Ha vrienden,

Te laat!!!! En wel 2 dagen. Eigenlijk niets voor mij. Ik zit waarschijnlijk nog in het Afrikaanse ritme. Komt wel…. Nu heb ik ook van het weekend geen tijd gehad, dus dat zou het ook zomaar kunnen zijn.
Vorige week was het wel vreemd om weer te beginnen met alles. Ik had er gewoon een beetje moeite mee. Maandag had ik nog vrij en omdat het in het weekend zo warm was, hadden  Ronnie, Jasper en ik afgesproken dat we naar Scheveningen zouden fietsen. Dus, op tijd eruit en lekker lang genieten van zon zee strand. Nou zee en strand hebben we gezien, behalve de zon. Langs de kust was het helemaal bewolkt. Echt lachen. Gelukkig vonden de jongens het lekker om een stuk te fietsen en ach we pakten gewoon een terrasje. Heel leuk! ’s Middags waren we weer thus en heb ik een beetje gerommeld.
Dinsdag mocht ik voor het eerst weer werken. Ondanks dat ik er zin in had, kwam ik er niet in. Madelon zei nog, je bent er wel maar je bent er niet. En zo voelde het ook. Zo raar dat je ineens weer in de winkel staat. Mensen die zeggen: “Ik heb eigenlijk niets nodig hoor”! Ik dacht gelijk, weet je wie er iets nodig heeft!!! Ik zat duidelijk nog bij de inwoners van Mdumbi. Dat gevoel heeft nog een paar dagen aangehouden, maar vrijdag ging het al stukken beter. Het was ook mega druk en dan draai je al snel mee.  Ook zo leuk dat er veel mensen de winkel inkomen puur en alleen om te vragen hoe het geweest is. Ik bleef kletsen.
Vrijdagavond gezellig met Wim naar de film “Intouchables” geweest. Daar had ik al zoveel over gehoord. Eigenlijk had ik voor mijn vakantie al willen gaan, maar daar is niets meer van gekomen. Ik was dan ook blij verrast, dat hij nog draaide. En wat een geweldige film!!! Ik heb zo gelachen en vervolgens is het ook emotioneel. Echt geweldig.
Zaterdag was ik vrij en die ben ik ook zo doorgekomen. ’s Avonds hadden Ronnie en ik een soort van reunie van de Ubuntujongeren. Poolen in Nootdorp onder het genot van een drankje. Super leuk om iedereen weer te zien. Ronnie voelt dat ook. Hij is gelijk met een potje pool mee gaan doen. En leuk om te zien dat hij het best kan. Zelf ben ik er geen ster in, allang blij als ik de juiste bal kan raken. Maar goed, het gaat om de gezelligheid. Op een gegeven moment kijk ik een beetje rond en je gelooft het niet….Staat mijn broer daar te poolen met een groep mannen. Da’s toevallig. Ik loop naar hem toe en we beginnen te lachen. Wat doe jij hier?? Laten we daar nu allebei voor het eerst komen, echt bizar. Alleen ging hij op een gegeven moment naar de Guyter en wij bleven nog even. Om kwart voor 2 was ik thuis (nog even gedacht zal ik nog naar de Guyter gaan?). Het zou sowieso een kort nachtje worden, want er stond voor zondag een personeelsuitje gepland. Dat betekende dat ik om half 8 eruit moest. ’s Morgens was ik maar wat blij dat ik gelijk naar huis was gegaan. Die uurtjes slaap had ik gewoon even nodig. Om half 9 stond mijn collega Melvin voor de deur en zo gingen we samen naar Madelon. We wisten niet wat we zouden gaan doen, maar badkleding, handdoek en makkelijke schoenen moesten mee. Ook een regenpak was geen overbodige luxe.  Het jammere van alles was, dat we al met een flinke bui weggingen. Die handdoek kwam dus al van pas. Toen we om 9 uur met z’n 4-en vertrokken, wisten we nog niets. Toen we bij de Loosdrechtse plassen kwamen, werd er iets meer duidelijk. We werden daar ontvangen door Madelon haar vader en haar opa en oma. Die hadden de koffie met gebak al klaar staan. En ja, daar lag een zeilboot klaar. Na de koffie zijn we de boot opgegaan en werden er instructies gegeven. De taken werden verdeeld en we kwamen er een beetje in. Rond het middaguur gingen we terug en oma had een lunch klaar staan. Echt zo gezellig. Om half 3 nog een keer het water op en de taken werden anders verdeeld. Ik was stuurvrouw. Is dit nu wel zo verstandig? De wind trok echt aan en we moesten met recht alle zeilen bijzetten. Wind, regen en dan ook nog de juiste koers varen. Leuk om te doen!! Er waren momenten dat de boot echt zo schuin lag, dat er water in de boot kwam. Best griezelig!! Anthony was er dan ook niet blij mee, dat was duidelijk aan zijn gezicht te zien. Het was zwaar zo met die wind, maar goed te doen. Volgens mij kun je beter dit weer hebben, dan het weer (30 graden en windstil) van vorig weekend. Het was nu echt spectaculair, er gebeurde wat. We hebben onze vuurdoop gehad!! Teruggekomen nog een borrel genomen en om 8 uur de spullen gepakt en vetrokken voor een hapje eten. Bij een gezellige tent hebben we heerlijk gegeten en het was bere gezellig. Een top-dag met een top-team!! Op de terugweg was het toch wel duidelijk dat het zwaarder was dan dat ik dacht. Ik was op de achterbank in slaap gevallen (je wordt ouder mama….).

En dan is de eerste schoolweek weer begonnen. Alles gaat weer gewoon draaien en daar ben ik ook wel weer blij mee. Van de week een drukke boel in de winkel, want we bestaan 2 jaar. Misschien leuk om te weten dat donderdagavond de winkel (extra) open is en er een catwalk is met een DJ en al. Veel voorbereidingen dus.
Een fijne week nog en tot schrijfs!!

Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Laat ik nu al de hele week vrij hebben. Dat was zo, omdat ik misschien de Nijmeegse zou gaan lopen. Na vorige week zondag het polsbandje te hebben opgehaald, wilde ik hem niet meer afdoen. Maandag liep ik enigszins te stralen, misschien dat we vrijdag naar Nijmegen gaan. Als er eenmaal iets in mijn koppie zit, wil ik ook eigenlijk wel dat het gaat gebeuren. A la Yvon. Dinsdagochtend, de eerste loopdag, werd ik wakker en hoorde dat het met bakken uit de hemel kwam. Stiekem vond ik het niet zo erg dat ik niet hoefde te starten, maar mijn gedachten waren wel daar. Na een uurtje ben ik mijn bed uit gegaan, want Jasper had een vriendje gevraagd om te komen en we zouden met z’n 3-en naar Blijdorp gaan. Echt zo gezellig!! Leuk ook met al die jonge dieren. Het weer zat ook mee en zo werd het een zeer geslaagde dag. Thuisgekomen realiseerde ik me, dat de eerst dag voor de wandelaars er al weer op zat. Toch wel balen dat ik er niet bij ben… zeker als je de verslagen ziet op tv. Dus maar even naar Wilma gebeld om te vragen wat we zouden gaan doen. Nu kwam het voor haar niet goed uit en had ze vrijdag iets belangrijks te doen. Mijn eerste gedachte was, dan ga ik toch alleen. Geen prbleem, dat heb ik eerder gedaan. Theo en Ilse in Nijmegen hadden al aangegeven aan mij, dat ik altijd mocht bellen. Dat ze altijd wel ergens een bed konden neerzetten. Dus zou dat donderdagavond gerust kunnen. Ik denken en denken….. Woensdagochtend werd ik wakker en eigenlijk had ik de hele dag wel in bed willen blijven. Ze zeggen ook dat de 2de dag de moeilijkste is, nou ik weet het wel zeker. Wat zat ik in een dip. En dan hoef ik ook al niet te werken, dus ook geen afleiding. Het klinkt allemaal heel zielig, maar zo steekt een mens nou eenmaal in elkaar. Ik liep met mijn ziel onder mijn arm. Echt gezellig was ik niet. Wim zei ’s avonds, kom op, we gaan uit eten. Lekker gezellig bij de Guyter. En het was gezellig en ik was blij dat hij me overgehaald had. We hebben wat dingen voor de vakantie op een rij kunnen zetten en mijn zinnen werden verzet. Donderdagochtend was ik er dan ook uit, ik ga niet naar Nijmegen. Niet starten, dan ook niet 1 dag meelopen. Het zou niet eerlijk zijn tegenover de andere wandelaars. Daarnaast Wim kon niet naar Nijmegen komen en zou ik dus alleen heen en weer reizen. Hmmmm…..is dat leuk, ik denk dat ik een kater krijg. Nee, volgend jaar ben ik er weer bij, op zeker!!!!!
Donderdagochtend hebben we met een paar jongeren wat spullen voor de container voor Zuid-Afrika klaargezet. Er gaat van alles mee, laptops, naaimachines, sporttassen vol met nieuwe sportkleding en nog veel meer. Het gaat nu wel erg dichtbij komen. Op het moment dat ik dit schrijf, nog maar 4 nachtjes slapen.
Vrijdagochtend (de laatste en mooiste dag van de 4-daagse) stond ik vroeg op, want ik wilde de hele ochtend lopen. Het was geweldig weer en ik had er zin in. Na een uur kwam ik tot de ontdekking, dat ik mijn flesje was vergeten. Echt balen, want het was dorstig weer. Na 1,5 uur lopen (half 10) hoopte ik dat het Westerpark al open was. Helaas, dat was niet het geval. Zo ging ik mijn flinke ronde niet halen. Toen zag ik een man de speeltuin schoonmaken en daar ben ik naar toegelopen. “Goedemorgen”! zei hij. Goedemorgen, ik ben aan het lopen. Oh, dat had ik nog niet gezien, ha ha. Nu ben ik mijn flesje vergeten en ik vroeg me af of U misschien een flesje heeft die ik kan vullen. Ik voel dat ik wat moet drinken, anders gaat het niet goed. Ik ga eens even kijken, zei hij. Komt ie terug met een heerlijk koud flesje water en zegt, hier dame, alsjeblieft. Oh geweldig, dank U!!! Wat zijn er toch lieve mensen. Zo kon ik weer doorlopen en hoe. In mijn eentje heb ik 30 km gelopen en ik vond het heerlijk. Lekker rustig, met af en toe een klein vriendje die je tegenkomt. Spierpijn tot en met, maar dat maakte mij niet uit. Een heerlijk voldaan gevoel had ik.
Zaterdagochtend gezellig met Jasper naar de Parade in Nootdorp geweest. Effe samen shoppen en het een en ander voor de vakantie kopen. Toen we thuiskwamen en net aan de koffie begonnen, kwamen Ronnie, Edwin en Wendy terug van een week kamp. Edwin was hoofdleider en had heel wat voorbereidingen gehad. Wat kwamen ze enthousiast (en doodmoe) thuis, zo leuk om te zien. Ronnie gaf aan dat hij volgend jaar zeker weer mee gaat. Echt zo leuk voor hem!!! De kinderen (vooral de meisjes) zijn gek op hem.  We hebben even gezellig in het zonnetje met elkaar wat zitten kletsen en al gauw gaven ze aan naar bed te willen. Dat kwam goed uit, want wij hadden nog een verjaardag. Rond 6 uur zouden we met elkaar een bbq-tje doen. Dat werd 7 uur, maar dat maakte niets uit. We eindigde rond het vuur en de verhalen bleven komen. Echt zo fijn met je eigen gezinnetje.
Zondagochtend, zonnetje door het raam, nog even lekker samen in bed liggen en een beetje luieren. Maar als je dan op je mobiel ziet dat het al 16 graden is om half 9, dan wil ik niets liever dan eruit, een douche pakken en…..een bakkie thee op mijn lounchebank. Wat een vakantiegevoel.
Zo hebben we de hele dag doorgemaakt. Om half 12 pas ontbijten met elkaar en de hele dag in de tuin van het zonnetje genoten. Zie je dat ik het wel kan…zitten en niet te veel doen. Zolang het zonnetje maar schijnt.

Zo lieve lezers, dit is even mijn laatste verslag voor de vakantie. Op mijn site staat een link naar ubuntujongeren.waarbenjij.nu , daar kunnen jullie hopelijk iets van en over ons lezen. En anders zeker na 3 weken, want dan zal ik een eigen verslag tikken.
Een hele warme, zonnige en vooral heerlijke vakantie en tot gauw!!!!
Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Het was een leuke week!!! Er komen allemaal nieuwsgierige mensen langs en allemaal zijn ze even enthousiast. Wat is het mooi en jeetje wat groot!!! We krijgen zulke leuke reacties, heerlijk. En, wat het fijne is, het voelt zo goed. Het voelt zo….thuis. Wat geweldig lekker is dat!!!
Na van de week gewerkt te hebben en ook naar de kapper geweest ben, heb ik ook nog hele leuke avonden gehad. Donderdagavond had ik met Madelon afgesproken. We zouden nog even mijn verjaardag vieren in de Guyter. Wel een vreemde avond, omdat ik eerst naar een condoleance moest. En als je daarna gezellig gaat zitten doen met een wijntje is dat enigszins vreemd. Maar…… life goes on. Gelukkig is alles bespreekbaar en dat maakt het makkelijker. We bestelden een lekker flesje wijn, een Chardonney. Een erge lekkere wijn!!!! Na een fles, namen we nog een glas en was het al gauw tegen enen. Maar goed, toen we weg wilden gaan, stond er alweer een glas voor ons klaar. Marco had er nog eentje voor ons in petto. Oeps!!!! Okay, nog even blijven zitten dus, geen probleem voor ons. Komt er iemand naar ons toe, doen jullie nog mee met de 12inch-race? Nee, Madelon is op vakantie. Oh ja, hoe kan dat nou!!! Ach joh, zeg ik, ik spring wel bij je achterop. Nou, dat zal niet gaan, wat we hebben een hele kar gemaakt. Een beetje jammer, zeg ik. Maar….,we hebben nog een fee nodig. Waarop ik zeg, nou…..hier ben ik. Wil je daarvoor even tekenen, kom even mee. Ik weet niet wat mij te wachten staat, maar hij weet waar ik werk. We zien het wel, ik zou het stiekem wel leuk vinden, ha ha…. Te laat gingen we naar huis en ach ja, misschien hadden we een beetje te veel op, hik……
Vrijdag werd Edwin 21 jaar, maar had eigenlijk weinig tijd om het te vieren. Zijn schoonmoeder kwam op de koffie en mijn schoonouders bleven eten. Ronnie en Edwin moesten hun spullen klaar hebben staan, want die werden opgehaald. Nu moest Ronnie nog iets hebben voor de Bonte avond, maar daar had hij nog niets voor. Dus tussen de visite door, zat ik een chaquet te maken voor hem. ’s Avonds nog een hoge hoed en het was klaar. Ach, moet kunnen toch????
Zaterdag een leuke gezellige dag gehad in de winkel en aansluitend ben ik met Mdelon meegegeaan naar haar huis. Daar kwam Samira ook naartoe en zouden we met z’n 3-en gaan bbq-wen. Dat werd hem niet, dus zijn we gaan gourmetten. Wel jammer hoor, want na een dag werken is het heerlijk om een wijntje te drinken in de zon. Maar volgens mij maakt het ons niet uit, wij maken het overal gezellig. Dus zaten we al snel te lachen en te kokkerellen. Gezellig hoor en ook nog erg lekker!!! Ik weet nu hoe je een lekkere verse guacamole maakt. Heerlijk!!!! Nog effe lekker ongegeneerd karaoke met z’n 3-tjes en je hebt een geslaagde avond!!!
Zondagochtend even lekker langer blijven liggen dan normaal, altijd lekker. Om 11 uur kwam vriend Ron op de koffie (eigenlijk thee). Altijd leuk als hij komt. Het was voor kort, want om half 1 kwam Wilma ons halen. We hadden afgesproken om met elkaar naar Nijmegen te gaan. We wilden, ondanks dat we niet gaan lopen, wel laten inschrijven. Dan waren we verzekerd van een startplek voor 2013. Nou, dat was voor ons heel wat waard. wat een heerlijk sfeertje zo op de Wedren en oh…wat kriebelt het dan. Als iemand mij nu een slaapplek aanbied, dan blijf ik, zeg ik stoer. het zou niet verstandig zijn, maar wat is het leuk om weer hierbij aanwezig te zijn. Wel fijn om te weten dat we voor volgend jaar een logeerplek en een startbewijs hebben. Maar na ons kaartje te hebben opgehaald, ging er iets in mijn hoofd spelen. Zullen we……en Wilma begon te lachen. Dat kunnen we wel doen, zei ze. Het is de bedoeling om vrijdag toch een aantal km te lopen, alleen maar voor het sfeertje. Want dat kruisje, dat is helemaal niet belangrijk. Maar het hele feest, daar gaan we voor. Wat het gaat worden……???? Jullie lezen het volgende week wel weer.
Een hele dikke kus van een wandelfreak die te weinig geoefend heeft,
xxx Yvon.

Lieve vrienden,

Je zult maar geen internet hebben!!! Nou, ik was goed ziek. Ik heb afgelopen weekend niets kunnen schrijven en dat viel me zwaar. Dat ga ik dus nu dubbel en dwars inhalen.
Jullie hebben nog heel wat te goed van mij. Vorige week begon ik met een Vipdag in de winkel. We hebben een lekkere drukke dag gehad en dat is altijd heel prettig werken. De avond was ik vrij en dat kwam eigenlijk wel goed uit. Er moest nog het een en ander in het huis gedaan worden en dan kun je die avonduurtjes goed gebruiken. Ook op het Wilgenhof lag nog wat werk en de sleutel moest 2 juli worden ingeleverd, dus we hoefden ons niet te vervelen.
Woensdagavond was er diplomauitreiking op Ronnie z’n school. Wat waren (en zijn) we trots!!! Zoveel lovende woorden, geweldig. Hij zat dan ook te glunderen. Een prachtige eindlijst heeft ie, 1 zes, 3 zevens en 1 acht. Dat pakt niemand meer van je af. En nu op naar het MBO. Hij heeft er zoveel zin in, volgens mij gaat het helemaal goedkomen. 🙂
Zaterdag was ik jarig en ik had eigenlijk niet echt veel zin om het te vieren. We waren nog zo druk bezig en eigenlijk best moe van alles. Maar, staan er toch ineens vrienden in de achtertuin en komen een bakkie doen. Heel gezellig!! ’s Middags kwam ook Corine nog even aan en om 4 uur kwamen pa en ma, Ton en Babs bbq-en. Wat een heerlijke dag en wat was ik jarig. ’s Avond kwamen ook Gonda en Evert nog en Wilma kwam ook nog langs. Zo leuk allemaal!
Zondag hebben we eigenlijk de hele dag op het oude stekkie gezeten. Nou ja gezeten, alles klaar gemaakt voor definitief vertrek. Al met al toch nog een hele klus. ’s Avonds zaten we dan ook voldaan op de bank en wilden heel graag de volgende dag de sleutel inleveren.
Dan is het alweer maandag en zit ik met Ronnie om half 9 in de Randstadrail, op weg naar Blijdorp. Daar hadden we een afspraak voor een stageplek voor Ronnie. Wat een aardige lui en wat zat Ronnie op z’n gemak. De stagebegeleider Leen gaf hem een vertrouwd gevoel, heel fijn om te zien. Aan het eind van het gesprek was het super om te horen dat hij per oktober kon beginnen. Wat onwijs leuk voor hem!!! Toen we weer naar huis wilden gaan, werd er gezegd dat we gerust de dierentuin nog even in mochten. Zo, dat is leuk!! Daar liepen we dan, geheel onverwachts effe een gezellige maandag te hebben. Maar het mooie was, we keken niet echt naar de dieren, maar meer naar al het groen. Ja Ronnie, dat moet jij straks allemaal onderhouden. En hij moet ook het groen in de dierenverblijven bijhouden. Hij komt in het deel Azie/Afrika te werken. Gelukkig niet in Oceanium, want hij ziet het niet zitten om de waterplanten te snoeien, ha ha…….We hebben het er nog even van genomen samen!!
’s Middags na inspectie van de Woningbouw hebben we de sleutel van het Wilgenhof ingeleverd. Daar zijn we vanaf, heerlijk!!!! We hebben een toast uitgebracht.
Dinsdag nog even tussendoor met Wilma een bed gehaald. Die had ik op Telstar-online gekocht. We hadden nog een logeerbed nodig, maar wel een speciale maat. Hij paste maar net in Wilma haar auto, jullie hadden ons moeten zien. Die Wilma maakt ook nergens een probleem van.
Woensdag na het werk effe snel eten en daarna de 2de inenting halen. Dat viel allemaal reuze mee. Gelukkig was het droog en waren we weer snel heen en weer.
Jasper was die dag naar de natuurarts geweest en zijn bloed zag er prima uit!!! Je ziet het ook aan hem. De medecijnen doen dus goed z’n werk en dat is geweldig. Hopelijk blijft het allemaal zo, weet je….we gaan er gewoon vanuit.
Donderdag ging ik eigenlijk vanuit de winkel gelijk door naar de Guyter. Daar zouden we met de meiden van Tea-Bo gaan eten en borrelen. We konden gezellig buiten zitten met z’n 7-en. Op een gegeven moment zegt Ineke: Yvon, je hebt een nieuw stekkie en daar willen we iets voor geven. Nou ja!!! Zo leuk van die meiden, nogmaals onwijs bedankt lieverds!!!
Vrijdag hoefde ik alleen maar naar de Prinsjes om te werken en de rest van de dag was ik vrij. Tenminste, vrij van mijn werk. We zijn overal en nergens geweest, vanalles geregeld nog voor het huis. We wilden het graag klaar hebben voor de house-warming voor de familie. De keuken is helemaal af en het is een plaatje geworden. Wat gaaf dat je met weinig middelen zoiets moois kan maken. Ik sta er ook nog steeds van te kijken dat we helemaal geen nieuwe meubelen hebben gekocht. En als je het ziet lijkt het allemaal nieuw. Het komt allemaal zoveel beter en mooier uit. We hebben alleen maar nieuwe assesoires gekocht en dat maakt het zo anders. Het is een plaatje geworden, ik geniet er elke dag weer van.
’s Avonds vierde Irma haar verjaardag en dat was iets later geworden dat de planning was. Ook zat elke keer mijn glas weer vol en dat voelde ik pas toen ik op de fiets naar huis reed.
Oh jee, en zaterdag moest ik de hele dag werken. Samen met Melvin en Anthony heb ik een heerlijke dag gewerkt en gelijk erachter aan had ik een bbq van Ubuntu met aansluitend een feestje in “de kelder”. Allemaal leuk, maar pffff..ik ging het toch wel voelen. Op een gegeven moment zie ik ineens Bart, mijn toneelmaatje, binnenkomen. Dat vond ik echt geweldig!! Het was bere gezellig en op een gegeven moment stelde hij voor om ons op 26 juli uit te zwaaien en een verslag te maken tot op Schiphol. Met een fotoreportage en al. Wat leuk toch weer van hem!!! Dat is Bart ten voete uit, altijd iets bijzonders en hij staat altijd voor je klaar. Echt een lieverd. Om 11 uur had ik het wel gehad en zijn we naar huis gegaan.
Zondagochtend 9 uur op, van alles nog gedaan. Van spiegel ophangen tot plintjes plaatsen en vooral alles aan kant en schoonmaken. De familie komt en we willen het zo ver mogelijk klaar hebben. Nog even een partytent opzetten met statafels eronder. De taart halen die Jolanda (mijn ex-achterbuurvrouw) had gemaakt. Wat had ze dat super gaaf gedaan en hij was ook zo onwijs lekker. Ik hoor ze nog zeggen, je kan hem nog een week bewaren, ha ha….hij is gelijk helemaal op, iedereen vond hem heerlijk. Super bedankt Jolan, ik kom van de week nog effe langs.
Maar wat een weer mensen!!!! Tussendoor kwam gelukkig nog wel het zonnetje, maar eigenlijk te weinig voor het mooie. De familie kregen 1 voor 1 een rondleiding en de oh’s en de ah’s vlogen rond. Ze vonden het geweldig. Mijn zus zei, het lijkt wel een VT wonen huis, nou als dat geen compliment is. Na een gezellige bbq met elkaar en geweldige hulp van de kids was het om 9 uur weer rustig in huis. De vaatwasser staat aan en het lijkt wel of er niets is gebeurd. Wat een heerlijke dag!!!
Nu kijk ik toch wel uit naar morgen, een vrije dag. Als het weer het toelaat, ga ik heerlijk een eind wandelen. Helaas zal het geen oefenen zijn, maar puur voor mijn plezier. Ik heb namelijk besloten om de Nijmeegse niet te lopen. Ik denk dat mijn lichaam gaat protesteren. En ja, zoals Jasper zegt: mama, Zuid Afrika is voor 1x en Nijmegen kan je volgend weer. Hij heeft gelijk. Ook al gaat het aan mijn hart, want als er eenmaal iets in mijn hoofd zit, moet het gebeuren. Maar het verstand komt met de jaren, toch…..

Zo, nu maar gaan voorbereiden voor Zuid Afrika. Het gaat opschieten, ik krijg enigszins de kriebels. Wat een belevenis.
Tot volgende week!!!!!!!!

Dikke kus,
Yvon.
Ps. Volgens mij gaan we dit soort wagens over een paar weken wel zien, maar of ze er zo netjes uitzien……???

Lieve vrienden,

Daar zit ik dan, in het oude huis met een laptop. Het is leeg, kaal en erg stoffig. Maar hier kan ik mijn stuk nog schrijven en in het nieuwe huis nog niet. En….ik heb jullie zoveel te vertellen. Waar begin ik.
Vorige week waren we al druk bezig met allerlei dozen inpakken. Wat heb je dan veel spullen zeg!! En dan is er al zoveel weggegooid. Wilma en Dick kwamen ook nog een avondje met een aanhanger, zodat er al wat grote spullen over konden. Echt top dat ze dat wilden doen. Corine had aangeboden om afgelopen vrijdagavond een paar keer te rijden. Ook zo fijn, want dan kun je al iets inruimen. En omdat ik van de week 4 dagen zou werken, moest het wel ’s avonds. Maar Madelon zag waarschijnlijk enige vermoeidheidssignalen bij mij, want ze gaf mij vrijdag vrij. Dat kwam zo goed uit. Eerst ’s ochtends nog even bij dat ouder echtpaar langs en daarna kon ik gaan pakken en orgeniseren. Eigenlijk was ik er super relaxed onder. Laat het maar komen!! Zaterdagochtend (het was droog!!!!) half 9 kwam Ton aanrijden met een grote vrachtwagen. Zo gaaf dat hij dat had aangeboden om te doen. Dan hoeven we maar 1x te rijden. Maar eerst een bak koffie en wachten op de andere mannen. Daar kwamen John en Evert. Na de koffie zijn we aan de slag gegaan. De jongens en Wendy sjouwden er flink op los. Heerlijk dat ze wat ouder en dus ook gespierder zijn. Maar vlak Wendy niet uit, die tilde een krat elpees en die wogen als lood. Geweldig!!! Het ging als een speer en er werd flink doorgewerkt. Om half 10 was het huis leeg en ging de klep dicht. Half 10 al!! Samen met achterbuurman John ben ik naar het huis gefietst. Daar kon ik gelijk koffie zetten, want daar waren we wel aan toe. Heel gezellig zo met elkaar. En daar gingen we de boel maar weer uitladen. Alles gelijk naar de goeie kamer, het liep gesmeerd. Om 11 uur kwamen Nicole en Ineke, zij zouden de broodjes verzorgen. Daar zaten we om half 12 heerlijk van te genieten. Dus voor de middag waren we klaar, het moet niet gekker worden. Iedereen had nog wat aan zijn vrije dag. Wij konden lekker gaan uitpakken en opruimen en elke was ik weer blij als er een doos leeg was. Het leuke was ook, dat er wat bekende langs kwamen. Jan en An, onze vroege buurtjes uit de flat kwamen kijken. Mijn oud collega Wilma met haar dochter kwamen een bloemetje brengen en aan het eind van de middag kregen we een prachtig boeket van mijn schoonouders en zwager en schoonzus. Zo gaaf om iedereen het huis te laten zien. Het is een plaatje geworden. De meubels komen veel beter uit.
Van de week liep ik al in het huis rond in mijn eentje en toen had ik het al. Zo’n moment van geluk dat je het niet kan bevatten. Wat is dit super!!!! Daar wordt je gewoon sentimenteel van. Wat hebben wij het getroffen. En zeker ook met het weer. Als je dan ziet dat het vandaag bar en bar slecht is, dan zat alles wel mee voor ons.
En dan is er van de week nog zoiets leuks gebeurd.
Ronnie moet volgend jaar stage lopen bij een hoveniersbedrijf die aangesloten is bij school. Nu zat ik het lijstje een paar maanden geleden te bekijken en zag er ook Blijdorp tussen staan. Ik heb dus een mail gestuurd, waar ik niets op hoorde. Na een maand maar een keertje gebeld, maar ze hadden niets ontvangen. Ik alles doorgegeven en ze zou iemand terug laten bellen. Daar ging ook weer 3 weken overheen, toen Jasper van de week zei, Blijdorp heeft gebeld en ze bellen donderdag terug. Shit, dan zit ik op mijn werk. Mochten ze bellen, geef dan het nummer van de winkel maar door. En ja hoor, donderdag net voordat ik wilde openen, ging de telefoon. Ze had gehoord van Ronnie ne ze wilde een afspraak maken. Echt!!!! Wat gaaf!!! En eigenlijk zei ze gelijk al, dat hij in het gebied Afrika, Azie zou komen. Nou ja!! En dan zegt ze ook nog, sommige van de stagiares krijgen hier een vaste baan. Dat zou toch super zijn! Ik vind het zo leuk voor hem en kon niet wachten om het te vertellen. Hij was zo enthousiast. Zo gaan we dus begin juli een gesprek aan. Ik ben zo benieuwd.
Mijn week kan niet meer stuk en we zijn dan ook met elkaar (Ronnie had een bbq bij vrienden) naar de Italiaan gegaan. Komen we daar binnen, zitten er bekende van de voetbal (allebei met Lake Side kleding aan, ha ha) en ze zeiden, jullie horen afgepeigerd op de bank te zitten hoor!! Dat viel al met al dus reuze mee.
En vandaag, zondag, zijn Wim en ik in het oude huis bezig. Een beetje de laatste dingetjes doen. Heerlijk om zo weer naar huis te gaan!!!
Slaap lekker allemaal en reken maar dat wij dat zeker zullen doen 🙂

Een hele dikke kus van mij,
Yvon.

Lieve allemaal,

Helemaal tegen mijn principes, deze week geen verslag. De hele week zijn we al full time bezig in het huis en ja…, er moet ook nog gewerkt worden. Nu zit ik, na een hele dag klussen en spullen overbrengen, eindelijk even achter de PC. Maar eigenlijk alleen maar om jullie te zeggen dat ik lekker met mijn gezin voetbal ga kijken. Heel veel plezier allemaal en hopelijk gebeurt er een wondertje voor oranje.

Een fijne week!!
Dikke kus,
Yvon.

Ps. Het hele gezin was in de weer vandaag. Wim legt een laminaatvloer op zolder, Edwin is zijn kledingkast in elkaar aan het zetten, de jongens halen met de kruiwagen of op de fiets spullen over en ik verf er lustig op los. Een heerlijke dag zo!!

Lieve allemaal,

Wat heb ik een leuke week gehad met van alles en nog wat.
Naast het klussen in huis, toch nog 4 dagen gewerkt. Op zich is het zo’n lekkere afleiding. Maar aan de andere kant wil ik alleen maar bezig zijn met behangen. Er gaat ook van alles door mijn hoofd en ik denk dat dat het vermoeienste is van alles. Het feit dat je 2 huishoudens hebt en alles gewoon moet blijven draaien. Maar goed, je weet waar je het voor doet en als het goed is hebben we over 2 weken onze eerste nacht daar geslapen. Het wordt echt gaaf hoor!!! De keuken willen we nog laten spuiten en dan nog een andere achterplaat erop. Het zijn nu eigenlijk alleen nog maar de kleine klusjes. Het grote werk is allemaal gedaan. Wat ik niet mooi vond, was het deurbeslag aan de voordeur. Die was messing en het glom van hier tot Tokyo. Die wilde ik liever van chroom hebben. Dit was een mooie gelegenheid om naar mijn oude werk in Voorburg te gaan. Ik heb ongeveer 5 jaar gewerkt bij Haveman Edelmetaal Chemie en wel met veel plezier. Op de een of andere manier ben ik daar de afgelopen 22 jaar niet meer terug geweest. Zou er nog iemand van “de oude garde”werken? Ik had geen idee. Dus ik van de week met de randstadrail naar Voorburg. Ik liep er heen, alsof ik ging werken. Zo vertrouwd. De deur werd opengedaan en ik zag achter de balie Astrid staan, die mijn plek 22 jaar geleden had overgenomen. Kan ik U helpen, vroeg ze? Ja hoor Astrid, dat denk ik wel. Ze kijkt me aan en zegt, hé…uh…oh…Herken je me nog, Yvon van toen. Nou zie ik het, zei ze. En op hetzelfde moment komt Lex (voorheen de zoon van de directeur, maar nu zelf directeur), hé Yvon! Kom effe verder. En terwijl ik doorloop, zie ik op de expeditie Jennifer. Het lijkt wel of er niets is veranderd. Wat is dit leuk zeg!!! De deur gaat open en Ber komt uit de fabriek lopen. Jeetje, jij bent ook niets veranderd zeg! Ik zeg nog, een beetje blonder geworden. Hij vertelde dat hij inmiddels 11 kleinkinderen heeft. Dat meen je niet!!!! Komt er iemand langslopen en die zegt, goedemorgen! Hoi Ria, zeg ik en ze kijkt me aan…Hey hoi, wat ben jij veranderd!!! Zo komt Marco ook nog aanlopen, die heeft nog steeds het sportieve figuur van toen. Ik ga de fabriek in en zie Lex. Ik geef een aai over zijn kale kop. Maar verder ook totaal niert veranderd en zeker zijn lach herken ik meteen. We staan de hele tijd te kletsen en het voelt zo goed. Waarom ben ik niet eerder langsgegaan. Het blijkt ook nog dat de zoon van Lex op het Stanislas zit en wel in Havo 2. Moet niet gekker worden, Jasper zit daar ook. Na een hele tijd zeg ik tegen de mannen, we moeten eens een terrasje pikken! Lijkt me geweldig. Nou zegt Ber, we gaan dit jaar met de zaak uit eten en ik ga voorleggen of jij ook mee mag. Dat zou gaaf zijn!!! Wat ben ik blij dat ik er naartoe geweest ben. Weer even terug in de tijd, ontzettend leuk!!!

En dan begon in de winkel (waar niet) de oranjegekte. Elke dag hebben we een leuke aanbieding, maar de hele week het EK jurkje. Daar kwamen heel wat mensen op af. Zo liep de beheerder van het winkelcentrum langs en bekeek de jurkjes. Ik zei, ah…doe mij een plezier en trek er eentje aan. Voor jou doe ik dat!!! Maar, heel jammer, de rits kon niet dicht. Ook niet als ie z’n buik inhield….. ha ha ha. Gerda (het kaasmeisje) kwam gelijk aanlopen en we hebben verschrikkelijk gelachen. Geweldig sfeertje zo met de ondernemers.
Zaterdag had ik vrij en zouden we met het “oude” voetbalteam van Wim ’s middags bij de Dobbeplas een puzzeltocht lopen en ’s avonds de wedstrijd kijken met tussendoor lekker eten. En omdat Wim de hele week van ’s morgen vroeg tot ’s avonds laat bezig geweest was, had hij wel zin in een beetje ontspanning. Ik wilde nog wel even doorgaan met behangen en besloot om vlak voor de wedstrijd te komen. De sfeer begon goed, maar op een gegeven moment merk je wel dat het fanatieke voetballers zijn. Maar ondanks het verlies, hebben we het gezellig gehad met elkaar. Het blijft een leuke club zo met elkaar. 

Zondag was met recht een rustdag. Lekker lui doen en rond een uur of twaalf, toen we inmiddels aangekleed waren, zijn we naar de Gamma geweest. Wat spullen overgebracht en om half 2 naar mijn broer en schoonzus in Nieuw Vennep geweest. We hebben een hele fijne middag gehad en het moeilijkste is afscheid nemen. Dat is elke keer weer.
Zo, jullie zijn weer even op de hoogte.
Een hele gezellige week allemaal en omdat het voorlopig nog geen zomer is, moeten we zelf maar het zonnetje zijn.

Een dikke kus van mij,
Yvon.
Ps. Mijn achterbuurmeisje is bevallen van Chelsea, een prachtige dochter!!!!

Hallootjes,

Zo, effe lekker zitten om mijn stuk te schrijven. Pfff….het was een week met van alles en nog wat.
Dinsdag, woensdag en donderdag heb ik gewerkt. Madelon heeft me zo ingedeeld, dat ik vrijdag en zaterdag vrij ben. Echt tof van haar. Maar dat betekent wel, dat het dus elke week anders is.
Woensdagochtend had ik van alles te doen. Ik was even op de fiets naar Nootdorp geweest en daarna moest ik ook de ventilator nog wegbrengen. Ik was nog maar net thuis, of daar belt Madelon. Gaat het goed? Ja hoor, zei ik. Oh, zei ze, ik dacht dat er misschien iets was, want je zou om half 10 beginnen. Oeps, dat ga je niet menen. Ik in mijn agenda kijken en daar stond 12 uur. Heb ik het helemaal verkeerd overgenomen bleek achteraf. Het is een klein beetje een chaos in mijn hoofd. Er valt zoveel te regelen. Ronnie en ik hadden ’s avonds een afspraak bij de SGZ voor inentingen. Dat is in Delft en we gingen er op de fiets naar toe. 2 jaar geleden heb ik ze ook gehaald en ik wist dus dat het bij de brandweerkazerne, bij de Irenetunnel was. Na het eten wilde ik gelijk gaan fietsen, want dan kom je niet zo bezweet aan. Precies op tijd kwamen we aan, maar waar moesten we naar binnen? Het was toch hier???? Ergens klopte er iets niet, want nu zat Zorg en Welzijn er. Nee hè!!! Wat nu….. Het politieburo zat er vlak naast en ik ben daar dus naar binnen gelopen. Daar heb ik gevraagd of zij mij konden helpen en ze waren zo vriendelijk om van alles op te zoeken. Wat bleek, het zat nu helemaal aan de andere kant van Delft. Dan zullen we dus nooit op tijd op onze afspraak zijn. We stappen op de fiets en ik zeg tegen Ronnie, rij maar achter mij aan, we gaan racen. Eigenlijk was het heel komisch. Wij sjeesen door de stad en af en toe keek ik achterom om te kijken of hij mij nog zou volgen. Dan lachte hij en dacht ik, prima. Om 10 over half 8 waren we er met een flink bezwete rug. Beetje jammer….. Ik verontschuldigde me nog dat ik te laat was, zei ze, maakt niet uit hoor, het is inloop-inenten voor Ubuntu. Hebben we ons daarvoor zo gehaast. Ach, we waren er en dat was het belangrijkste. Ronnie kreeg en 2 en ik er 1 (omdat die van 2 jaar geleden nog goed was). Van die ene hadden we allebei best last en eigenlijk ook nog de dag erna. Begin juli moeten we nog een keer. Om half 9 waren we terug en wat ik best  vervelend vond, Corine zou komen schoonmaken. Die was dus al helemaal klaar en heeft ze dus alles alleen gedaan. Wat voelde ik me schuldig, terwijl zij dat totaal geen probleem vond. Donderdag zou de schilder beginnen met behangen en verven en alles moest stofvrij zijn. Echt fijn dat Corine dat heeft gedaan.
En dan is het donderdag en ben ik de hele dag in de winkel, terwijl er in ons huis een begin aan de afwerking wordt gemaakt. Spannend!!! Toen ik ’s avonds door de regen naar huis fietste om te eten, had ik nog niets gezien. En omdat ik samen met Jasper de Telstar zou lopen, kwam er na het eten ook niets van. Maar wat balen die regen als je de krant moet rondbrengen. Zeiknat waren we, maar wel lekker snel klaar. En we hebben een lol gehad. Achteraf weer helemaal niet vervelend om te doen.
Vrijdagochtend bij het ouder echtpaar om schoon te maken en daarna gelijk naar huis om mijn spullen te pakken. Vandaag hadden we de afsluiting van Point in het Bieslandsche Bos. Zo balen dat het regende, ik zag het al in het water vallen. Lisette kwam me halen om samen de boodschappen te doen. Een hele waslijst voor 20 personen. Eenmaal thuis heb ik nog wat voorbereidingen getroffen en ook nog ergens een kapstok gehaald (op de fiets!!!). Die wilde ik al zo lang hebben. Het is zo’n staande café-kapstok. Die zet ik in onze slaapkamer, voor onze badjassen. Ook weer geregeld. Ik was nog maar net thuis of Lisette staat voor de deur om mijn spullen in te laden. Op naar de bossen!!! Eerst hebben we met z’n 4-en een legertent opgezet (wat een klus) en wel in het zonnetje. Wat was het lekker weer en wat hadden we een mazzel. Om 18.00 uur kwamen de kids en er hing een prima sfeer. Geweldig leuk en gezellig. Een heerlijke bbq met veel leuke verhalen. ’s Avonds zaten we met elkaar rond het kampvuur en ineens staat Pieter op en geeft aan dat het mijn laatste keer Point is en dat ze mij willen bedanken voor afgelopen jaren. Ik kreeg een mooie bos bloemen. Daarna zegt Edwin (1 van de jongeren), ik heb niets voor je gekocht, maar ik heb een lied gemaakt. En ik ben door Marijn geholpen. Ineens gaan ze groepjes maken en kijken allemaal naar een mobiel en ze beginnen te zingen. Een nummer op het lied van Nick en Simon, Rosanne. Het was echt zo leuk!!!! Dat ze dat speciaal voor je doen, geweldig. ’s Avonds hebben we nog “Ren je Rot”gespeeld en ook dat was een schot in de roos. Wat is het toch een leuke groep. Om een lang verhaal kort te maken, ik heb een hele korte nacht gehad. Ik denk dat ik rond 6 uur in slaap ben gevallen en om 7 uur kwam ik er weer uit. Ach, dat weet ik nou eenmaal. En weer dat zonnetje!! Heerlijk met een bak koffie in de zon, prima om de dag mee te beginnen. Met elkaar ontbijten, spullen opruimen, tent weer afbreken en om half 10 waren we klaar. Het is kort, maar oh zo leuk. Een mooiere afsluiting kon ik me niet wensen. Thuisgekomen eerst alles opgeruimd, een was laten draaien en mijn bed ingedoken. Heerlijk geslapen en daarna de boodschappen voor het weekend gedaan. Eindelijk even naar het huis om te kijken hoe het eruit zag. Oh….wat wit. Is het niet te wit??? Ik kreeg de kriebels. Ik weer naar huis en daar kreeg ik buikpijn. Ik had spanning over hoe het zou gaan worden. Zou het wel mooi zijn met de kleur op de muur en het laminaat. Ik Wim sms-en. Kom nog even praten met de schilder. Dus ik weer terug. Maar hij heeft me laten inzien dat het prima is. Kom maar terug als het klaar is, zei hij. Ha ha…
Zondag hebben we met het hele gezin staan klussen. Jan-Leendert is samen met Wim het laminaat gaan leggen en de 2 schilders zijn verder gegaan met het verven. Wat doen ze het toch netjes!!! Als jullie nog iemand zoeken voor een klus, kun je hem gerust bellen. (06 41882030)Ben je benieuwd, kom gewoon kijken bij ons naar het mooie resultaat. En nu ook het laminaat voor een deel ligt, zie je het langzaamaan een geheel worden. Wat gaaf, ons eigen huis!!!!!
Wat zijn we blij en trots. We genieten, ook al zijn we best moe, het is het allemaal waard!

Tot volgende week!
Liefs.
Yvon.

Lieve allemaal,

Nou, even een klein stukje dan.
We hebben de sleutel en zijn super blij!! Het was een prachtige zonnige dag. Om half 10 waren we bij de woning voor inspectie en om 10 uur zouden de verkopers en wij elkaar ontmoeten bij de notaris. Maar, ze zaten in een file en zouden het niet gaan halen. Het schema werd een beetje omgegooid en het paste allemaal prima. Een kwartier te laat kwamen ze aan en mevrouw was helemaal in tranen. Ze had het moeilijk en was ook erg vermoeid van de verhuizing. Zo zielig voor haar. Ze had volgens mij ook moeite met afscheid nemen. Na de handtekeningen gezet te hebben gingen we met z’n vieren nog naar ons huis (wat klinkt dat leuk). Wij hadden bloemen voor hun en zij hadden bloemen voor ons. Dikke zoenen en zo namen we afscheid. Was toch wel een beetje raar hoor.
We zijn gelijk maar begonnen met het behang eraf te halen. Om de haverklap kwam er iemand binnen om te feliciteren. Ze vonden het stuk voor stuk een prachtig huis. Mijn schoonmoeder zei, je kunt er zo in!! En eigenlijk heeft ze gelijk, maar ja we willen een open keuken. Victor kwam gelijk langs om mee te helpen en die is daar zo handig in. In een klap was het niet zo netjes meer. Het was ineens eeneen geweldige stofbende. Als de oude bewoners nu zouden langskomen, zouden ze zo schrikken. Maar goed, het moet eerst een zooitje worden, voordat het netjes wordt.
Onze vriend Rob kwam helpen met wat spullen halen. Altijd fijn als vrienden zich gelijk aanmelden.

Donderdagavond hadden we ook nog een belangrijke vergadering van Ubuntu. We hebben nu te horen gekregen dat we een kliniek gaan bouwen. Het komt nu wel erg dichtbij en dit soort berichten maakt het wel steeds leuker. De spanning stijgt.
De volgende dag waren we al weer vroeg in het huis. We hadden nog meer bedacht, we gingen de schouw er ook uithalen. Tuurlijk, doen we even. Maar dat zat toch wel heel erg tegen. Wim had met een diamantzaag een gat gemaakt en het bleek dat er nog een schoorsteen achter zat met leidingen ernaast. Dat ging hem dus niet worden. Toch maar weer dichtmaken er lekker laten zitten. Het is alleen nog een grote stofbende. En donderdag komt de schilder en dan moet ie kunnen beginnen. Hopelijk gaat dat lukken.
Wel fijn dat Jasper, Ronnie, Edwin en Wendy lekker meehelpen. Vele handen…..
Tot zover even en hopelijk heb ik volgende week een langer stuk. Het zal erom hangen, want ik heb ook nog Pointafsluiting met een overnachting in het Bieslandsche bos. We gaan het wel beleven.
Fijne week allemaal!!

Liefs,
Yvon.