Lieve allemaal,

Het ruikt naar erwtesoep in huis, heerlijk!!!! En het smaakt zoveel lekkerder als het buiten zo koud is. Je moet er wat van maken toch? Vorige week hoopte ik nog wel dat we de winter gewoon zouden overslaan. Gelijk door naar de lente. Maar toen ik gisteren tijdens mijn pauze even naar buiten (in de sneeuw) liep en het zonnetje voelde, had het ook wel iets. Zo mag het van mij wel. Wat wel jammer is, de stoepen zijn niet schoon en dat betekent dat lopen dan niet echt lekker is. Dit weekend slaan we dan ook over en Wilma en ik hebben afgesproken, dat we volgende week 20 km gaan lopen. Nu maar hopen dat het weer meezit.

Van de week was het enigzins hectisch. Op woensdag na, heb ik elke dag gewerkt. Wel met plezier moet ik zeggen. Het enige nadeel was, de verwarming deed het niet. Nu is het voordeel dat we in de passage zitten, maar het is voor de klanten toch niet echt prettig om met deze temperaturen te passen. Dus werd er veel koffie, thee en chocola geschonken. Het maakte het wel gezellig. De laatste truien, vesten, sjaals en mutsen vlogen de winkel uit. Thijs showde onze oorwarmers (voor een euro!) nog even (doet ook alles voor de foto). Het rare is, dat bij de vracht van deze week al zomerjurkjes zaten. En wat nog maffer is, het wordt nog gepast ook.

Op woensdag had ik vrij i.v.m. de natuurarts waar we met Jasper naar toe moesten. We zaten er en hebben in het kort ons verhaal gedaan. Hij nam wat bloed af van Jasper en deed het onder de microscoop. Wat een vreemd gezicht en wat gaaf tegelijkertijd. Nu horen de rode bloedlichaampjes los van elkaar te zitten, maar bij Jasper klonteren ze samen. Hier en daar wat stekelige tussen en dat wees op een te hoge zuurgraat. En daar ineens werden parasieten geconstateerd en er kropen ook bacterien rond. WOW!!! Dus toch hè, het zit niet goed in zijn bloed. Hij vertelde ons ook dat je dan last krijgt van maag en darmen. Alles viel op z’n plek. Hij werd ook nog helemaal onder de loep genomen. Met je hand op een soort muis en dan wordt je gescand. Een soort van Wii, die dan measuring, measuring zegt. We moesten er om lachen. We hadden niet verteld waar we dachten dat het vandaan kwam. We wilden kijken wat hij dacht en wat eruit zou komen. Er werden dingen gezegt (ik zal jullie niet vermoeien) die zo klopten, dat Wim en ik elkaar aankeken van, waarom zijn we hier niet eerder terecht gekomen. Op een gegeven moment zegt ie, nu komen er plekken op het lichaam te zien, waar je last van hebt, of van hebt gehad. Duidelijk een plek in zijn nek en schouder. Nou, dat konden wij niet plaatsen. Nog even goed nadenken en toen vroeg Jasper, kan dat heel lang geleden zijn? Ja, dat kon. En toen wist ik het!!!! We zaten een week na zijn geboorte bij de dokter en een dag later in het ziekenhuis. Jasper had een verdikking in zijn nek, wat later een verkrampte spier bleek. Zeker een half jaar fysiotherapie gekregen hiervoor, omdat hij teveel met zijn hoofd een kant op draaide. En dat was nu nog zichtbaar, echt zo bizar!! En daarna een lijst met waar hij gevoelig voor was, er daar stond rook in het rijtje. Het was gewoon emotineel om allemaal te horen. In het ziekenhuis wordt je gewoon weggestuurd met het bericht dat er niets aan de hand is, dat het waarschijnlijk psygisch is. Nou, iemand die Jasper kent, weet wel beter. En nu deze man. Wij waren er zo blij mee!!!! Zelf ben ik ook nog aan de beurt geweest. Ik heb ook al wat jaartjes last van allemaal vage dingen (wie niet, ha ha).  Maar net als bij Jasp had ik parasieten in mijn bloed, die mijn rode bloedlichaampjes aan het leegzuigen zijn. Het is allemaal niet dramatisch, maar goed is het niet. Die knieen, (van de week ook mijn pols), zouden allemaal ontstekingen kunnen zijn die zich ergens ophopen. Daar geloof ik echt wel in. Ook bij mij een lijstje en daarop was te zien, dat ik niet tegen oplosmiddelen kan en wat er ook vreemd genoeg tussen stond, was een mobieltje. De straling reageerde op mijn gestel (hè, ja ja….). Daar kan ik niets mee hoor. Hij gaf aan dat we een soort van control,alt,delete moesten krijgen. Daar waren we het helemaal over eens. We hebben het een en ander meegekregen en daar gaan we mee aan de slag. Over een week of 7 gaan we het bloed nog een keer bekijken. Ik ben nu al zo benieuwd. Het heeft veel met me gedaan, dat kan ik je wel zeggen.

Wat ook zo leuk was van de week, dat moet ik even vertellen hoor, was een klant in de winkel. Hij kwam binnen met zijn zoontje. Zo’n lekker kereltje met mooie donkere kijkers en om de haverklap een glimlach. Vaders heeft al snel iets leuks gevonden en we gaan naar de kassa om af te rekenen. Vraagt ie ineens aan me of ik al naar Zuid Afrika ben geweest. Ik vertel hem dat dat nog gaat gebeuren. Hij gaat 2x per jaar naar Kenia en dat doet hij met zoveel plezier. Als hij erover vertelt, zie je iets in zijn gezicht gebeuren. Zijn hart ligt daar, in Kenia. Hij vertelde van alles en eindigt zijn zin met, als het aan mij zou liggen…en ik maak af, “dan zou je er gaan wonen”. Ja, zei hij, dat klopt. Maar ging hij verder, jij bent ook zo enthousiast, jij bent straks ook verkocht. Ik weet het niet, ik ga het allemaal beleven. Ik laat wel een deel van mijn gezin achter. Hij vroeg me ook wat ik daar ga doen. En ik vertelde over het opknappen van ziekenhuizen, educatief bezig zijn op scholen en misschien wel groentetuinen aanleggen. Ik kon mijn zin nog maar amper afmaken of hij zei…”dat wilde ik horen”. Hij gaf me zijn kaartje en liet weten dat hij in “de zaden zat”. “Ik zorg dat je zaden krijgt, die kun je dan meenemen naar Zuid Afrika”. Wat gaaf hè!!! Dit maakt de dagen in de winkel ook zo mooi. Wat zijn er toch geweldige mensen. Niet zo gek dat ik zo’n plezier in mijn werk heb, toch? Zaterdag had ik nog een kennis van mijn vorige baan in de winkel. Je straalt zei hij, volgens mij heb je het naar je zin! 🙂

Tjonge, wat een week als ik zo even terug kijk. Want ook toneel, vergaderen met Point alles ging gewoon door. En wat ook wel jammer was, omdat ik vrijdagavond ook moest werken kon ik niet op Victor z’n uitnodiging ingaan. Die had nl. kaarten voor Ahoy, de vrienden van Amstel. Daar had ik wel bij willen zijn.
Zo, en dat ik nu aan het bijtanken ben, is dus niet zo raar.
Allemaal een heerlijke zondag (al dan niet met een warme chocolademelk erbij) en ik ben er volgend weekend weer.
Tot dan!!!!

Liefs,
Yvon.

Ps. Ik denk alvast aan de lente, strand, zonnestralen, schoenen uit, heerlijk!!!