jongen. Zo leuk dat ze effe langs kwamen. Arjan heeft gelijk wat shirts ingeslagen. Echt fijn om zo werken in je eigen dorp, echt gezellig!! En ’s avonds met Jasper Ronnie en Wim naar de bios. Lekker zo’n avondje relaxen, leuk zo met elkaar!!

Vrijdagavond na wat extra instructies in de winkel, was ik bij half 10 thuis. Ik plof op de bank neer en ben er volgens mij niet meer af geweest. Weekend!!! Zaterdagmorgen eerst naar de kapper geweest en wat klusjes in huis gedaan. ’s Middags had ik een babyshower bij Irma thuis. De vriendinnen van Iris hadden een leuke middag voor haar geregeld en Irma had het hele huis roze versierd, zo leuk! Iris was dan ook heel erg verrast. Een prachtige mooie marsepeinen taart werd aangesneden, super mooi gemaakt!! Later hebben we nog wat spelletjes gedaan en heerlijk gegeten.

Een hele leuke middag.
Daarna vlug op de fiets naar DSVP, waar de laatste wedstrijd van het 1ste werd afgesloten met een derde helft. Ja, daar wilde ik wel even bij zijn. Ik had nog tegen Jasper gezegd dat ik maar eventjes ging, ahum… Ik was er ongeveer om kwart voor 5 en ik was om half 8 thuis. Ja, dat krijg je als het gezellig is. Ook nog wat sponsors gescoord, waar ik erg blij mee was. Er waren ook nog mannen die mijn shirt wel even aan wilde trekken voor een foto. Mooi dat mijn actie zo bekend is.
Zondagochtend wakker worden met heel veel regen. Hmm….toch maar niet lopen. Beter van niet, want Jasper was jarig (16 jaar alweer, de kanjer) en we moesten nog wat eten klaarmaken. En daarbij, het was Moederdag. Ik bleef dus nog even liggen en terwijl ik mezelf omdraai, voel ik ineens mijn knie. Wat is dat nu weer??? Er zit vocht in, nee hè hoe kom ik daar nou weer aan!? Maar goed dat we niet zijn gaan wandelen. Dat wordt rustig aan doen en veel rusten. ’s Middags kwam de visite en het was al snel erg gezellig. Jasper was helemaal jarig. Zo leuk om ineens “de kinders” met elkaar aan de tafel te zien. Een hele club, zo gezellig (je staat er leuk op Ed, ha ha).Ja ja…ze worden groot (nu word ik echt oud) Wim had heerlijk soep gemaakt en een hartige taart en salade en er werd door iedereen smakelijk gegeten. Wat een top kok heb ik toch in huis!!
Terwijl ik dit zit te tikken, is de nieuwe week alweer begonnen. Ik zit met mijn been omhoog en hoop dat het snel weer over is. Er moet echt gelopen worden! Duimen jullie voor mijn knie? Tot volgende week!!

Dikke kus,
Yvon.

Lieve vrienden,

Wat ziet het huis er weer op en top uit!! Vriend en schilder Richard heeft het buitenwerk onder handen genomen. Het was wel nodig ook hoor! Een hele klus, maar het lijkt wel alsof hij zijn handen er niet voor omdraait. Het mooie is, Richard verft bij ons en Wim legt bij hem de tuin aan. Mooi als het zo kan, toch!? Dus, mochten jullie een schilder nodig hebben….ik kan Richard zeker aanbevelen. Stuur gerust een bericht naar contact en ik geef zijn nummer door.

Van de week kreeg ik van Ronnie een leuk nieuwtje, hij had verkering. Wat een heerlijk nieuws. En zo leuk om hem zo te zien. Een hele gezellige leuke meid en ze is heel erg welkom bij ons. Nu dus 2 leuke schoondochters!!

Vrijdag werkte ik met Mark, een collega uit een ander filiaal, een jonge knul. Wat was het gezellig zo samen. ’s Avonds nog tot negen uur met Claudia en na een heerlijke gezellige dag werken, was ik even over negen thuis. Heerlijk op de bank bijkomen. Maar goed niet te lang, want om half 12 gingen we naar het Baken. We gingen “de Nacht van Pijnacker” lopen.

We starten om 00.00 uur al gelijk in een hoog tempo. We liepen op een gegeven moment voorop samen met Robert, een andere snelle wandelaar (vandaar natuurlijk die big smile!). Wat een gezellige man was dat zeg! Hij had mooie verhalen over tochten die hij gelopen had en ook over de Nijmeegse 4-daagse. Hij vertelde dat hij een keer op de laatste dag van de Nijmeegse een vrouw tegenkwam met een witte ballon in haar handen. Ze liep met haar hoofd wat gebogen. Hij raakte met haar aan de praat en ze vertelde hem het hele verhaal. Ze zou met een vriendin lopen, maar haar kind was overleden. Dus liep ze de tocht alleen, maar met haar gedachte bij haar vriendin en haar kind. Zegt Robert tegen haar, wat een triest verhaal. Maar ik heb een opdracht voor je. Ga nu de laatste kilometers lopen met je hoofd omhoog en ga genieten van je tocht. Het is tenslotte een hele prestatie. Ze geeft hem een zoen op zijn wang en ze loopt genietend verder. Duidelijk opgelucht dat ze haar verhaal kon vertellen. Wat mooi zo’n verhaal! Dit zijn ook van die dingen waarom ik de Nijmeegse zo geweldig vind. Ieder loopt met een doel, missie of verhaal. Nu ik dit schrijf krijg ik er ook weer zo’n zin in. We liepen verder dwars door Delft. Daar zaten studenten buiten op terrassen of liepen door de stad. Je zag ze denken, wat een malloten. Wat zoeken jullie?? Kunnen wij jullie helpen?? Ik zeg tegen ze, we zoeken pijlen. Ohhh…waarom dan? Willen jullie de eersten zijn?? Het was echt zo lachen!! En we liepen weer lekker verder via Delfgauw, richting Pijnacker. Bij café “Het hoofdkantoor” hadden we een ruststop. Daar kwamen we om 3 uur als eerste binnen. De eigenaresse Carla zag ons binnenkomen en was aangenaam verrast. Wim zei dat het nog maar een klein stukje was, dus hebben we daar heerlijk aan een wijntje gezeten. Robert zat ook nog even bij ons, maar wilde eigenlijk snel weer verder lopen. Wij vonden het wel even leuk die stop en hebben daar een half uur gezeten. Carla wilde ook nog wel even poseren met mijn shirt, waarop een man aan de bar aan een ander vraagt: is zij dat van die actie?? Zij heeft toch in de Telstar gestaan? Ik hoorde ze het erover hebben en dat vond ik al zo leuk. Terwijl wij aanstalten maken om weer verder te lopen, komt die man naar mij toe. Kan ik nu iets doneren? Uh..ja natuurlijk. Loop even mee. Hij trekt zijn portemonnee en geeft €50,00. Ik ben sprakeloos. Spontaan geef ik die man een zoen op zijn wang. Onwijs bedankt!! Hij zei, ik loop ook voor goede doelen, vind het geweldig wat je doet. Succes!! We lopen door en elke keer heb ik het er weer over met Wim. Ik kan er niet over uit dat iemand zomaar zoveel geld geeft. Echt zo geweldig!! Maar na verder te lopen kwamen we er al gauw achter, dat het best nog wel een eindje was. Ja ja…was dat wijntje dan wel zo verstandig?? We hebben zeker ook het laatste stuk zo snel gelopen. Ruim 7 km per uur. Om 4.50 waren we terug, zodat we om 5.15 in ons bedje konden liggen. Pfff….mijn benen waren heel onrustig. Wim had last van zijn enkel. Maar goed, al snel vielen we in slaap. Bijtijds weer wakker geworden. Wim moest gewoon weer vlaggen bij DSVP en wilde na de boodschappen van het zonnetje genieten. Nou, dat heb ik lekker gedaan. Eind van de middag nog naar het dorp voor de Beatrixrun, wat altijd een geweldig festijn is!Wat heerlijk om ze te zien genieten.
Om half 8 stonden Vic en as alweer voor de deur. Ik lag languit op de bank. Zegt Astrid, ben je moe?? Zo ken ik je helemaal niet. Duh…Even een bak koffie en hop naar de feesttent. Daar was de vermoeidheid snel over en hebben we tot in de kleine uurtje heerlijk staan dansen. Heel gezellig met heel veel bekenden. Het was heerlijk om na een goeie nachtrust een relaxte zondag te hebben. Effe een bak koffie halen bij mijn schoonouders en verder helemaal niets. Ik ben heerlijk bijgekomen na een geweldige week.

Allemaal een hele fijne zonnige week!!
Liefs,
Yvon.