Lieve allemaal,

Na een heerlijke decembermaand met eigenlijk voornamelijk het gezin bij elkaar, wil ik jullie allemaal een goed en gezond 2022 toewensen! Ik keek er eerlijk gezegd naar uit.  We hebben samen met Joke en Joop een heerlijke  jaarwisseling gehad en hebben geproost op het nieuwe jaar. Het jaar ben ik begonnen met nog wat kilometers lopen samen met Wim, want ja, toen kon het nog.  Afgelopen maandag is namelijk bij de Bergman Kliniek in Rijswijk mijn Hallux Valgus verwijderd. Na eerst zondagavond een telefoontje te hebben gekregen dat het niet doorging omdat de arts ziek was, werd ik maandagochtend vroeg gebeld dat een andere arts het wilde overnemen. Dus kon ik toch mijn spullen pakken en zo zat ik een paar uur later op een eigen kamer te wachten tot ik gehaald werd. Om 14.15 was het zover. Met bed en al werd ik weggereden door 2 verpleegkundigen. We hadden het over de Nijmeegse 4-daagse, want die had zij de laatste keer ook gelopen. En ook zij had het virus te pakken 🙂 Dus hebben we afgesproken dat we dit jaar met elkaar een biertje pakken op de wedren, haha.  Toen ik op een zaal kwam waar ik klaargemaakt werd voor de operatie, stonden ze met z’n 3 -en om mijn bed. Eigenlijk best gezellig. Hoor ik ineens vanuit een andere hoek “Hoi Yvon! Ik hoor het aan je stem!” Een kennis van vroeger, nou ja wat bizar. Kort daarna werd ik naar de operatiezaal gereden. Daar werd ik begroet door de dokter. Zo, ik ga het overnemen van de dokter die met Covid op bed ligt. Ik zeg prima, maak er maar wat moois van. Ik wil namelijk de Nijmeegse weer lopen, tenminste als ie doorgaat. Tuurlijk gaat ie door, zegt ie. In de zomer is alles voorbij, moet jij eens opletten. Oke, ik hou je eraan, zei ik.  Toen kwam het moment dat ik een roesje kreeg, zodat ik de ruggenprik niet zou voelen. Daarna zegt de anesthesist, wilt u even rechtop gaan zitten? Ik zeg nog….ik voel alles nog hoor!! ja ja, komt goed…….en het volgende moment word ik wakker op de uitslaapkamer en is het allemaal al gebeurd. Lang verhaal kort…..het is een pijnlijke aangelegenheid. Ook ben ik beroerd van de medicatie.  Maar het is allemaal voor een goed doel. Hopelijk kan ik straks weer kilometers lopen. Al zoveel lieve berichtjes, bloemen, kaarten, verwenpakketten…..dat doet je goed! En dan ook nog zo heerlijk verzorgd worden door mijn eigen steun en toeverlaat. Wim heeft deze week zorgverlof. Fijn dat het zo kan.
Zo, ik ga weer even liggen. Rust is tenslotte de beste medicijn ,

Liefs,
Yvon

Ps. Mijn lieve kleinzoon Jesse alweer 1 jaar. Time flies