Hallo allemaal,

Wat een vreemde week.
Na een veel bewogen half jaar heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt. Ik ben weg bij Lake side. Laat ik jullie niet vermoeien met hoe het allemaal is gebeurd, maar ik kan wel zeggen dat ik erg teleurgesteld ben in bepaalde mensen. Eigenlijk is stank voor dank hier wel op zijn plek. Maar goed, wie weet wat voor een nieuwe kansen er voor mij zijn weggelegd. Het zal allemaal ergens goed voor zijn.

Wat was het leuk om het stuk van Sjaak Oudshoorn te lezen in de Telstar van afgelopen woensdag. Wat een reacties heb ik daarop gekregen zeg! Nu kan ik eindelijk beginnen met sponsors zoeken. Misschien kom ik ook wel bij jou langs! 🙂
Het artikel heb ik doorgestuurd naar Marjo (de moeder van Mariëtte) en Selma van Dijk van Hart van Nederland (ambassadrice van het kindertehuis in Ghana). Daarop heb ik van Selma een bericht terug gekregen dat ze het super vond wat ik aan het doen was. Of ik besefte wat het teweeg gebracht had. Zij gaat dit jaar ook de Nijmeegse lopen voor Hanukkah. Ze zei ook nog dat de redactie van HvN contact gaat opnemen met mij om een keertje samen te gaan lopen. Er wordt hier een item van gemaakt. Wat gaaf!!
Naar aanleiding hiervan heb ik zelf een facebook pagina gemaakt “lopen voor Hanukkah”. Zo hoop ik op wat meer naamsbekendheid. Maar de reacties alleen al zijn super!!
Na dit alles kom ik er ook nog achter dat de plaatselijke pers Ackershof2.nl er ook al van op de hoogte is. Moet niet gekker worden. Dit moet toch wel wat gaan opleveren zou je denken.

Vrijdagmiddag heb ik met Wim een wijntje gedronken bij Buytenhout, heerlijk in het zonnetje. Eigenlijk om te proosten op een nieuwe start en op de aftrap van mijn actie.
Zaterdag stond er iemand voor de deur met een heerlijke vlaai. Sommige dingen moeten gevierd worden!! En zo is het.
Vandaar dat we samen ook nog van het weekend uit eten zijn geweest bij “De Drie Heeren”. Heerlijk gegeten en erg gezellig.
En dat we dan op zondag heerlijk uitslapen omdat de regen met bakken naar beneden komt, is alleen maar meer dan welkom. Dan maar de wandelschoenen in de kast laten staan en op weg naar Delft om de bowlingschoenen aan te doen. Heel gezellig zo met de jongens. Wat een super fijn weekend!

Een frisse start daar ga ik voor!!

Dikke kus van mij,
Yvon.

 Ps. eindelijk eens naar mijn top-lijnrechter gekeken. Niet verkeerd zo in het zonnetje!

Lieve vrienden,

De week begon goed, omdat ik gewoon op een zonnige maandag op Scheveningen ben. Samen met schoolvriendje Hans langs het strand gelopen. Hele gesprekken hebben we, echt zo gezellig. Het was windstil en goed vertoeven zo op de maandag. Terwijl we druk aan het kletsen waren, zie ik in mijn ooghoek iets bewegen. Ik richt mijn blik erop en begin spontaan vreselijk te lachen. Nee zeg, hebben wij weer. Komen er 2 dames van een jaar of 70 uit het water. Prima dat ze dat doen hoor, zoals ze liepen zal het een dagelijks ritueel zijn denk ik. Maar….ze liepen in hun blootje. Druk in gesprek met elkaar en totaal geen gêne. Maar als bij mij over een goede 20 jaar alles zo hangt, kan ik me niet voorstellen dat ik dan zo dartelend het water uit zal komen. Maar goed het was voor ons even heel hilarisch. Na een lekkere wandeling, eindelijk tijd voor een bak koffie. Laten ze er nu ook appeltaart met slagroom bij hebben…nou doe dan maar 🙂 We hebben een hele tijd op de lounge bank gezeten en dat beviel goed. Misschien gewoon wat vaker zulke lekkere momenten plannen. Was leuk Hans!!
Van dinsdag t/m zaterdag gewerkt (waarvan ook de vrijdagavond). Dat is me toch te veel, zeker met wat ik er allemaal omheen heb.
Vrijdagavond hebben we Ronnie z’n verjaardag gevierd. Wat was hij blij met z’n cadeau. Hij had een slaapbankje gekregen. En dat kwam eigenlijk wel heel goed uit, want zaterdagavond kwamen zijn vrienden zijn verjaardag vieren en daar bleven er een paar van slapen. Zaterdagavond wilde ik vooral bijkomen, dus zaten Wim en ik op Ronnie z’n slaapkamer tv te kijken. Lekker lui op zijn nieuwe bankje. Af en toe even naar beneden om wat te halen (en echt niet om te controleren hoor). Daar zat een hele leuke groep die het heel erg gezellig had met elkaar. Oké, er stond het nodige aan drank, maar dat moet kunnen toch? Ik ben zo blij voor hem dat hij eindelijk zijn vriendengroep gevonden heeft. Daar wordt je een blij mens van.
Wij stonden om (ja, echt niet normaal) kwart voor 6 op (en ik had zo slecht geslapen) om een tocht in de buurt van Nijmegen te lopen. Waarom daar zul je je afvragen. Geen idee! Het leuke was wel dat we na het lopen naar onze vrienden Theo en Ilse zouden gaan. Maar eerst nog even 30 km lopen. Het begon heel goed en we hadden er echt zo’n zin in. Maar het zonnetje bleef weg en dat viel vies tegen. Halverwege een bak koffie gedaan in een leuke kroeg. Tot zover ging het prima. We komen door plaatjes waar ik nog nooit van gehoord had. Maar het was een eentonige tocht met weinig wandelpaden. Wat inhield, dat auto’s rakelings passeerden. Zo jammer. En omdat er zoveel wind stond, was het best fris. En dat met een dun vestje aan (oké, best dom). En ik voelde mij niet lekker. Zeker niet na zo’n rot nacht. Ik denk dat mijn week, hoe relaxed die ook begon, een beetje te hectisch is geweest. Ik kon wel janken zo klaar was ik er mee. Ik werd steeds stiller, wat niet leuk was voor Wim, maar ik kon niet meer. Ik zakte bijna door mijn benen. Dan maar even een warme kom soep halen bij de rustpunt, een restaurant. Maar volgens mij dacht iedereen dat, met het gevolg dat er binnen geen plek meer was. Eerst soep bestellen. Maar wat zo jammer was. ze hadden alleen maar mosterd soep. En ondanks dat ik geen mosterd lus, heb ik het wel besteld. ik had echt trek in wat warms. Buiten vonden we een plekje en daar begon ik aan de soep. De rillingen over mijn lijf, ik vond het echt niet lekker (nog zacht uitgedrukt). Daar baalde ik echt van. Het laatste stuk was echt waardeloos. Over de eindstreep hebben we eerst in een plaatselijk café (waar geen hond zat, zo fijn) een lekker soepje genomen en bijgekomen. Heerlijke muziek en heerlijk warm. We kwamen tot de conclusie dat we er 4,5 uur over hebben gedaan (20 min rust). Echt zo snel gelopen, niet zo gek dat ik moe was. Maar ik werd mezelf weer. Dit heb ik nog niet eerder meegemaakt en hoop het ook niet meer mee te maken. En alles werd goedgemaakt, toen we bij Theo en Ilse kwamen. Zo geweldig gezellig bij die 2. Al snel was ik de hele tocht vergeten.

Tot volgende week.
Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Wat heb ik een heerlijke week gehad!! En dan ook nog met zulk mooi weer, wat wil een mens nog meer.
Eigenlijk niets 🙂
Op vrijdagavond na, ben ik alle avonden weggeweest.
Al dan niet sportief en ja….het is maar wat je sportief noemt, ha ha….
Op ziekenbezoek geweest in het ziekenhuis en de verjaardag van de zieke gevierd. Ze wilde geen bloemen, geen kado’s, oké.  dan maar een foto met bloemen en die in een fotolijstje doen. Dat vond ze super leuk!! Heel erg gezellig geweest, ondanks de onzekerheid na zo’n operatie. Toch een fijn en mooi gevoel er aan overgehouden.
Ook nog Total body work-out gedaan, wat zwaar was. Naar toneel geweest en heel veel lol gehad. Met mijn vriendin een avond in de Guyter gezeten, waar we langer zaten dan gepland was. We stonden eigenlijk al op om naar huis te gaan, staan ze achter de bar met de fles….Yvon nog een laatste? Ja, uh…..wat denk jij Caro? Morgen weer werken…..vooruit nog een dan. Ha ha, wat een gezellige avond, heerlijk. Op de foto is duidelijk te zien dat we het gezellig hadden, ondanks dat de glazen leeg waren en dat mijn haar door de war zat, hi hi hi….Ook nog van de week met Corine een kop thee gescoord bij Buytenhout. Oké, oké  met een appelpunt erbij. Er moet meer genoten worden en dat doen wij!!! Heerlijk in het zonnetje, geweldig. Wat heb ik het toch goed en dat realiseer ik me maar al te goed. Zeker als er een vrouw in de winkel komt vertellen dat haar oudste dochter van 44 jaar plotseling, geheel onverwachts is overleden. Pfff…wat heb ik met haar te doen. Ben ik daarvoor 77 geworden, zegt ze? Dan besef ik hoe rijk ik ben met wat ik allemaal heb. Heel waardevol!!
Zaterdag was ik vrij en heb ik eerst boodschappen gedaan. Jasper en ik gaan zondag koken en we hebben een hoofdgerecht en een toetje uitgezocht. Daarna de tuin een beetje onder handen genomen. Ook nog in de zon gezeten (ja, als ie er is moet je het waarnemen) en Ed en Wen kwamen effe langs. Aan het eind van de middag ben ik nog een bloementje naar een jarige gaan brengen en zo was het voordat ik het wist avond. Na het eten gingen we ons klaarmaken voor een feestje bij Oliveo. Het thema was, Oliveo goes Tirol. Wim had bij de Soete Suykerbol gevraagd of we hun tiroler kleding mochten lenen. Dat was geen probleem en zo hing het later in onze slaapkamer. Maar ik had zo mijn twijfels of de meeste wel verkleed gingen. Vic en As kwamen al bijtijds naar ons toe en die waren niet verkleed, dus was het voor mij ook klaar. De kleding bleef netjes in de slaapkamer hangen. Wij er naartoe en wat bleek….je viel op als je verkleed was. Wat was ik blij met mijn outfit. En wat waren degene die verkleed waren opgelaten. Om te laten zien dat het een tiroler feest was, wilde ik wel met 4 sporadisch verklede dames op de foto.

Het was een hele gezellige leuke avond, alleen is het bij DSVP allemaal wat beter geregeld. De muziek en de akoestiek is daar ook 10x beter. Maar goed…je moet het zelf maken en dat hebben we dan ook gedaan, ha ha… Om 2 uur waren we thuis en het bijzondere was, ik was om 7 uur al weer wakker.  Wim lag al een half uur wakker. We zijn er dus maar uitgegaan en hebben 20 km gelopen. Een heerlijk zonnetje hielp ons de dag op te starten. Hè lekker, een goeie manier om de dag te beginnen. Om 11 uur waren we thuis en hebben we met de jongens ontbeten. Daarna van het zonnetje genoten en ook nog een rondje gefietst. Maar het maakt niet uit wat je doet met dit weer. Je wilt gewoon buiten zijn.
Terwijl ik dit zit te tikken, kom ik nog bij van het eten. Jasper en ik hebben een kippen-pie met Zwitserse kaas gemaakt en toe een chocolade mouse met mandarijn. Pfff…dat hakt er wel in hoor. Maar het was zeer geslaagd!!! De volgende keer gaan Wim en Ronnie iets maken. Leuk om te doen en vooral lekker genieten. We lopen het er wel weer af….ja tuurlijk 🙂

Tot volgende week!
Dikke kus,
Yvon.

Hallootjes,

Het was me het weekje wel. Pfff….ik ben gewoon een beetje leeg.
Maar laat ik eerst met een fantastisch bericht beginnen, wat ik vorige week helemaal vergeten ben te schrijven. Ik ben ingeschreven voor de Nijmeegse 4-daagse.

Geachte mevrouw YP Stein De Jong,

Uw inschrijving voor de 98^ste Vierdaagse is nu definitief. De bevestiging van uw inschrijving kunt u vinden in Mijn Vierdaagse. Deze bevestiging heeft u nodig bij het aanmelden op zondag 13 juli of maandag 14 juli in Nijmegen. Vergeet niet uw bevestiging mee te nemen, zonder bevestiging kunt u niet aanmelden!

Dit is een automatisch gegenereerd bericht. Reacties op deze e-mail worden niet gelezen.

Met vriendelijke groet,

Centrale Administratie
Stichting DE 4DAAGSE
www.4daagse.nl

Vorige week zaterdag heb ik officieel een mail hierover ontvangen. Echt zo lekker!!! Nu Wim nog, maar hij kan zich pas vanaf morgen inschrijven. En dan is het nog maar de vraag of hij is ingeloot. Duimen jullie mee?!

Ja ja, je wordt ouder mama…..Veel gewerkt van de week en ook nog 3 avonden achter elkaar weg. Dinsdagavond, jullie zullen het niet geloven, ben ik weer bij de sportschool begonnen. Ingeschreven en al. Zo lekker fanatiek bezig geweest. het zweet stond op mijn rug. Dat wil ik ook zo graag. Echt voelen dat ik wat gedaan heb. Woensdagavond naar toneel, wat ook intensief is hoor. We zijn al volop bezig met het decor (vind ik zóóó leuk). En omdat het stuk om een roze pyjama gaat, moeten we die ook nog hebben. Ach, zo blijven we lekker van de straat.
Donderdagavond héél gezellig samen met mijn schoonmoeder bij de Guyter geweest. Mijn schoonvader zat bij de mannen thuis te eten en zo had iedereen het naar de zin. Toppie!!
Maar dit is eigenlijk allemaal nog leuk en gezellig. Het vermoeiende van de week was meer wat je allemaal te horen krijgt. Wim z’n collega die plotseling overlijd op 47 jarige leeftijd. Vrienden en kennissen die van alles door moeten maken door ernstige ziektes. In de winkel hele heftige gesprekken met klanten. Klanten die je zo dierbaar zijn dat het je aangrijpt, dat valt niet mee. Je kunt ze alleen maar steunen door een arm om hun heen te slaan of een flinke big hug te geven. Maar al die dingen laten je niet los. Ik ben dan ook echt moe.
…Maar niet te moe om te lopen op zondag. Wim en ik hebben een georganiseerde tocht in het Westland gemaakt. Om half 7 stonden we op en het zonnetje scheen toen al. Maar koud nog….brrrr er moest zelfs gekrabd worden. Maar toen we van start gingen, was het al een stuk beter. Oh wat heb ik zin in de lente. Zonder jas lopen, ik kan niet wachten. Op een gegeven moment haalden we een wat oudere man in en raakten aan de praat. Niet gek hè voor een man van bijna 70 jaar, met suiker, een kunstheup en een hartaanval die ik gehad heb. Wat??? Ongelofelijk!! Dit zijn echt van die verhalen dat ik denk, hier krijg je toch energie van. Die man was zo positief, heerlijk om te horen. Petje af voor hem. Hij was van plan om te gaan af bouwen, maar wanneer wist hij nog niet :).Onderweg hebben we een bak koffie gedaan bij een cafetaria in Honselersdijk. Zegt de serveerster, zo lekker een wandelingetje aan het maken? Ja ja, zeg ik lachend….een tocht van 30km. Zo zo, dat is veel!! En, zeg ik, het gekke is; we vinden het nog leuk ook. Ik had 10 jaar geleden nooit gedacht dat ik dit leuk zou gaan vinden. Zegt zij, misschien ga ik het later ook wel doen. Wie weet meid!! (dom dom dom, vergeten een foto met haar te maken) Ook Leonie (collega van Wim) en Henk maakten daar hun tussenstop. Effe gezellig met elkaar gekletst. Voor Henk is het de eerste keer en ook hij vindt het nu al leuk. Ja hoor, ook al verslaafd, ha ha. We gaan elkaar zeker nog vaker tegenkomen.

Hier ga ik het bij laten. Volgende week een wat uitgebreider verslag.

Een gezellige week allemaal!!
Dikke kus van mij,
Yvon.

Ps. voor toneel hebben we ook 4 vazen nodig. Onderweg met wandelen kwam ik ze tegen. Jammer dat mijn belt zo klein is 🙂

Lieve allemaal,

Zo, dat was me het weekje wel. Van alles en nog wat gebeurd. Ik pik gewoon even de leukste dingen eruit.
Naast toneel wat alsmaar leuker wordt, heb ik een acteerworkshop gevolgd in Utrecht. Over de mail had ik van figuratiewerk in december de uitnodiging al voorbij zien komen. Die heb ik eigenlijk gelijk weggegooid. Maar als ie dan in januari nog een keer voorbij komt, dan denk ik dat is niet voor niets. Na enige twijfel en navragen binnen het gezin, heb ik me toch maar opgegeven. Oh jee…..waar ben ik aan begonnen. Wat voor een mensen komen daar op af, misschien ben ik wel de oudste, is dit wel iets voor mij??? Maar vooral dacht ik, ik laat het maar op me af komen. En dus was het van de week zover. Ik met de trein op naar Utrecht. Tjonge jonge wat een chaos. Ze zijn het aan het opknappen en daardoor kloppen de gegevens op de borden ook niet meer. Nou lekker is dat, heb ik weer. Gelukkig werd het omgeroepen. Ik ren er naartoe, scan vlug mijn ov-chip…buiten gebruik. Shit! Nou hoor, ik stap in en nog geen minuut later rijdt hij weg. Ach, ik zie het wel. Maar gerust ben ik er niet op. Ik ben gewoon aan het zwartrijden. Jammer dan hoor, ik moet er op tijd zijn. Gelukkig niet gecontroleerd, pfff…. Over de mail had ik de routebeschrijving gehad en daar stond op waar het was en dat je een groen hek door moest en de steeg in moest lopen en halverwege een deur was waar je moest aanbellen. Oké dan…..dat was raar om te lezen hoor. Waar kom je terecht?? Maar goed, al snel had ik het gevonden. Een groep van 8 mensen (+ cursusleider) waarvan de oudste 72 was en de jongste 19 jaar. Om je voor te stellen, moest je op een stoel staan en het een en ander over jezelf vertellen. Ik ben Yvon, 47 jaar, getrouwd, 3 kinderen, ben verkoopster in een kledingzaak, ik doe aan sport en amateurtoneel. En voor toneel wil ik deze cursus gebruiken. Oh zei Davey de cursusleider, toneel kan een nadeel zijn. Okéeee…..dacht ik, misschien toch niets voor mij. In de oefeningen die we moesten doen, die ik echt leuk vond, zei een jongen dat het voor mij een makkie was omdat ik aan toneel deed. Hallo…ze hadden allemaal al een keer gefigureerd, musical of reclame gedaan. Daar zat ik dan met nul ervaring en hij zei dat het voor mij een makkie was. Duhhhh.
We moesten gevoelens gaan uitbeelden. Je werd aangewezen en dan moest je tegenover een ander hetgeen uitbeelden wat de opdracht was. Dat ging me goed af. Ook een soort van lama-spel moesten we doen. Adrem reageren op iets. Moeilijk hoor! En het ergste, het werd allemaal opgenomen.
Daarna met z’n 2-en de gang op en een klein toneelstukje opvoeren. Wie, wat, waar, wanneer en waarom. Wij bedachten 2 militairen in de vuurlinie die heel nodig naar de wc moesten. Hilarisch!!! Alleen wat wij niet wisten, de andere hadden opdracht gekregen om ons te interrumperen. Wij bleven in onze rol en dat was helemaal de bedoeling. Echt lachen!
Daarna moest ik tegenover iemand gaan zitten en ging het over een hele andere boeg. Zij moest spelen alsof ze ernstig ziek was en niet lang meer had en alleen met een nier te redden was (ze moest boos worden). Ik, haar allerbeste vriendin, had de opdracht om te spelen dat ik het niet kon (en verdrietig worden). Ook dit werd weer opgenomen. We begonnen klein en al snel zaten we erin. Zij werd echt boos en ik zat echt te huilen. Bizar….We kregen applaus van de andere. Zo, dat was heftig! Gelukkig hadden we tussendoor pauze om bij te komen.
Ook werd er een monoloog uitgedeeld die we moesten doornemen en later voordragen. Wat een lel van een tekst, maar hoefde gelukkig niet uit het hoofd geleerd te worden. De eerste kwam op de stoel en las het als het ware voor. En zo deden het er drie achter elkaar. Ik dacht, dit is toch geen voordragen? Oké goed ik ga nu, ook al had ik de tekst echt niet in mijn hoofd. Ik ga zitten en begin te vertellen in mijn eigen woorden alsof ik het zelf heb meegemaakt. Aan het eind zegt de cursusleider, kijk zo moet het! Waow!!! Kippenvel!!! “Ja vind je het gek, zij heeft een toneelachtergrond”. Ik moest inwendig zo lachen, ik een  toneelachtergrond en wel bij toneelgroep Irene in Pijnacker!
Wat was dit leuk om te doen, helemaal als de cursusleider zei dat toneel totaal geen nadeel was en dat het een compliment was. Zo leuk om te horen. Misschien dat ik in mei nog wel een vervolgcursus doe. We zullen zien.
Na de cursus ben ik nog naar mijn nichtje Linda geweest, die in Utrecht woont. Daar hebben we eerst lekker zitten borrelen en om een uur of acht maar wat te eten genomen. Om half 10 was ik helemaal op ). Dat hakt erin zo’n dagje. (dom vergeten een foto te maken) Ronnie zou bij een vriend in Stompwijk logeren en Jasper zou wat later thuis zijn van een verjaardag. Wij lagen bijtijds op bed. Om half 1 hoor ik Jasper thuiskomen (komt normaal even gedag zeggen, nu niet). Hij loopt al zingend naar de badkamer en van de badkamer al zingend terug naar zijn slaapkamer. Hij zingt zo hard, dat ik het letterlijk mee kan zingen. Ik lig echt in een deuk, geweldig!! Maar dat is even leuk….en om half 2 (echt waar!!!!) ben ik maar even naar hem toe gegaan. Jasper, ik heb nu wel genoeg gehoord zeg ik lachend. Oh, zijn jullie thuis? Hij dacht dat we nog in Utrecht waren. Lekker ding 🙂 Hè hè, we konden eindelijk in slaap vallen. Wel prettig, want Wim en ik zouden weer wat kilometers gaan maken. Prachtig weer en dus een ronde van 27 km gemaakt. We lopen ze makkelijk moet ik zeggen. ’s Avonds zijn we met Jasper en Ronnie naar ons wok restaurant in Zoetermeer geweest (nee mam niet aandoen, past niet!) om de voorjaarsvakantie te vieren. Super gezellig!! Een mooie afsluiting voor een hectische week.
Tot volgende week!

Liefs,
Yvon.
Ps. 5 jaar geleden dezelfde foto gemaakt, ze zitten er nog steeds!

Lieve allemaal,

Jullie hebben vorige week een verslag moeten missen. Ik was er even tussenuit. Samen met Wim, Ar en An zijn we naar Willingen in Duitsland geweest. We hadden gehoopt op een winters plaatje (misschien wel skiën met Ar als instructeur), maar moesten het doen met wat sneeuw op de bergen. Eerst even melden in het hotel en daarna gezellig wat drinken in het dorpje. Het was wat kouder dan in Nederland, maar nou niet zo koud dat je je snowboots aan moest doen. Omdat we halfpension hadden in ons hotel, konden we gewoon aanschuiven. Een heerlijk 3 gangen buffet werd ons voorgeschoteld. Laten we er een wijntje bij nemen! Jeetje dat waren grote glazen vol, niet normaal. En dat voor de prijs van een klein glas bij ons in een restaurant. We bleven nog gezellig na kletsen met een bak koffie en daarna keken we in de lounge nog naar de olympische spelen. Heel gezellig! De volgende dag beginnen met een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet. In tijden niet zo uitgebreid gegeten. Maar goed, er stond een fikse wandeling op het program. Tenminste voor Wim en mij, Ar en An gingen skiën. Om 10.15 uur starten we en rond het middaguur zouden we elkaar boven op de berg treffen voor een lunch. Wat een plaatje zo lopen door de sneeuw, echt geweldig. Best een zware tocht en zoals gepland waren Ar en An al binnen in de alm. Daar werd nog een show gegeven op de alpenhoorn, net op het moment dat wij er waren. Goed voor het sfeertje. Ar en An gaven aan dat het geen super sneeuw was. Voor een wandeling was het perfect. En daar gingen we weer. Wat lag ons tempo hoog!! Laten we nog even naar de overkant lopen, naar het kruis. Tuurlijk, doen we even. Best een steil en zwaar stuk over smalle bospaadjes, pfff…. Eenmaal boven zag ik een man gaan zitten op een bankje. Ik vroeg hem een foto te nemen, maar hij moest even uitrusten. Niet veel later begreep ik het. Hij was met zijn vrouw en opa en oma naar boven gekomen met 2 wandelwagens. Nou ja….niet te doen toch?! Dat zag hij nu ook wel in. Wat hebben we achteraf gelachen. Rond half 4, toen we alweer op weg naar huis waren, ging Wim z’n mobiel. Het was An met de vraag of we nog lang bezig waren. Nog een uurtje dachten wij. Wat was het geval, Ar was gevallen en wel op zijn achterhoofd. Nog een geluk dat hij een helm op had. Maar toch was hij een stuk kwijt. Jeetje, we komen zo snel mogelijk naar huis!!! Jullie hadden ons toen moeten zien. We liepen op topsnelheid (gelukkig bergafwaarts). Anneke was ongerust en dan wil je zo snel mogelijk bij ze zijn. Het zweet stond op onze rug, maar wat wil je met zo’n lekker zonnetje erbij. Toen we bij ze in de kamer waren, lag Arjan op bed. Het ging gelukkig wel weer. Geen hoofdpijn, niet misselijk, alleen een beetje een raar hoofd (?? nee ik zeg niks). We hebben er om gelachen en zodra Ar weer de lolbroek uit gaat hangen, dan gaat het de goede kant op. Gewoon rustig aan doen en we zouden elkaar bij het avondeten weer zien. Heerlijk zo’n geweldige douche en even bijkomen op je bed. Ik zei gelijk tegen Wim, ook al valt er een hoop sneeuw vanavond, ik hoef niet te skiën. Gek hè, dan heb ik er al geen zin meer in (ben ook een schijtebroek hoor). Laat mij maar lopen, doe ik veel liever. We hadden weer een heerlijk buffet en daarna hebben we geborreld in de lounge. Heel gezellig gekletst met Jan, de ober. Met een gezellig muziekje erbij, heerlijk relaxed. De volgende dag werden we wakker met het zonnetje. Oké, we gaan weer aan de wandel. Ar en An zouden rustig aan doen. Wel zouden ze rond het middaguur met de auto naar ons toekomen. Zo gezegd zo gedaan. De tocht was nog mooier dan gisteren. Nu kwamen we op plekken waar nog niemand gelopen had. Wat geweldig mooi!!! En wat zo heerlijk was, dat zonnetje op je gezicht. Bij een restaurant in Schwalefeld waar Ar en Wim vroeger ook altijd kwamen hadden we afgesproken (het ging gelukkig al beter met Ar) We zouden koffie drinken met een warme wafel met kersen, ijs en slagroom. Hmmmm…het water liep al in mijn mond. We bestelden en de serveerster zei dat de wafels pas om 2 uur geserveerd konden worden. Wat!?!? Nee, dat ga je niet menen. Dat was balen…dan maar een apfelstrudel. Lang niet zo lekker natuurlijk. 🙁 Wim en ik liepen nog het stuk naar huis en eenmaal terug konden we buiten voor het hotel nog een bak koffie (met een klein likeurtje)  doen in het zonnetje. Ar en An lagen nog een dutje te doen. Later op de middag nog met andere gasten schaatsen gekeken. We misten onze ober wel, maar we hoorden dat hij ’s avonds het eten zou verzorgen. Geweldig zoals dit hotel wordt gerund. Met een klein team regelen ze alles. Daar waar het nodig is, daar wordt gewerkt. Zowel in de bediening, in de schoonmaak, in de keuken, in de spoel, achter de balie…ze draaien hun hand er niet voor om. Wat lijkt mij het leuk om in zo’n team te werken. Ook het werk lijkt me geweldig. Het is wel bere hard werken, maar daar wordt je niet ziek van. We waren wel erg benieuwd geworden naar het avondeten. Nou, het was geweldig!!! Echt heerlijk gegeten!! Wat ons betreft komen we hier zeker nog een keer terug.
Om een lang verhaal kort te maken, op weg naar huis zijn we bij Burgers Zoo langs gegaan. Echt leuk om te doen, zeker als het zo rustig is. Een prachtige dierentuin. We hebben heerlijke dagen gehad en de jongens hebben ook prima voor zichzelf gezorgd. Toch wel makkelijk als ze zo zelfstandig worden.
Vandaag hebben Wim en ik ook nog 30 km gelopen. Prachtig weer, als je het windje in de rug hebt. Maar goed je moet ook nog een keertje terug….. Dat viel best tegen. Maar wel lekker dat we weer zo goed hebben gelopen.
Fijne week allemaal!

Liefs,
Yvon.

Ps. ook nog op Scheveningen geweest om lekker uit te waaien. Kom ik zomaar leuke beeldjes tegen. Schattig!!!

Lieve allemaal,

Ja hoor, hij is klaar!! Ik heb van de week de shirtjes bij CIGO opgehaald. Toen ik ze ging halen zei de dame van de winkel, je mag ze voor minder meenemen omdat je voor een goed doel loopt (da’s mooi meegenomen!). Nou, dat is super aardig zeg!! En het logo staat er prima op, lekker duidelijk. Nu mag ik aan de slag. Even alles op een rijtje zetten hoe ik het het beste kan aanpakken.
Gaat vast goedkomen 🙂

Bij Buytenhout, het restaurant aan de Dobbe plas, hebben we mijn schoonouders getrakteerd op een lunch. Ik had al aangegeven meer van dit soort dingen te gaan doen en daar moet je geen gras over laten groeien. En daarbij komt, mijn schoonmoeder had nog een cadeau tegoed voor haar verjaardag. En omdat wij het leuk vonden om ze een keer ergens anders mee naar toe te nemen dan de Soete Suykerbol, werd het deze locatie. Een prima plek met een heerlijke lunchkaart. We hebben genoten al dan niet met een wijntje. Na de koffie werd het tijd om naar huis te gaan, er moesten tenslotte ook nog boodschappen binnenkomen.
Hoe vol was ik dat de toneelavonden weer begonnen, zo moeizaam gaat het nu. Ik kom niet in het stuk. Misschien word het anders als we het meer gaan spelen. Laat ik daar maar van uitgaan.

En dan, naarmate het weekend dichterbij komt, gaan Wim en ik spitten in het wandelboek. Staat er nog een leuke tocht in? Dit keer was er eentje dicht bij huis. De start was bij een voetbalvereniging in Madestein, Den Haag. We konden niet eerder dan half 9 vertrekken, maar eigenlijk is dat helemaal niet zo erg. Wij gingen voor de 25 km, zo’n 4 uurtjes lopen. De parkentocht. Een mooie tocht waarbij je geen idee hebt dat je in Den Haag loopt. Langs het strand, de boulevard, met om half 10 een bord met glühwein erop….doorlopen!!! De haven, de bossen, echt mooi met dat prachtige weer. Als wij het zo wekelijks treffen met het weer, dan heb ik geen zonnebankje meer nodig. Hier en daar zag je de bloembollen al boven de grond komen en er waren er zelfs al volop in bloei. Aan het eind liepen we met 2 mannen op. Die hadden hele verhalen over wandeltochten over de hele wereld. De ene had alle landen van Europa al gehad en ging ook zelfs lopen in Japan en Indonesië. Zo zo, dan kom ik maar net kijken. Wel leuk om dat contact te hebben, je steekt er altijd wat van op. Je moet eens daar kijken of google maar daar en daar naar… Wie weet waar wij nog terecht komen. We hebben de tocht is 3 uur en 40 min. gelopen (met koffiepauze). Dat is lekker rap gegaan. De beentjes beginnen er alweer aardig aan te wennen.
Vanaf morgen mag ik me weer gaan inschrijven. Ik krijg gelijk weer die Nijmeegse koorts. Waar is dat feestje, daar is dat feestje!!! Echt wel!!

Liefs,
Yvon.

Hallootjes,

De week is voorbij gevlogen. Druk in de weer om mijn loopshirt te laten maken. Hij is helaas nog niet klaar, hopelijk deze week. Jullie zien het vanzelf. Jasper en Ronnie waren vrijdag en zaterdagavond allebei niet thuis. Ja ja, we zijn wat vaker samen Wim en ik. Dus zijn we zaterdagavond bij Ar en An op bezoek geweest. Heel gezellig! En ja, als het gezellig is dan is het ook zo laat. Maar er stond wel een wandeltocht op het program. Gaan we gewoon doen. Dus ging zondagochtend om 7 uur de wekker. Op naar een georganiseerde wandeltocht in Rhoon. De starttijd was 9 uur en dat was best laat vonden wij. Je bent al snel een paar uur onderweg. En omdat we ’s middags weer een afspraak hadden,besloten we de 20km te lopen. Een drukte van jewelste daar in die sporthal, er waren er meer die zin hadden in een wandeltocht. Terwijl we naar de uitgang lopen, kijk ik recht in het gezicht van mijn oud collegaatje Wilma. Ha Wil, ga je de 40km lopen?

Nee nee, de 20km. Wij ook! Wat blijkt, ze is aan het trainen voor de Nijmeegse. Dan zullen we elkaar zeker vaker tegenkomen. Succes Wilma!! We lopen al snel in een flink tempo. We passeren een man die ons vraagt, zeker de 40 hè!? Nee hoor zegt Wim, we beginnen rustig met de 20. Hij lachen. Heerlijk zo’n zelfde tempo te hebben. De tocht bracht ons op allerlei nieuwe plekken, zo mooi. Dat is het ook een stuk leuker lopen, moet ik zeggen. Dat rondje in en om Pijnacker heb ik nu wel gezien. We kwamen nu langs er door de grienden van Rhoon. Allemaal knotwilgen die onder water staan. Hier groeien de mooiste planten en mossen op. Een prachtgebied!! Met een voldaan gevoel waren we nog voor 12 uur terug en hebben onszelf getrakteerd op een warme chocolademelk. En daarna op huis aan. Eten, douchen, omkleden, even zitten en om half 4 op weg naar Breda. We hadden afgesproken met mijn neef Mark. Eerst lekker wat bi gekletst bij hem thuis en daarna gaan eten bij een Tapas restaurant (waar we een half uur te laat kwamen, iets teveel bij te praten :)). Wat een ontzettend leuk en gezellig restaurant, El Mundo in Breda. Het zat goed vol en dat maakt het er alleen maar leuker op. We hebben heerlijk gegeten en gedronken, dat was een goed plan Mark! Ik sloot af met een koffie met Cointreau. Krijg ik na 1 slokje al de hik, heel gênant. Eigenlijk is dat altijd zo, maar ik kan de verleiding gewoon niet weerstaan. Na 2 slokken koffie was ie gelukkig weer weg. Om half 11 zaten we nog als enige in het restaurant en hebben we de rekening maar gevraagd. En zo waren we om half 12 thuis en hadden we de zondag optimaal benut. Heerlijk!
Op naar volgende week.

Liefs,
Yvon.

Ps. Jullie zullen je misschien afvragen, waarom die titel?
Van de week ben ik terug gegaan naar de kapper, de kleur was niet goed.
Na 3 uur van alles geprobeerd te hebben pakte het nog niet goed en het was niet verstandig om er nu nog iets aan te doen.
Mijn haar moest “rusten”. Daar kan ik echt zo van balen (zacht uitgedrukt), terwijl Jasper zegt….wat zeur je nou je bent toch blond!

Lieve allemaal,

Ik ben er al een tijdje mee bezig. Wat ga ik doen om mijzelf te stimuleren voor het lopen van de Nijmeegse 4-daagse. En omdat ik de 50 km ga lopen, heb ik wel een motivatie nodig. Ik ben eruit, het wordt lopen voor Hanukkah een kindertehuis in Ghana. Ik heb al eerder geschreven dat ik bij Hart van Nederland een uitzending heb gezien die mij niet los heeft gelaten. Zo geweldig dat een jonge meid (Mariette) het leven hier opgeeft om de kinderen daar een mooi leven te geven. Dat doet me wat.
Naar aanleiding hiervan, ben ik een mail gaan sturen naar Selma van Dijk van HvN. Zij is ambassadrice van  dit tehuis. Eigenlijk gelijk dezelfde dag kreeg ik van de moeder van Mariette een mail terug dat ze het een super idee vindt en mij hierover zou bellen. En zo belde ze me heel enthousiast op en vertelde me het hele verhaal van haar dochter. Ze zou me folders opsturen en zodra ik wat dingen op papier zou hebben, dan zouden we weer contact opnemen. Daarna kreeg ik ook nog een mail van Selma van Dijk. Zij was ook heel enthousiast en schreef dat we elkaar zeker gaan ontmoeten. Ja, en nu moet ik aan de slag. Het T-shirt moet eerst gemaakt worden en dan kan ik verder. Het zou toch mooi zijn als ik ze een mooi bedrag zou kunnen overhandigen. Ik ga zeker mijn best doen. Ik hou jullie op de hoogte.

En dan heb ik van de week nog meer gedaan. Samen met mijn zwager, schoonzus en schoonmoeder zijn we op kraambezoek geweest bij Tamar en Daan. Wat een lekker ventje!! Hij had het prima naar zijn zin bij ons. Leuk om te zien dat mijn schoonzus en zwager zo genieten van hun kleinkind.

Ook was er nog een klein feestje op het gemeentekantoor. Wim zat 25 jaar in overheidsdienst en ja dat moest natuurlijk gevierd worden. Effe gezellig zo met zijn collega’s met een bak koffie en een gebakje.  ’s Middags toen ik aan het werk was, belde Wim op om te zeggen dat we met z’n vieren bij de Guyter zouden eten. Oké, ik kom gelijk daar naartoe!! Het enige was, dat ik om half acht alweer weg moest. De eerste toneelavond stond op het program en dat wil ik niet missen. De rollen zijn weer verdeeld en ik heb de rol gekregen die ik zelf het leukste vond. We hebben met elkaar het stuk zitten lezen en we hebben alweer flink gelachen. Het zou zomaar wat kunnen gaan worden.

Van de week ook nog naar de film geweest. Het werd de Nederlandse film Soof. Echt zo leuk en wat wordt er goed geacteerd. Heerlijk om te zien. Als ik het allemaal opnieuw zou mogen doen, dan zou ik actrice willen worden. Ja, ik zou het wel weten.
En we hebben nog een avondje gefeest! Peter Klomp van DSVP werd 50 jaar en die vierde het in het Witte Paard. Het was met eten en al, echt flink uitgepakt. Daarna nog lang op de dansvloer gestaan. Ik had zelfs een nieuw dansmaatje gevonden. Wat een geweldig ventje en breakdansen dat hij kan! Al met al een geslaagde avond.
Vergeet ik helemaal te vertellen dat Wim en ik ook nog gelopen hebben. Het was maar 16 km, maar goed wel lekker doorgestapt. ’s Middags kwamen mijn schoonouders een bakkie doen, heel gezellig. Dit betekent wel dat we volgende week toch echt wel een flinke ronde moeten maken. Gaat goedkomen!!
See you next week!

Liefs,
Yvon.

Hallootjes,

Van de week was het stilletjes in huis. Alleen Jasper was thuis. Ronnie was met school op werkweek in Schaarsbergen voor omgang met graafmachines. En het is niet dat Ronnie zo druk en aanwezig is, maar toch is het een stuk rustiger. En ik kan niet zeggen dat het lekkerder is, want ik hou wel van een beetje roering in huis.
Eigenlijk keek ik de hele week al uit naar afgelopen zaterdag, de Wintertent. Echt zo’n zin om weer eens even lekker te dansen en gek te doen. Volgens mij heeft mijn lichaam dat gewoon nodig. Dus toen ik vrijdagavond na het werk naar huis ging en Ronnie bij thuiskomst vertelde dat hij de week goed had afgerond, kon mijn weekend niet beter beginnen.
Zaterdag ben ik met Corine gaan lunchen. En omdat ik in Delft nog iets moest terug brengen, hebben we op de Markt bij “het Koningshuis” een broodje gegeten. Heel erg gezellig!! Leuk zo op zaterdag, erg veel mensen op de been. Het was zelfs zo mooi weer dat mensen een terrasje pikten (weliswaar achter glas). Toen ik thuiskwam, heb ik nog wat boodschappen gedaan en om 4 uur was ik weer in de winkel. Mij was gevraagd af te sluiten en dat vond ik geen probleem. Snel naar huis eten en omkleden, want om 8 uur zouden Vic en As mij op komen halen. Voor het eerst zonder Wim naar de Wintertent, dat doen we volgend jaar anders.
De sfeer zat er al in toen we binnen kwamen. Heerlijk zoveel bekende. Ik moet eerlijk zeggen dat ik bang was dat er alleen maar jong spul rond zou rondlopen, maar dat viel reuze mee. Het was echt een mengelmoesje. Op een gegeven moment komt er een klant langslopen, die ik van de week had geholpen in de winkel. Op zich wel een leuk verhaal. Woensdag rond een uur of 1 komt er iemand de winkel in en na een tijdje zeg ik, volgens mij ben je op zoek naar iets. Dat klopt en al gauw komt hij met een blouse het pashokje uit. Hoe staat ie mij, vraagt ie? Hij staat je echt leuk! Heb je nog een T-shirt eronder nodig? Doe maar even of je mijn vrouw bent. Oké…geen probleem. Je hebt toch ook nog een T-shirt nodig? Ik zou er gelijk 2 doen!! 🙂 En je wilde toch ook nog een spijkerbroek? Ja, ik speelde het spelletje graag mee! Al met al nam hij ook nog 2 spijkerbroeken mee. Het shirt wilde hij gelijk aanhouden. Maar zei ik, het label moet er nog af. Dus kwam hij naar de toonbank om al liggend het label eraf te laten halen. Wij lachen. Hij vraagt, ga je volgende keer weer mee shoppen? Prima hoor. Dat doe je toch niet hè? Nee, natuurlijk niet! Ik heb hem nog VIP-klant bij ons gemaakt en de volgende keer zou hij een bak koffie komen halen. Ik zei dat dat geen probleem was. Madelon kwam van haar lunchpauze en zei, wat een goeie klant, Ja, dat ging heel makkelijk. ’s Middags om 4 uur komt hij de winkel in en zet een fles wijn op de toonbank. Omdat je zo klantvriendelijk was. Nou wat leuk! Voordat ik het wist was hij de winkel al weer uit. Super leuk. Ik haal zoveel plezier uit mijn klanten, voor mij heel belangrijk. Maar goed, hij loopt dus langs mij in de wintertent. Leuke spijkerblouse heb je aan, zeg ik ! Ja, en ook een leuk T-shirt eronder, lacht hij. Terwijl we aan het kletsen waren, bood hij een biertje aan. Dit zijn ook de leuke dingen van zo’n avond.
Toen er een optreden van “de Kraaien” kwam, wilde As naar voren. Toen we eenmaal vooraan stonden, vond ik het eigenlijk heel erg tegenvallen. Overal bier en vooral in mijn haar. Snel weer terug naar achteren. Ik liep samen met Connie en al snel waren we “de groep” kwijt. Maar dan ga je wat rondlopen (wat op zich al zo leuk is) en dan vind je ze vanzelf weer. Wat heb ik staan dansen bij DJ Paul Elstak. Geweldige muziek!!!

Volgens mij gingen we als laatste te tent uit, want de beveiliging “schoven ons min of meer van de vloer af. Het was genoeg geweest. Half 2 gingen we naar huis en Vic en As kwamen nog mee om iets te drinken. Een leuke afsluiting!! Hè mensen, ik kan er weer tegen!!
Zondagochtend word ik wakker met een hele zere nek. Wandelen wordt hem niet vandaag, zo jammer 🙁 Aan het ontbijt vraagt Ronnie waarom we niet zijn gaan wandelen. Ik heb last van mijn nek. Ja, moet je maar niet zo dansen en headbangen. Oeps….misschien heeft ie wel gelijk. Maar na een goeie verzorging van Wim, ging het al snel beter. We zijn dan ook ’s middags nog een rondje gaan maken. Wat een heerlijk weer, het leek wel voorjaar. Maar niets is minder waar, volgens mij gaat het echt nog wel winteren.
We zullen zien.

Een fijne week allemaal!!
Liefs,
Yvon.