Lieve allemaal,

Een hele ervaring, maar deze stond niet op mijn bucket-list.
Vorige week woensdag ben ik geopereerd. Nee……niet aan mijn voet. Ik ontdekte dit toen ik met Ronnie op Vlieland was, dus eind mei.
Daar stond ik, na een heerlijke douche, voor de spiegel mijn haar te föhnen. Dat is thuis niet anders, maar daar heb ik mijn badjas aan. Hier zag ik ineens een flinke zwelling in mijn oksel. Ik schrok ervan. Maar wat zo gek was, het deed geen pijn. Thuisgekomen heb ik de volgende dag een afspraak met de huisarts. Die voelde eraan en vroeg zich af wat dat in hemelsnaam was. Hoe lang zit dat er al? Ik kon het haar niet vertellen. Ongeveer een half jaar geleden heb ik Wim wel eens gevraagd, vind jij het niet dik onder mijn rechter oksel? Hij gaf aan dat ik erg gespierd was, zeker omdat ik rechts was. En ja ik heb al langer last van een zeurarm tijdens het lopen, maar dat ging altijd weer over. Sommige dingen horen gewoon bij je, toch? De huisarts stuurde me direct door voor een echo. In diezelfde week kon ik terecht. De radioloog gaat kijken en praat in zichzelf, wat is dit joh!!! Hoe lang heeft u dit al? En met puntje tekent ie het af…8 bij 8 cm. Blijft u even liggen, ik ga bellen. De spanning zat er toen aardig in kan ik je zeggen. Zo blij dat Wim naast me zat! Even later komt ie terug en stuurde me gelijk naar Chirurgie. Daar kon ik diezelfde middag nog terecht. Hij kon niet zeggen wat hij ervan dacht. het kon van alles zijn. Een vochtophoping, vetbult, een ingekapseld gezwel enz…Er zou een MRI gemaakt moeten worden. Dat kan niet 1 2 3, die afspraak stond 2 weken later. Wat zo fijn is dat je zo gesteund wordt door lieve mensen om je heen. s Middags kwam Petra langs en s avonds stonden Theo en Ilse op de stoep. Die heb je nodig, dat is nu eenmaal zo. Ook al wil je alles positief benaderen, waarom zou het mij niet kunnen overkomen? Dus na fijne gesprekken kon ik “gewoon” doorgaan en de leuke dingen blijven doen. Dus hebben Wim en ik nog 3 tochten gelopen, zijn we met Paul en Carolien naar een Green Egg festival geweest, met Cindy borrelen, ben ik met Mark uit eten geweest in mooi Dordrecht, naar Night at the Park  geweest en zaten Wim en ik heel onverwachts bij de live uitzending van “de Nacht va de Vluchteling”. Een mooi programma met 50 man publiek, waaronder wij, waarin Johnny de Mol een verslag deed en waar Trijntje Oosterhuis, van Dik Hout en Wulf optraden nog geen 1,5 meter afstand. Zo mooi! Volgend jaar willen we zelf gaan meelopen. Ik was blij dat ik zo van alles kon genieten en niet in een hoekje ging zitten kniezen. Zolang je nog niets weet…..
Na de 50 min durende MRI, ook weer zo n ervaring, ging ik een week later voor de uitslag naar dr Smid, de Chirurg. Wat een lieve en knappe man en ook een charmeur. Ik zou zeggen dat je 36 was….Ja ja tuurlijk, maar altijd leuk om te horen. Wat een fijne man. We kunnen niet zien was het is. We gaan een punctie doen. Dus daar weer een afspraak voor.  Dat was een vreselijke man. Sowiso ook pittig omdat je hier alleen naar binnen gaat. 6 man om je heen (ook in opleiding) en een arts die Uh…kijk even in mijn dossier dacht ik. In mijn rechteroksel. Jeetje joh…hoe lang zit dat er al? En wie heeft dit aangevraagd? Vraag mij niets, ik ben de patiënt zeg ik nog. Heel snibbig en geïrriteerd begon hij de MRI te bekijken. Een punctie dat kan helemaal niet, dat zal wel een biopsie worden. Ga die arts eens bellen! Maar goed die was er niet en dus besloot hij een biopsie te nemen. Je wordt verdoofd en ach het valt allemaal mee. En weg mag je weer. Een week later weer bij dr Smid en die zegt dat er bij de biopsie  te weinig weefsel gehaald kon worden. Het zit te diep. Dus ga ik zelf doormiddel van een operatie weefsel weghalen en als het kan haal ik meer weg. Mocht het niet goed zijn, dan zal er eerst bestraald moeten worden voordat ze de rest verwijderen. pfff….wat een gedoe allemaal. Maar hij wilde het snel, het liefst voor zijn vakantie en hield ook rekening met onze vakantie en Nijmeegse. Hij ging bellen en wilde me er tussen zetten op 4 juli. Door de telefoon gaf hij aan dat er maar geschoven moest worden, dit ding moest er 4 juli uit. Zo fijn zo n arts! Daarna ging het snel. Met Fenne op donderdag (opa dag) naar de anesthesist en bloed prikken in Voorburg. Het weekend erna was ik jarig  en zijn Wim en ik naar Arnhem gereden voor een fotoshoot die ik had gekregen van een fotograaf die we tijdens de Nijmeegse altijd zien.

Met gebak kwamen we bij hem binnen en laat hij nu op Facebook gezien hebben dat ik jarig was en had ook een klein gebakje gehaald. Zo lief! Na een leuke en gezellige shoot zijn we naar Nijmegen gereden en hebben we bij de lunchroom, waar Ilse d r dochter werkt, een broodje gegeten Zo gezellig om haar even te zien. Na wat inkopen voor de Nijmeegse zijn we richting Apeldoorn gegaan en hebben Vic en As verrast met een bezoek. s Avonds werd de bbq nog aangestoken en gingen we veel later terug dan we gedacht hadden. Wat een heerlijke dag!

En ja toen de operatie. Ik had wonderlijk wel goed geslapen. De zenuwen kwamen eigenlijk pas in het ziekenhuis. Zo fijn dat ik er al om 7 uur moest zijn. Al met al werd ik om half 10 opgehaald. Die doet dit en die doet dat, ik laat het allemaal maar over me heen komen. Wel maf dat ik door mijn zenuwen dat juist heel lollig ga doen. Ach ja, iedereen doet het op zn eigen manier. Voor de operatiekamer word je klaar gemaakt voor en komen er wat vragen. Bent u allergisch? Ja, ik reageer op chemische luchtjes. Ontstekinkjes in mijn lichaam, rode punt van herkenning dat er iets niet thuishoort in mijn lichaam. “Oh…ook voor latex?” Uh, ja ballonnen hebben ook zo n effect op mij, maar alleen maar lastig en niet heel heftig. “Dus geen dichtgeknepen keel?” Nee, dat niet. “Dan gaan we geen risico lopen, de operatiekamer moet latexvrij!”. Op zich vond ik dat wel rigoureus, maar ook begrijpelijk. Even voor 10 uur kwam ik de ok op. De anesthesist zegt, straks als u wakker wordt dan ziet u mij….Oh nee he, zeg ik tegen de operatieassistente, kan dat niet anders? Nou zegt hij, wilt u liever een zware neger met een zwoele stem? Ha ha…nou als dat zou kunnen. Nog even mijn arts gezien en hij dolde nog met de verkeerde arm en kort daarna ging ik in droomland. En dan word je wakker met de vraag waarover ik heb gedroomd. Over Zakynthos! Oh zegt de verpleegster, daar ben ik ook geweest. Even terugkomend over uw allergie….goed dat u het gezegd heeft, want u bloede bij uw neus en mond. Oh echt? Duidelijk een heftige reactie. Blij dat ik het had doorgegeven! Terug op zaal, zo rond half 1, voelde ik me eigenlijk best wel goed. Misschien mag ik vanmiddag wel naar huis dacht ik (heel blond). Ik lag bij 3 mannen op zaal, heel gezellig. Leuke gesprekken. Maar na een uur werd ik van zaal gehaald. De man naast mij had het ziekenhuis virus. En omdat ik er nog geen nacht had gelegen, haalde ze mij uit voorzorg weg. Daar was ik wel blij mee. En ik kwam bij 2 dames 2 liggen. Een Turkse dame, die lag te snurken en een vrouw die aan schildklierkanker was geopereerd. Op zich wel een prima kamer. Om half 3 kwam Wim en merkte ik aan mezelf dat ik gammel werd. Af en toe viel ik in slaap. Om half 5 kwam dr Smid langs en vroeg hoe het ging. Eigenlijk wel prima. Een beetje gammel. Goed dat je dus nog een nachtje blijft. Oh oke… was natuurlijk ook beter. Hij vertelde me dat ie de hele bult had weggehaald, maar wel op kweek gezet.Wat was dat een goed bericht!! Het lag achter een spier, zenuwbanen en bloedbanen. Een flinke ingreep zei hij. Na een kort gesprek vroeg ik of ik met hem op de foto mocht. Omdat ik mijn vriendinnen jaloers wilde maken dat ik zo n knappe dokter had. Hij moest lachen. Waar wil je me hebben? Wat een gezellige arts!!  Wim besloot te blijven eten in het ziekenhuis en voor achten ging ie naar huis. Ik deed mijn ogen dicht om weg te dutten net als de andere dames, wordt er een vrouw binnengereden met bij haar, haar man en dochter. Goedenavond! Ze merkte al gauw dat wij wilden slapen en gingen fluisteren. Maar nu heb je fluisteren en fluisteren. Toen de Turkse dame weer begon te snurken, “fluisterde” zij….Tering zeg….. Godallemachtig…… Jezus Christus, zo blijf ik hier geen minuut langer. Als ik kon plassen dan mocht ik naar huis. En ik kan niet op commando plassen. Maar ik ga straks echt zitten. Ik moet en zal plassen!! En getver wat zweet ik….waar lig ik op joh!….kijk jij eens….gatver ik zweet zelfs tussen mijn benen……vreselijk…en dat ging zo nog even door. Tot ze besloot naar de wc te gaan. Zegt ie vader tegen zn dochter, Wat kan die ouwe zeiken hè! Ik dacht alleen maar, dat kan je beter tegen haar zelf zeggen. Na een kwartier kwam ze eraf….ik heb gepist, ik ga naar huis!! En binnen een mum van tijd waren ze weer verdwenen. Ik kijk naar de dame schuin tegenover mij en slaak een diepe zucht. Ze zei, ik heb net mijn man ge-apped….ze heeft geplast!!….We moesten er toen wel om lachen. Tjonge wat een negatieve energie. Maar waar ik op hoopte een beetje te kunnen slapen ging helaas niet. De Turkse dame werd erg ziek en kreeg hoge koorts. Braken, Catheter en andere toeters en bellen. Maar ik vond het zo zielig voor haar, erger dan dat ik niet kon slapen. De volgende ochtend kwam Smid nog even langs en stuurde me naar huis. En zo kwam Wim met Fenne  mij ophalen. Ze loopt de kamer op, ziet mij, begint te rennen en als Wim haar bij mij op schoot zet pakt ze me als een aapje vast en laat mij niet meer los. Zo schattig!! Op naar huis!! Nou daar ben ik zo verwend met bloemen, kaarten, lekkers en berichtjes. Ontzettend lief allemaal! Gisteren alweer voor de uitslag terug geweest bij dr Smid (afspraak had ie zelf gemaakt). Ben je er nu alweer? Ik heb de uitslag nog niet. En ja, je hechtingen kunnen er nog niet uit. Oh wat kom ik hier dan doen? Nou gewoon voor de gezelligheid. De komiek! Hij vertelde dat ie naast de ribben tot aan het schouderblad is geweest. Ik haalde er een handvol uit. Dat heeft er waarschijnlijk al jaren gezeten. Ik kan het nog niet geloven. Woensdagmiddag bel ik je en donderdag laat je de hechtingen eruit halen. Oke! Heel hartelijk bedankt voor de goede zorg tot zover en weg waren we.

En ja nu is het nog wachten op de uitslag. Naar mijn gevoel komt er niets raars uit. Alle vertrouwen in.
Ik ben me voorzichtig aan het klaarmaken voor Nijmegen. Vanaf morgen ga ik halve dagen werken, althans ik ga het proberen. We gaan het zien.
Tot zover mijn belevenis.

Liefs,
Yvon
Ps. krijg ik net een app met een foto doorgestuurd. Wim en ik staan op een verpakking. Wat leuk!! Is een jaar of 2 geleden. Nooit meer iets van gehoord.
PS 2 DONDERDAG EEN TELEFOONTJE VAN MIJN ARTS GEKREGEN MET HET MOOIE BERICHT DAT ER NIETS RAARS IS GEVONDEN. WAT BEN IK DANKBAAR EN BLIJ!!!!!!!!! NU 3 DUBBEL GAAN GENIETEN.

Lieve allemaal,

Ook zo aan het genieten van, wat mij betreft, het mooiste jaargetijde van het jaar. Geweldig zoals alles weer groeit en bloeit. Het kost niets en het geeft je een brok energie. Maar vooral ook dat zonnetje dat schijnt en dus daardoor gezellig met elkaar buiten kunnen eten. Heerlijk!!!
Dus ga ik  lekker eropuit. Pas nog met mijn lieve vriend Hans gaan wandelen bij Vlietzicht. Nou ja wandelen….na een half uur stond het zweet op onze rug, het was echt te warm. Dus rechtsomkeer naar het terras en daar de dag verder doorgebracht. Als afgestudeerd life-coach geeft hij mij zo n mooie kijk op het leven. We kunnen over alles praten, niets is te gek. Hij laat mij inzien wat nu eigenlijk belangrijk is in het leven. En tuurlijk weet ik voor mijzelf dat dat mijn gezin is, maar er zijn zoveel dagelijkse dingen waar we het over hebben. Hoe pak je het aan. Ik ben hem echt dankbaar voor de mooie gesprekken. Ik kan er echt wat mee.

Maar ik heb meer lieve om mij heen. Vrienden die van ver langskomen omdat je in een onzekere periode zit. Een vriendin die na een berichtje in de achtertuin staat. Lieve vrienden waarmee je naar het Theater of kroeg gaat en het eigenlijk altijd gezellig is. Vriendinnen waarmee lachen en huilen eigenlijk heel normaal is tijdens een etentje. Een een belletje van een hele lieve vriend en schatten van klanten die betrokken zijn en geïnteresseerd zijn in je. En ook hele fijne collega’s, zo fijn allemaal!
En tuurlijk ben ik weleens gekwetst, meer dan eens zelfs. En dat doet pijn. Ik heb nu dan ook met mezelf afgesproken, ik laat dat niet meer gebeuren. Ik kies voor mezelf en voor de mensen die me na staan.

Maar nu ben ik eigenlijk de belangrijkste nog vergeten. Mijn schat, mijn steun en toeverlaat, mijn alles, mijn lieve vent!!
En tuurlijk hebben we wel eens woorden, heeft hij andere ideeën, trekt ie wel eens iets aan dat ik denk…”Hoezo die combinatie”. Maar ja, dat is Wim, zo is hij en misschien hou ik daarom zo verschrikkelijk veel van hem. Hij is altijd zichzelf en hoe mooi is dat!
En het fijne is, de jongens hebben veel van hem. Wat een lieverds! En dan heb ik er ook nog een lieve schoondochter en kleindochter. Wat wil ik nog meer! Niks eigenlijk!!

Wat heb ik afgelopen maand leuke dingen gedaan.
Koningsdag was superleuk!! Ik mocht Maxima spelen op een festival in het Kralingse bos. Samen met een andere figurant Eric heb ik een hele leuke dag gehad met zwaaien, zwaaien en nog eens zwaaien, ha ha ha.
Toen ik door Eric naar huis werd gereden, hebben we nog samen gegeten bij een overvolle Pizzaria in Pijnacker. Daar kregen we van teamspelers waar Wim lijnrechter is, nog een karaf wijn aangeboden. Een leuke afsluiting van een bijzondere dag.

Ook ben ik meegevraagd door de Zonnebloem om een gast in rolstoel te duwen in de Keukenhof. In de bus met vrijwilligers was het gelijk al gezellig. Ik zat naast een “oude” schoolvriendin, die ik al een tijdje niet gezien had. Heel gezellig. Bij de Keukenhof werd duidelijk wie je ging duwen en ik had een leuke oude dame. Als er iemand in de weg liep (en dat is al gauw in een druk Keukenhof) maakte ze een geluid waar iedereen van opzij ging. Heel komisch. We waren met een groepje op pad gegaan en hadden veel lol. We kregen nog een ijsje van onze gast als bedankje. Wat een stralende dag was het in alle opzichten. Op de terugweg in de bus werden er flessen op het tafeltje voor ons neergezet en we waren al zo jolig. Het was nog lang onrustig, ha ha ha…….

Theo eb Ilse hadden wij uitgenodigd voor een Italiaanse lunch (van 13.00-18.00 uur, wat een echte aanrader is! En dat het weer dan ook nog meezit en we heerlijk met ons glas wijn in de zon kunnen zitten maakt het alleen maar nog mooier. effe lunchen samen met Cindy bij Du Midi. Genieten samen met je vrienden, heerlijk!

Ook nog een weekendje naar Vlieland geweest met Ronnie. Wat is dat toch een fantastisch eiland. We gingen er heen met wat bewolking, maar werden getrakteerd op een prachtig, zonovergoten weekend. Qualitytime met mijn zoon. Goede gesprekken, heerlijk fietsen, vuurtoren beklimmen, met een zodiac langswel 500 zeehonden, lekker eten, drinken en zo het thuis wonen afsluiten. De week erna ging ie op zichzelf wonen. Het is een geweldig leuke plek geworden. Hier gaat ie z’n draai wel vinden.

Met Carolien en Paul naar “Het groot niet te vermijden” geweest. Vreselijk gelachen!! Aansluitend een Guytertje en het weekend was nog maar net begonnen. Zaterdag een topdag in de winkel. Veel kopende klanten en dat maakt het zo gezellig. ’s Avonds een verjaardag en zondag samen met Jasper wandelen (we gingen voor 20 km). Dit had ik onder de kerstboom als cadeau gekregen. 20 km wandelen met lunch. Wat een fijne dag weer (het houdt niet op). Al wandelend vertel je elkaar een hoop en dat doet je goed. We pauzeerden bij het Westerpark in Zoetermeer voor een bakkie en een sapje. Daarna weer verder lopen en uiteindelijk zijn we bij “1837” in Nootdorp gaan lunchen. Wat waardevol de uitjes met de kinderen. Genieten kan zo eenvoudig zijn.

ALS ONGELUK IN EEN KLEIN HOEKJE ZIT,
DAN ZIT GELUK OVERAL

Als ik dit zo zit te schrijven, realiseer ik me hoe rijk ik  en gelukkig ik ben en daar gelijk ook heel dankbaar voor ben.
Een mooie zomer allemaal! Keep on smiling!!

LAAT JE NIET LEIDEN DOOR ANDEREN,
MAAR LEID JEZELF.

Liefs,
Yvon.

• Ps. naast al dit positieve een lief gebaar van een collega omdat het ze het even nodig vond.

Lieve allemaal,

Tijd voor een update!!
Van de week heeft Ronnie de sleutel van zijn appartement gekregen. Een super leuk 2 kamer appartement dicht bij het centrum. Wat is ie blij!! Het is een geweldige plek, echt iets voor Ron. Hij is al druk bezig om alles te regelen. Dat wordt klussen!!
Alleen is het te hopen dat ik kan helpen……

Wim en ik zijn 3 weken geleden aan het Pieterpad begonnen (lopen van Pieterburen naar St. Pietersberg in etappes).

Dat staat al langer op ons lijstje en nu was het moment. Wat is het geweldig om te doen. Een hele organisatie, want je zet je auto bij je logeeradres. Dat was in ons geval een super leuke B&B in een studentenwijk in Groningen. ’s Avonds gezellig eten in een Italiaans restaurant (super lekker) en de volgende morgen met de auto naar Winsum. Daar de bus genomen naar Pieterburen om de tocht te starten. Wat ons erg verbaasde….er waren nog veel meer mensen met hetzelfde idee. Maar omdat wij een snel tempo hebben, hadden we ze al snel gelost. En zo liepen we door de mooie provincie Groningen. Wat is dit leuk om te doen. Onderweg staat er ineens een bord hoe ver het nog is naar St Pietersberg. Daar zijn we voorlopig nog lang niet. En wat heel jammer was, Wim kreeg last van blaren en ik kreeg steeds steken in mijn linkervoet op de knokkel bij mijn teen. Erg pijnlijk. Maar ondanks alles gewoon doorgelopen en uiteindelijk kwamen we weer in Groningen. Daar de trein genomen naar Winsum en zo met de auto naar Zuid Laren. Daar weer een B&B, die heel anders was maar heel netjes en van alles voorzien. Echt top!
Daar zijn we na het nemen van een heerlijke douche wat gaan eten in het plaatsje. Een heel gezellig restaurant, bomvol, maar er werd nog een plekje gecreëerd. Na een top-avond zijn we onder de wol gegaan en zo pakten we ’s morgens de bus weer naar Groningen om vervolgens weer te lopen naar Zuid Laren. Het is even een gepuzzel, maar dan heb je ook wat. En dat wat is ook niet niks, want oh oh jullie hadden onze laatste km eens moeten zien. Na een stop voor een lunch was het afzien om weer op te starten. Wim liep met 2 zere hielen (verkeerde schoenen) te jodelen van de pijn en mijn voet ging ook steeds meer pijn doen. Maar we hebben doorgezet en zijn nu  alweer in Drenthe aangekomen. We hebben al 54 km van de gehele route gelopen.
Thuisgekomen ging het dagen erna nog niet veel beter met mijn voet. Dus besloot ik na de Pasen om naar de dokter te gaan. Volgens mij zit er een bacteriële infectie op de knobbel. Nee he! Dus ik een kuur gekregen. Maar na een week was het nog niet beter geworden. En dat is in de winkel best lastig. Zeker omdat ik niet in mijn schoen kan en ook nog eens de hele dag sta. Dus mocht ik het meest werken bij MW. Daar ligt tapijt op de grond en kan ik op mijn schoenen uit. Heerlijk!
Dus ik van de week weer terug geweest en moest ik bloed laten prikken en mijn urine werd onderzocht. Daarnaast heb ik maandag een afspraak in het ziekenhuis voor foto’s en onderzoek. Ik ben benieuwd.
Het gekke van alles is, dat ik nog wel sport. Als ik mijn sportschoenen aan heb, gaat het eigenlijk best aardig. Dat komt ook omdat ik het zo graag wil denk ik. Anders zou ik helemaal gek worden. Ik zit al elke avond met mijn voet omhoog 🙁
Wim zn voeten zijn weer bijna de oude. Even nieuwe wandelschoenen aanschaffen en hij kan er weer tegenaan.

Maar ik heb niet alleen slechte berichten…..
Naast Ronnie die een woning heeft, kwam Edwin met de mededeling dat hem een vast contract was aangeboden en wel voor 5 dagen (nu was hij 2,5 dag aan het werk en daarnaast huisvader). Dat heeft ie aangenomen. Wendy mag ook op haar nieuwe school blijven, maar dat betekend wel dat Fenne naar het kinderdagverblijf zal gaan. Wim heeft aangeboden om 1 dag te gaan oppassen. Hij kan makkelijk 4×9 uur gaan werken. Super leuk!! Het is zo n lekkere meid! Ze loopt los die kleine meid! Het gaat zo hard. Pas ben ik mee naar zwemmen geweest. Ze zit in een klasje en wat bleek…ze heeft dezelfde juf als toen ik met Edwin ging zwemmen toen ie zo klein was. Dus ik zeg jeetje Jolanda, zit je nog steeds hier? Niet weg te krijgen zei ze lachend. Heerlijk om te zien dat Fenne totaal niet bang is voor water. Wat is het geweldig om oma te zijn!!

En dan heb ik het nog niet over Jasper gehad. Die is gespot met zn studie. De analiste opleiding is toch niet voor hem gaf ie aan. Hij gaat nu eerst een 1,5 jaar werken en dan pakt ie weer een studie op. Even goed nadenken wat ie wil. Dus werkt ie bijna wekelijks 5 dagen bij AH. Ook hij heeft een vast contract gekregen.  Vandaag was ie ook op sollicitatiegesprek geweest bij een escaperoom. Dinsdag hoort ie meer. Zou leuk zijn als het ging lukken, gewoon voor de afwisseling.

Zo jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Wat misschien ook nog leuk is om te vertellen, pas mocht ik meedoen als stewardess voor een Engelse film. weer een keertje. Wat bekende mede figuranten, wat het extra leuk maakt. Weer een ervaring rijker.
En er zit ook nog wel meer aan te komen, maar ik moet even afwachten hoe het verloopt met mijn voet. Ik hou jullie op de hoogte.

Liefs,
Yvon.
Ps. ik kreeg de brochure van het reumafonds binnen met de hartelijke dank voor mijn deelname. Was leuk om te doen.

Lieve allemaal,

Het is alweer eind februari en ik kan zeggen dat ik het jaar goed begonnen ben. Er is alweer gewandeld, wat opgepast op mijn lieve kleine meid, Ed en Wen verhuist, een heerlijke vakantie gehad, gefigureerd, lekker iedere week bootcamp, wintertent, gezellig tussendoor eten met vrienden en het belangrijkste…..de eerste verjaardag van Fenne gevierd. Ze is gewoon alweer 1 jaar. Kleine meisjes worden groot……
Naar al deze fijne dingen hebben we ook afscheid moeten nemen van een lieve vriend. Even heel moeilijk, omdat de begrafenis in onze vakantie viel. Maar hij had niets liever gewild dan dat we gewoon gingen. Dus in diezelfde week op een mooie manier afscheid genomen. En wat heel fijn was, onze jongens hebben het voor ons waargenomen. Wat ga ik hem missen…….

Als je zoiets meemaakt, realiseer je je dat we het zo fijn hebben met elkaar. Alhoewel ik het wel jammer vind dat het wandelen er een beetje bij inschiet. Dat is iets wat we wel weer moeten gaan oppakken. We hebben ons weer ingeschreven voor Nijmegen, dus wat oefenen kan geen kwaad. De momenten dat we gewandeld hebben zijn op 1 hand te tellen. Van de week werd er aan mij gevraagd of ik 11 mei de 80km weer meeloop. Maar buiten dat Jasper die dag jarig is, moet ik daar toch echt voor oefenen. Er zitten gewoon te weinig dagen in een week. Maar beweging genoeg gehad. In de wintertent hebben we zo lekker gedanst. Wat een feestje!! I love it!!

Afgelopen vrijdag werd Fenne 1 jaar en ben ik met Wen en haar naar de kinderboerderij geweest. Wat kan ze genieten van de geitjes, zo geweldig om te zien. Ze krijgen allemaal een kusje van haar. Zo schattig! En op zaterdag hebben we haar verjaardag gevierd. Normaal gesproken huilt de jarige job, maar Fenne niet hoor. Zit bij iedereen op schoot, snoept af en toe van al het lekkers, papt af en toe haar nieuwe speelgoed en kruipt bij mij op schoot om lekker te kroelen. Wat is het genieten. Ook erg fijn dat “super opa en oma” er bij konden zijn. Aansluitend zijn we met elkaar een hapje gaan eten.

Wat ook zo lekker was is onze vakantie naar Egypte. Een weekje tijd voor elkaar, genieten van zon zee strand en de prachtige onderwaterwereld. Wat wil een mens nog meer! Wat een luxe dat dit mag en kan. Een raar idee dat het thuis wintert en dat wij met 25/30 graden liggen te luieren in de zon. Een fantastisch valentijns-diner met fotoshoot vooraf. Het was echt geweldig!! Mede ook omdat we hele gezellige mensen hebben ontmoet. Wat hebben we gelachen!!  Maar…we hebben ook wat meegemaakt. We maakten een excursie naar “Dolphinhouse”. Een kans om dolfijnen te zien en er zelfs tussen te zwemmen. Ja, wie wil dat nou niet. Dus vroeg op om 3 uur met de bus te rijden en daar nog 2 uur op een boot te zitten. Het laatste stukje op de boot op de rode zee, was zo bijzonder. Opeens zie je voor je een natuurpracht van heb ik jou daar!! Ik keek mijn ogen uit!! Iets om stil van te worden. Een prachtig rif met groen en licht blauw water. En…..dolfijnen!!! Dus wij een wetsuit aan en de bootjes in. Snorkel op en allemaal tegelijk het water in. Daar werd flink met gebaren duidelijk gemaakt dat we snel een bepaalde kant op moesten zwemmen. Naar de dolfijnen toe.

En daar zwommen ze…..prachtig, om stil van te worden. Wel 50 dolfijnen en daar zwom ik tussen. Overal om je heen zwommen ze en zelfs met jong. Maar het is veel leuker om er samen van te genieten, dus keek ik om me heen of ik Wim kon vinden. Ik zag hem zo gauw niet met tussen 30 man met al die maskers. Ik zwemmen en weer genieten wat er allemaal om me heen gebeurde. Maar goed…waar was Wim. Na een half uur vond ik het niet leuk meer. Waar is ie..voor hetzelfde geld is ie gaan duiken en is er iets gebeurd. Wie mist er iemand tussen zo’n grote groep? Ik raakte in paniek en begon hardop te zeggen dat ik het niet meer leuk vond. Terwijl ik om mij heen bleef kijken hoorde ik achter me “YVON!” Het was Wim, hij zat in een bootje. Wat doe jij nou daar? Ik ben geblesseerd, maar niet ernstig. Geniet nog maar even, je hoort het zo. Zo sneu voor hem. Toen ik terug in de boot was, hoorde ik dat hij aan de voorkant van de boot zat en eruit sprong tegelijk met iedereen. Alleen ging de boot er gelijk vandoor en voer over Wim heen. Snorkel scheef…zout water binnen…en hij kwam onder de boot. Om niet in de propeller van de boot te komen, heeft ie zich tegen de bodem hard afgezet. Daarmee heeft ie zijn lies verrekt. Gelukkig viel het mee, het had veel erger kunnen aflopen. Eenmaal terug op de grote boot werd er een heerlijke lunch geserveerd en daarna mochten we nog wat snorkelen. Maar omdat de wind aantrok, gingen er een hoop mensen niet. Ik wilde toch wel een kijkje nemen en het was echt de moeite waard. Alleen na 10 min. werden we geroepen om terug te komen. Het was onverantwoordelijk. We moesten terug gaan varen. En dat was heftig!! Met windkracht 7 terug varen…..we moesten allemaal beneden op het dek komen liggen. Golven van 4 meter hoog, vreselijk……Ik was zo angstig. Gelukkig waren wij door een pilletje die we hadden gekregen niet ziek, maar er waren mensen groen en geel. Deze tocht duurde 2,5 uur. Wat waren we blij toen we weer vaste grond onder onze voeten hadden. Wat een bizarre tocht.
Maar dan heb ik het nog niet eens over de terugreis gehad. De bus kwam ons s morgens ophalen met onze host Khaled, die vertelde dat er een overboeking was voor Mariëlle vd Velde. Het rare was, niemand reageerde, geen Mariëlle. Ik zei nog lachend…dat ben ik, mijn 2de naam, zodat ik nog wat langer kon blijven. Na de busrit kwamen we na alle bagage 2x door de scan, schoenen en riem uit bij de incheckbalie. Toen we eindelijk aan de beurt waren, werden onze paspoorten eens goed bekeken. “Step a side!” “Luggage!!” En we werden apart gezet. Gelijk 4 Egyptenaren om ons heen. We waren overboekt en zouden ’s avonds meevliegen met TUI naar Eindhoven. Oh ja!! Wij als enige voor de vlucht met “Small Planet” (nooit van gehoord). Lekker was dat. Daar zit je dan op het vliegveld. We hadden naar een hotel gekund op 10 min afstand, maar ik wilde met mijn koffers op het vliegveld wachten. Op een gegeven moment was er niet meer, alleen wat grondpersoneel. Ik vroeg naar iemand van Neckerman en ze zouden gaan bellen. Maar wie er kwam, niemand van Neckerman. Wim ging bellen met ze en vertelde het verhaal. Heel vreemd vonden ze het en we zouden terug gebeld worden. In de tussentijd onze paspoorten moeten afgeven voor controle (je vertrouwd niemand). Ik heb zo in de gaten gehouden waar hij heenliep met onze paspoorten. Na een half uur een telefoontje van ze, we gingen niet naar Eindhoven, we stonden er op om 21.00 uur met Transavia naar Amsterdam. Wat een zootje joh! Daar wil ik dan wel een bevestiging van!! Ook werden we door iemand van Neckerman opgehaald om in een hotel wat te eten en te drinken. We moesten achter hem aan lopen. Hij, met mobiel aan zijn oor, loopt een deur door waar 4 man beveiliging zit. Wij met de koffers erachter aan. Worden we door die lui tegengehouden! Dus ik roep die vent terug om ons te helpen. Paspoorten inleveren en aan de zijkant staan. Dan voel je je echt criminelen. Na een kwartier mochten we door en gelukkig stond daar toen Khaled. Ik loop naar hem toe en zeg, wat een klote Neckerman zeg! Rustig meid, ik ga het regelen. Jullie gaan nu naar dat hotel, daar kom ik met jullie een hapje eten en ik zorg er persoonlijk voor dat jullie op tijd op het vliegveld zijn. En dat is zo gebeurd. We zijn nog heerlijk in de watten gelegd in dat hotel en om half 8 waren we door de check heen. Het bleek wel dat Wim op rij 2 en ik op rij 16 zat, maar dat maakte ons niet uit. Nu naar huis! Wel nog een tussenstop in Hurghada waar we allemaal het vliegtuig uit moesten en weer door de scan moesten met onze handbagage (poppenkast). Schoenen uit, riem af en terwijl dat bezig is, werd iedereen weer terug geroepen zodat we weer in het vliegtuig konden. Dit slaat echt zo nergens op….Maar goed, als we maar weer vertrekken. Toen we op Schiphol landde had Neckerman (op aanvraag van ons) een taxi geregeld zodat we om half 5 op bed lagen. Daar las ik een bericht van iemand die wel in het eerste vliegtuig had gezeten. Dat vliegtuig was gestrand in Padeborn (Duitsland) omdat er te weinig brandstof was en de bemanning te veel vlieguren had. Nee joh, dat ga je niet menen!! De hele dag hebben we contact gehouden met hun en zij waren om die avond om 20.00 uur thuis. Wij hebben dus nog een geluk bij een ongeluk gehad!! Ongelooflijk!!! Maar zelfs na dit alles hebben wij een heerlijke vakantie gehad!
De dag na thuiskomst werd er een bos bloemen bezorgd door Neckerman voor alle overlast.

Zo en dan nu maar genieten van het lekkere zonnetje. Bolletjes schieten uit de grond, vrolijke kleurtjes in de winkel, het voorjaar komt eraan!! Jippie!!

Dikke kus,
Yvon.
Ps. Het is gelukt dankzij lieverds om mij heen. Alle Vitamini’s zijn binnen!!

Lieve allemaal,

Wat schandalig dat ik zo n lange tijd niets van me heb laten horen. Het werd wel weer een keertje tijd 🙂

Allereerst wil ik iedereen een mooi, fantastisch en liefdevol 2018 toewensen! Dat al jullie wensen mogen uitkomen. Want een wenslijstje blijft altijd mooi zo aan het begin van het jaar.  Wat was 2017 een mooi jaar! Het jaar dat mijn kleindochter is geborenWat is het toch een mooie aanwinst in ons gezin. Het is genieten geblazen. Ook al heb ik geen vaste oppasdag, ik pas geregeld op. En het makkelijke is, ze heeft haar eigen kamertje en kan dus lekker een nachtje bij ons logeren. Vinden opa en oma heel erg gezellig! Zeker s morgens vroeg. De laatste tijd is dit vaak het geval, want Edwin en Wendy gaan verhuizen naar Nootdorp-Centrum en er moet geklust worden. Breng Fenne maar bij mij! Het is zo n lekker moppie! Makkelijk, eet goed en slaapt lekker. Loopt al langs de tafel met haar 10,5 maand. Je ziet in het niets meer dat ze 5 weken te vroeg geboren is. Wat is oma trots op haar!

Persoonlijk ben ik meer van het zonnetje, maar wat is de winter toch lekker als er een dagje sneeuw ligt. Dan moet je toch naar buiten! Dat hebben we dus ook maar gedaan. Wim is dan wel de klos met strooidienst, maar wij nemen het ervan.

Ronnie zit te wachten op een huurhuisje. Hij is vaak de 3de of 4de op de lijst die in aanmerking komen. En ja veel jongeren zitten te wachten, dus gaat het zijn neus voorbij. Maar dat misschien dit jaar wel gaan lukken. Hij is er klaar voor.
Jasper is met zijn examen bezig. Daarna nog stage lopen en dan zou ie klaar zijn. Effe knallen nog. Maar ook is er tijd om af en toe te feesten. Een bierfeestje hier en daar. En, wat ik niet had verwacht….hij heeft de Guyter gevonden. Lijkt er toch nog eentje op zijn moeder, ha ha.

De feestdagen waren heerlijk! Kerst is zo n lekker sfeertje in huis en in de winkel.  Heel relaxed…beetje wandelen, lekker eten en heel veel spelletjes doen.

Maar 1 dag na kerst wil ik wel alle spullen weer weghebben. Opgeruimd in huis is opgeruimd in je hoofd.

Wim en ik zijn flink plannen aan het maken voor de vakantie. We beginnen binnenkort met een weekje Egypte. Lekker even niets, alleen maar luieren, boekje lezen op het mooie strand en af en toe een duik nemen in de mooie blauwe zee met zijn prachtige onderwaterwereld. Nu al zin in.
Ook zijn we van plan om aan het Pieterpad te beginnen. Lopen in etappes van Pieterburen naar Vorden (of andersom) in totaal 498 km. We blijven die langeafstandswandelingen geweldig vinden. Je bent buiten, in beweging, steeds ergens anders en je hoofd raakt leeg. Wat wil je nog meer in deze hectische maatschappij. Daar loop ik de laatste tijd wel tegenaan. We zijn niet meer zo sociaal als voorheen. Het veranderd allemaal en het wordt het niet veel leuker op als je het mij vraagt. Ik zie aan mezelf dat ik eigenlijk alleen mijn gezin belangrijk vind. Als wij het maar leuk hebben met elkaar! Het zal ook met mijn leeftijd te maken hebben. Je gaat dingen anders zien. Facebook doe ik al een tijdje niet meer. Wat is de meerwaarde als iedereen weet wat ik doen? Je doet het toch voor jezelf en niet voor een ander toch? Maar goed iedereen doet het op z’n eigen manier. Je hoeft er uiteindelijk niet aan mee te doen!
Dus leef je eigen leven! Maak het naar je zin en laat je niet gek maken door de hectiek om je heen!

Gelukkig heb ik collega’s die het ook belangrijk vinden om tijd voor elkaar vrij te maken. Zo zijn we afgelopen vrijdag het jaar gaan inluiden bij de 3 Heeren met een high wine. Zie ik achter me een stel zitten die ik al heel lang niet heb gezien. Hij kwam vroeger veel bij ons thuis. Vriend van de familie kun je wel zeggen. Even de hand schudden. Wat ontzettend leuk om elkaar weer te zien. Dat zijn voor mij waardevolle momenten. En omdat ik voor de familie een nieuwjaar borrel had georganiseerd (heel kien bij Vic en As thuis, ha ha), kon ik ze allemaal de groeten doen van hun. Was btw een hele gezellige boel bij elkaar. Heel ongedwongen en super gezellig. Zo vaak zien we elkaar niet en zeker de neven en nichten. Dit zouden we elk jaar moeten doen. Ik ga het gewoon voorstellen.

Ik kan in ieder geval zeggen dat ik het jaar goed begonnen ben. En een goed begin……..
We gaan het zien.

Liefs,
Yvon.

Ps Bij de Lidl kun je zegels sparen voor Viamini’s. Zo leuk voor Fenne! Mochten jullie zegels hebben waar je niets mee doet….je kunt ze altijd kwijt bij mij of in de winkel 🙂

Lieve vrienden,

Afgelopen weekend zijn we teruggekomen uit Canada. We hebben 3 weken in het mega grote land mogen vertoeven. Eerst een paar dagen bij familie en daarna met de camper toeren door Oost-Canada. Wat was het geweldig!!

Tante Ada kwam ons van het vliegveld (Toronto) halen en we zijn gelijk richting de Niagara watervallen gereden. Wat een krachtexplosie is dat zeg! Alleen jammer dat het zo mega toeristisch is. Wel super om het gezien te hebben!! Daar overnacht en de volgende dag naar Tante haar huis, waarna we ook ontvangen werden bij neven van Wim en later ook nog bij een nicht en het huis bezocht bij haar dochter. Een brunch, een flinke bbq en een tocht met de motorboot en even achterop de jetski gezeten. We werden overal in de watten gelegd. Bij de bbq hadden wij niet alleen kado’s voor hun, nee zij ook voor ons. Zo lief allemaal!!
Na deze dagen was het tijd om de camper op te halen. Het duurde daar allemaal zo lang. Papieren, praatjes van meneer daar, een beetje schijtlollig doen, pfff wij zaten er niet op te wachten. Eindelijk wees hij de camper aan en begon ik de boodschappen in te ruimen en de koffers met spullen op z’n plek te zetten, zegt ie ineens…..oh, het wordt toch die andere camper. Grrrrr…..Nee he!! Maar relax, we hebben vakantie. Nadat alle papieren in orde waren, zeg ik…we hadden ook nog fietsen besteld. Oh ja..ik zeg alvast, de fietsen die we nog hebben, zijn niet veel soeps (wij waren ook wel laat met bestellen). Dus rek gaat op de camper. maar hij kreeg de fietsen er niet op. Pfff… het duurt weer zo lang. Ik maak ze wel een beetje anders vast. Nee, zo gaan we niet rijden!! Wil je ze echt meenemen, vraagt hij? Ja tuurlijk, zeg ik! Dan maar in de camper en hij wil de fietsen zo op de tafel neerleggen. Ik zeg, leg er dan iig een oud kleed onder. Hij weer oude lakens pakken. Op een gegeven moment was ik wel geïrriteerd. Na veel over en weer gepraat (omdat we zo de tafel niet kunnen gebruiken) zei hij, oké dan krijg je de fietsen gratis. Mooi….en dan wil ik nu weg!!
Er daar gingen we. Rijden met ons eigen huisje. Wat zeg ik..HUIS, want de hele zijkant kon uitgeschoven worden. Wat een ding! Wim had het snel voor elkaar. Alsof ie er al jaren in reed. De eerste avond kwamen we bij ons kampeeradres en dat was geweldig!! Uitschuiven, uitklappen, aansluiten en koken maar. Maar wat bleek, de kraan lekte! Nee he!!:( En zelfs als we de douche of wc wilden gebruiken. Zo balen!
Dus de volgende dag motorhome bellen. Dan moeten jullie hem laten maken bij de dichtstbijzijnde RV. De rekening ging naar Motorhome. Sjonge jonge kan je het zelf gaan oplossen, Dus wij gezocht en een RV gevonden, zegt ie man, over 2 weken bent u de eerste. Vakantie, druk, te weinig mensen, dus heeft u hier wat adressen in Ontario die misschien wel tijd hebben. Ja dag!! We gaan een beetje in onze vakantie kilometers rijden voor die camper. Dus weer bellen. Zegt ie, waar zijn jullie morgen en hoe laat? Dan zorg ik dat er iemand komt die het fikst. Wat denk je…nooit gezien natuurlijk. Wim belt met de organisatie in Nederland en de dame geeft hem een telefoonnummer. Deze man zou terugbellen, maar gaf als advies iemand van de camping te raadplegen. Ik zag iemand lopen (klusser) en vroeg of hij ons misschien zou willen helpen. Hij kwam gelijk kijken en controleerde alles. Op datzelfde moment belt die man terug en Wim geeft de telefoon aan de klusser. Een gesprek over en weer, waarop de klusser zegt, als dit zo doorgaat dan kan je de camper over 2 weken weggooien.

Wat fijn om te horen dat er eindelijk iemand iets voor ons wil doen. Daarna werd er gereedschap gehaald en heeft die klusser het voor elkaar gemaakt. Zo dan kan nu de vakantie echt beginnen!!
Wat is het een prachtig land met schitterende natuur, geweldig! Zo zijn we met een zodiac de St Lawrence Bay opgevaren en daar hebben we de blauwe vinvis gezien, de grootste walvis (25 meter)!!! Hij kwam tot 3x boven, schitterend!! Ook de Beluga’s en de Minke Whale. Daarnaast ook nog veel dolfijnen. Super gewoon!!
Daarnaast ook nog mooie trails gelopen, kanotochten gemaakt en als echte daredevils met een zipline over een waterval. Echt super gaaf!

  Ook hebben we de camper buiten Québec gezet en met de fietsen naar de binnenstad gereden. Wat een mooie stad is dat. Heel veel kunst en oude gebouwen. Heerlijk gegeten bij een klein restaurantje. Gefietst hebben we ook in Ottawa, een mooie tocht langs het water. Echt zo veel gezien en gedaan! Alleen beren en een moose….we hebben ze niet gezien (wel gehoord) Moeten we toch een keer terug 🙂 Wel veel herten gezien en bevers op 1 meter afstand aan het werk gezien, jeetje wat zijn dat grote beesten zeg. Chipmuncks, squirrels (mijn lievelinsgdiertje, maar ben nu een ADHD eekhoorn tegen gekomen, die mij wilde aanvallen), slangen, schildpadden, stekelvarken en veel wasberen (dood langs de weg). Een super mooie reis, heerlijk om met z’n 2en in je eigen huisje rond te toeren. Volgende keer wordt het of de andere kant van Canada of naar America. We gaan het zien!

Land-Groot
Camper-Groot
Walvis-Groot
Vakantie–Groots

Terug op Schiphol stond Edwin ons op te wachten met Fenne op zijn nek. Tranen in mijn ogen. Wat een grote meid alweer! En op dat moment ben ik zo blij dat we weer thuis zijn. 3 weken is best wel lang. De hele vrijdag zijn ze bij ons geweest en dat was fijn, want we wilden niet naar bed (ondanks de vermoeidheid). ’s Avonds met het hele gezin uit eten geweest en wat heerlijk om die kleine meid te zien liggen in haar wagen met in de ene hand een boontje en in de andere een komkommerschijf. Zo schattig!! Om 22.00 uur lagen we in ons eigen bedje. Na een goede nacht ging ik mezelf klaarmaken voor de Kennedymars. Hopelijk bleef de jetlag weg. Marco kwam om half 5 ons ophalen en hebben we (heerlijk) gegeten in Oosterhout en daarna door naar Waalwijk. Om 20.00 uur ging het startschot. De start van 80 km. Pffff….wat een eind. Ik liep met jan, een kennis van de 4-daagse. Ook Angelique en Jeroen, vrienden van Jan, liepen met ons mee. Wat liepen we super!! We hadden er flink de pas in. Bij 70 km kwam dan toch die man met de hamer. Wat een akelige vent! Ik zeg tegen Jan, ga jij maar door. Jij wilt graag voor 10 uur terug zijn en ik ben al blij als ik het haal. Niks ervan, zegt hij en pakt mijn hand. We gaan samen finishen voor 10 uur. Dan krijg je ineens toch weer een boost en lukt het ons gewoon. Ik heb 80km gelopen in 13 uur en 53 min. Trots op mijn voetjes en op mezelf! Weer iets van mijn lijstje volbracht.Liefs Yvon.

Lieve allemaal,

Ons jaarlijkse weekje Nijmegen ligt weer achter ons. Wat was het weer een geweldig feest Je ziet iedereen bikkelen, afzien, maar vooral genieten.
Ik blik even terug…

Zaterdagmiddag sloot ik de winkel af en reed naar huis, daar stonden onze spullen klaar om met de trein naar Nijmegen te gaan. Ronnie bracht ons naar Zoetermeer waar we een goede snelle verbinding naar Nijmegen hadden. Theo haalde ons van het station en zo zaten we nog aan het begin van de avond aan koffie met 4-daagse gebak bij Theo en Ilse. Het voelt als “thuiskomen”. ’s Avonds met z’n 4-en de stad en daar hebben we een heerlijk feestje gebouwd samen met 205.000 andere feestgangers. Wat een mega festijn!! Zondag was het lekker relaxen en ’s middags zijn we wat gaan eten in de stad en weer het feestgedruis meebeleefd. Nou dat begon al goed, ha ha….
Maandag gingen Wim en ik rond half 2 naar de Wedren om ons startbewijs te halen. Wat hangt er dan al een leuk sfeertje. Hier en daar zie je al bekende gezichten en dat maakt het dan alweer zo leuk. Een biertje hier, een biertje daar, mega gezellig!! We waren helemaal klaar voor de eerste dag.
Dinsdag, de dag van Elst, begon voor ons om 6 uur. Het liep lekker, geen problemen en vrij soepel. Samen met 4 gezellige dames uit Nootdorp lopen kletsen en zo waren we met 7 uurtjes weer terug. Ik zag dat Irma een bericht had gestuurd dat ze me heel toevallig op de tv had gezien. dat iedereen zo meeleeft! Op de wedren met vele lopers proosten en dansen op de eerste dag en nadat we “thuis” in de watten waren gelegd gingen we ’s avonds bijtijds naar bed. Woensdag, de dag van Wijchen, stond voor de deur. In het roze gekleed begonnen we aan de 2de dag. Het verliep prima, gezellige met bekende opgelopen. Voordat je het weet, ben je weer een paar kilometer verder. In Wijchen stond zoals elk jaar, Christiaan langs de route. Wat is het leuk om elkaar te zien, ook al is het maar 1x per jaarOnderweg werden we gezegend en heel relaxed begonnen we aan de laatste kilometers. Maar oeps…die laatste 5 km die hakte erin. Er viel ineens een deken over ons heen, pffff wat werd het warm. Wat waren we blij toen we om 12 uur binnen waren. Dat zou nog een dingetje worden voor de anderen lopers. Hoe later die laatste kilometers, hoe zwaarder. En ja, dat bleek later echt heel heftig geweest te zijn. En omdat er wat noodweer voorspeld was, zijn we bijtijds naar ons voetenbadje gegaan. Al met al is er geen regen gekomen die middag. Maar wel goed om een keertje wat extra rust te nemen, ook lekker. We hebben Theo en Ilse getrakteerd op een etentje in een heel gezellig restaurant in Wijchen. Konden we eindelijk wat terug doen. En zo zijn we al weer op de helft.
Donderdag, de dag van Groesbeek, altijd weer een feestje. we ’s morgens om 4 uur wakker werden, was het noodweer. Regen, hagel en onweer, het barste echt los. Op dat moment blij dat we de late start hadden (6 uur). Maar eenmaal aan de wandel, bleef het ook bij ons niet droog. Dus de poncho’s tevoorschijn gehaald. Het ging echt wel effe hard. Maar op zich vind ik dat geen probleem. Als mijn schoenen morgen maar weer droog zijn, ha ha.. Na een tijdje werd het droog en konden we de poncho’s weggooien. De zon brak door en het was gelijk warm. Onderweg wat bekende langs de route gezien. Alleen is het geen doen om bij iedereen te stoppen. Dat hakt er op een gegeven moment wel in. Je hoop maar dat ze het zullen begrijpen. Maar wat geweldig, al die mensen langs de route! En ook nu kwam er een berichtje binnen dat Wim was gesignaleerd op TV. Wat wordt er toch goed opgelet. We waren half 2 binnen. Eerst een lekker patatje en daarna kon het feest weer beginnen. Beetje bij beetje kwamen de lopers binnen. Het feestje werd steeds mooier. En ja hoor, toen Wipneus en Pim op het podium stonden gingen we los. Voor ik het wist stond ik met de Nootdorpse dames op het podium. Wat hebben we gelachen met elkaar. Het was dan ook al 6 uur voordat we terug gingen. Je weet eigenlijk dat het niet verstandig is, maar je weet ook dat het morgen de laatste dag is. Je wilt gewoon optimaal genieten, nou dat doen we dan ook maar.
En dan is het Vrijdag, de dag van Cuijk, de laatste dag. Om 5 uur starten we (gelukkig vroeg) en het loopt eigenlijk heel erg soepel. Zo fijn dat Wim en ik hetzelfde tempo hebben. Ook de beruchte dijk konden we aardig uit de voetenEr vielen hier en daar wat gaten. Opeens begon ik een tempo in mijn benen te krijgen. Wim liep met een andere man achter me aan. Jeetje zegt die man, weten de andere lopers dat jullie eraan komen of zo. Jullie krijgen alle ruimte. We gingen als een speer!! Maar niemand had er last van, daar zorgen we wel voor. Achteraf bleek dat we op de dijk 7,03 km/pu hadden gelopen. Echt niet normaal. We gingen fluitend door. Bij Mook stopten we bij “ons” restaurantje. Daar zaten 2 Aziatische dames. Zij liepen ook de 40 km. We kwamen met ze in gesprek en ze nodigde ons uit om op Java een wandeltocht te komen lopen. Ze gaf haar kaartje en zei dat zij alles zou regelen. Wat bijzonder! Dat komt niet zomaar op je pad, toch? We zitten er serieus over na te denken. Ook weer leuk!!
Theo en Ilse stonden op de Via Gladiola met een Radler ons op te wachten. Ook zus Olga stond langs de route. Nog 2 rozen van onbekende gekregen, zo lief. Dat maakt het eigenlijk allemaal zo mooi. Al dansend zijn we de laatste kilometers doorgekomen. Bij de tribunes zag ik de Marsleider, Dhr Willemstein, staan. Het was zijn laatste 4 daagse en zou het stokje doorgeven. Ik wilde hem wel de hand schudden en bedanken voor 8 mooie 4-daagse jaren. Wij even poseren voor de foto en hij zegt…hang maar boven je bed. Ha ha, lolbroek.  Achteraf bleek dat het hand schudden op het NOS Journaal was geweest. Het kan maar vastgelegd zijn. En daar was hij dan, de finish! We hadden het weer gehaald. Wim 5x (2de medaille) en ik 8x (7x medaille). We kwamen Rob weer tegen en ik ging alvast wat bier halen. Al snel werd de groep groter en groter. Zelfs fotograaf Barend die we 4 dagen lang elke dag hadden gezien kwam op de wedren en dronk een biertje mee. Wanneer kom je nou een keer voor een fotoshoot? Kom je gezellig samen met Wim naar Arnhem. Doe ik gratis. En ook nog een andere groep die de Kennedy mars gaat lopen (die ik ook wil gaan doen). Loop met ons mee!! Ik heb in ieder geval een nummer gekregen. We gaan het wel zien.
En dan komt het moment dat je weer op de fiets moet stappen. We hebben nog heel gezellig wat gegeten bij Theo en Ilse en om 10 uur zijn we bij het station afgezet. Dikke zoenen en tot volgend jaar!! Snik…..
Thuisgekomen hadden Jasper en Fee lekkere hapjes gemaakt, een verwennerij. Daarna heerlijk in ons eigen bedje geslapen. De volgende dag een crematie (wisten we), dus vroeg weer eruit. That’s life…… En wat heel lief was, Carolien kwam prachtige Gladiolen brengen.
‘s Middags om 5 uur werd de traditionele foto gemaakt op het bordes. Wat een grote groep zeg! Het worden er elk jaar meer. Ik begrijp het wel hoor!
We hadden al met een groepje in Nijmegen afgesproken om met elkaar te eten. Dus had ik bij de 3 Heeren afgesproken voor 25 man. Dat was echt zo super gezellig, dat het weer eindigde aan de bar 🙂 Ja, de week is nu echt afgesloten.  Ik heb me een partij energie gekregen, zo fijn! Ik kan er weer tegen voor een jaar. NIJMEGEN I LOVE IT!!!!!!

Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

De laatste weken heb ik de wandelschoenen niet aangehad. De laatste tocht was 4 weken geleden. Wim en ik zijn toen naar Vlietlanden gelopen en vandaar weer naar huis, een tocht van 34 km en 2 dagen daarna nog een ronde van 21 km. Voor de rest was de laatste weekenden gewoon geen tijd voor. Op zich hele leuke andere dingen gedaan. Zo zijn we met Vaderdag uit eten geweest. Het weekend daarna was er braderie en moest ik het hele weekend werken. Wel zijn we die zaterdagavond naar Night at the Park geweest. Een heerlijke avond met UB40, Paul Young en Level 42. Een feestje!!
De week erna was ik jarig en hadden we de hele dag visite. Heel gezellig en echt jarig geweest. De dag daarop een tuinfeest van een voetbalmaat van Wim. Altijd leuk om de hele groep weer te zien. En om het weekend nog wat langer te maken, gingen Jasper en ik fietsen naar Oostvoorne en hebben we daar een hotelletje geboekt. We waren er even lekker tussenuit. Super om samen te doen. Heerlijk weer om te fietsen en lekker veel gegeten, ha ha…We hadden alleen maar foto´s van dat we aan het eten waren. We hebben het ervan genomen, heerlijk!
En om het nog bonter te maken, zijn we afgelopen weekend met pa en ma, Ar en An naar het welbekende plaatsje Zuna geweest. Nee, dat ligt niet in Zuid Afrika, maar gewoon in Overijssel. Wat hebben ze genoten en wij dus ook. Eenmaal thuis werden we door pa en ma uitgenodigd om een hapje te eten bij `tante Boefie`. Ronnie die alleen thuis was, ging gezellig mee. Een heerlijke afsluiting van een mooi weekend.
Tussendoor ook nog met mijn collega´s gegeten bij `Fratelli`. En ondanks dat het op een dinsdag was, zat het helemaal vol. Niet normaal!! Ik begrijp wel waarom, het eten is echt zo lekker en ook het sfeertje echt Italiaans. Alleen….wat een herrie. Iedereen overschreeuwd elkaar en dan ook nog de vele bediening ,super  hoor, maar het loopt te rennen en te vliegen. Dat werd ons af en toe te veel. Zo zijn we spontaan allemaal `gaan roken`. Lekker even frisse lucht.  Met al die etentjes ben ik zo blij dat ik nu aan Bootcamp doe. Heerlijk `tekeer gaan` in de buitenlucht. Hopelijk zeg ik dat straks in de winter ook nog. Ik hoop echt van wel.

En dan is het jaar alweer om. Volgende week start de Nijmeegse 4 daagse weer. Morgen werk ik nog tot 5 uur en dan stappen we op de trein op naar Nijmegen. De voorspellingen zijn goed tot heel warm. We gaan het zien. Een ding is zeker, ik heb er zin in!! Jullie lezen ongetwijfeld hoe het GELOPEN is. Proost allemaal….op de 4/daagse!!

Dikke kus,
Yvon

Ps. Wat is het toch heerlijk om te genieten van mijn kleindochter. Vanmorgen nog even bij haar geweest. Het is volop genieten!! Fenne is een heerlijke, makkelijke baby. Ze doet het zo geweldig goed, ze heeft alles al dubbel en dwars ingehaald. Ze zit bovenaan de groeilijn. Wat een kanjer!!

Lieve allemaal,

Wat ben ik een topervaring rijker!!
Ik heb afgelopen weekend een tandemsprong mogen maken vanaf Zestienhoven. Vorig jaar heb ik het voor mijn verjaardag gekregen, omdat ik het ooit een keer gezegd had. En ja, als je dan eenmaal een afspraak gemaakt hebt…dan begint het toch wel een beetje te kriebelen. In vele dromen had ik al een sprong gemaakt. Best heftig om eerlijk te zijn. Vorig jaar oktober ging de sprong toen niet door en ik zou in 2017 een nieuwe afspraak maken.
Dus stond 4 juni al een hele tijd in mijn agenda. Op de een of andere manier had ik er gewoon zin in! Van tevoren hadden ze al gebeld dat het niet om 14.00 uur zou zijn, maar om 11 uur. Ik dacht hoe eerder hoe beter.
Dus gingen wij op zondagochtend om half 10 richting Zestienhoven. Ik had een jas, extra trui en handschoenen meegenomen. Maar toen ik vroeg wat ik het beste aan kon doen, zei hij… gewoon zo, in je t-shirt. Oh..oké. Daarna kregen we (nog 3 andere) instructies over de sprong. Een overall aan, in het busje en hup naar het vliegtuig. Wat een prachtige blauwe lucht…een mooie dag om te springen. Bij het vliegtuig aangekomen kregen we te horen dat we 20 min later pas de lucht in mochten. Dus dan maar met z’n allen op het vliegveld zitten naast het vliegtuigje. Heel ontspannen in het zonnetje gezellig kletsen met elkaar. Om 11.20 stapten we in. Mijn instructeur, René, eerst en ik voor hem en daarna de rest aansluitend. Wij zouden dus als laatste springen. Dat vond ik eigenlijk wel fijn. Ik voelde me gek genoeg heel rustig. Ik weet nog dat ik dacht….je gaat het echt doen Yvon!! Em ik heb me er toen maar aan overgegeven.  Na een klein kwartiertje vliegen op 10.000 ft (3,3 km), ging de deur open. De eerste gingen naar voren en voordat ik het wist waren ze weg. Zo gingen ze alle drie en toen gingen wij. Ik hing op een gegeven moment buiten het vliegtuig en hij zat nog en hij zei tegen me….ogen open en genieten Yvon, het is zo voorbij. Ga ik doen!!….en daar gingen we. Even gingen e alle kanten op en snel kreeg ik te horen dat de armen omhoog mochten. Zo vielen we voor 30 sec met een snelheid van ongeveer 200 km/per uur naar beneden. Even wist ik niet hoe ik moest ademen. Je krijgt zoveel lucht in je longen, niet normaal. Maar dat ging al gauw goed en voordat ik het wist gooide hij de parachute open. Ik hoor me nog schreeuwen.. WAT IS DIT GAAF!!! JOEHOE!!! Ik kon er niet over uit. Daar hang je dan, boven Rotterdam en omstreken. Ik heb het gewoon gedaan! Wat is dit een geweldige ervaring. Ineens zegt ie, nu mag jij even sturen. Oh echt!! WOAW!! links en rechts, super gewoon. Zie je daar beneden, ze zijn  er al. Nou ja, bizar. En ineens komt er een wolk en worden we weer omhoog gebracht. Zo bleven we gewoon langer zweven. Heerlijk!! Het kon voor mij niet lang genoeg duren. Al snel kreeg ik instructies voor de landing. Yvon wij gaan gewoon staand landen, doen wij gewoon! Oké, top! Ineens zie ik Wim staan en ik begin te juichen en te zwaaien, maar het duurt nog even voordat hij kan zien dat ik dat doe. En dan gaat het laatste stukje ineens zo snel…benen en voeten omhoog en op mijn sein neerzetten. En ja hoor…daar staan we. Het leek wel een afsprong van Epke Zonderland . Wim komt eraan en zegt, wat een mooie landing!! Die andere landen allemaal zittend. Zo ik voelde me trots, niet normaal. En at had ik een fijne instructeur. Ik realiseer me dat dat heel belangrijk is. Ik ben hem ook zo dankbaar! Het mooie van alles is….ik hoefde geen video beelden. Dan zou er iemand mee springen om alles op te nemen. Erg prijzig en ach ja…ik deed het voor mezelf. Maar René had van het begin een gopro om zijn pols en heeft mij de hele tijd opgenomen. Wat ben ik hem dankbaar. Die kon ik voor een leuk prijsje opgestuurd krijgen. Daar zit ik nu nog van te genieten.

Aan het eind van het filmpje hoor ik mezelf zeggen…..Dit was ongelofelijk, ga het ook doen!
Dus lieve vrienden, ik zeg…GO FOR IT!

Ik blijf voorlopig nog even in de wolken.

Tot snel!
Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Normaal gesproken heb ik allang mijn korte broek aangehad met de wandeltochten die we lopen. Waar blijft dat zonnetje toch? Ik ben ook een heel ander mens (net als iedereen) als het zonnetje schijnt. Die vitamine B heb je gewoon nodig. Maar we hebben ongetwijfeld nog een hoop tegoed.  We zullen nog even geduld moeten hebben.

Maar dat neemt niet weg dat we gewoon iedere week onze kilometers maken. Zo ook zaterdag 22 april. Wim en ik stonden om 7 uur in Geldermalsen om de Bloesemtocht te lopen. Via een connectie van Wim konden we ons inschrijven bij een sponsor en werden we ontvangen met koffie en een heerlijke appelkoek en een lunchpakket voor onderweg. Wat was het er een prachtige dag voor. We liepen als een speer! Onderweg even een pauze voor een lekker soepje. Al swingend liep ik naar binnen op de maat van de muziek. Er speelde een bandje in het restaurantje. En wie ziet Wim in zijn ooghoek. 2 mannen die we jaarlijks op tochten en bij de Nijmeegse tegenkomen. Na al die jaren kunnen we hun namen nog steeds niet onthouden. Voor het gemak noemen we ze kikkers, omdat we ze zo in Nijmegen hebben gezien 🙂 Altijd gezellig met deze mannen. Even wat gekletst met elkaar en daar gingen ze weer. Wij aten ons soepje op. Zit er naast ons iemand die zegt….volgens mij ken ik jullie. Jullie lopen ook altijd in Nijmegen. Klopt!! Kent ie ook weer iemand uit Pijnacker. Wat is de wereld toch klein. Leuk dit soort gesprekken. Na nog geen 7 uur lopen (met pauze) kwamen we binnen. Heel snel gelopen!

Wat heel bizar was pas….. zit ik bij mijn werkhuisje met Anneke koffie te drinken, horen we ineens iets tegen de glazen pui vliegen. Overal in de bomen zie ik ineens vogels. Vlaamse gauw, Eksters, Kauwtjes, van alles. Ik zeg tegen An, volgens mij ligt er een roofvogel. Oh echt!!! En ik ga er heen om te kijken. Joh het is een uil!! En hij gaat er helemaal voor zitten. Hoe bizar!! Maar al snel vliegt ie weg en we gaan weer verder met de koffie. Ineens weer een klap, weer die uil. Hij blijft wezenloos liggen. Ik zeg we moeten iets doen. Ik doe tuinhandschoenen aan en pak een doos. Maar terwijl ik de pui openschuif, vliegt ie toch weer weg. Nou dat was wat zeg!!

Koningsdag moest ik ’s morgens gewoon werken. Er waren een hoop mensen op de been, maar die kwamen niet in de winkel. Het was te rustig en om 1 uur heb ik de winkel mogen sluiten. Na een heerlijke oranjebol, zijn we rond half 3 naar Tante Boefie gegaan. Daar zaten Petra en Robin aan de bar. We zijn gaan zitten en hebben een heerlijke middag gehad en vreselijk gelachen. Ook nog een oude bekende tegengekomen, mijn baas toen ik vroeger tomaten plukte. De beste man kende me niet meer. Maar er kwamen wel verhalen van die tijd. Wat was dat ontzettend leuk. Hij vertelde dat hij erg met het geloof bezig was. En na een heel gesprek met hem, geeft is mij een schildje van Maria. Voor jou! Bedankt meid, was gezellig! Ach wat mooi!!
’s Avonds nog naar de tent op het Raadhuisplein, maar die kon niet tippen aan zo’n leuke middag.

Dan was er ook nog de nacht van Pijnacker. Met Wim en Marco 30 km lopen rondom Pijnacker. We begonnen vol goede moed om 0.00 uur. Wat een prachtige heldere nacht om te lopen. Heerlijk dat we al snel met een groepje van 6 er flink de pas in hadden. Marco loopt ook zo goed mee! Wat wel heel jammer is, we zouden soep krijgen onderweg, maar het bleek dat we de hard hebben gelopen. De soep stond er nog niet. Zo jammer….helemaal omdat het maar 2 graden was. Echt wel koud, maar wel met zweet op de rug. Heerlijk om om half 6 ons bedje in te stappen. Alleen kon ik niet slapen. De adrenaline gierde door mijn lijf. Al met al heb ik 3 uurtjes geslapen en ben daarna mijn bed uit gegaan. ‘s Middags heb ik de logeerkamer klaargemaakt, voor de 2 meiden die uit Canada bij ons zouden komen logeren. ’s Avonds nog naar de tent in het dorp. De 35+soos. Lekker een avondje dansen en kletsen met oude bekende. Altijd een soort van reünie. Love it!!

De volgende dag vierde mijn schoonvader zijn 85ste verjaardag met familie en vrienden in…… de Soete Suikerbol. Een hele gezellig en ook weer zo gelachen. Wat leuk was voor pa en ma, tante Ada was als verrassing over uit Canada samen met haar 2 kleindochters, 2 meiden van 18 en 21 jaar. Deze 2 meiden zouden de tijd dat ze in Nederland waren (5 dagen) bij Ar en An en bij ons slapen. Dat had wel wat voeten in de aarde, want je hebt al zo’n volle agenda. Maar we hebben het beste van gemaakt. Op maandag heb ik ze meegenomen naar Delft en daar de stad laten zien.

Ze vonden het geweldig. Als afscheidsdiner hebben we met z’n 11-en bij de Guyter gegeten. Ook dat was geslaagd. Alleen had ik met Irma al eerder afgesproken dat ik er een dag later ook zou eten. Het is dat ik het niet zo erg vind om daar te zitten, ha ha.
Maar om terug te komen op de loges… we hadden er nog een. Bart, de logeerhond, was er ook nog de afgelopen 2 weken. Pfff….en dat is zo bewerkelijk. Jullie begrijpen dat ik van het weekend niet alleen de vlag voor Bevrijdingsdag heb uitgehangen. Alles draait weer normaal, heerlijk.

Afgelopen zondag een tocht van 28km  gelopen in Aarlanderveen.

Jammer dat het zonnetje niet scheen, maar dat mocht de pret niet drukken. Wat een mooi stukje Nederland zo bij de Nieuwkoopse Plassen. Op naar de volgende tocht.

Enne…..wat dat zonnetje betreft, die komt let maar op!

Liefs,
Yvon.

Ps. En dan mochten we ook nog in het publiek zitten van “Beste kijkers” , met o.a. Jeroen van Koningsbrugge. Wat is dat een toffe peer!