Lieve vrienden,

Waar is die week gebleven? Het vliegt echt om. Maar het is altijd wel een goed teken vind ik. Een teken dat je het naar je zin hebt.
Afgelopen maandag heb ik heerlijk 3 uur gelopen. Het was lekker weer, dus de korte broek kon aan. Eenmaal richting Rotterdam kom ik ineens een kennis tegen die op de fiets vanuit Rotterdam kwam. Jeetje meid, loop je helemaal hier? Gaan we samen een keertje lopen? Maar dan gewoon naar Delft of zo en dan een bakkie doen. Prima meid, gezellig. Ze vroeg nog of ik het niet eng vond zo in mijn eentje. Daar heb ik eigenlijk nog nooit over nagedacht. Oké, ik zal nooit ’s avonds in het donker lopen, maar zo op de dag heb ik daar totaal geen moeite mee. “Kijk je wel uit” zei ze. Lief van haar. Ik had niet echt een route uitgestippeld, maar ben gewoon gaan lopen. Een heerlijke tocht! Alleen niet echt een leuke foto kunnen maken. Dat is zo anders als je alleen loopt. Komt wel weer als Wilma en ik samen lopen.
Verder van de week lekker druk bezig geweest met de winkel. De winkel op orde houden, nieuwe vracht inhangen, alles gaat lekker. Nu het nieuwe winkelcentrum er is, merk je dat er veel meer mensen in het dorp zijn. Veel kijkers en dat is alleen maar gezellig. Iedereen is enthousiast over alle winkels. En je hebt weer een praatje, wat alleen maar handig is.
Vorige week had ik van Ron, de bakker bij van Maanen, een uitnodiging gekregen voor de Brooderie in het nieuwe winkelcentrum. Dus had ik met Wim afgesproken om samen langs te gaan. Melvin was in de winkel, zodat wij konden lunchen. Eenmaal daargekomen, zag het er dicht uit. Er zat geen mens en er stonden borden voor de ingang. Toen ik een dame vroeg of ze al open waren, zei ze, nee morgen pas. Oh, ik dacht dat er op de kaart woensdag 12 sept. stond! Oh, u heeft een uitnodiging, kom binnen. Ineens voelden we ons echte VIP’s! We werden officieel ontvangen en mochten van de kaart iets te eten kiezen. Daar zaten we dan samen in de winkel heerlijk aan een lunch en voelden ons echt bekeken. Er kwamen ook mensen vragen om iets te eten, maar die hadden geen uitnodiging. Achteraf bleek, dat we een van de weinige van de winkeliers waren, die langs waren geweest. Nou, het was super lekker!!! Later ben ik nog even een bloemetje gaan geven voor de nieuwe winkel.
Zaterdag werd het winkelcentrum officieel geopend en er was in het dorp van alles te doen.

Alle kledingzaken deden mee aan een modeflits en daar had ik van de week al kledingsetjes voor gemaakt. De professionele modellen kwamen zaterdagochtend langs en het stond ze geweldig!! Ik was er maar wat druk mee. En daarnaast was het ook nog druk in de winkel. Gelukkig was Anthony om de boel op te vangen. Ook liepen er allerlei creaties rond in het dorp waaronder een robot. Die kwam later ook nog in de winkel en ja, daar moest ik natuurlijk even mee op de foto. Toen ik zei dat hij er geweldig uitzag, zei hij:”dan heb je mijn achterkant nog niet gezien. Ha ha… Wat een heerlijke dag om te werken. Super gezellig en dan geeft toch wel een fijn gevoel. Naderhand nog een dansje gewaagd met Sjaak. Zoals ik al zei, het was erg gezellig.

Om half 6 was ik thuis en wat was ik blij toen ik mijn schoenen uit kon doen. Benen op de bank en relaxen. Maar eenmaal ’s avonds op de bank vroeg ik Wim om nog een borrel in de Guyter te halen. Altijd leuk zei hij en al met al zijn Edwin en Wendy ook meegegaan. Heel gezellig zo met z’n vieren.
Zondag, mijn dag. Wat is het heerlijk om langzaam aan wakker te worden en dan een boek pakken en nog heerlijk in bed blijven lezen. Sinds ik uit Afrika terug ben, heb ik het lezen uitgevonden. Wat geweldig om in een boek te zitten. Dat is pure ontspanning! Waar Zuid Afrika al niet goed voor is geweest. ’s Middags kregen we nog visite en nadat we snel een “chineesje” hadden gehaald gingen Edwin, Ronnie en Jasper met “oom” Arjan skieen bij Snowworld. Wim en ik zouden op Wendy wachten (kwam later thuis van werken) en gingen iets later ook naar Zoetermeer. We zagen de mannen al snel naar beneden komen. Bij mij kwamen er wat beelden van een jaar of 10 geleden naar boven. Met de Gemeente hadden we een uitje bij Snowworld. Van mijn schoonzus had ik een supermooi goudkleurig skiepak geleend. Ik wekte bij iedereen de indruk dat ik het vaker had gedaan. Ahum….Na een half uur les met 30 personen in een klas, moesten we naar boven. Voor mijn gevoel had ik nog niets geleerd. Dat gevoel bleek terecht, want eenmaal boven wist ik niet wat ik moest doen. Voor ik het wist, gleed ik al naar beneden en hoe ik ook mijn best deed, ik kreeg mijn skies niet in een punt. Oh….en daar kwam de schans in zicht (met eromheen netten). ik moest hoe dan ook zorgen niet op dat ding te komen, dus ik gooide mijn lichaam erin. Maar op zo’n rare manier, dat ik ondersteboven in de netten belandde. Ik gaf en gil en Wim die alweer in de lift naar boven ging had iets van, die gil komt mij bekend voor. Ik lag, net als alle andere, helemaal in een deuk. Daarna ben ik nog wel een paar keer naar boven gegaan, maar het mocht niet baten. Volgens mij heb ik niet echt aanleg. Het après-skieen gaat mij een stuk beter af, ha ha.
Maar wat gaaf om de jongens te zien op de baan. Jasper deed het voor het eerst en hij ging als een speer. Hij heeft de smaak al helemaal te pakken. Achteraf nog gezellig wat met elkaar gedronken. Wat een heerlijk weekend zo. Genieten kan iedereen, je moet het gewoon doen!

Liefs,
Yvon.

Ps. Als de tijd vliegt, vlieg mee!!!