Hallo allemaal,

Het gaat allemaal wat langer duren met mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder wordt niet geopereerd aan haar schouder ivm haar leeftijd. Van de week voor controle terug en er was totaal geen verbetering te zien. Dit betekent dat het nog wel een week of 12 kan duren. Dat betekent ook dat mijn schoonvader nog even in het verzorgingstehuis zal blijven. Heel triest als je na van de week 55 jaar getrouwd te zijn nu noodgedwongen uit elkaar moeten wonen. 🙁 En schoonpa krijgt best vaak bezoek, terwijl mijn schoonmoeder vaak alleen zit. Daar zullen we ook wat vaker langs gaan. Het is te hopen dat er vooral voor hun wat vooruitgang aan zit te komen. Dit is voor niemand leuk.

Afgelopen maand ben ik met mijn schoolvriendin Martina gaan lunchen bij het Ommekantje. We zaten al snel oude verhalen op te rakelen, weet je nog……Zo ontzettend leuk! Wat hadden we veel te bespreken! Voor we het wisten was de lunch voorbij en zaten we aan de thee. Niet veel later vonden we het wel tijd voor een wijntje. Konden we proosten op het oppakken van de vriendschap. Voor we het wisten was het bij vijven, tijd om op te stappen. De tent gaat om 5 uur dicht, ha ha. Dit gaan we zeker snel nog een keertje doen.
De volgende dag weer een uitje. ’s Avonds met mijn collega’s uit eten bij La Cubanita. Heel gezellig met het clubje meiden. Het was duidelijk dat iedereen wel van een wijntje houdt 🙂  En dan de zaterdag na 5 uur samen met Cindy borrelen en eten. Tjonge jonge….wat heb ik het toch rot, ha ha. Heerlijk zulke uitjes en zo gezellig. Zondag kregen we nog bezoek van mede figuranten en zo werd het weekend leuk afgesloten.

Wat ook erg geslaagd was, ik ben met Cindy naar een figuratieklus geweest. Ze wilde wel eens een keertje met me mee. Wat hebben we gelachen!! Het stelde niet veel voor, maar we hebben er zelf een leuke boel van gemaakt. Ook nog ergens een hapje gegeten. Gelukkig was het op zestienhoven en waren we niet laat thuis.

Olga is ook nog een paar nachtjes komen logeren. Olga kwam op een maandag mee-eten, Alleen had ik ondertussen een vergadering en daarna bootcamp. Zo zag ik Olga pas ’s avonds. Maar bere gezellig!! Klepperdeklep, wijntje, laat naar bed..de volgende dag gewandeld, Ronnie zn huis bekeken en geëindigd op het terras van Buytenhout. Heerlijk in het zonnetje genieten van een prachtdag. Qualitytime!  De volgende dag samen naar de markt en bij Delifrance op het terras gaan zitten. Zie in bij een kraampje een leuke broek hangen. Ik ga even kijken en Olga blijft zitten. Kijk ik bij de kraam hebben ze de broek in verschillende kleuren. Ik vraag aan de marktkoopman of ik de broeken even aan mijn zus op het terras mag laten zien. Geen punt zegt ie. Kom ik het terras op en vraag.. “Olga welke kleur?” Ging iedereen op het terras zich ermee bemoeien, ha ha. Het werd er wel makkelijk op, want ze kozen allemaal dezelfde kleur. Daarna voordat Olga weer naar huis zou gaan nog even een broodje op het bankje in de voortuin met het zonnetje erbij. Komt er een kennis op de fiets langsrijden en stopt om mij iets te vragen. Stapt af en loopt naar ons bankje en Olga zegt ineens…Corrie?? Nou hallo Olga!! Een vriendin van vroeger, zo leuk. En zo kwam ze gezellig bij ons zitten. Ons kent ons in Pijnacker…..

Pa en ma waren op 26 sept 55 jr getrouwd en dat wilden we niet zomaar voorbij laten gaan. ’s middags moest Wim met zijn ouders in het ziekenhuis zijn en hij zou mij laten weten wanneer hij daar klaar was. Dan zou ik met voor ieder een bloemetje (omdat ze apart wonen) naar de Soete Suykerbol gaan. Zo gezegd zo gedaan en zo zat ik heerlijk aan het eind van de middag op het terras met een wijntje op mijn schoonouders te wachten. En daar kwamen ze hoor…..ik lang zullen ze leven zingen en ze gefeliciteerd. Nog met elkaar wat gedronken terwijl tussendoor Ronnie en Jasper kwamen feliciteren. Ze aten daar samen en Ar en An hebben ze weer opgehaald om ze naar huis te brengen. Volgens mij een geslaagde verrassing.

De volgende dag kwam Victor logeren. (de familie is nog nooit zo vaak langs geweest, ha ha) Hij had een BHV cursus te geven in Berkel. Gezellig Vic! Hij stelde voor om samen naar de Guyter te gaan en ja dan wil ik hem best een plezier doen 🙂 Wat was het super gezellig zo op een donderdagavond. Wat mij betreft komt ie vaker !!
En alsof het nog niet genoeg was…de zaterdag daarop moest ik werken en even voor sluit komt Marco van de Guyter binnen (Marco bij Lara????) Hij vertelde dat ie om half zes zou optreden op het Raadhuisplein met de Guyterband. Oh leuk!! Misschien kom ik na afsluiten wel even die kant. Daarna gelijk Cindy een app gestuurd en voor ik het wist stond ik er. Maar ja, dan vallen wijntjes best zwaar. Te weinig gegeten in de winkel. Dus zei ik om zeven uur tegen Cin, ik moet echt even iets eten. Hapje in de Guyter doen? Goed idee! Er was gelukkig nog een tafeltje in alle drukte. Altijd leuk al die bekende. Dus toen Cindy naar de wc ging, stapte ik naar een andere tafel. Even kletsen en later weer terug, waar ons eten inmiddels klaar stond. Loop ik langs, vat het servetje vlam waar de patat in zit. Oeps…en ik probeer het met mijn hand uit te slaan. Wat lacherig zet Cindy haar bord erop. Komt de bediening eraan, dames ga maar zitten, ik neem het mee. Nou dat ging als een lopend vuurtje :), elke keer kwam er iemand langs om te zien hoe het ging en met wat opmerkingen erbij. Ja dat konden we verwachten. Wat een onverwachte leuke avond.

En dan zijn Wim en ik de zondag erop vroeg opgestaan om op de Veluwe te gaan lopen. Het was een prachtdag!! We hebben een tocht van 35 km gelopen. We begonnen in Elspeet waar we de auto bij ons hotel hadden geparkeerd. Vandaar liepen we naar Wissel. Een prachttocht door de bossen. Op een gegeven moment zien we heel veel afdrukken van pootjes, En ineens ziet Wim in zijn ooghoek iets bewegen. Komen er 2 edelherten naar ons toe rennen en toen ze ons in de gaten hadden maakten ze een haakse bocht en sprongen over het pad voor ons. Wat een geweld en wat een sprongen! Zeker 3 meter. We stonden als genageld…..wat was dit imposant!!! Fantastisch! Zo groot had ik ze nog nooit gezien. Onderweg ergens koffie met gebak genuttigd en we konden weer door. Eenmaal in Wissel via een andere route terug naar Elspeet. In Vierhouten hebben we nog een kop soep gegeten. Lekker om dan op je hotelkamer te kunnen douchen en zo naar beneden af te zakken voor een wijntje met aansluitend een diner. Onze koffie dronken we op de luxe stoelen. Daar zat al een stel waar we al snel mee zaten te kletsen. Even heel gezellig! Voldaan gingen we naar boven. De volgende dag was Wim jarig en hadden we nog een dag in de omgeving. Alleen het weer was omgeslagen. Het regende de hele tijd. Nog naar Elburg gereden, maar dat doen we met mooi weer nog wel een keertje over. Nog bij Olga langs om een TV (voor Jasper) op te halen en daarna richting huis. Nog langs mijn schoonvader met een gebakje en daarna thuis een hapje eten om vervolgens op de randstadrail te stappen. Ik had Wim een avondje circustheater gegeven. Dat was echt zo’n geweldige avond!!

Zo en dan heb ik ook echt tussendoor wel gewerkt hoor…En ook nog met heel veel plezier. Nu Dirk van der Broek naast ons zit is het ook wat drukker geworden. Wordt het nog leuker!! Afgelopen zaterdag was ik vrij en ben ik de dag begonnen met bootcamp. ’s Middags naar Avanti om Ronnie te zien korfballen. Mijn schoonmoeder wilde graag mee en Edwin heeft haar er naartoe gebracht en ook weer opgehaald. Wij heerlijk in het zonnetje van Ronnie zn team genoten. En met gemak winnen ze. Ron heeft er 2 gemaakt. Ach en als ik dan zo opzij naar mijn schoonmoeder kijk, is het mooi om te zien dat ze zo zit te genieten. Even het huis uit.
’s Avonds met het hele gezin zitten gourmetten bij ons. Dit was ook zo gezellig en fijn. Die kleine meid doet ook lekker mee en om een uur of acht is het klaar en wil ze naar bed. En dan hoor je haar ook niet meer. Wij hebben nog tot elf uur aan tafel gezeten en door het off line spel zijn er ook heel wat mooie gesprekken ontstaan. Zo blij met mijn gezin xx!

Liefs,
Yvon
Ps. Nadat Jasper was gestopt met zijn studie, was het even zoeken. Nu heeft hij een contract aangeboden voor 32 uur bij Beter Horen voor 3 maanden. Daarna kunnen ze zeggen of hij geschikt is voor de opleiding van Audicien. Blij en Trots!

Lieve allemaal,

Ja het blijft zomeren, er komt geen eind aan. Het is een groot feest!
Zoals ik vorige keer schreef kwam de dag na de Nijmeegse 4-daagse Fenne voor een week bij ons logeren. Wat was dat ontzettend gezellig. Het enige was, het was zo ontzettend warm, dat de geplande uitjes anders uitpakte. We hebben meer in het badje in de tuin gezeten. Dat vond ze heerlijk en wij eigenlijk ook wel 🙂 ”s Avonds ging mevrouw zonder probleem naar bed en ”s morgens tussen 9 uur en 9.30 uur ging ik maar eens bij haar kijken. Wat is het fijne dat ze zo thuis is bij ons. Wel zag ik donderdagochtend een gezicht (althans dat vul ik in) zo van…weer oma die mij uit bed haalt. Maar ze bleef gezellig! En natuurlijk was ze blij toen Ed en Wen haar zaterdagmiddag weer kwamen halen.

Na ook nog gewerkt te hebben (ha ha), mochten we ook nog op vakantie. We zijn samen met Ronnie 2 weken naar Madeira geweest. Een actieve wandelvakantie met af en toe luieren aan een heerlijk zwembad met zuiver bronwater. Een pracht van een eiland is het en we hebben alle kanten gezien. Heerlijk toeren met een autootje. Ook leuk voor Ron, want die kon ook rijden.
Na een heftige wandeling van 6 uur in de bergen naar de top en terug (waarna we alle drie flink stuk zaten) hebben we gegeten bij ons plaatselijke restaurantje. Wat een gezellige lui!! En vooral de zelfgemaakte poncha bij de koffie smaakte naar meer. Die hebben we dan ook rijkelijk gedronken en ook aardig wat van mee naar huis genomen.
Wat hebben we genoten van het eiland met z’n prachtige bloemen, die ongetwijfeld in het voorjaar nog mooier zijn. Ronnie heeft genoten en dat was ook onze bedoeling. Dat kon hij wel even gebruiken. En voor ons gold hetzelfde. Ik kan niet wachten om te beginnen met een fotoboek. Thuisgekomen hadden we nog 2 vrije dagen en ook deze dagen kwam Fenne bij ons slapen. Even was ik bang dat ze anders zou reageren. Ze was nl met Wendy haar verjaardag ietwat afstandelijk. Alsof ze zoiets had van, niet te dichtbij anders moet ik weer mee, ha ha. Maar integendeel. Ze vond het prima, het was als vanouds. Zwaaien naar mama en gezellig boekjes lezen met opa en oma. En wat zo leuk was…ze zei voor het eerst oma. Heerlijk om te horen!!

Het weekend erna hadden we alweer een feestje in het plaatsje Zeeland. De jachtmaat van Wim  was 25 jaar getrouwd. En omdat het een   aardig eindje uit de buurt was, zouden we er blijven slapen. Dus ik vanuit mijn werk snel op de fiets naar huis. Op de rotonde zie ik dat er iemand naar mij zwaaide en ik zwaai terug, niet wetende naar wie ik eigenlijk zwaai. Na zo’n dag werken ben ik het zat en ik wilde snel een douche gaan pakken. Op de Meidoornlaan komt de auto naast mij rijden en zwaait weer. Ik kijk en denk, nee joh… De auto wordt aan de kant gezet en Martina mijn “oude” schoolvriendin stapt uit. We omhelzen elkaar en voor ik het weet sta ik een half uur te kletsen. Na een tijdje zeg ik, zullen we binnenkort lunchen? Ik moet nu echt naar huis. Snel telefoonnummers uitwisselen en we spraken af om te appen voor een datum. Wat ontzettend leuk!!
Douchen zat er niet meer in, snel even wat eten en hup naar het feest. Dat was zo ontzettend gezellig! En door een DJ die lekkere gouwe ouwe draaide, stonden we bijna de hele avond op de dansvloerOm half 4 gingen we, na aardig wat wijntjes, naar bed. Maar om half 8 ging de wekker al. We moesten eruit omdat we een figuratieklus hadden voor de VVV Zeeland. We waren er op tijd en omdat het om fietsen door mooi Zeeland ging, konden we al trappend wakker worden. Wat was het ontzettend leuk om te doen. Een filmpje en een fotoshoot. Hoe bizar dat het elke keer weer een klus is met fietsen. Lachen hoor!

En dan nog afgelopen weekend. Vic en As kwamen vrijdagavond al naar ons toe. Zaterdag hadden we ons met z’n 4-en opgegeven voor een wijnproeverij. Om half 10 verzamelen en met de sponsorbus en nog 30 andere wijnliefhebbers richting Arnhem, waar we een oude wijnkelder (175 jaar) bezochten. Wat geweldig om daar rond te lopen en daarbij de ins en outs te horen van de wijnkenner die ons rondleidde. Na dit alles werden er ook nog wat flessen opengetrokken. En proeven maar! Het viel wel op dat de “spuug”emmertjes  leeg bleven. Daarna een lunch in de bus en door naar Groesbeek waar we rondgeleid werden op een wijngaard. Wat fantastisch om te zien dat Nederland ook thuis aan het raken is in wijn maken. En ook dat wilden we even proeven. Oh oh…..we werden al wat joliger. Om half 4 was het afgelopen en gingen we de bus weer in op weg naar huis. In de bus werden er ook nog heel wat glazen geschonken en de muziek werd steeds harder gezet. Al dansend op het middenpad was te zien dat het feestje een feit was. Thuisgekomen hadden we besloten dat we een hapje zouden eten bij de Guyter. Alleen daar zat het helemaal vol. Helaas geen plek. Dan maar naar Tout le Monde. Daar binnenkomend zaten er al heel wat uit de bus en er kwamen er nog meer. Zo waren we er ineens met een man of 20. En de wijn bleef maar komen. Uiteindelijk aten we met z’n allen. Wat een mooie afsluiting van een geweldige dag. Vic en As sliepen nog 1 nachtje bij ons en die gingen zondagmorgen weer op huis aan.
Wij hebben alles opgeruimd en zijn koffie gaan drinken bij mijn schoonouders. Want wat ik nog niet heb verteld…..zaterdagochtend voordat we weggingen ging de telefoon. Mijn schoonmoeder…ze was gevallen en had pijn. Wim ging er gelijk naartoe. Ik belde naar schoonzus An en die zouden gelijk in de auto springen, zodat wij toch naar de proeverij konden. Later hoorden we dat ze haar arm heeft gebroken en van de week geopereerd moet worden. Wat ontzettend vervelend voor haar. En zo gingen we naar hun toe om het een en ander door te nemen.

En zo stappen we morgen een nieuwe week in.
Geniet van al het moois met een zonnetje erbij.

Liefs,
Yvon.
Ps. Het lijkt wel nu Vic verhuist is naar Apeldoorn we nog meer uitstapjes maken samen. Altijd gezellig met mijn lieve broer.

Lieve vrienden,

De Nijmeegse Vierdaagse is niet meer weg te denken voor mij. Het hoort bij mij, zit in mij en past bij mij. En dan gaat het niet alleen om te lopen, maar vooral ook om de gezelligheid. Alle lieve vrienden die ik de afgelopen jaren heb gemaakt tijdens de 4 daagse. Zo warm en fantastisch om iedereen na een jaar weer te zien.
En ja als het dan even anders loopt en het de vraag is of je wel kan starten, dan is dat best moeilijk. Maar je gezondheid is toch het belangrijkste. Het feit dat je er al bij kan zijn is al zo mooi. Dus toen we de zaterdag ervoor richting Nijmegen reden, was nog niets zeker. Het was tenslotte nog geen dinsdag (startdag). Eerst heerlijk bijkomen bij onze lieve vrienden Theo en Ilse. Gezellig bbq-en en relaxen. Zondag niet anders en pas laat in de middag zijn we de stad in gegaan samen met nog een stel. Daar een hapje gegeten met elkaar en hadden Theo en Ilse nog een verrassing voor ons. Een concert van Jacqueline Govaert in de Stevenskerk. Wat heeft ze toch een prachtige stem, heel bijzonder zo in zo’n grote kerk. Daarna een feestje bouwen in de stad. De sfeer begon er al goed in te komen. Maandag wat kleine boodschapjes gedaan en ’s middags hebben we ons startbewijs gehaald. En toen had ik zoiets….yes ik ga lopen!! Een klein feestje gehad op de wedren zodat we toch uitgerust aan de eerste dag konden beginnen.
Dinsdagochtend ging om half 4 de wekker. Klaarmaken om met de fiets naar de start te gaan. Ik was gewoon een beetje zenuwachtig. Zou het lukken? Hoe houdt mijn arm zich? Raak ik niet te vermoeid? We zouden het gaan zien. We kwamen aan in Elst en dan ben je op de helft. Daar stond familie langs de kant om ons te supporteren. Even een bak koffie met elkaar. Heel gezellig! En daar kwam ik echt van bij. Ik transpireerde verschrikkelijk. Alsof de narcose uit mijn lijf moest. Ik had het zwaar…..maar iedereen om ons heen had het zwaar, omdat het benauwd was en ja de eerste dag is qua wegen zo smal, je kunt je eigen tempo niet lopen. Dat is slopend!! Eenmaal binnen was ik blij. Maar tegelijkertijd dacht ik, als het 4 dagen zo gaat, dan wordt dat een uitputtingsslag. We gaan kijken hoe ik herstel en dan kunnen we altijd nog beslissen wat wijs is. Maar als je dan met je bezorgde wandelvrienden een biertje drinkt en door Theo en Ilse verzorgd wordt met soep, fruit en een koud voeten bad, dan knap je al snel weer op. Op tijd je bedje in en op naar dag 2.
Woensdagochtend ging de wekker al om half 3. We hadden een vroege start. Fijn met dat warme weer. Wim en ik hebben altijd zoiets van, zo snel mogelijk binnen zijn, iig voor de hele erge warmte. Maar ja, of dat nu ook ging lukken?? We liepen op deze roze woensdag al snel voorin. Het tempo was goed en we hadden ook lekker de ruimte. Op een gegeven moment word een kruispunt afgezet om het verkeer door te laten. We zien aan de overkant Harm Edens staan die aan het draaien is voor TV Gelderland. Toen we eenmaal weer door mochten, riep hij naar ons….”Komen jullie eens hier!” Jullie zien er mooi roze uit! Wat betekent het voor jullie, roze woensdag? Dan sta je even met je mond vol tanden, doet een verhaaltje (waar je achteraf spijt van hebt) en gaat weer door. Dat je veel beter iets had kunnen zeggen van..iedereen mag zijn die hij of zij wil zijn…we leven in een vrij land. En door het dragen van het roze shirt, wil ik dit met iedereen delen. Maar het kwam er iets anders uit, ha ha…..het had iets meer van een Rotterdamse Anita 🙂 Ach wat maakt het uit, het was gewoon leuk! Wij weer verder en op de een of andere manier kregen we de smaak weer te pakken. We liepen hard en niet zo weinig ook. We waren om kwart voor 12 binnen!! We konden nog niet eens afmelden, want ze gaan pas om 12 uur open. Wat bizar! En nu hadden we de hele middag om uit te rusten.
Donderdagochtend mochten we pas weer om 6 uur starten. Het was warm, zwaar, druk…..onderweg kwam ik een oud collegaatje tegen met haar man en daar hebben we een stuk mee op gelopen. Ook kwam er een man uit het publiek naast mij lopen dat ie trots op mij was. Hij had een zere knie en hoopte ooit weer een keer mee te doen. Hij vertelde dat hij genoot van alle verhalen van de lopers. Of ik nog een verhaal had. Ik vertelde hem van mijn zwelling in mijn oksel, de operatie, dat het gelukkig goed was en nu de 4 daagse. Wat mooi!! zei hij. Ik ga je niet omhelzen, maar ik ga je heel veel succes wensen. En wat ben ik blij voor je! Mooi is dat, iemand die je helemaal niet kent en die je een boost geeft. Dat is de 4 daagse! Door over de 7 heuvelen, die goed te doen waren. Hetgene wat zwaar was, dat waren de laatste kilometers. Pfff…komt er nog een eind aan. Uiteindelijk wel en konden we weer verhalen delen op de wedren. Het feestje ’s middags was grandioos! Morgen is tenslotte de laatste dag en dat vier je dan al. Wat zo leuk was, Vic en As stonden op een gegeven moment naast ons. Kwamen even een biertje mee drinken. Zo lief! Nu ze naar Apeldoorn verhuist zijn, is het maar een half uurtje rijden. Dat is goed te doen. ’s Avonds het traditionele etentje met Theo en Ilse en dan op naar de laatste dag.
Vrijdag weer een vroege start en dat is zo prettig. We gaan knallen!!! Maar, we gaan ook wat vaker rusten! Dat is gelukt! Normaal dans en spring ik als ik muziek hoor, nu koste dat teveel energie. Ik had het hard genoeg nodig. Bij de eerste stop hebben we samen met een stel uit Nootdorp koffie met gebak genomen. Ik had er ook naar het toilet willen gaan, maar er stond een te grote rij. Dan maar onderweg nog ergens. Dus toen we langs een brandweerkazerne kwamen, waar geen rij stond, besloot ik voor een plaspauze te gaan. Bij de dames duurde het toch wel lang (1 wc), dus besloten een andere dame en ik naar het herentoilet te gaan. Daar stond niemand te wachten. Het bleek al snel dat achter 1 deur alleen een urinoir stond. Beetje jammer. Maar het duurde en het duurde…..sjonge jonge. Ik weer terug naar de dames, maar daar stond inmiddels een rij. Ik weer terug en de dame die er nog stond zei dat ze geklopt had en er wel iemand op bleek te zitten. Nou dan wacht ik nog even. Niet veel later gaat de deur open, komt er een hele gezette man af en die zegt “Als je het aandurft, ga je gang” En hij nam een lucht mee!! Vreselijk…. De dame ging er toch op zitten, maar ik was er klaar mee. Ineens hoefde ik niet meer zo nodig. Dan maar weer naar de volgende wc. En dat was bij een jachtmaat van Wim die een riante woning aan het parcours had. Zo n mooi toilet! Het wachten waard! al doorlopend hoor ik ineens onderweg….Yvon! Ik kijk naar het publiek en zie ineens Robert, een wandelvriend van andere jaren. Hij deed dit jaar niet mee, volgend jaar was ie er weer bij. Maar wat ontzettend leuk om hem te horen en zien. Cuijk was zoals gewoonlijk weer 1 groot feest en daarna stoppen we altijd bij restaurant “de Dolfijn”. Een heerlijk plekje aan het water. De laatste stop voor de Via Gladiola. Daar stonden Theo en Ilse met een welverdiende Radler. Zo lekker!! Nu nog de laatste kilometers en wat zijn die lang…….Terwijl we echt nog wel de ruimte hadden. Fotograaf Barend stond op de laatste kilometer. En terwijl hij een foto wilde nemen werd er geroepen vanuit het publiek. Stond daar ineens zus Olga. Wat ontzettend lief! Even wat traantjes gelaten. Blij liepen we naar de Finish. Het was weer gelukt!! Maar deze keer is de prestatie net wat groter. Dus flink gefeest op de wedren, tot op het podium bij Wipneus en Pim.

Wat was het weer een geweldige week! Daar kan ik voorlopig weer even op teren.
Vrijdagavond waren we al weer naar huis gegaan, want Fenne werd zaterdagochtend gebracht voor een week. Ed en Wen gaan als leiding mee op kamp. kwam Fenne binnen met haar koffertje en Ed en Wen met 2 bossen gladiolen. Even later kwam Ron binnen met een taart. Zo fijn en gezellig met elkaar. En weer kwamen die tranen. De vermoeidheid kwam eruit. ”s Middags nog de huldiging in het dorp met aansluitend een borrel. Nu alleen de vlag met de schoenen nog binnenhalen en kunnen we zeggen…..gelukkig hebben we de foto”s nog.

Tot gauw allemaal!
Dikke kus,
Yvon.

Lieve allemaal,

Een hele ervaring, maar deze stond niet op mijn bucket-list.
Vorige week woensdag ben ik geopereerd. Nee……niet aan mijn voet. Ik ontdekte dit toen ik met Ronnie op Vlieland was, dus eind mei.
Daar stond ik, na een heerlijke douche, voor de spiegel mijn haar te föhnen. Dat is thuis niet anders, maar daar heb ik mijn badjas aan. Hier zag ik ineens een flinke zwelling in mijn oksel. Ik schrok ervan. Maar wat zo gek was, het deed geen pijn. Thuisgekomen heb ik de volgende dag een afspraak met de huisarts. Die voelde eraan en vroeg zich af wat dat in hemelsnaam was. Hoe lang zit dat er al? Ik kon het haar niet vertellen. Ongeveer een half jaar geleden heb ik Wim wel eens gevraagd, vind jij het niet dik onder mijn rechter oksel? Hij gaf aan dat ik erg gespierd was, zeker omdat ik rechts was. En ja ik heb al langer last van een zeurarm tijdens het lopen, maar dat ging altijd weer over. Sommige dingen horen gewoon bij je, toch? De huisarts stuurde me direct door voor een echo. In diezelfde week kon ik terecht. De radioloog gaat kijken en praat in zichzelf, wat is dit joh!!! Hoe lang heeft u dit al? En met puntje tekent ie het af…8 bij 8 cm. Blijft u even liggen, ik ga bellen. De spanning zat er toen aardig in kan ik je zeggen. Zo blij dat Wim naast me zat! Even later komt ie terug en stuurde me gelijk naar Chirurgie. Daar kon ik diezelfde middag nog terecht. Hij kon niet zeggen wat hij ervan dacht. het kon van alles zijn. Een vochtophoping, vetbult, een ingekapseld gezwel enz…Er zou een MRI gemaakt moeten worden. Dat kan niet 1 2 3, die afspraak stond 2 weken later. Wat zo fijn is dat je zo gesteund wordt door lieve mensen om je heen. s Middags kwam Petra langs en s avonds stonden Theo en Ilse op de stoep. Die heb je nodig, dat is nu eenmaal zo. Ook al wil je alles positief benaderen, waarom zou het mij niet kunnen overkomen? Dus na fijne gesprekken kon ik “gewoon” doorgaan en de leuke dingen blijven doen. Dus hebben Wim en ik nog 3 tochten gelopen, zijn we met Paul en Carolien naar een Green Egg festival geweest, met Cindy borrelen, ben ik met Mark uit eten geweest in mooi Dordrecht, naar Night at the Park  geweest en zaten Wim en ik heel onverwachts bij de live uitzending van “de Nacht va de Vluchteling”. Een mooi programma met 50 man publiek, waaronder wij, waarin Johnny de Mol een verslag deed en waar Trijntje Oosterhuis, van Dik Hout en Wulf optraden nog geen 1,5 meter afstand. Zo mooi! Volgend jaar willen we zelf gaan meelopen. Ik was blij dat ik zo van alles kon genieten en niet in een hoekje ging zitten kniezen. Zolang je nog niets weet…..
Na de 50 min durende MRI, ook weer zo n ervaring, ging ik een week later voor de uitslag naar dr Smid, de Chirurg. Wat een lieve en knappe man en ook een charmeur. Ik zou zeggen dat je 36 was….Ja ja tuurlijk, maar altijd leuk om te horen. Wat een fijne man. We kunnen niet zien was het is. We gaan een punctie doen. Dus daar weer een afspraak voor.  Dat was een vreselijke man. Sowiso ook pittig omdat je hier alleen naar binnen gaat. 6 man om je heen (ook in opleiding) en een arts die Uh…kijk even in mijn dossier dacht ik. In mijn rechteroksel. Jeetje joh…hoe lang zit dat er al? En wie heeft dit aangevraagd? Vraag mij niets, ik ben de patiënt zeg ik nog. Heel snibbig en geïrriteerd begon hij de MRI te bekijken. Een punctie dat kan helemaal niet, dat zal wel een biopsie worden. Ga die arts eens bellen! Maar goed die was er niet en dus besloot hij een biopsie te nemen. Je wordt verdoofd en ach het valt allemaal mee. En weg mag je weer. Een week later weer bij dr Smid en die zegt dat er bij de biopsie  te weinig weefsel gehaald kon worden. Het zit te diep. Dus ga ik zelf doormiddel van een operatie weefsel weghalen en als het kan haal ik meer weg. Mocht het niet goed zijn, dan zal er eerst bestraald moeten worden voordat ze de rest verwijderen. pfff….wat een gedoe allemaal. Maar hij wilde het snel, het liefst voor zijn vakantie en hield ook rekening met onze vakantie en Nijmeegse. Hij ging bellen en wilde me er tussen zetten op 4 juli. Door de telefoon gaf hij aan dat er maar geschoven moest worden, dit ding moest er 4 juli uit. Zo fijn zo n arts! Daarna ging het snel. Met Fenne op donderdag (opa dag) naar de anesthesist en bloed prikken in Voorburg. Het weekend erna was ik jarig  en zijn Wim en ik naar Arnhem gereden voor een fotoshoot die ik had gekregen van een fotograaf die we tijdens de Nijmeegse altijd zien.

Met gebak kwamen we bij hem binnen en laat hij nu op Facebook gezien hebben dat ik jarig was en had ook een klein gebakje gehaald. Zo lief! Na een leuke en gezellige shoot zijn we naar Nijmegen gereden en hebben we bij de lunchroom, waar Ilse d r dochter werkt, een broodje gegeten Zo gezellig om haar even te zien. Na wat inkopen voor de Nijmeegse zijn we richting Apeldoorn gegaan en hebben Vic en As verrast met een bezoek. s Avonds werd de bbq nog aangestoken en gingen we veel later terug dan we gedacht hadden. Wat een heerlijke dag!

En ja toen de operatie. Ik had wonderlijk wel goed geslapen. De zenuwen kwamen eigenlijk pas in het ziekenhuis. Zo fijn dat ik er al om 7 uur moest zijn. Al met al werd ik om half 10 opgehaald. Die doet dit en die doet dat, ik laat het allemaal maar over me heen komen. Wel maf dat ik door mijn zenuwen dat juist heel lollig ga doen. Ach ja, iedereen doet het op zn eigen manier. Voor de operatiekamer word je klaar gemaakt voor en komen er wat vragen. Bent u allergisch? Ja, ik reageer op chemische luchtjes. Ontstekinkjes in mijn lichaam, rode punt van herkenning dat er iets niet thuishoort in mijn lichaam. “Oh…ook voor latex?” Uh, ja ballonnen hebben ook zo n effect op mij, maar alleen maar lastig en niet heel heftig. “Dus geen dichtgeknepen keel?” Nee, dat niet. “Dan gaan we geen risico lopen, de operatiekamer moet latexvrij!”. Op zich vond ik dat wel rigoureus, maar ook begrijpelijk. Even voor 10 uur kwam ik de ok op. De anesthesist zegt, straks als u wakker wordt dan ziet u mij….Oh nee he, zeg ik tegen de operatieassistente, kan dat niet anders? Nou zegt hij, wilt u liever een zware neger met een zwoele stem? Ha ha…nou als dat zou kunnen. Nog even mijn arts gezien en hij dolde nog met de verkeerde arm en kort daarna ging ik in droomland. En dan word je wakker met de vraag waarover ik heb gedroomd. Over Zakynthos! Oh zegt de verpleegster, daar ben ik ook geweest. Even terugkomend over uw allergie….goed dat u het gezegd heeft, want u bloede bij uw neus en mond. Oh echt? Duidelijk een heftige reactie. Blij dat ik het had doorgegeven! Terug op zaal, zo rond half 1, voelde ik me eigenlijk best wel goed. Misschien mag ik vanmiddag wel naar huis dacht ik (heel blond). Ik lag bij 3 mannen op zaal, heel gezellig. Leuke gesprekken. Maar na een uur werd ik van zaal gehaald. De man naast mij had het ziekenhuis virus. En omdat ik er nog geen nacht had gelegen, haalde ze mij uit voorzorg weg. Daar was ik wel blij mee. En ik kwam bij 2 dames 2 liggen. Een Turkse dame, die lag te snurken en een vrouw die aan schildklierkanker was geopereerd. Op zich wel een prima kamer. Om half 3 kwam Wim en merkte ik aan mezelf dat ik gammel werd. Af en toe viel ik in slaap. Om half 5 kwam dr Smid langs en vroeg hoe het ging. Eigenlijk wel prima. Een beetje gammel. Goed dat je dus nog een nachtje blijft. Oh oke… was natuurlijk ook beter. Hij vertelde me dat ie de hele bult had weggehaald, maar wel op kweek gezet.Wat was dat een goed bericht!! Het lag achter een spier, zenuwbanen en bloedbanen. Een flinke ingreep zei hij. Na een kort gesprek vroeg ik of ik met hem op de foto mocht. Omdat ik mijn vriendinnen jaloers wilde maken dat ik zo n knappe dokter had. Hij moest lachen. Waar wil je me hebben? Wat een gezellige arts!!  Wim besloot te blijven eten in het ziekenhuis en voor achten ging ie naar huis. Ik deed mijn ogen dicht om weg te dutten net als de andere dames, wordt er een vrouw binnengereden met bij haar, haar man en dochter. Goedenavond! Ze merkte al gauw dat wij wilden slapen en gingen fluisteren. Maar nu heb je fluisteren en fluisteren. Toen de Turkse dame weer begon te snurken, “fluisterde” zij….Tering zeg….. Godallemachtig…… Jezus Christus, zo blijf ik hier geen minuut langer. Als ik kon plassen dan mocht ik naar huis. En ik kan niet op commando plassen. Maar ik ga straks echt zitten. Ik moet en zal plassen!! En getver wat zweet ik….waar lig ik op joh!….kijk jij eens….gatver ik zweet zelfs tussen mijn benen……vreselijk…en dat ging zo nog even door. Tot ze besloot naar de wc te gaan. Zegt ie vader tegen zn dochter, Wat kan die ouwe zeiken hè! Ik dacht alleen maar, dat kan je beter tegen haar zelf zeggen. Na een kwartier kwam ze eraf….ik heb gepist, ik ga naar huis!! En binnen een mum van tijd waren ze weer verdwenen. Ik kijk naar de dame schuin tegenover mij en slaak een diepe zucht. Ze zei, ik heb net mijn man ge-apped….ze heeft geplast!!….We moesten er toen wel om lachen. Tjonge wat een negatieve energie. Maar waar ik op hoopte een beetje te kunnen slapen ging helaas niet. De Turkse dame werd erg ziek en kreeg hoge koorts. Braken, Catheter en andere toeters en bellen. Maar ik vond het zo zielig voor haar, erger dan dat ik niet kon slapen. De volgende ochtend kwam Smid nog even langs en stuurde me naar huis. En zo kwam Wim met Fenne  mij ophalen. Ze loopt de kamer op, ziet mij, begint te rennen en als Wim haar bij mij op schoot zet pakt ze me als een aapje vast en laat mij niet meer los. Zo schattig!! Op naar huis!! Nou daar ben ik zo verwend met bloemen, kaarten, lekkers en berichtjes. Ontzettend lief allemaal! Gisteren alweer voor de uitslag terug geweest bij dr Smid (afspraak had ie zelf gemaakt). Ben je er nu alweer? Ik heb de uitslag nog niet. En ja, je hechtingen kunnen er nog niet uit. Oh wat kom ik hier dan doen? Nou gewoon voor de gezelligheid. De komiek! Hij vertelde dat ie naast de ribben tot aan het schouderblad is geweest. Ik haalde er een handvol uit. Dat heeft er waarschijnlijk al jaren gezeten. Ik kan het nog niet geloven. Woensdagmiddag bel ik je en donderdag laat je de hechtingen eruit halen. Oke! Heel hartelijk bedankt voor de goede zorg tot zover en weg waren we.

En ja nu is het nog wachten op de uitslag. Naar mijn gevoel komt er niets raars uit. Alle vertrouwen in.
Ik ben me voorzichtig aan het klaarmaken voor Nijmegen. Vanaf morgen ga ik halve dagen werken, althans ik ga het proberen. We gaan het zien.
Tot zover mijn belevenis.

Liefs,
Yvon
Ps. krijg ik net een app met een foto doorgestuurd. Wim en ik staan op een verpakking. Wat leuk!! Is een jaar of 2 geleden. Nooit meer iets van gehoord.
PS 2 DONDERDAG EEN TELEFOONTJE VAN MIJN ARTS GEKREGEN MET HET MOOIE BERICHT DAT ER NIETS RAARS IS GEVONDEN. WAT BEN IK DANKBAAR EN BLIJ!!!!!!!!! NU 3 DUBBEL GAAN GENIETEN.

Lieve allemaal,

Ook zo aan het genieten van, wat mij betreft, het mooiste jaargetijde van het jaar. Geweldig zoals alles weer groeit en bloeit. Het kost niets en het geeft je een brok energie. Maar vooral ook dat zonnetje dat schijnt en dus daardoor gezellig met elkaar buiten kunnen eten. Heerlijk!!!
Dus ga ik  lekker eropuit. Pas nog met mijn lieve vriend Hans gaan wandelen bij Vlietzicht. Nou ja wandelen….na een half uur stond het zweet op onze rug, het was echt te warm. Dus rechtsomkeer naar het terras en daar de dag verder doorgebracht. Als afgestudeerd life-coach geeft hij mij zo n mooie kijk op het leven. We kunnen over alles praten, niets is te gek. Hij laat mij inzien wat nu eigenlijk belangrijk is in het leven. En tuurlijk weet ik voor mijzelf dat dat mijn gezin is, maar er zijn zoveel dagelijkse dingen waar we het over hebben. Hoe pak je het aan. Ik ben hem echt dankbaar voor de mooie gesprekken. Ik kan er echt wat mee.

Maar ik heb meer lieve om mij heen. Vrienden die van ver langskomen omdat je in een onzekere periode zit. Een vriendin die na een berichtje in de achtertuin staat. Lieve vrienden waarmee je naar het Theater of kroeg gaat en het eigenlijk altijd gezellig is. Vriendinnen waarmee lachen en huilen eigenlijk heel normaal is tijdens een etentje. Een een belletje van een hele lieve vriend en schatten van klanten die betrokken zijn en geïnteresseerd zijn in je. En ook hele fijne collega’s, zo fijn allemaal!
En tuurlijk ben ik weleens gekwetst, meer dan eens zelfs. En dat doet pijn. Ik heb nu dan ook met mezelf afgesproken, ik laat dat niet meer gebeuren. Ik kies voor mezelf en voor de mensen die me na staan.

Maar nu ben ik eigenlijk de belangrijkste nog vergeten. Mijn schat, mijn steun en toeverlaat, mijn alles, mijn lieve vent!!
En tuurlijk hebben we wel eens woorden, heeft hij andere ideeën, trekt ie wel eens iets aan dat ik denk…”Hoezo die combinatie”. Maar ja, dat is Wim, zo is hij en misschien hou ik daarom zo verschrikkelijk veel van hem. Hij is altijd zichzelf en hoe mooi is dat!
En het fijne is, de jongens hebben veel van hem. Wat een lieverds! En dan heb ik er ook nog een lieve schoondochter en kleindochter. Wat wil ik nog meer! Niks eigenlijk!!

Wat heb ik afgelopen maand leuke dingen gedaan.
Koningsdag was superleuk!! Ik mocht Maxima spelen op een festival in het Kralingse bos. Samen met een andere figurant Eric heb ik een hele leuke dag gehad met zwaaien, zwaaien en nog eens zwaaien, ha ha ha.
Toen ik door Eric naar huis werd gereden, hebben we nog samen gegeten bij een overvolle Pizzaria in Pijnacker. Daar kregen we van teamspelers waar Wim lijnrechter is, nog een karaf wijn aangeboden. Een leuke afsluiting van een bijzondere dag.

Ook ben ik meegevraagd door de Zonnebloem om een gast in rolstoel te duwen in de Keukenhof. In de bus met vrijwilligers was het gelijk al gezellig. Ik zat naast een “oude” schoolvriendin, die ik al een tijdje niet gezien had. Heel gezellig. Bij de Keukenhof werd duidelijk wie je ging duwen en ik had een leuke oude dame. Als er iemand in de weg liep (en dat is al gauw in een druk Keukenhof) maakte ze een geluid waar iedereen van opzij ging. Heel komisch. We waren met een groepje op pad gegaan en hadden veel lol. We kregen nog een ijsje van onze gast als bedankje. Wat een stralende dag was het in alle opzichten. Op de terugweg in de bus werden er flessen op het tafeltje voor ons neergezet en we waren al zo jolig. Het was nog lang onrustig, ha ha ha…….

Theo eb Ilse hadden wij uitgenodigd voor een Italiaanse lunch (van 13.00-18.00 uur, wat een echte aanrader is! En dat het weer dan ook nog meezit en we heerlijk met ons glas wijn in de zon kunnen zitten maakt het alleen maar nog mooier. effe lunchen samen met Cindy bij Du Midi. Genieten samen met je vrienden, heerlijk!

Ook nog een weekendje naar Vlieland geweest met Ronnie. Wat is dat toch een fantastisch eiland. We gingen er heen met wat bewolking, maar werden getrakteerd op een prachtig, zonovergoten weekend. Qualitytime met mijn zoon. Goede gesprekken, heerlijk fietsen, vuurtoren beklimmen, met een zodiac langswel 500 zeehonden, lekker eten, drinken en zo het thuis wonen afsluiten. De week erna ging ie op zichzelf wonen. Het is een geweldig leuke plek geworden. Hier gaat ie z’n draai wel vinden.

Met Carolien en Paul naar “Het groot niet te vermijden” geweest. Vreselijk gelachen!! Aansluitend een Guytertje en het weekend was nog maar net begonnen. Zaterdag een topdag in de winkel. Veel kopende klanten en dat maakt het zo gezellig. ’s Avonds een verjaardag en zondag samen met Jasper wandelen (we gingen voor 20 km). Dit had ik onder de kerstboom als cadeau gekregen. 20 km wandelen met lunch. Wat een fijne dag weer (het houdt niet op). Al wandelend vertel je elkaar een hoop en dat doet je goed. We pauzeerden bij het Westerpark in Zoetermeer voor een bakkie en een sapje. Daarna weer verder lopen en uiteindelijk zijn we bij “1837” in Nootdorp gaan lunchen. Wat waardevol de uitjes met de kinderen. Genieten kan zo eenvoudig zijn.

ALS ONGELUK IN EEN KLEIN HOEKJE ZIT,
DAN ZIT GELUK OVERAL

Als ik dit zo zit te schrijven, realiseer ik me hoe rijk ik  en gelukkig ik ben en daar gelijk ook heel dankbaar voor ben.
Een mooie zomer allemaal! Keep on smiling!!

LAAT JE NIET LEIDEN DOOR ANDEREN,
MAAR LEID JEZELF.

Liefs,
Yvon.

• Ps. naast al dit positieve een lief gebaar van een collega omdat het ze het even nodig vond.

Lieve allemaal,

Tijd voor een update!!
Van de week heeft Ronnie de sleutel van zijn appartement gekregen. Een super leuk 2 kamer appartement dicht bij het centrum. Wat is ie blij!! Het is een geweldige plek, echt iets voor Ron. Hij is al druk bezig om alles te regelen. Dat wordt klussen!!
Alleen is het te hopen dat ik kan helpen……

Wim en ik zijn 3 weken geleden aan het Pieterpad begonnen (lopen van Pieterburen naar St. Pietersberg in etappes).

Dat staat al langer op ons lijstje en nu was het moment. Wat is het geweldig om te doen. Een hele organisatie, want je zet je auto bij je logeeradres. Dat was in ons geval een super leuke B&B in een studentenwijk in Groningen. ’s Avonds gezellig eten in een Italiaans restaurant (super lekker) en de volgende morgen met de auto naar Winsum. Daar de bus genomen naar Pieterburen om de tocht te starten. Wat ons erg verbaasde….er waren nog veel meer mensen met hetzelfde idee. Maar omdat wij een snel tempo hebben, hadden we ze al snel gelost. En zo liepen we door de mooie provincie Groningen. Wat is dit leuk om te doen. Onderweg staat er ineens een bord hoe ver het nog is naar St Pietersberg. Daar zijn we voorlopig nog lang niet. En wat heel jammer was, Wim kreeg last van blaren en ik kreeg steeds steken in mijn linkervoet op de knokkel bij mijn teen. Erg pijnlijk. Maar ondanks alles gewoon doorgelopen en uiteindelijk kwamen we weer in Groningen. Daar de trein genomen naar Winsum en zo met de auto naar Zuid Laren. Daar weer een B&B, die heel anders was maar heel netjes en van alles voorzien. Echt top!
Daar zijn we na het nemen van een heerlijke douche wat gaan eten in het plaatsje. Een heel gezellig restaurant, bomvol, maar er werd nog een plekje gecreëerd. Na een top-avond zijn we onder de wol gegaan en zo pakten we ’s morgens de bus weer naar Groningen om vervolgens weer te lopen naar Zuid Laren. Het is even een gepuzzel, maar dan heb je ook wat. En dat wat is ook niet niks, want oh oh jullie hadden onze laatste km eens moeten zien. Na een stop voor een lunch was het afzien om weer op te starten. Wim liep met 2 zere hielen (verkeerde schoenen) te jodelen van de pijn en mijn voet ging ook steeds meer pijn doen. Maar we hebben doorgezet en zijn nu  alweer in Drenthe aangekomen. We hebben al 54 km van de gehele route gelopen.
Thuisgekomen ging het dagen erna nog niet veel beter met mijn voet. Dus besloot ik na de Pasen om naar de dokter te gaan. Volgens mij zit er een bacteriële infectie op de knobbel. Nee he! Dus ik een kuur gekregen. Maar na een week was het nog niet beter geworden. En dat is in de winkel best lastig. Zeker omdat ik niet in mijn schoen kan en ook nog eens de hele dag sta. Dus mocht ik het meest werken bij MW. Daar ligt tapijt op de grond en kan ik op mijn schoenen uit. Heerlijk!
Dus ik van de week weer terug geweest en moest ik bloed laten prikken en mijn urine werd onderzocht. Daarnaast heb ik maandag een afspraak in het ziekenhuis voor foto’s en onderzoek. Ik ben benieuwd.
Het gekke van alles is, dat ik nog wel sport. Als ik mijn sportschoenen aan heb, gaat het eigenlijk best aardig. Dat komt ook omdat ik het zo graag wil denk ik. Anders zou ik helemaal gek worden. Ik zit al elke avond met mijn voet omhoog 🙁
Wim zn voeten zijn weer bijna de oude. Even nieuwe wandelschoenen aanschaffen en hij kan er weer tegenaan.

Maar ik heb niet alleen slechte berichten…..
Naast Ronnie die een woning heeft, kwam Edwin met de mededeling dat hem een vast contract was aangeboden en wel voor 5 dagen (nu was hij 2,5 dag aan het werk en daarnaast huisvader). Dat heeft ie aangenomen. Wendy mag ook op haar nieuwe school blijven, maar dat betekend wel dat Fenne naar het kinderdagverblijf zal gaan. Wim heeft aangeboden om 1 dag te gaan oppassen. Hij kan makkelijk 4×9 uur gaan werken. Super leuk!! Het is zo n lekkere meid! Ze loopt los die kleine meid! Het gaat zo hard. Pas ben ik mee naar zwemmen geweest. Ze zit in een klasje en wat bleek…ze heeft dezelfde juf als toen ik met Edwin ging zwemmen toen ie zo klein was. Dus ik zeg jeetje Jolanda, zit je nog steeds hier? Niet weg te krijgen zei ze lachend. Heerlijk om te zien dat Fenne totaal niet bang is voor water. Wat is het geweldig om oma te zijn!!

En dan heb ik het nog niet over Jasper gehad. Die is gespot met zn studie. De analiste opleiding is toch niet voor hem gaf ie aan. Hij gaat nu eerst een 1,5 jaar werken en dan pakt ie weer een studie op. Even goed nadenken wat ie wil. Dus werkt ie bijna wekelijks 5 dagen bij AH. Ook hij heeft een vast contract gekregen.  Vandaag was ie ook op sollicitatiegesprek geweest bij een escaperoom. Dinsdag hoort ie meer. Zou leuk zijn als het ging lukken, gewoon voor de afwisseling.

Zo jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Wat misschien ook nog leuk is om te vertellen, pas mocht ik meedoen als stewardess voor een Engelse film. weer een keertje. Wat bekende mede figuranten, wat het extra leuk maakt. Weer een ervaring rijker.
En er zit ook nog wel meer aan te komen, maar ik moet even afwachten hoe het verloopt met mijn voet. Ik hou jullie op de hoogte.

Liefs,
Yvon.
Ps. ik kreeg de brochure van het reumafonds binnen met de hartelijke dank voor mijn deelname. Was leuk om te doen.

Lieve allemaal,

Het is alweer eind februari en ik kan zeggen dat ik het jaar goed begonnen ben. Er is alweer gewandeld, wat opgepast op mijn lieve kleine meid, Ed en Wen verhuist, een heerlijke vakantie gehad, gefigureerd, lekker iedere week bootcamp, wintertent, gezellig tussendoor eten met vrienden en het belangrijkste…..de eerste verjaardag van Fenne gevierd. Ze is gewoon alweer 1 jaar. Kleine meisjes worden groot……
Naar al deze fijne dingen hebben we ook afscheid moeten nemen van een lieve vriend. Even heel moeilijk, omdat de begrafenis in onze vakantie viel. Maar hij had niets liever gewild dan dat we gewoon gingen. Dus in diezelfde week op een mooie manier afscheid genomen. En wat heel fijn was, onze jongens hebben het voor ons waargenomen. Wat ga ik hem missen…….

Als je zoiets meemaakt, realiseer je je dat we het zo fijn hebben met elkaar. Alhoewel ik het wel jammer vind dat het wandelen er een beetje bij inschiet. Dat is iets wat we wel weer moeten gaan oppakken. We hebben ons weer ingeschreven voor Nijmegen, dus wat oefenen kan geen kwaad. De momenten dat we gewandeld hebben zijn op 1 hand te tellen. Van de week werd er aan mij gevraagd of ik 11 mei de 80km weer meeloop. Maar buiten dat Jasper die dag jarig is, moet ik daar toch echt voor oefenen. Er zitten gewoon te weinig dagen in een week. Maar beweging genoeg gehad. In de wintertent hebben we zo lekker gedanst. Wat een feestje!! I love it!!

Afgelopen vrijdag werd Fenne 1 jaar en ben ik met Wen en haar naar de kinderboerderij geweest. Wat kan ze genieten van de geitjes, zo geweldig om te zien. Ze krijgen allemaal een kusje van haar. Zo schattig! En op zaterdag hebben we haar verjaardag gevierd. Normaal gesproken huilt de jarige job, maar Fenne niet hoor. Zit bij iedereen op schoot, snoept af en toe van al het lekkers, papt af en toe haar nieuwe speelgoed en kruipt bij mij op schoot om lekker te kroelen. Wat is het genieten. Ook erg fijn dat “super opa en oma” er bij konden zijn. Aansluitend zijn we met elkaar een hapje gaan eten.

Wat ook zo lekker was is onze vakantie naar Egypte. Een weekje tijd voor elkaar, genieten van zon zee strand en de prachtige onderwaterwereld. Wat wil een mens nog meer! Wat een luxe dat dit mag en kan. Een raar idee dat het thuis wintert en dat wij met 25/30 graden liggen te luieren in de zon. Een fantastisch valentijns-diner met fotoshoot vooraf. Het was echt geweldig!! Mede ook omdat we hele gezellige mensen hebben ontmoet. Wat hebben we gelachen!!  Maar…we hebben ook wat meegemaakt. We maakten een excursie naar “Dolphinhouse”. Een kans om dolfijnen te zien en er zelfs tussen te zwemmen. Ja, wie wil dat nou niet. Dus vroeg op om 3 uur met de bus te rijden en daar nog 2 uur op een boot te zitten. Het laatste stukje op de boot op de rode zee, was zo bijzonder. Opeens zie je voor je een natuurpracht van heb ik jou daar!! Ik keek mijn ogen uit!! Iets om stil van te worden. Een prachtig rif met groen en licht blauw water. En…..dolfijnen!!! Dus wij een wetsuit aan en de bootjes in. Snorkel op en allemaal tegelijk het water in. Daar werd flink met gebaren duidelijk gemaakt dat we snel een bepaalde kant op moesten zwemmen. Naar de dolfijnen toe.

En daar zwommen ze…..prachtig, om stil van te worden. Wel 50 dolfijnen en daar zwom ik tussen. Overal om je heen zwommen ze en zelfs met jong. Maar het is veel leuker om er samen van te genieten, dus keek ik om me heen of ik Wim kon vinden. Ik zag hem zo gauw niet met tussen 30 man met al die maskers. Ik zwemmen en weer genieten wat er allemaal om me heen gebeurde. Maar goed…waar was Wim. Na een half uur vond ik het niet leuk meer. Waar is ie..voor hetzelfde geld is ie gaan duiken en is er iets gebeurd. Wie mist er iemand tussen zo’n grote groep? Ik raakte in paniek en begon hardop te zeggen dat ik het niet meer leuk vond. Terwijl ik om mij heen bleef kijken hoorde ik achter me “YVON!” Het was Wim, hij zat in een bootje. Wat doe jij nou daar? Ik ben geblesseerd, maar niet ernstig. Geniet nog maar even, je hoort het zo. Zo sneu voor hem. Toen ik terug in de boot was, hoorde ik dat hij aan de voorkant van de boot zat en eruit sprong tegelijk met iedereen. Alleen ging de boot er gelijk vandoor en voer over Wim heen. Snorkel scheef…zout water binnen…en hij kwam onder de boot. Om niet in de propeller van de boot te komen, heeft ie zich tegen de bodem hard afgezet. Daarmee heeft ie zijn lies verrekt. Gelukkig viel het mee, het had veel erger kunnen aflopen. Eenmaal terug op de grote boot werd er een heerlijke lunch geserveerd en daarna mochten we nog wat snorkelen. Maar omdat de wind aantrok, gingen er een hoop mensen niet. Ik wilde toch wel een kijkje nemen en het was echt de moeite waard. Alleen na 10 min. werden we geroepen om terug te komen. Het was onverantwoordelijk. We moesten terug gaan varen. En dat was heftig!! Met windkracht 7 terug varen…..we moesten allemaal beneden op het dek komen liggen. Golven van 4 meter hoog, vreselijk……Ik was zo angstig. Gelukkig waren wij door een pilletje die we hadden gekregen niet ziek, maar er waren mensen groen en geel. Deze tocht duurde 2,5 uur. Wat waren we blij toen we weer vaste grond onder onze voeten hadden. Wat een bizarre tocht.
Maar dan heb ik het nog niet eens over de terugreis gehad. De bus kwam ons s morgens ophalen met onze host Khaled, die vertelde dat er een overboeking was voor Mariëlle vd Velde. Het rare was, niemand reageerde, geen Mariëlle. Ik zei nog lachend…dat ben ik, mijn 2de naam, zodat ik nog wat langer kon blijven. Na de busrit kwamen we na alle bagage 2x door de scan, schoenen en riem uit bij de incheckbalie. Toen we eindelijk aan de beurt waren, werden onze paspoorten eens goed bekeken. “Step a side!” “Luggage!!” En we werden apart gezet. Gelijk 4 Egyptenaren om ons heen. We waren overboekt en zouden ’s avonds meevliegen met TUI naar Eindhoven. Oh ja!! Wij als enige voor de vlucht met “Small Planet” (nooit van gehoord). Lekker was dat. Daar zit je dan op het vliegveld. We hadden naar een hotel gekund op 10 min afstand, maar ik wilde met mijn koffers op het vliegveld wachten. Op een gegeven moment was er niet meer, alleen wat grondpersoneel. Ik vroeg naar iemand van Neckerman en ze zouden gaan bellen. Maar wie er kwam, niemand van Neckerman. Wim ging bellen met ze en vertelde het verhaal. Heel vreemd vonden ze het en we zouden terug gebeld worden. In de tussentijd onze paspoorten moeten afgeven voor controle (je vertrouwd niemand). Ik heb zo in de gaten gehouden waar hij heenliep met onze paspoorten. Na een half uur een telefoontje van ze, we gingen niet naar Eindhoven, we stonden er op om 21.00 uur met Transavia naar Amsterdam. Wat een zootje joh! Daar wil ik dan wel een bevestiging van!! Ook werden we door iemand van Neckerman opgehaald om in een hotel wat te eten en te drinken. We moesten achter hem aan lopen. Hij, met mobiel aan zijn oor, loopt een deur door waar 4 man beveiliging zit. Wij met de koffers erachter aan. Worden we door die lui tegengehouden! Dus ik roep die vent terug om ons te helpen. Paspoorten inleveren en aan de zijkant staan. Dan voel je je echt criminelen. Na een kwartier mochten we door en gelukkig stond daar toen Khaled. Ik loop naar hem toe en zeg, wat een klote Neckerman zeg! Rustig meid, ik ga het regelen. Jullie gaan nu naar dat hotel, daar kom ik met jullie een hapje eten en ik zorg er persoonlijk voor dat jullie op tijd op het vliegveld zijn. En dat is zo gebeurd. We zijn nog heerlijk in de watten gelegd in dat hotel en om half 8 waren we door de check heen. Het bleek wel dat Wim op rij 2 en ik op rij 16 zat, maar dat maakte ons niet uit. Nu naar huis! Wel nog een tussenstop in Hurghada waar we allemaal het vliegtuig uit moesten en weer door de scan moesten met onze handbagage (poppenkast). Schoenen uit, riem af en terwijl dat bezig is, werd iedereen weer terug geroepen zodat we weer in het vliegtuig konden. Dit slaat echt zo nergens op….Maar goed, als we maar weer vertrekken. Toen we op Schiphol landde had Neckerman (op aanvraag van ons) een taxi geregeld zodat we om half 5 op bed lagen. Daar las ik een bericht van iemand die wel in het eerste vliegtuig had gezeten. Dat vliegtuig was gestrand in Padeborn (Duitsland) omdat er te weinig brandstof was en de bemanning te veel vlieguren had. Nee joh, dat ga je niet menen!! De hele dag hebben we contact gehouden met hun en zij waren om die avond om 20.00 uur thuis. Wij hebben dus nog een geluk bij een ongeluk gehad!! Ongelooflijk!!! Maar zelfs na dit alles hebben wij een heerlijke vakantie gehad!
De dag na thuiskomst werd er een bos bloemen bezorgd door Neckerman voor alle overlast.

Zo en dan nu maar genieten van het lekkere zonnetje. Bolletjes schieten uit de grond, vrolijke kleurtjes in de winkel, het voorjaar komt eraan!! Jippie!!

Dikke kus,
Yvon.
Ps. Het is gelukt dankzij lieverds om mij heen. Alle Vitamini’s zijn binnen!!

Lieve allemaal,

Wat schandalig dat ik zo n lange tijd niets van me heb laten horen. Het werd wel weer een keertje tijd 🙂

Allereerst wil ik iedereen een mooi, fantastisch en liefdevol 2018 toewensen! Dat al jullie wensen mogen uitkomen. Want een wenslijstje blijft altijd mooi zo aan het begin van het jaar.  Wat was 2017 een mooi jaar! Het jaar dat mijn kleindochter is geborenWat is het toch een mooie aanwinst in ons gezin. Het is genieten geblazen. Ook al heb ik geen vaste oppasdag, ik pas geregeld op. En het makkelijke is, ze heeft haar eigen kamertje en kan dus lekker een nachtje bij ons logeren. Vinden opa en oma heel erg gezellig! Zeker s morgens vroeg. De laatste tijd is dit vaak het geval, want Edwin en Wendy gaan verhuizen naar Nootdorp-Centrum en er moet geklust worden. Breng Fenne maar bij mij! Het is zo n lekker moppie! Makkelijk, eet goed en slaapt lekker. Loopt al langs de tafel met haar 10,5 maand. Je ziet in het niets meer dat ze 5 weken te vroeg geboren is. Wat is oma trots op haar!

Persoonlijk ben ik meer van het zonnetje, maar wat is de winter toch lekker als er een dagje sneeuw ligt. Dan moet je toch naar buiten! Dat hebben we dus ook maar gedaan. Wim is dan wel de klos met strooidienst, maar wij nemen het ervan.

Ronnie zit te wachten op een huurhuisje. Hij is vaak de 3de of 4de op de lijst die in aanmerking komen. En ja veel jongeren zitten te wachten, dus gaat het zijn neus voorbij. Maar dat misschien dit jaar wel gaan lukken. Hij is er klaar voor.
Jasper is met zijn examen bezig. Daarna nog stage lopen en dan zou ie klaar zijn. Effe knallen nog. Maar ook is er tijd om af en toe te feesten. Een bierfeestje hier en daar. En, wat ik niet had verwacht….hij heeft de Guyter gevonden. Lijkt er toch nog eentje op zijn moeder, ha ha.

De feestdagen waren heerlijk! Kerst is zo n lekker sfeertje in huis en in de winkel.  Heel relaxed…beetje wandelen, lekker eten en heel veel spelletjes doen.

Maar 1 dag na kerst wil ik wel alle spullen weer weghebben. Opgeruimd in huis is opgeruimd in je hoofd.

Wim en ik zijn flink plannen aan het maken voor de vakantie. We beginnen binnenkort met een weekje Egypte. Lekker even niets, alleen maar luieren, boekje lezen op het mooie strand en af en toe een duik nemen in de mooie blauwe zee met zijn prachtige onderwaterwereld. Nu al zin in.
Ook zijn we van plan om aan het Pieterpad te beginnen. Lopen in etappes van Pieterburen naar Vorden (of andersom) in totaal 498 km. We blijven die langeafstandswandelingen geweldig vinden. Je bent buiten, in beweging, steeds ergens anders en je hoofd raakt leeg. Wat wil je nog meer in deze hectische maatschappij. Daar loop ik de laatste tijd wel tegenaan. We zijn niet meer zo sociaal als voorheen. Het veranderd allemaal en het wordt het niet veel leuker op als je het mij vraagt. Ik zie aan mezelf dat ik eigenlijk alleen mijn gezin belangrijk vind. Als wij het maar leuk hebben met elkaar! Het zal ook met mijn leeftijd te maken hebben. Je gaat dingen anders zien. Facebook doe ik al een tijdje niet meer. Wat is de meerwaarde als iedereen weet wat ik doen? Je doet het toch voor jezelf en niet voor een ander toch? Maar goed iedereen doet het op z’n eigen manier. Je hoeft er uiteindelijk niet aan mee te doen!
Dus leef je eigen leven! Maak het naar je zin en laat je niet gek maken door de hectiek om je heen!

Gelukkig heb ik collega’s die het ook belangrijk vinden om tijd voor elkaar vrij te maken. Zo zijn we afgelopen vrijdag het jaar gaan inluiden bij de 3 Heeren met een high wine. Zie ik achter me een stel zitten die ik al heel lang niet heb gezien. Hij kwam vroeger veel bij ons thuis. Vriend van de familie kun je wel zeggen. Even de hand schudden. Wat ontzettend leuk om elkaar weer te zien. Dat zijn voor mij waardevolle momenten. En omdat ik voor de familie een nieuwjaar borrel had georganiseerd (heel kien bij Vic en As thuis, ha ha), kon ik ze allemaal de groeten doen van hun. Was btw een hele gezellige boel bij elkaar. Heel ongedwongen en super gezellig. Zo vaak zien we elkaar niet en zeker de neven en nichten. Dit zouden we elk jaar moeten doen. Ik ga het gewoon voorstellen.

Ik kan in ieder geval zeggen dat ik het jaar goed begonnen ben. En een goed begin……..
We gaan het zien.

Liefs,
Yvon.

Ps Bij de Lidl kun je zegels sparen voor Viamini’s. Zo leuk voor Fenne! Mochten jullie zegels hebben waar je niets mee doet….je kunt ze altijd kwijt bij mij of in de winkel 🙂

Lieve vrienden,

Afgelopen weekend zijn we teruggekomen uit Canada. We hebben 3 weken in het mega grote land mogen vertoeven. Eerst een paar dagen bij familie en daarna met de camper toeren door Oost-Canada. Wat was het geweldig!!

Tante Ada kwam ons van het vliegveld (Toronto) halen en we zijn gelijk richting de Niagara watervallen gereden. Wat een krachtexplosie is dat zeg! Alleen jammer dat het zo mega toeristisch is. Wel super om het gezien te hebben!! Daar overnacht en de volgende dag naar Tante haar huis, waarna we ook ontvangen werden bij neven van Wim en later ook nog bij een nicht en het huis bezocht bij haar dochter. Een brunch, een flinke bbq en een tocht met de motorboot en even achterop de jetski gezeten. We werden overal in de watten gelegd. Bij de bbq hadden wij niet alleen kado’s voor hun, nee zij ook voor ons. Zo lief allemaal!!
Na deze dagen was het tijd om de camper op te halen. Het duurde daar allemaal zo lang. Papieren, praatjes van meneer daar, een beetje schijtlollig doen, pfff wij zaten er niet op te wachten. Eindelijk wees hij de camper aan en begon ik de boodschappen in te ruimen en de koffers met spullen op z’n plek te zetten, zegt ie ineens…..oh, het wordt toch die andere camper. Grrrrr…..Nee he!! Maar relax, we hebben vakantie. Nadat alle papieren in orde waren, zeg ik…we hadden ook nog fietsen besteld. Oh ja..ik zeg alvast, de fietsen die we nog hebben, zijn niet veel soeps (wij waren ook wel laat met bestellen). Dus rek gaat op de camper. maar hij kreeg de fietsen er niet op. Pfff… het duurt weer zo lang. Ik maak ze wel een beetje anders vast. Nee, zo gaan we niet rijden!! Wil je ze echt meenemen, vraagt hij? Ja tuurlijk, zeg ik! Dan maar in de camper en hij wil de fietsen zo op de tafel neerleggen. Ik zeg, leg er dan iig een oud kleed onder. Hij weer oude lakens pakken. Op een gegeven moment was ik wel geïrriteerd. Na veel over en weer gepraat (omdat we zo de tafel niet kunnen gebruiken) zei hij, oké dan krijg je de fietsen gratis. Mooi….en dan wil ik nu weg!!
Er daar gingen we. Rijden met ons eigen huisje. Wat zeg ik..HUIS, want de hele zijkant kon uitgeschoven worden. Wat een ding! Wim had het snel voor elkaar. Alsof ie er al jaren in reed. De eerste avond kwamen we bij ons kampeeradres en dat was geweldig!! Uitschuiven, uitklappen, aansluiten en koken maar. Maar wat bleek, de kraan lekte! Nee he!!:( En zelfs als we de douche of wc wilden gebruiken. Zo balen!
Dus de volgende dag motorhome bellen. Dan moeten jullie hem laten maken bij de dichtstbijzijnde RV. De rekening ging naar Motorhome. Sjonge jonge kan je het zelf gaan oplossen, Dus wij gezocht en een RV gevonden, zegt ie man, over 2 weken bent u de eerste. Vakantie, druk, te weinig mensen, dus heeft u hier wat adressen in Ontario die misschien wel tijd hebben. Ja dag!! We gaan een beetje in onze vakantie kilometers rijden voor die camper. Dus weer bellen. Zegt ie, waar zijn jullie morgen en hoe laat? Dan zorg ik dat er iemand komt die het fikst. Wat denk je…nooit gezien natuurlijk. Wim belt met de organisatie in Nederland en de dame geeft hem een telefoonnummer. Deze man zou terugbellen, maar gaf als advies iemand van de camping te raadplegen. Ik zag iemand lopen (klusser) en vroeg of hij ons misschien zou willen helpen. Hij kwam gelijk kijken en controleerde alles. Op datzelfde moment belt die man terug en Wim geeft de telefoon aan de klusser. Een gesprek over en weer, waarop de klusser zegt, als dit zo doorgaat dan kan je de camper over 2 weken weggooien.

Wat fijn om te horen dat er eindelijk iemand iets voor ons wil doen. Daarna werd er gereedschap gehaald en heeft die klusser het voor elkaar gemaakt. Zo dan kan nu de vakantie echt beginnen!!
Wat is het een prachtig land met schitterende natuur, geweldig! Zo zijn we met een zodiac de St Lawrence Bay opgevaren en daar hebben we de blauwe vinvis gezien, de grootste walvis (25 meter)!!! Hij kwam tot 3x boven, schitterend!! Ook de Beluga’s en de Minke Whale. Daarnaast ook nog veel dolfijnen. Super gewoon!!
Daarnaast ook nog mooie trails gelopen, kanotochten gemaakt en als echte daredevils met een zipline over een waterval. Echt super gaaf!

  Ook hebben we de camper buiten Québec gezet en met de fietsen naar de binnenstad gereden. Wat een mooie stad is dat. Heel veel kunst en oude gebouwen. Heerlijk gegeten bij een klein restaurantje. Gefietst hebben we ook in Ottawa, een mooie tocht langs het water. Echt zo veel gezien en gedaan! Alleen beren en een moose….we hebben ze niet gezien (wel gehoord) Moeten we toch een keer terug 🙂 Wel veel herten gezien en bevers op 1 meter afstand aan het werk gezien, jeetje wat zijn dat grote beesten zeg. Chipmuncks, squirrels (mijn lievelinsgdiertje, maar ben nu een ADHD eekhoorn tegen gekomen, die mij wilde aanvallen), slangen, schildpadden, stekelvarken en veel wasberen (dood langs de weg). Een super mooie reis, heerlijk om met z’n 2en in je eigen huisje rond te toeren. Volgende keer wordt het of de andere kant van Canada of naar America. We gaan het zien!

Land-Groot
Camper-Groot
Walvis-Groot
Vakantie–Groots

Terug op Schiphol stond Edwin ons op te wachten met Fenne op zijn nek. Tranen in mijn ogen. Wat een grote meid alweer! En op dat moment ben ik zo blij dat we weer thuis zijn. 3 weken is best wel lang. De hele vrijdag zijn ze bij ons geweest en dat was fijn, want we wilden niet naar bed (ondanks de vermoeidheid). ’s Avonds met het hele gezin uit eten geweest en wat heerlijk om die kleine meid te zien liggen in haar wagen met in de ene hand een boontje en in de andere een komkommerschijf. Zo schattig!! Om 22.00 uur lagen we in ons eigen bedje. Na een goede nacht ging ik mezelf klaarmaken voor de Kennedymars. Hopelijk bleef de jetlag weg. Marco kwam om half 5 ons ophalen en hebben we (heerlijk) gegeten in Oosterhout en daarna door naar Waalwijk. Om 20.00 uur ging het startschot. De start van 80 km. Pffff….wat een eind. Ik liep met jan, een kennis van de 4-daagse. Ook Angelique en Jeroen, vrienden van Jan, liepen met ons mee. Wat liepen we super!! We hadden er flink de pas in. Bij 70 km kwam dan toch die man met de hamer. Wat een akelige vent! Ik zeg tegen Jan, ga jij maar door. Jij wilt graag voor 10 uur terug zijn en ik ben al blij als ik het haal. Niks ervan, zegt hij en pakt mijn hand. We gaan samen finishen voor 10 uur. Dan krijg je ineens toch weer een boost en lukt het ons gewoon. Ik heb 80km gelopen in 13 uur en 53 min. Trots op mijn voetjes en op mezelf! Weer iets van mijn lijstje volbracht.Liefs Yvon.

Lieve allemaal,

Ons jaarlijkse weekje Nijmegen ligt weer achter ons. Wat was het weer een geweldig feest Je ziet iedereen bikkelen, afzien, maar vooral genieten.
Ik blik even terug…

Zaterdagmiddag sloot ik de winkel af en reed naar huis, daar stonden onze spullen klaar om met de trein naar Nijmegen te gaan. Ronnie bracht ons naar Zoetermeer waar we een goede snelle verbinding naar Nijmegen hadden. Theo haalde ons van het station en zo zaten we nog aan het begin van de avond aan koffie met 4-daagse gebak bij Theo en Ilse. Het voelt als “thuiskomen”. ’s Avonds met z’n 4-en de stad en daar hebben we een heerlijk feestje gebouwd samen met 205.000 andere feestgangers. Wat een mega festijn!! Zondag was het lekker relaxen en ’s middags zijn we wat gaan eten in de stad en weer het feestgedruis meebeleefd. Nou dat begon al goed, ha ha….
Maandag gingen Wim en ik rond half 2 naar de Wedren om ons startbewijs te halen. Wat hangt er dan al een leuk sfeertje. Hier en daar zie je al bekende gezichten en dat maakt het dan alweer zo leuk. Een biertje hier, een biertje daar, mega gezellig!! We waren helemaal klaar voor de eerste dag.
Dinsdag, de dag van Elst, begon voor ons om 6 uur. Het liep lekker, geen problemen en vrij soepel. Samen met 4 gezellige dames uit Nootdorp lopen kletsen en zo waren we met 7 uurtjes weer terug. Ik zag dat Irma een bericht had gestuurd dat ze me heel toevallig op de tv had gezien. dat iedereen zo meeleeft! Op de wedren met vele lopers proosten en dansen op de eerste dag en nadat we “thuis” in de watten waren gelegd gingen we ’s avonds bijtijds naar bed. Woensdag, de dag van Wijchen, stond voor de deur. In het roze gekleed begonnen we aan de 2de dag. Het verliep prima, gezellige met bekende opgelopen. Voordat je het weet, ben je weer een paar kilometer verder. In Wijchen stond zoals elk jaar, Christiaan langs de route. Wat is het leuk om elkaar te zien, ook al is het maar 1x per jaarOnderweg werden we gezegend en heel relaxed begonnen we aan de laatste kilometers. Maar oeps…die laatste 5 km die hakte erin. Er viel ineens een deken over ons heen, pffff wat werd het warm. Wat waren we blij toen we om 12 uur binnen waren. Dat zou nog een dingetje worden voor de anderen lopers. Hoe later die laatste kilometers, hoe zwaarder. En ja, dat bleek later echt heel heftig geweest te zijn. En omdat er wat noodweer voorspeld was, zijn we bijtijds naar ons voetenbadje gegaan. Al met al is er geen regen gekomen die middag. Maar wel goed om een keertje wat extra rust te nemen, ook lekker. We hebben Theo en Ilse getrakteerd op een etentje in een heel gezellig restaurant in Wijchen. Konden we eindelijk wat terug doen. En zo zijn we al weer op de helft.
Donderdag, de dag van Groesbeek, altijd weer een feestje. we ’s morgens om 4 uur wakker werden, was het noodweer. Regen, hagel en onweer, het barste echt los. Op dat moment blij dat we de late start hadden (6 uur). Maar eenmaal aan de wandel, bleef het ook bij ons niet droog. Dus de poncho’s tevoorschijn gehaald. Het ging echt wel effe hard. Maar op zich vind ik dat geen probleem. Als mijn schoenen morgen maar weer droog zijn, ha ha.. Na een tijdje werd het droog en konden we de poncho’s weggooien. De zon brak door en het was gelijk warm. Onderweg wat bekende langs de route gezien. Alleen is het geen doen om bij iedereen te stoppen. Dat hakt er op een gegeven moment wel in. Je hoop maar dat ze het zullen begrijpen. Maar wat geweldig, al die mensen langs de route! En ook nu kwam er een berichtje binnen dat Wim was gesignaleerd op TV. Wat wordt er toch goed opgelet. We waren half 2 binnen. Eerst een lekker patatje en daarna kon het feest weer beginnen. Beetje bij beetje kwamen de lopers binnen. Het feestje werd steeds mooier. En ja hoor, toen Wipneus en Pim op het podium stonden gingen we los. Voor ik het wist stond ik met de Nootdorpse dames op het podium. Wat hebben we gelachen met elkaar. Het was dan ook al 6 uur voordat we terug gingen. Je weet eigenlijk dat het niet verstandig is, maar je weet ook dat het morgen de laatste dag is. Je wilt gewoon optimaal genieten, nou dat doen we dan ook maar.
En dan is het Vrijdag, de dag van Cuijk, de laatste dag. Om 5 uur starten we (gelukkig vroeg) en het loopt eigenlijk heel erg soepel. Zo fijn dat Wim en ik hetzelfde tempo hebben. Ook de beruchte dijk konden we aardig uit de voetenEr vielen hier en daar wat gaten. Opeens begon ik een tempo in mijn benen te krijgen. Wim liep met een andere man achter me aan. Jeetje zegt die man, weten de andere lopers dat jullie eraan komen of zo. Jullie krijgen alle ruimte. We gingen als een speer!! Maar niemand had er last van, daar zorgen we wel voor. Achteraf bleek dat we op de dijk 7,03 km/pu hadden gelopen. Echt niet normaal. We gingen fluitend door. Bij Mook stopten we bij “ons” restaurantje. Daar zaten 2 Aziatische dames. Zij liepen ook de 40 km. We kwamen met ze in gesprek en ze nodigde ons uit om op Java een wandeltocht te komen lopen. Ze gaf haar kaartje en zei dat zij alles zou regelen. Wat bijzonder! Dat komt niet zomaar op je pad, toch? We zitten er serieus over na te denken. Ook weer leuk!!
Theo en Ilse stonden op de Via Gladiola met een Radler ons op te wachten. Ook zus Olga stond langs de route. Nog 2 rozen van onbekende gekregen, zo lief. Dat maakt het eigenlijk allemaal zo mooi. Al dansend zijn we de laatste kilometers doorgekomen. Bij de tribunes zag ik de Marsleider, Dhr Willemstein, staan. Het was zijn laatste 4 daagse en zou het stokje doorgeven. Ik wilde hem wel de hand schudden en bedanken voor 8 mooie 4-daagse jaren. Wij even poseren voor de foto en hij zegt…hang maar boven je bed. Ha ha, lolbroek.  Achteraf bleek dat het hand schudden op het NOS Journaal was geweest. Het kan maar vastgelegd zijn. En daar was hij dan, de finish! We hadden het weer gehaald. Wim 5x (2de medaille) en ik 8x (7x medaille). We kwamen Rob weer tegen en ik ging alvast wat bier halen. Al snel werd de groep groter en groter. Zelfs fotograaf Barend die we 4 dagen lang elke dag hadden gezien kwam op de wedren en dronk een biertje mee. Wanneer kom je nou een keer voor een fotoshoot? Kom je gezellig samen met Wim naar Arnhem. Doe ik gratis. En ook nog een andere groep die de Kennedy mars gaat lopen (die ik ook wil gaan doen). Loop met ons mee!! Ik heb in ieder geval een nummer gekregen. We gaan het wel zien.
En dan komt het moment dat je weer op de fiets moet stappen. We hebben nog heel gezellig wat gegeten bij Theo en Ilse en om 10 uur zijn we bij het station afgezet. Dikke zoenen en tot volgend jaar!! Snik…..
Thuisgekomen hadden Jasper en Fee lekkere hapjes gemaakt, een verwennerij. Daarna heerlijk in ons eigen bedje geslapen. De volgende dag een crematie (wisten we), dus vroeg weer eruit. That’s life…… En wat heel lief was, Carolien kwam prachtige Gladiolen brengen.
‘s Middags om 5 uur werd de traditionele foto gemaakt op het bordes. Wat een grote groep zeg! Het worden er elk jaar meer. Ik begrijp het wel hoor!
We hadden al met een groepje in Nijmegen afgesproken om met elkaar te eten. Dus had ik bij de 3 Heeren afgesproken voor 25 man. Dat was echt zo super gezellig, dat het weer eindigde aan de bar 🙂 Ja, de week is nu echt afgesloten.  Ik heb me een partij energie gekregen, zo fijn! Ik kan er weer tegen voor een jaar. NIJMEGEN I LOVE IT!!!!!!

Liefs,
Yvon.