Lieve vrienden,

Daar zit ik dan, in het oude huis met een laptop. Het is leeg, kaal en erg stoffig. Maar hier kan ik mijn stuk nog schrijven en in het nieuwe huis nog niet. En….ik heb jullie zoveel te vertellen. Waar begin ik.
Vorige week waren we al druk bezig met allerlei dozen inpakken. Wat heb je dan veel spullen zeg!! En dan is er al zoveel weggegooid. Wilma en Dick kwamen ook nog een avondje met een aanhanger, zodat er al wat grote spullen over konden. Echt top dat ze dat wilden doen. Corine had aangeboden om afgelopen vrijdagavond een paar keer te rijden. Ook zo fijn, want dan kun je al iets inruimen. En omdat ik van de week 4 dagen zou werken, moest het wel ’s avonds. Maar Madelon zag waarschijnlijk enige vermoeidheidssignalen bij mij, want ze gaf mij vrijdag vrij. Dat kwam zo goed uit. Eerst ’s ochtends nog even bij dat ouder echtpaar langs en daarna kon ik gaan pakken en orgeniseren. Eigenlijk was ik er super relaxed onder. Laat het maar komen!! Zaterdagochtend (het was droog!!!!) half 9 kwam Ton aanrijden met een grote vrachtwagen. Zo gaaf dat hij dat had aangeboden om te doen. Dan hoeven we maar 1x te rijden. Maar eerst een bak koffie en wachten op de andere mannen. Daar kwamen John en Evert. Na de koffie zijn we aan de slag gegaan. De jongens en Wendy sjouwden er flink op los. Heerlijk dat ze wat ouder en dus ook gespierder zijn. Maar vlak Wendy niet uit, die tilde een krat elpees en die wogen als lood. Geweldig!!! Het ging als een speer en er werd flink doorgewerkt. Om half 10 was het huis leeg en ging de klep dicht. Half 10 al!! Samen met achterbuurman John ben ik naar het huis gefietst. Daar kon ik gelijk koffie zetten, want daar waren we wel aan toe. Heel gezellig zo met elkaar. En daar gingen we de boel maar weer uitladen. Alles gelijk naar de goeie kamer, het liep gesmeerd. Om 11 uur kwamen Nicole en Ineke, zij zouden de broodjes verzorgen. Daar zaten we om half 12 heerlijk van te genieten. Dus voor de middag waren we klaar, het moet niet gekker worden. Iedereen had nog wat aan zijn vrije dag. Wij konden lekker gaan uitpakken en opruimen en elke was ik weer blij als er een doos leeg was. Het leuke was ook, dat er wat bekende langs kwamen. Jan en An, onze vroege buurtjes uit de flat kwamen kijken. Mijn oud collega Wilma met haar dochter kwamen een bloemetje brengen en aan het eind van de middag kregen we een prachtig boeket van mijn schoonouders en zwager en schoonzus. Zo gaaf om iedereen het huis te laten zien. Het is een plaatje geworden. De meubels komen veel beter uit.
Van de week liep ik al in het huis rond in mijn eentje en toen had ik het al. Zo’n moment van geluk dat je het niet kan bevatten. Wat is dit super!!!! Daar wordt je gewoon sentimenteel van. Wat hebben wij het getroffen. En zeker ook met het weer. Als je dan ziet dat het vandaag bar en bar slecht is, dan zat alles wel mee voor ons.
En dan is er van de week nog zoiets leuks gebeurd.
Ronnie moet volgend jaar stage lopen bij een hoveniersbedrijf die aangesloten is bij school. Nu zat ik het lijstje een paar maanden geleden te bekijken en zag er ook Blijdorp tussen staan. Ik heb dus een mail gestuurd, waar ik niets op hoorde. Na een maand maar een keertje gebeld, maar ze hadden niets ontvangen. Ik alles doorgegeven en ze zou iemand terug laten bellen. Daar ging ook weer 3 weken overheen, toen Jasper van de week zei, Blijdorp heeft gebeld en ze bellen donderdag terug. Shit, dan zit ik op mijn werk. Mochten ze bellen, geef dan het nummer van de winkel maar door. En ja hoor, donderdag net voordat ik wilde openen, ging de telefoon. Ze had gehoord van Ronnie ne ze wilde een afspraak maken. Echt!!!! Wat gaaf!!! En eigenlijk zei ze gelijk al, dat hij in het gebied Afrika, Azie zou komen. Nou ja!! En dan zegt ze ook nog, sommige van de stagiares krijgen hier een vaste baan. Dat zou toch super zijn! Ik vind het zo leuk voor hem en kon niet wachten om het te vertellen. Hij was zo enthousiast. Zo gaan we dus begin juli een gesprek aan. Ik ben zo benieuwd.
Mijn week kan niet meer stuk en we zijn dan ook met elkaar (Ronnie had een bbq bij vrienden) naar de Italiaan gegaan. Komen we daar binnen, zitten er bekende van de voetbal (allebei met Lake Side kleding aan, ha ha) en ze zeiden, jullie horen afgepeigerd op de bank te zitten hoor!! Dat viel al met al dus reuze mee.
En vandaag, zondag, zijn Wim en ik in het oude huis bezig. Een beetje de laatste dingetjes doen. Heerlijk om zo weer naar huis te gaan!!!
Slaap lekker allemaal en reken maar dat wij dat zeker zullen doen 🙂

Een hele dikke kus van mij,
Yvon.