Lieve allemaal,

Laat ik nu al de hele week vrij hebben. Dat was zo, omdat ik misschien de Nijmeegse zou gaan lopen. Na vorige week zondag het polsbandje te hebben opgehaald, wilde ik hem niet meer afdoen. Maandag liep ik enigszins te stralen, misschien dat we vrijdag naar Nijmegen gaan. Als er eenmaal iets in mijn koppie zit, wil ik ook eigenlijk wel dat het gaat gebeuren. A la Yvon. Dinsdagochtend, de eerste loopdag, werd ik wakker en hoorde dat het met bakken uit de hemel kwam. Stiekem vond ik het niet zo erg dat ik niet hoefde te starten, maar mijn gedachten waren wel daar. Na een uurtje ben ik mijn bed uit gegaan, want Jasper had een vriendje gevraagd om te komen en we zouden met z’n 3-en naar Blijdorp gaan. Echt zo gezellig!! Leuk ook met al die jonge dieren. Het weer zat ook mee en zo werd het een zeer geslaagde dag. Thuisgekomen realiseerde ik me, dat de eerst dag voor de wandelaars er al weer op zat. Toch wel balen dat ik er niet bij ben… zeker als je de verslagen ziet op tv. Dus maar even naar Wilma gebeld om te vragen wat we zouden gaan doen. Nu kwam het voor haar niet goed uit en had ze vrijdag iets belangrijks te doen. Mijn eerste gedachte was, dan ga ik toch alleen. Geen prbleem, dat heb ik eerder gedaan. Theo en Ilse in Nijmegen hadden al aangegeven aan mij, dat ik altijd mocht bellen. Dat ze altijd wel ergens een bed konden neerzetten. Dus zou dat donderdagavond gerust kunnen. Ik denken en denken….. Woensdagochtend werd ik wakker en eigenlijk had ik de hele dag wel in bed willen blijven. Ze zeggen ook dat de 2de dag de moeilijkste is, nou ik weet het wel zeker. Wat zat ik in een dip. En dan hoef ik ook al niet te werken, dus ook geen afleiding. Het klinkt allemaal heel zielig, maar zo steekt een mens nou eenmaal in elkaar. Ik liep met mijn ziel onder mijn arm. Echt gezellig was ik niet. Wim zei ’s avonds, kom op, we gaan uit eten. Lekker gezellig bij de Guyter. En het was gezellig en ik was blij dat hij me overgehaald had. We hebben wat dingen voor de vakantie op een rij kunnen zetten en mijn zinnen werden verzet. Donderdagochtend was ik er dan ook uit, ik ga niet naar Nijmegen. Niet starten, dan ook niet 1 dag meelopen. Het zou niet eerlijk zijn tegenover de andere wandelaars. Daarnaast Wim kon niet naar Nijmegen komen en zou ik dus alleen heen en weer reizen. Hmmmm…..is dat leuk, ik denk dat ik een kater krijg. Nee, volgend jaar ben ik er weer bij, op zeker!!!!!
Donderdagochtend hebben we met een paar jongeren wat spullen voor de container voor Zuid-Afrika klaargezet. Er gaat van alles mee, laptops, naaimachines, sporttassen vol met nieuwe sportkleding en nog veel meer. Het gaat nu wel erg dichtbij komen. Op het moment dat ik dit schrijf, nog maar 4 nachtjes slapen.
Vrijdagochtend (de laatste en mooiste dag van de 4-daagse) stond ik vroeg op, want ik wilde de hele ochtend lopen. Het was geweldig weer en ik had er zin in. Na een uur kwam ik tot de ontdekking, dat ik mijn flesje was vergeten. Echt balen, want het was dorstig weer. Na 1,5 uur lopen (half 10) hoopte ik dat het Westerpark al open was. Helaas, dat was niet het geval. Zo ging ik mijn flinke ronde niet halen. Toen zag ik een man de speeltuin schoonmaken en daar ben ik naar toegelopen. “Goedemorgen”! zei hij. Goedemorgen, ik ben aan het lopen. Oh, dat had ik nog niet gezien, ha ha. Nu ben ik mijn flesje vergeten en ik vroeg me af of U misschien een flesje heeft die ik kan vullen. Ik voel dat ik wat moet drinken, anders gaat het niet goed. Ik ga eens even kijken, zei hij. Komt ie terug met een heerlijk koud flesje water en zegt, hier dame, alsjeblieft. Oh geweldig, dank U!!! Wat zijn er toch lieve mensen. Zo kon ik weer doorlopen en hoe. In mijn eentje heb ik 30 km gelopen en ik vond het heerlijk. Lekker rustig, met af en toe een klein vriendje die je tegenkomt. Spierpijn tot en met, maar dat maakte mij niet uit. Een heerlijk voldaan gevoel had ik.
Zaterdagochtend gezellig met Jasper naar de Parade in Nootdorp geweest. Effe samen shoppen en het een en ander voor de vakantie kopen. Toen we thuiskwamen en net aan de koffie begonnen, kwamen Ronnie, Edwin en Wendy terug van een week kamp. Edwin was hoofdleider en had heel wat voorbereidingen gehad. Wat kwamen ze enthousiast (en doodmoe) thuis, zo leuk om te zien. Ronnie gaf aan dat hij volgend jaar zeker weer mee gaat. Echt zo leuk voor hem!!! De kinderen (vooral de meisjes) zijn gek op hem.  We hebben even gezellig in het zonnetje met elkaar wat zitten kletsen en al gauw gaven ze aan naar bed te willen. Dat kwam goed uit, want wij hadden nog een verjaardag. Rond 6 uur zouden we met elkaar een bbq-tje doen. Dat werd 7 uur, maar dat maakte niets uit. We eindigde rond het vuur en de verhalen bleven komen. Echt zo fijn met je eigen gezinnetje.
Zondagochtend, zonnetje door het raam, nog even lekker samen in bed liggen en een beetje luieren. Maar als je dan op je mobiel ziet dat het al 16 graden is om half 9, dan wil ik niets liever dan eruit, een douche pakken en…..een bakkie thee op mijn lounchebank. Wat een vakantiegevoel.
Zo hebben we de hele dag doorgemaakt. Om half 12 pas ontbijten met elkaar en de hele dag in de tuin van het zonnetje genoten. Zie je dat ik het wel kan…zitten en niet te veel doen. Zolang het zonnetje maar schijnt.

Zo lieve lezers, dit is even mijn laatste verslag voor de vakantie. Op mijn site staat een link naar ubuntujongeren.waarbenjij.nu , daar kunnen jullie hopelijk iets van en over ons lezen. En anders zeker na 3 weken, want dan zal ik een eigen verslag tikken.
Een hele warme, zonnige en vooral heerlijke vakantie en tot gauw!!!!
Liefs,
Yvon.