Lieve allemaal,

Helaas begin ik met triest nieuws…het is alweer 2 maanden geleden dat mijn schoonmoeder is overleden.  Voor ons allemaal toch nog onverwachts. Het lijkt wel of ze ons niet wilde belasten en er stiekem tussenuit is geglipt. Haar vriendin, waar ze in het “huis” af en toe een wijntje mee dronk, was de week ervoor overleden. Het lijkt erop dat ze heeft gedacht….wat moet ik nu nog hier.  Het was genoeg voor haar, ze had genoeg ellende meegemaakt , ze was op. En wat ons betreft  is het goed. We hebben nog mooie herinneringen gemaakt de laatste tijd en daar kunnen we mooi op terug kijken.  Wat bijzonder was, is dat ma 3 weken voor haar overlijden met Wim en mij het nog gehad heeft over een samenzijn met de familie in de Soete Suykerbol.  Waar we pa zouden herdenken. Niet te bedenken dat we na de uitvaart met de familie een samenzijn hebben gehad  ter gedachtenis aan  pa en ma. Het was een zonnige en mooie dag met z’n 60-en in de binnentuin. We hebben het goed afgesloten.
En dat we 2 weken later weer een crematie hadden, dat hakte er wel in. De dochter van mijn broer……ze was pas 26 jaar.
Kijk, mijn schoonmoeder die was 84, dat kun je een plek geven. Maar 26 jaar, dat hoort niet. En zeker zwaar voor mijn broer en schoonzus en hun 2 andere kinderen…..zo heftig om te zien. Ik ben best van slag geweest. Je gaat denken aan je eigen kinderen. Je moet er niet aan denken om ze te verliezen……….

Wat voor mij dan belangrijk is, is dat ik mijn hoofd leeg kan maken. Lekker uren wandelen, heerlijk die buitenlucht opsnuiven. Alleen zit ik met een  soort van blessure. Mijn Halux Valgus (vergroeiing) speelt op. En er zit een ontsteking op  die niet meer weg wil. Er zit niks anders op om onder het mes te gaan. Op 3 januari word ik geopereerd. Het zal een pijnlijke ervaring gaan worden, zei de arts. Ik mag mijn voet 6 weken niet belasten. Maar ik heb eigenlijk geen andere keus. We gaan het zien.

De kilometers die ik kan lopen, die pak ik. En dat gebeurd nog ieder weekend. Blij dat het nog kan!!
Met Ton en Mieke hebben we  2 nachtjes in een klooster geslapen. Wat kilometers gelopen en ’s morgens om 5.30 uur met een boswachter om zoek gegaan naar burlende herten. Nou, we hebben ze gehoord en door de nachtkijker gezien. Zo gaaf!!
Met Vic en As af en toe een restaurantje pakken, gewoon omdat het kan.

Met Irma een fietstocht naar Scheveningen om daar te lunchen  en met Wim naar Delft voor een etentje en een bioscoopje. Met Mw Dal, mijn maatje, waar ik buddy van ben gezellig ergens een theetje drinken. Met Ronnie een dag fietsen op de Veluwe. En met vrienden Petra en Henk een hapje eten in Monster.
Vooral leuke dingen doen, dat staat op mijn lijstje.

 

In de herfstvakantie met Ed en Wen en de kleintjes een lang weekend naar Hoenderloo geweest. Dat was grandioos!! Ik zeg al steeds…iedere maand zo n weekend en ik kan er weer tegen 🙂
Wat heerlijk die  kleinkinderen. Wat is dat genieten. Niet dreinen, niet zeuren, niet vervelen….Fenne loopt gewoon  kilometers door de bossen te struinen en je hoort haar niet. Ik heb al gezegd tegen haar, dat ze , als ze 12 jaar is, met oma de Nijmeegse meeloopt. Leuk oma!! Haha.. En die kleine jongen is zo makkelijk. Zolang je maar iets te eten bij je hebt, dan is het goed. Het was dan ook heel makkelijk om met elkaar naar een pannenkoekrestaurant te gaan. Heerlijk! Al met al hebben we genoten van elkaar, het mooie weer, paddenstoelen en de herfstkleuren. Love it!!!

En dan gaan Wim en ik ook nog wel eens samen een weekendje weg. Een hotelletje, of een bed and breakfast, of….een kasteeltje. Wim had pas een overnachting geboekt in een romantisch kasteel. Dat was grandioos! We genieten samen volop en dat is zo fijn.
Op naar de decembermaand! Ik heb inmiddels vernomen dat de leukste en liefste pietjes in het land zijn , hihi.

Tot snel!
Lieve groetjes,
Yvon.

Ps. Ook lieve tante Ada is niet meer. Zo fijn dat we in 2018 nog bij haar in Canada zijn geweest. Gelukkig hebben we de foto s nog.