Hallo allemaal,

Wat baal ik!!! Echt zo jammer……..:( Sorry, jullie hebben geen idee waar ik het over heb, maar dat zal ik uitleggen.
Een half jaar geleden heb ik mezelf opgegeven als figurant. Geen idee wat ik ervan kon verwachten, maar ik vond het wel lachen. In die tijd ben ik een paar keer benaderd voor wat dingen waaronder de K3 film. Daar had ik niet echt zin in en daarbij het was in Belgie. Dus reageerde ik eigelijk nooit als er iets voorbij kwam. Nu kreeg ik woensdag een mail dat ik in aanmerking kwam als figurant. Het speelde zich af in Antwerpen en daar moest ik om 9.30 uur zijn en het duurde tot 20.00 uur. Hmmm….. Ik heb er verder niet naar gekeken, zal wel weer hetzelfde zijn. Maar toen ik donderdagochtend mijn mail zat te checken, bekeek ik ook die mail van de dag ervoor weer. Nu klikte ik aan, waarvoor het was. Hè???? De film heet “Mannenharten” en de hoofdrolspelers zijn…..Barry Atsma en Daan Schuurmans. Er waren nog 35 van de 50 plekken beschikbaar. Echt, dat is gaaf!!!!! Ik kreeg helemaal de kriebels. Dat zou gaaf zijn, ik in een film met die 2. Oké, niet meer dan figurant, maar toch. Hoe ga ik dat doen. Lukt dat met thuis? Het is eind van de maand al. Eerst met Wim overleggen. Ik heb er over na zitten denken en besloot vrijdag dat ik het gewoon moest doen. Dit was zo’n kans om een keertje een dag mee te draaien. Misschien eens maar nooit meer, maar dan weet je het. Ik zet de mail voor en klik op aanmelden….. Ik lees “hiervoor kunt u zich niet meer opgeven, we zitten vol”. Nee……..oh wat ben ik stom geweest. Natuurlijk heeft iedereen gelijk op aanmelden geklikt. Ik wilde het eerst allemaal goed geregeld hebben met thuis en zo. Sorry jongens, volgende keer zeg ik gelijk ja. Ik baal hier zo ontzettend van, dat zal me nog niet nog een keer gebeuren. Zucht…..
Verder heb ik een heerlijke week gehad. Donderdag stond ik alleen in de winkel en heb een heerlijke dag gedraaid. Het was top!!! Thuisgekomen hebben we wat gegeten en zijn Wim en ik om half zeven richting de Theaterhangar Valkenburg gegaan. Ik had Wim voor z’n verjaardag kaarten voor de musical “Soldaat van Oranje” gegeven. Daar zaten we dan op rij 2. We kregen instructies om te blijven zitten, want de zaal draaide en zo ontstonden er wel 8 plekken waar verschillende taferelen zich afspeelden. Ik zal niet de hele musical vertellen, maar ik kan je zeggen als je nog niet geweest bent ga alsnog. Het is geweldig, meeslepend, spectaculair en ik zat met kippevel helemaal in het verhaal. Woaw, je zou er in mee mogen spelen. En als je zo vooraan zit, zie je wel heel goed de mimiek op de gezichten. De hoofdrolspeler zo in het stuk, dat de emoties hoog opliepen. Aan het eind had hij betraande ogen en je zou haast mee gaan doen. Om ons heen zaten zat oudere en ik vroeg me af hoe die ernaar keken. Als ik het al zo heftig vind, wat zou er dan door hun heen gaan. Heel bizar. Om twaalf uur waren we thuis en we hebben eerst een fles opengetrokken en hebben het er nog een tijdje over gehad. Half 2 naar bed en dat voor de donderdag.
Vrijdag tot zes uur gewerkt en toen ik thuiskwam, kon ik gelijk aanschuiven. Wendy en haar moeder aten met ons mee. Met z’n allen zijn we naar een optreden van Edwin gaan kijken. Die moest met Haaglanden spelen in de kerk. Het was geweldig, wat een show. Avondvullend, zodat we om kwart voor 11 thuis waren. Wendy en d’r moeder kwamen nog mee om iets te drinken. Wim zette de fietsen in de schuur. Eigenlijk hadden we nog een feestje van de Gemeente, maar goed dat ging hem niet worden. Na een borrel gingen ze om half twaalf weg en Wim en ik keken elkaar aan. Zullen we nog even gaan? Is goed en we kleden ons vlug even om, want het was een “White Sensation” feestje. Toen we daar kwamen was het feest al in volle gang en vroegen ze zich al af waar we bleven. We waren altijd van de partij. Ach ja, er zijn wel eens andere verplichtingen. Heerlijke muziek, lekker gedanst, al met al heel leuk dat we nog even geweest zijn. Een klant uit de winkel, die zo af en toe even kwam buurten bij me wilde met ons meefietsen. Maar nog voordat we op de fiets stapte, zei hij: even mijn vader bellen, die gelooft het nooit. Pap, ik sta hier met haar van Lake Side! Waar ben jij? Oké, we komen eraan. We??? Wim en ik kijken elkaar aan. Ga nog even mee naar “”Het Witte Huis”. Nee joh, we gaan naar huis. Nee, effe naar mijn vader. Goed nog effe dan. Komen we daar aan, het zal half 2 geweest zijn en de deuren zijn dicht. Die jongen tikt op het raam en er wordt open gedaan. Ik verontschuldig me nog, sorry maar hij vroeg of we meegingen. Nee joh, gezellig kom er in. En het was even leuk aan de bar. Tenminst even….om kwart voor 4 waren we thuis. Jeetje dat gebeurt niet zo vaak (is maar goed ook). Zaterdag nog een laatste dag werken voordat het weekend begint. Na het werk nog even naar een verjaardag geweest en verder hadden we helemaal niets. Heerlijk zo’n zaterdagavond. Kunnen we lekker bijtijds naar bed 🙂
Zondag ben ik naar Wilma toegelopen en hebben we samen ruim 2 uur gelopen. Het laatste kwartier begon het wel flink te regenen en was ik blij dat ik thuis was. Later begon het echt te gieten, maar toen stond ik al onder de douche. Hè lekker gelopen en lekker gekletst.
Nu vanavond even uitgebreid eten met de jongens. We maken het lekker knus binnen, heerlijk dat we dat allemaal zo gezellig vinden. Eet smakelijk allemaal!!!
Tot volgende week. En jullie weten het dus: van uitstal komt afstel. Ik weet het inmiddels…….

Liefs,
Yvon.

Ps. a.s. woensdagavond tussen 18.00 uur en 19.00 uur een demo van Zumba met Salsa invloeden verzorgd door Sportinstituut Pijnacker. Kom gezellig langs en profiteer van 25% korting op je aankopen (m.u.v. de aanbiedingen). Tot dan!!!!