Lieve allemaal,

Waar kan ik zo naar uitkijken, waar krijg ik zoveel energie van, waar hou ik van, waar zijn zoveel lieve “oude”en nieuwe vrienden, waar kan ik heerlijk mezelf zijn…….
Inderdaad, de Nijmeegse 4 daagse!! Wim en ik hebben het weer gehaald!!
Het is alleen aan niemand uit te leggen wat voor een gevoel het is. Alleen degene die het mee hebben gemaakt kunnen het begrijpen. In Luxemburg nog…ik sprak met een wandelaar over de 4 daagse en hij krijgt tranen in zijn ogen.  Ik word altijd emotioneel als ik er aan denk, zei hij.  Ik begrijp dat wel. Het doet zoveel met je. De verhalen van mensen waarmee je loopt, de blije gezichten van als ze het gehaald hebben, de heerlijke sfeer van met elkaar.

Het is gewoon 1 grote familie. Ik kijk nu alweer uit naar volgend jaar. Al moeten mijn voeten en scheenbeen er nu even niet aan denken 🙂
Die hebben wel een optater gehad. En dat is niet door het lopen, maar door het dansen. Iedere dag als we over de finish kwamen, haalden we een biertje en gingen we naar “onze” bank. Daar zaten vaak Jan, Robin en Jeroen al (zij lopen de 50km). Na een kwartiertje zitten en na het beantwoorden van app-jes, ging ik al wat dansen. Iemand moet de eerste zijn (zegt ze blufferig). Ik hou er gewoon van. En daarnaast…het is goed voor je spieren.  En dat we dan vaak bleven tot de avond….ja ach, het is maar 1 keer feest. Dat er vaak iemand naar mij toekwam die zei, jij loopt de 40 he? Jij kan toch makkelijk de 50 km lopen als ik jou zo zie dansen? Ja, wellicht. Maar als het niet hoeft, waarom zou ik dan?  Ik ga eigenlijk meer voor het feesten. Als ik zo sta te dansen en er loopt iemand voorbij die net binnen is, vraag ik hoe het is gegaan. Je krijgt dan van die geweldige verhalen, zo bijzonder! Op een gegeven moment ken je zoveel mensen en hoop je ieder jaar weer dat je ze tegenkomt. Zo van…weet je nog vorig jaar?

Annemiek met wie ik in Luxemburg liep, had dinsdag een begrafenis en ik had haar dus nog niet gezien. Woensdag komt ze de wedren oplopen en we rennen op elkaar af en vliegen elkaar in de armen. Dat was gewoon een beetje emotioneel.  Samen zagen we ook lopers uit Luxemburg. Dat je elkaar dan ziet tussen die 45.000 wandelaars. Is toch best bizar? Annemiek zei dat het leuk zou zijn als we elkaar onderweg met het lopen zouden tegenkomen. Je kunt me morgen herkennen aan een wit shirt van de RDW. Waarop Kees vroeg…en jij Yvon? Ik zei, ik weet het nog niet. Mijn hele koffer zit vol en dat wat ik ’s avonds klaarleg, hoeft nog niet hetgeen te zijn wat ik ook echt aan trek. Ik kan gerust ’s ochtends nog 3x wisselen.  Yvon, Yvon…het is geen modeshow! “Oh nee Kees?” en we liggen in een deuk.
Laten we elkaar de dagen erop ook tijdens het wandelen tegenkomen.  Zo leuk!! Ook hoorde ik van langs het parcours ineens….”hey, loop je alleen” . Dus ik heel blond…ja, loop je mee? Waar is ze dan?….Ik kijk even goed, is het een loper uit Luxemburg die dus Annemiek miste. Dus ik roep naar hem….oh Luxemburg!!! En ik wijs dat ze er nog aan komt.  Zo grappig.
En dat ik langs het parcours een paar keer “danseres!” hoorde roepen en ze erachter zei…”je mag zo weer”, dacht ik in eerste instantie dat het mijn dansen tijdens het lopen was. Maar toen ik het de dag erna weer hoorde, toen begreep ik dat ze bedoelde op de wedren. En op de laatste dag komt er iemand op de wedren naar mij toe en zei, “ik zei steeds danseres tegen je”. Wat leuk om je te zien swingen en genieten! Wat vond ik dat ontzettend leuk!! Ze kwam haar man aanmoedigen en met hem en zijn maat Martin, die ik dan weer ken, waren Wim en ik opgelopen. Wat een kleine wereld!!

En dan is er nog een heel belangrijk onderdeel…..de slaapplek. Wat hebben wij het fantastisch bij onze lieve vrienden. De verzorging (soepje, fruitje, lief briefje bij het ontbijt, snoepjes op ons kussen, het voeten bad) , de gezelligheid, de etentjes, de stad in met elkaar…..alles is top! Mede daardoor kunnen wij de 4 daagse uitlopen. Het zijn schatten!!

Wat ik tot slot nog wil zeggen….ga eens nadenken over het lopen van de 4 daagse. Je krijgt er een boost van!! Een aanrader voor iedereen!!

Zo en dan gaan we weer over tot de orde van de dag. Er moet ook weer gewerkt worden.. Geen punt als je het naar je zin hebt!! 🙂

Geniet van het mooie weer!
Liefs,
Yvon.

Probeer wel in beeld te komen , wordt er door het thuisfront gevraagd…

Lieve allemaal,

Wim en ik zijn dit jaar vroeg op vakantie geweest. Dat kwam in de winkel beter uit. Nooit eerder gedaan zo vroeg, maar wat is dat ontzettend lekker!!! Op 21 mei gingen we voor 11 dagen naar Kefalonie en voor 5 dagen naar Zakynthos. Wat hebben wij het heerlijk gehad!!  We hadden ook zo n droomplek met schatten van eigenaren.  En ook nog eens met hele gezellige Nederlanders. Wat een geweldig eiland is het! We hadden een autootje erbij en hebben zo het hele eiland verkend. Ook hebben we een tocht gelopen van 16 km. Berg op, berg af en dat met een lekker zonnetje. We liepen naar een monastery. Halverwege terwijl we naar beneden liepen, komt komt er een man door de bocht omhoog lopen. Hij ziet ons en juicht en spring en roept het een en ander. Hij komt voor ons staan en zakt naar beneden om zich op te drukken en zegt tegen wim dat ie het ook moet doen. Wat een vreemde dacht ik nog. Snel doorlopen was mijn eerste indruk…Maar al snel vroeg hij waar we vandaan kwamen. Hij vertelde dat hij Marinier geweest was en dat hij elke dag naar beneden en weer naar boven liep. Nou, petje af!!!We hadden zo een praatje en hij zei, “Ik weet nog dat in 1952 (ik was toen 5 jaar) er een vreselijke aardbeving was op Kefalonia. Er was veel verwoest. Wij, de Grieken, kregen toen melk en kaas uit Nederland”. Wat was dat bijzonder om te horen. Mooi zo’n man! Nog even een fotootje maken hoor! En dat terwijl ik er in het begin heel anders over dacht. Hij gaf me nog zijn nummer zodat ik de foto op kon sturen. Een mooi moment!
Een andere dag hadden we de auto ergens halverwege op een berg gezet, om van daaruit nog 4,5 km te klimmen naar een monastery uit de 8ste eeuw. Wij lopen in de hitte en passeren een Nederlands stel. Na een pittige tocht komen we boven en wat denk je…..hek dicht! Nee hè!! We staan daar wat foto’s te maken, en zien daar die andere Nederlanders boven komen.”” Is ie dicht?? Nee tocht! Bijna alle kloosters zijn dicht, zei ze somber. Terwijl we met elkaar staan te kletsen, zien we een monnik naar het hek komen. Wij groeten hem en geven aan dat het jammer is dat ze gesloten zijn. Hij zei, “maar een hek kan open!”Hij pakt een sleutelbos en probeert alle sleutels. En ja hoor, na wat hulp van ons met schuiven en tillen van het hek, ging het open. We kregen een privé rondleiding! Hij was er zelf nog maar net een dag en woonde daar met nog 2 andere monniken. Grappig om te zien dat ie zelf ook nog niet overal binnen was geweest. Wat was dit bijzonder en waardevol! Ik kreeg nog een bloem van hem, die ik niet mocht weggooien als ie “op”was. Ik moest hem verbranden! Dat heb ik ook echt gedaan! Na onze rondleiding werden we nog uitgenodigd in zijn eigen woning en we mochten plaats nemen op rood fluwelen banken. Daar kregen we wat te drinken en wat lekkers. Een ervaring die je niet zo snel vergeet.
En Griekenland heeft ook hele mooie stranden. Daar hebben we 2 dagen doorgebracht. Ook zo heerlijk dat we daar zo’n lekker restaurantje bij hadden. Wat kan ik genieten van die lekkere salades en gegrilde groentes. Dat zou ik elke dag kunnen eten.
En zo kan ik nog meer vertellen over Kefalonia, maar dan wordt het wel een heel lang stuk 🙂 . De laatste avond met Sjoukje en Loek uit Amsterdam gegeten bij ons complex. Wat hebben we gelachen!!!
De volgende dag met de veerboot naar Zakynthos, ons favorieten eiland waar we 4 jaar geleden onze mooiste vakantie hadden. Daar de auto opgehaald en naar ons verblijf gereden. Toen we daar aankwamen en gesetteld waren, bestelde we een biertje. Wim zegt tegen de eigenaar, “ken je me nog?”Let me think…..en in het Engels zegt ie….jij was toch jager….en deed jij niets iets voor de gemeente in het groen….Nou vraag ik je? Hoe bizar is dit! Grieken beleven alles intens. Ze nemen overal de tijd voor en zijn geïnteresseerd.  Daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren. Zo’n zelfde verhaal hadden we onderweg bij een super leuk souvenirs winkeltje.Heel bijzonder en wat een lieverds allemaal. Maar waar we het meest van genoten hebben, is ons restaurantje waar we elke keer ouzo dronken. Katarina, de eigenaresse, is een topper!Die kan koken!! We zitten dan ook van negen tot ver na twaalven te eten en vooral ook drinken, haha. Bij mijn vriendin wil ik zeker nog vaker terugkomen!

We kijken met zoveel plezier terug op de vakantie, zijn gelijk met het fotoboek gestart.

Het weekend dat we net terug waren hadden we gelijk Babs haar feestje. Heel fijn geweest en vooral ook weer lekker gegeten. Ik zeg het maar eerlijk….na dit alles, 4 kilo aangekomen. Dat wordt weer inhouden met eten en flink sporten, zucht……

Vorig weekend met Annemiek voor 4 dagen naar Luxemburg geweest. Daar hebben we de 2 daagse in Diekirch gelopen. en gehaald. De eerste dag 40 km en de tweede dag 20 km. Heel zwaar, maar zo ontzettend mooi!! En naast het lopen hebben we ook flink gefeest. Gelukkig houden wij daar allebei van, haha.Op de laatste dag zit ik naast een vrouwtje (door wie ik lid ben geworden van internationale wandeltochten). Ze vraagt, waar kom je vandaan? Pijnacker…daar heb ik nog een neef wonen! Ken je Ketwiezel nog??? Dan zonder sik en als ie 2 borrels op heeft is ie wel oke 🙂 .Ik vraag waar hij woont, zegt ze…Docter….Ik zeg “Dr vd Horstlaan? Ja, hij is getrouwd met een Deense. Waarop ik zeg… heet hij Kees. Ja!!! zegt ze. Die woont tegenover het huis waar ik schoonmaak. Nou ja zeg, wat is de wereld toch klein! Na het douchen zijn we een hapje gaan eten in Vianden. Daar zijn we op de fiets naartoe gegaan. Maar dat waren niet de beste fietsen. De mijne had geen versnelling en dat met al die heuvels!! Heen ging het nog wel. lekker een hapje gegeten met nog 2 oud mariniers. Heel gezellig! s Middags hadden we al aardig wat op en bij het eten ook weer. Tijd om naar huis te gaan, want het werd ook al donker en we hadden geen licht op de fiets. Jullie gaan toch nog niet? Neem nog 1 wijntje joh… Annemiek en ik keken elkaar aan….laatste avond….oké, nog eentje dan. begrijpelijk dat ze zeiden “jullie zijn ook snel over te halen”. Maar goed, toen gingen we een uur later naar huis. Pikkedonker!! We waren zo melig (oorzaak..). Maar eenmaal in het bos zagen we geen hand voor ogen. En we moesten ook nog klimmen. Pff….dat was een hele toestand. Wat hebben we gelachen. Gelukkig heelhuids thuisgekomen en heerlijk geslapen “) 

Van de week nog geborreld in Dordrecht met Vic, neef Mark en nicht Diane. Dat was super gezellig zo op een terras in de binnenstad. Gaan we zeker nog een keertje doen!

En dan vandaag nog een (waarschijnlijk) laatste 40 km gelopen. Heerlijk weer om naar Voorschoten te lopen en bij Vlietzicht een bakkie te doen (oké…met appeltaart, maar die loop ik er wel weer af, hahahahahaha)

Je vraagt je misschien af, werk je nog wel…..jazeker!! Van de week is onze ene winkel verhuisd naar het centrum.  Wat een gekkenhuis!!! Maar wat vind ik dat fijn!! We zijn goed van start gegaan en iedereen is laaiend enthousiast. Wat is er fijner dan met plezier te werken. Uh….wandelen 🙂

Tot snel weer!
Dikke kus!
Yvon

Ps. Wat blijft rolstoelduwen voor de Zonnebloem toch heerlijk om te doen!

draagt af en toe een blauwe hoed 🙂

Lieve lezers,

De maand april ligt ook alweer achter ons. Haast niet bij te houden. Wat mij betreft….laat de zomer maar komen. Ik heb zin in terrasjes!!
Alhoewel ik zodra de zon zich laat zien, niet meer binnen kan zitten. Dus die terrasjes doe ik eigenlijk altijd wel, haha. Al is het na mijn werk met Vic op het terras van de Guyter. Leuk en gezellig. Of met Carolien en Paul op de valreep besluiten om s avonds op het terras bij de Buytenhout af te spreken en vervolgens (omdat ze gaan sluiten) wederom in de Guyter beland. Gewoon omdat het kan.

Ik mocht ook dit jaar weer Maxima spelen in het Kralingse bos. Heel gezellig samen met Eric.

We hebben de dag afgesloten met een hapje eten bij de Italiaan.

In de eerste week van april hebben we mijn schoonvader verhuist naar Berkel. Wat zit hij daar geweldig!! Hij heeft het heerlijk naar zijn zin. Kijkt op een weide met 2 geiten, waar pas 2 kleintjes bijgekomen zijn. Hij geniet er zichtbaar van. Gaat naar bloemschikken, eet gezellig Marokaans met bewoners van de verdieping, ging met Koningsdag naar het centrum met de rolstoel. Leuk dat er zoveel gedaan wordt! Als ik naar hem zit te kijken dan zie ik innerlijke rust. Daar zit ik dan weer van te genieten.  Helemaal fijn als mijn schoonmoeder er over een tijdje bij gaat wonen.
Vorige week hebben we in de Soete Suykerbol de 87ste verjaardag van mijn schoonvader gevierd met een groepje van 25 man. Als cadeau hebben Wim en ik ze de week erna meegenomen naar de Keukenhof. Een hele mooie dag ervoor. Allebei in een rolstoel en zo genieten van de bloemenpracht daar.  Rond het middaguur wilden we een hapje eten, maar dat dachten meer mensen. Nergens een plekje. Dus zijn we weer in de auto gestapt en zijn we naar Lisse gegaan. Daar hebben we in een heel gezellig restaurantje geluncht. Ze hebben er van genoten en daar hebben we het voor gedaan.

Er wordt wat afgegeten……met “oude” schoolvriendin Martina en haar man Michael hadden we op een zaterdagavond afgesproken in Alphen aan de Rijn. Zij wisten een goed restaurant en dat is zeker een aanrader. Wat was het een gezellige avond, we hebben genoten!! Om half 12  gingen we van tafel. Mooi dat er jaren voorbij kunnen gaan en dat je gewoon de draad weer kunt oppakken alsof er niets is gebeurd. Heel waardevol!
De volgende dag  stonden we vroeg op, We gingen naar Monster lopen, naar Henk en Petra. En wat hadden we een mazzel met het weer. Wat is er lekkerder dan in een korte broek lopen. Love it! Om 8.15 uur zijn we gestart en hebben onderweg in Kwintsheul  een bak koffie genomen. Loungebank, zonnetje, een goede start. Maar we moeten door….het is best een eind. Na iets omgelopen te hebben, kwamen we om 12.15 bij hun. Daar stond een heerlijk gedekte tafel met verse broodjes voor ons klaar. We konden gelijk aanvallen. Ze verklaarden ons nog wel voor gek dat we helemaal waren komen lopen. Een goeie training voor ons. “Waar jullie zin in hebben!” Ach ja, ieder zn ding….. Om ongeveer half 3 zijn we weer op huis aangegaan. Dat hakte er wel in moet ik zeggen. Best pittig zo n dag lopen. In Rijswijk hebben we een ijsje gegeten. Toen we een donkere lucht zagen aankomen, hebben we even overwogen om met het o.v. naar huis te gaan. Maar we lieten ons niet kennen, het was nog maar een stukje (Pffff).  Om half 7 waren we thuis. Moe maar voldaan. We hadden 48 km gelopen. Na een douche ging ik even op bed zitten en vroeg ik mezelf waarom ik dit had gedaan. Oh ja…omdat ik het leuk vind.

Ja, er wordt ook veel afgelopen. Zo 1 of 2 x per jaar loop ik ook met Hans en dat is meer een strand en duin wandeling met een heerlijke lunch bij een strandtent. Geweldig om oude herinneringen op te halen. Hans ik hoop nog vele wandelingen met je te maken.

Met Pasen wilden Wim en ik  etappes van het Pieterpad lopen. Lekker met een Bed and Breakfast erbij. Laten Ronnie en Jasper nou met ons mee willen! Super gezellig! Zo vaak lopen ze niet en dan gelijk zo n eind, petje af! En omdat het zulk mooi weer was, konden we van terras naar terras lopen.

Bij Social Deal had ik in Assen een 3 gangendiner gescoord. Maar toen ik ging kijken op hun site of we buiten konden zitten, kreeg ik het gevoel alsof het een soort van snackbar was. Nee joh….da s balen. Zal ik bellen dat er iemand ziek geworden is? Nee, dat kunnen we niet maken. Het is mijn eigen fout. We gaan gewoon. En laten we nou gewoon buiten zitten en een heerlijke avond hebben! Het eten was super en de eigenaar een hele toffe kerel! Hier hadden we heel goed aan gedaan! De volgende dag weer op pad gegaan. Ipv Freek hadden we Jasper Vonk bij ons. een hagedis, muis en zelfs een….ringslang van een meter!!

Niet normaal. Had ik nog nooit gezien. Maandag toen we thuiskwamen zei Jasper, ik weet wel dat ik nooit de Nijmeegse 4 daagse ga lopen.

Ze hadden overal pijn. Jasper zere heupen en Ronnie zere hielen. De kanjers!!

En vorige week met Joke gelopen. Een rondje van 18km. We pauzeerden in Delft bij de Beestenmarkt. Daar hebben we een kopje thee gedronken. Maar omdat we lekker zaten, hebben we er ook nog 2 wijntjes gedronken met een schotel nacho cheese erbij. Wat onverwachts heerlijk! Tegen 6 uur gingen we pas weer weg en hebben bij de Guyter een hapje gegeten. Mooi hoe zo n dag kan lopen. (lopen, haha)

En omdat we op vakantie gaan naar 2 Griekse eilanden, werden we bij kennissen uitgenodigd om Grieks te komen eten. Nou, daar zijn we aardig in de stemming gekomen! Zaterdag samen met Wim uit eten geweest bij Brocante. Fantastisch gegeten!  Maar hoe leuk het ook was allemaal…..ik hoef voorlopig niet meer uit eten.
Oke….vandaag nog even met Cindy naar de Driesprong geweest en daar ipv een lunch een appeltaartje gegeten. Da s anders 🙂

Oh en dan ook nog een hilarisch theaterstuk gezien, “de Opvliegers”. Loura en ik hebben zo gelachen!! na afloop kreeg iedereen een prosecco  met suikerspin erop. Gratis wijn en dj’s die er een geweldig dansfeest van maakten. Daar zijn we heerlijk los gegaan. De 4 actrices kwamen ook mee dansen. We hebben ze zelfs nog even gesproken. Zo ontzettend leuk. Een top avond!

Ik kan oprecht zeggen dat ik het heerlijk heb. Bovenal met mijn gezin. Zo mooi dat we het zo fijn hebben met elkaar. In mijn ogen het meest waardevolle.
Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Een paar weken brak er voor mijn schoonouders een nieuwe fase aan.  Lichamelijk meer klachten en dat leidt ertoe dat mijn schoonvader niet meer thuis kan wonen. Hij woont alweer 6 weken in het Bieslandhof en met heel veel tegenzin. Mijn schoonmoeder loopt na haar beroerte alleen nog maar achter een rollator en heeft dus ook zorg nodig. Nu hebben wij (de kinderen) na veel zoeken, kijken, bellen, een plek gevonden.  Het zou eerst alleen voor pa zijn, maar omdat de mogelijkheid zich voordoet, gaat mijn schoonmoeder er na een paar weken bij in wonen. En wat zo mooi is…..overal is een wachtlijst van 6 tot 12 maanden. Maar dit kwam op ons pad en is het met 2 weken geregeld. Hoe mooi is dat!! A.s. vrijdag krijgen we de sleutel. Dat wordt schoonmaken en inrichten. Wat heerlijk om mijn schoonvader volgende week over te brengen naar zijn nieuwe woonplek en met zn eigen spulletjes. Ik ben zo blij voor ze!!! Dat wordt taart eten en misschien trekken we een fles bubbels open 🙂 Dit geeft straks voor iedereen rust.

Maar naast dit mooie nieuws zitten we thuis in zwaar weer met iets (niet met wim en mij hoor) Ik ga er niet over uitweiden, maar zwaar is het. En ja, wie weet is het een beproeving, wie zal het zeggen. Maar we steken er heel veel liefde in en hopen zo door deze fase heen te komen. Het zal wel even gaan duren, maar we zijn er voor elkaar. Nobody said it would be easy…..

Maar heel belangrijk om ook leuke dingen te blijven doen. Vooral dat waarvan je energie krijgt. Dus….met een klant uit de winkel, die inmiddels een vriendin is, lekker wat kilometers gemaakt. Op een prachtige zonnige dag, heerlijk was het. En ja, dat we dan uitgebreid lunchen met een wijntje erbij (zijn er al met al 2 geworden, haha) dat kon niet uitblijven. Leuk om een nieuw maatje te hebben.  Bijna thuis, kreeg ik van broer Vic een app of ik zin had in een terrasje. Uh…ja hoor. Dus zo ging ik na opfrissen, van het ene terras naar t andere.

Wat een heerlijke dag. Kom maar op met dat mooie weer!!!

Tussendoor een paar dagen bij Olga in Ermelo geweest. Heerlijk om bij te kletsen tijdens een wandeling en s avonds gezellig  in haar vakantiewoning. Die boslucht alleen al….

Ze bracht mij thuis en is nog 3 nachten bij mij blijven slapen. Zo kon ze op Ronnie zn verjaardag zijn, waar ook Vic en As waren. Zo leuk voor Ronnie, die zijn verjaardag voor het eerst in zijn appartement vierde. Wat was ie trots, hij liep helemaal te stralen. Olga en ik hebben zijn balkon als verrassing helemaal aangepakt. Kan hij nog meer genieten. Het is hem zo gegund!!

Met Carolien en Paul zouden we op een doordeweekse avond naar een cabaretier gaan. Wim had kaarten geregeld (op aanraden van een collega). Ze waren maar 15 euro pp, zou het wel wat zijn? We gingen het zien, dus wij gingen met zn 4-en op weg naar kasteel Rhoon. Wat een geweldige locatie!! Daar aangekomen stonden er maar weinig auto’s. Een beetje vreemd. Het is toch wel vanavond Wim?? Wij naar binnen, maar daar stond niets aangegeven. Iemand zei dat we voor Max vd Burg (zo heet de cabaretier) naar boven moesten. Prachtig zo n brede oude houten trap, sowieso al leuk om een keer binnen te zijn. Gelijk even stiekum een beetje lopen neuzen overal. Boven onze jassen opgehangen en hoorde dat we nog een trap op moesten. Via een kleine trap kwamen we boven in een soort bruin café. Heel kneuterig werden we met een pen op een lijst afgevinkt. Dan doen we eerst nog een bakkie. Aan een statafel stonden we alles een beetje te bekijken. Degene die na ons binnenkwamen werden al zoenend welkom geheten. Uh Wim….is het een besloten groep??? Want al met al waren er maar hooguit 150 mensen. Het was echt al lachen voordat het begon. Ineens ging er een klein hout kasteeldeurtje open en daar konden we naar binnen. Door een expositieruimte kwamen we bij weer een trap. Nou, zeg maar trapje 🙂 . Deze bracht ons naar een zolder waar allemaal stoelen stonden. Oh, is het hier? Een heel klein podium, wat gaat dit worden. Toen iedereen zat, werd eerst nog even de vluchtroute gemeld (waar ik het eigenlijk nog benauwder van kreeg). Degene die dat melde werd door de zaal toegezongen, want hij bleek jarig te zijn. Volgens mij waren wij de enige die dat niet wisten, hahahahaha. En toen kwam Max op……maar wat een rare opkomst…..oh nee hé, wordt het zo n avond……de rij achter ons begon al te schateren. Ik zat me alleen maar te schamen. Ik stootte Wim aan, wat is dit joh? Wat zullen Paul en Carolien denken? Ik wist het toch ook niet, zei Wim. Je probeert wel eens wat….Maar na het intro kwam me daar een show, echt zo geweldig!!!Wat hebben we alle 4 gelachen!!! Hij speelde zonder pauze 2 uur lang. Na afloop moest iedereen dat trappetje weer af en we kwamen weer in het café. Daar werden bitterballen uitgedeeld (tot 3x toe) en we kregen allemaal een wijntje of sapje. Het was echt zo verrassend leuk! Eenmaal in de auto stelde Wim voor om nog een drankje te pakken in de Guyter en daar hebben we tot 2 uur nog lekker zitten nagenieten. Een top-avond!

Ook nog met Wim een tocht gelopen, want mijn nieuwe schoenen moest ik inlopen. Het werd een mooie tocht van 27 km. Heerlijk dat we richting voorjaar gaan. Goed te zien aan de lammetjes en voorjaarsbloemen.Dan kan je toch niet binnen blijven!

Tot de volgende keer!
Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Wat kan het leven toch mooi zijn!
Vorige week had ik een weekje vrij gepland. We dachten eraan om het Pieterpad te vervolgen of misschien zou ik een paar dagen naar zus Olga gaan. Dat is allemaal niet gebeurd, omdat we een last-minute naar Egypte hadden geboekt.
Het paste allemaal precies. De avond voor vertrek, zijn we naar Theo en Ilse in Nijmegen gegaan om te slapen, zodat we ’s nachts richting vliegveld Düsseldorf konden gaan. Daar vertrok het vliegtuig om 8 uur. Zo zaten wij ’s middags in de Egyptische zon. Het waaide wel enorm en wat jammer was, de rode vlag hing uit bij de zee….Dat betekent dat je de zee niet in mag, althans niet bij het rif. Ook was er af en toe bewolking, maar dat is daar totaal niet erg. Sowieso omdat het anders erg warm is en omdat je zo dicht bij de evenaar zit, verbrand je snel.

Heerlijk om te acclimatiseren.  Wat geweldig dat je op een strandbedje zo lekker je boek kan lezen, lekker relaxed!
Na 2 dagen ging de vlag naar beneden en zijn wij het water in gegaan. Dat blijft altijd weer zo fascinerend. Dat je zomaar tussen al die mooie vissen mag zwemmen, zo super!!
Op een gegeven moment zwem ik een eindje alleen en in zie toch ineens een mooie grote vis!! Ik blijf een beetje op dezelfde plek hangen om hem te bewonderen. Af en toe komt ie richting mij en ik zie zijn mooie kleuren, maar ook zijn tanden. Dit moet Wim ook zien!! Ik roep Wim en hij komt naar mij toe zwemmen. Ik wijs naar de vis en Wim gaat gelijk foto s maken. Hij duikt nog even wat dichter naar hem toe om hem goed erop te krijgen. Zo gaaf dat we hem samen hebben gezien.
Boven gekomen laten we de foto aan de life-gard zien. That’s the triggerfish! Very dangerous!!  Nee joh……..slik……..oeps……
We moesten er even van bijkomen….
Op de vlonder stonden we de zee over te kijken en dan zie je ook de schildpad heen en weer zwemmen. Super gaaf, ik blijf het zeggen. Excursies hebben we niet gedaan, dat weten we nu wel.

Luieren. luieren en nog eens luieren. We zijn wat opgetrokken met Italianen die geen Engels konden. En ja…ons Italiaans is ook niet alles, ha ha….

Maar het klikte en met handen en voeten kom je een eind. Toen we de koffers hadden gepakt en gedag gingen zeggen, zeiden ze…oh no!! Handen schuddend….Ciao, ciao….

Wij gingen nog even op het terras een bak koffie scoren, komt die Italiaan naar ons toe,….foto? Dus wij weer mee en met elkaar op de foto, zo leuk!! Wij weer terug naar de koffie. Zitten net, komt die Italiaanse eraan met pen en papier…..Facebook? Ach wat ontzettend leuk! Dus wij namen uitgewisseld en daarna een dikke hug met alweer een Ciao. Wim en ik keken elkaar aan en we hadden allebei kippenvel. Wat bijzonder is dit!!

Het wordt vaak als irritant ervaren die Egyptenaren die aan je bedje dingen komen verkopen. Ach, ik begrijp het wel. Die “rijke” toeristen die alleen maar liggen te bakken in het zonnetje.
Op dag 1 komt er een jonge knul bij onze bedjes vertellen dat hij DR. Fish is en vraagt of we een voeten bad met vissen willen ervaren. Na een leuk gesprek zeggen we geen interesse te hebben en weg is hij. Op de laatste dag zien we hem weer lopen en ik zeg nog tegen Wim, die dringt niet aan. Zo moeten ze het eigenlijk allemaal doen. Dus we roepen hem om een afspraak te maken en we raakten aan de praat. Over Egypte, zijn studie, zijn vriendin….dat ie volgend jaar wil gaan trouwen enz. Een super leuk en fijn gesprek met die Bimo. En ik zeg, wij hebben 3 zonen van ongeveer dezelfde leeftijd. Je had onze zoon kunnen zijn. Zegt hij…my mother and father in Holland. Een schatje!!Dus een foto met onze “zoon” kon niet uitblijven. We zouden elkaar opzoeken op Facebook. Eenmaal terug in Nederland  hebben we al snel contact via Messenger, echt super leuk! (btw..ok met de Italianen) Wie weet zien we elkaar nog eens. Wat mij betreft sowieso ieder jaar een weekje Egypte 🙂

En ja, wat een geluk dat we een weekje weg konden, want vorige week maandag is mijn schoonmoeder, na een bezoek aan de huisarts, met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Ze kon aan 1 kant niets meer zien. Ze bleek ontstoken slagaderen bij haar slapen te hebben. Daar kwamen ook al haar andere klachten vandaan. Als je er niet op tijd wat aan doet, kan je blind worden. Nu maar hopen dat de prednison haar werk goed doet. Maar omdat pa niet alleen thuis kon blijven, moest hij ergens in een verzorgingshuis. Dat werd het Bieslandhof. Ma die knapte wel weer aardig op en mocht vorige week donderdag weer naar huis. Ze heeft s avonds bij ons gegeten en het ging eigenlijk wel oké met haar.  De volgende ochtend is ze met de ambulance afgevoerd…..ze had een lichte beroerte gehad. Tjonge jonge, het valt niet mee voor ze. En samen met Ar en An, proberen wij er zo veel mogelijk te zijn voor ze. Gesprekken, bezoekjes, boodschappen, wasjes….ja dat hoort er allemaal bij.
Ma is dinsdagmiddag weer thuisgekomen (waar wij niet blij mee zijn). Ze mag niet meer zonder rollator lopen! Gelukkig luistert ze wel naar de arts…..
Wim en ik zijn zaterdag naar pa toegelopen en met hem op de Markt in Delft een terrasje gepakt. Heerlijk om hem te zien genieten. “Hier heb ik gewoond en daar zat het café en daar het bakkertje……
Was even heel fijn. Ik zei nog tegen hem, “wat een fijne bijkomstigheid dat u nu in Delft zit”. “Dit hadden we anders niet zo snel gedaan”. Hopelijk ziet hij het ook zo……

En zo vliegen de weken voorbij. Op naar het voorjaar!!

Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Het jaar begon bij Victor en Astrid in Apeldoorn, waar we de jaarwisseling hebben gevierd en ook zijn blijven slapen.  Wat was het gezellig! Heerlijk ongedwongen sfeertje, heel fijn! Op 1 januari ’s middags de nieuwjaarsreceptie van de Steinen. Bijzonder om te zien dat Pa en Ma er in hun huisje nog zo bij zitten. Het gaat erg moeizaam allemaal. Van de week hebben we een gesprek gehad over een CIZ indicatie. Pa zal in een verzorgingstehuis geplaatst moeten worden, maar met die wachtlijsten, wanneer…….  Dus af en toe even met hem op pad, is wat hij fijn vindt.
Ook met Wim z’n “oude” voetbalteam hebben we het nieuwe jaar ingeluid. Bij Fattoria Naturale had Wim gereserveerd voor 16 man (en vrouw). Wat was het super!! Iedereen had het naar zijn zin . Ooit een lunch genuttigd van 12.30 uur tot 18.30 uur? En ook zo ontzettend lekker, vooral de wijn en de limocello, haha….Ik ben op de fiets gestapt en thuis gekomen, maar dat is ook alles (oeps).
Dus maar even gestopt met wijn drinken. Lol zonder alcohol. Van de week met neef Mark uit eten geweest in Breda en daar smaakte het allemaal bijzonder lekker, ook zonder wijntje. Trouwens, met Petra bij de Guyter, een beetje raar was het wel :), totaal geen punt een watertje.
Na die decembermaand met eten eten en nog eens eten, wilden we ook weer met wandelen starten. Het is nog maar 1x keer gelukt van het jaar. Maar we zijn weer begonnen!

Vorig weekend was top! Zaterdag naar de Beegees Tribute geweest in Den Haag. Heerlijk die oude nummers. Je mag zo lekker meebleren 🙂 Alleen jammer dat we allemaal op stoelen zaten. We gingen wel staan om te dansen, maar dan is de ruimte beperkt. Ik vind het zo lekker om flink los te gaan.
Zondag waren we bij Theo en Ilse uitgenodigd om te komen eten. Altijd gezellig met elkaar. Het is een beetje thuiskomen daar, een warm bad. Volgend jaar kennen we elkaar 10 jaar. Dat gaan we zeker vieren!
Zo en dan zit de eerste maand er al weer bijna op. We gaan richting het voorjaar. Ik kan niet wachten.

Liefs,
Yvon.
Ps. Werd de uitzending van House Vision weer herhaald….. Dan merk je hoe veel het programma gekeken wordt. Zo komisch dat mensen denken dat we echt een vakantiewoning gekocht hebben in Otterlo. Kunnen we toch aardig acteren, haha.

Lieve allemaal,

Eerst dacht ik om lekker bij te kletsen met jullie, maar het is al het einde van 2018, dus wordt het een overzicht.
Al met al vond ik het een heftig jaar.  Ik laat het achter me en hoop dat 2019 een stuk beter wordt.
In Februari heb ik afscheid moeten nemen van een hele dierbare vriend. Dat is zwaar. We konden altijd van die fijne gesprekken hebben.  Met veel liefde denk ik aan hem terug.
En dan een weekend met Ron weg en daar ontdekken dat er “iets” in mijn oksel zit. En als je dan een traject van ziekenhuisbezoeken in gaat met alle emoties daarbij….heftig! En dan kom je erachter wie je na staan. Wie leeft echt  met je mee? Ik ben heel wat wijzer geworden. Er vallen heel wat mensen af.  Maar…..de dierbare blijven!
Ook weer heel wat moeten “slikken” , maar dat wordt the story of my life.  Ik laat me niet meer beïnvloeden door wat of wie dan ook.
Samen met mijn lieve schat hebben we het heerlijk en genieten van de mooie momenten in het leven. Vooral onze lieve kleine meid is een goed voorbeeld. Mijn schattebout!!! Als ik zie hoe ze kan genieten als we bij de Intratuin zijn (en eigenlijk genieten wij meer 🙂 ) , een hele lieve  makkelijke meid, die heerlijk zichzelf is. Mooi om te zien hoe Ed en Wen nu al geslaagd zijn in het opvoeden, Daar kan ik erg trots op zijn. Wat ik me heel erg realiseer dit jaar…….mijn gezin is het belangrijkste wat er is.

Best veel gelopen dit jaar. Naast de Nijmeegse, die ik gelukkig kon lopen, hebben Wim en ik een begin gemaakt met het Pieterpad. Daar hopen we volgend jaar zeker mee door te gaan. Daarnaast heb ik ook nog Berg en Dal  gelopen. Een heftige tocht van 60 km. Zo gaaf dat ik het gehaald heb (en dat met 27 graden} Het zal waarschijnlijk eens maar nooit meer zijn.
Ook kijk ik terug op een fantastische vakantie in Egypte en op Madeira. Leuk mensen ontmoet!!  in 1 woord geweldig!
En dan de uitjes die we hebben gehad, de vele etentje en dan heb ik het nog niet gehad over de vele wijntjes 🙂 🙂 🙂  In de winkel was het ook een super decembermaand!! Heerlijk druk en zeker met de kerstmarkt. Een gezellige dag! Zeker omdat we de kerstman bij ons hadden die chocomelk met rum uitdeelde, hahaha….Wat heb ik het goed, wat ben ik gelukkig en wat is het leven mooi!! Samen met mijn lieve schat geniet ik elke dag weer.
Hele leuke figuratieklussen gehad. Voor KitKat een online commercial , voor hoorspecialist Schoonenberg dineren in een sterrenrestaurant en voor House Vision een kerstspecial.

Hele leuke opnames waar we ontzettend van genoten hebben. Daar gaan we in het nieuwe jaar lekker mee door!! Nu eerst een feestje bouwen en het nieuwe jaar inluiden.

Ik wens jullie een hele fijne jaarwisseling en een fantastisch mooi en verwachtingsvol 2019!!! Proost allemaal! xx
Liefs, Yvon

Lieve lezers,

Vorig jaar liep ik nog de Kennedymars (80 km op 1 dag) samen met Jan die ik jaarlijks op de Nijmeegse 4-daagse zie. Afgelopen jaar vroeg hij mij of ik 13 oktober meeging naar Berg en Dal om daar 60 km te lopen. Hij zei nog, die is wel zwaarder dan de Kennedymars. Ik gaf aan dat ik zou gaan kijken als het oktober was. En ja, jullie raden het al, ik had wel weer zin in een uitdaging. Het was wel zo dat ik een week voor deze tocht last van mijn rug had. Wat het was dat was mij niet duidelijk, maar het zou mij niet weerhouden om mee te lopen.
En zo gingen wij op de avond voor de tocht naar Theo en Ilse in Nijmegen. Daar mochten we een nachtje slapen, zodat ik zaterdagochtend om half 8 kon starten met de tocht. Daar aangekomen moest ik me eerst inschrijven. Dus zeg ik tegen de dame achter de inschrijftafel…60 km (omdat je een keuze kon maken of je 25, 40 of 60 wilde lopen). Kijkt ze me aan, zegt ze….dat is een hele zware tocht hoor! “Ja, ik ga het proberen, zeg ik nog lachend”. Je moet wel voor 7 uur vanavond binnen zijn he!! “Ja, dat is mijn bedoeling ook, zeg ik”. Echt heel pittig hoor! En ik begrijp later dat het vreemd overkomt als je daar als nieuweling in je eentje je gaat inschrijven. Dat ik met nog 3 mannen zou gaan lopen dat wist zij natuurlijk niet. Toen ik met Wim buiten zat te wachten, zag ik de mannen aankomen en ik was blij. Blij dat ze me niet in de steek hadden gelaten. Zij gingen zich ook inschrijven, maar zij hadden hem al vaker gelopen. Dus in afwachting  keek ik een beetje om me heen en zie ineens iemand aan komen lopen. Ik dacht gelijk, waar ken ik haar van? Ik liep naar haar toe en zei tegen haar, hoi hoi….ken je me nog? Ja, maar waarvan, zei ze. Ik zeg, wij hebben met de Zonnebloem rolstoelen geduwd in de Keukenhof. Oh ja, das waar! Wat leuk dat we elkaar hier treffen!! Het gaat pittig worden vandaag he! Jazeker! We hebben elkaar heel veel succes gewenst en dat konden we wel gebruiken, want het zou die dag 27 graden worden. We gaan het wel zien dacht ik nog.
We gingen vol goede moed van start, Jeroen de meest ervaren lange afstand loper, hij loopt in 23 uur van Nijmegen naar Rotterdam. Jan, hij loopt makkelijk, maar niet meer dan 80 km op 1 dag. Robin, die had misschien wel graag gehad dat ik had gezegd dat ik liever de 40 km zou lopen 🙂 . En dan mijn persoontje die misschien wel door deze 3 op sleeptouw genomen moest worden.
Bij 25 km zat ik er nl al helemaal doorheen. Waar ben ik mee bezig!! Berg op, berg af en dat door de bossen op onverharde paden…..kapot was ik. En door boomstronken, dennenappels en eikeltjes liep ik ook nog eens blaren. En tot overmaat van ramp was er de eerste 25 km ook geen toilet. Ik kon de natuur opzoeken werd door de organisatie gezegd.  Ik voelde me echt niet happy….Ik transpireerde veel, was aan de diarree en vooral moe. Maar als de mannen dan weer met mij meeliepen en af en toe zeiden “vergeet niet van het uitzicht te genieten Yvon!”, dan kreeg ik weer een boost. Maar wat was dit zwaar en vooral met deze temperaturen. Zo liep ik toch maar gewoon verder met in mijn hoofd…dit doe ik nooit meer. Zeker op de Mookerheide met het zonnetje op je bol…..pffff, afzien. Op 50 km hadden we bij de Nijmeegse zweefvliegclub een lange stop. Zo welkom!! Ik ga zitten en neem eigenlijk gelijk mijn mobiel in mijn hand. Wim ik denk dat ik er mee stop….en in de familie-app groep….ik kan niet meer, ben er klaar mee. Tegelijkertijd zeg ik het tegen mijn wandelmaten. Jongens ik denk dat ik stop…. Wordt er gezegd, laten we eerst een biertje bestellen. Oh ja!! En ja hoor… 2 bestellen een La chouffe biertje en Robin en ik een Radler 0 %. En zo deden we nog een rondje. Tussendoor ging ik even naar het toilet en daar passeer ik een man. Zegt ie tegen mij…loop jij nog steeds met die 3 mannen? Ik zeg jazeker! Zegt hij, jij loopt echt zo geweldig goed, mijn complimenten!! Ik bedank hem met een lach en loop weer naar ons tafeltje. En als ik op mijn mobiel kijk en ik lees reacties van mijn gezin van…kom op mam, het is nog maar 10 km!! Je kunt het mam! Kom op kanjer!! Ja toen heb ik me er aan overgegeven. Ik maak het af jongens!! En zo begon ik aan de laatste kilometers. Geen idee wat er met mij was gebeurt, maar ik liep met Jeroen voorop en ik had er een flink tempo in. We namen even de 2 andere op sleeptouw. Ongelofelijk!! Het ging eigenlijk super goed. En zo kwamen we met z’n 4-en 8 min voor 7 binnen, waar Wim me opwachtte. Wat was ik blij!! Ik voelde me geweldig, ook al zou ik het echt nooit meer doen, ha ha. Maar het zat erop! Wat heb ik genoten en zeker ook samen met mijn wandelmaten! Bedankt mannen!!!
Na ons welverdiende biertje zijn we richting Theo en Ilse gegaan. Daar kon ik lekker douchen en gingen we met elkaar bbq-en. Rond half 12 waren we thuis en kon ik mijn bedje in.

De week daarna was het een hele rare week. Dinsdags zat ik met een collega te eten bij de Guyter, donderdag zat ik met 3 vriendinnen te eten bij de Guyter en zaterdag samen met Jasper. Dat was wel iets teveel van het goede. En als klapper op een vuurpijl zaten Wim en ik de vrijdag in Otterlo voor opnames van House Vision. En ook daar zijn we in het restaurant van het park wat wezen eten. Het was wel weer leuk om te doen. Zeker omdat het zo’n maffe regisseur is.Helemaal omdat we het 3 jaar geleden ook hadden gedaan en ze ons nog herinnerden. Het voelt dan ook wel wat makkelijker. Toen we klaar waren en naar huis reden, realiseerden we dat we vergeten waren te vragen wanneer het uitgezonden zou worden. We gaan het zien….

En ja dan blijf ik ook last houden van mijn rug. Dus naar de dokter geweest. Ga maar even bloed prikken. De uitslag was binnen en het bleek dat de waardes van mijn nieren weer was gezakt. Oeps…. Dus zij wilde verder op wat dingen laten prikken om van alles uit te sluiten. Daar krijg ik morgen de uitslag van. Best spannend….

Wat vorige week ook erg leuk was, Ronnie had ons uitgenodigd om te komen eten. Dat was super gezellig!! Zo mooi om te zien dat hij alles op orde heeft. De kanjer!
Ook zijn we met mijn schoonouders en Fenne naar een tentoonstelling van de Fabeltjeskrant geweest in Rotterdam. Daar hebben we ze allemaal zo’n plezier mee gedaan!

Afgelopen weekend kreeg ik wat app-jes dat Wim en ik op tv waren gesignaleerd. Oh wat Leuk!! En dat het zondag herhaalt werd, was duidelijk. Gelijk weer berichtjes, ha ha…Zo leuk!

En ja dat het lekker herfst aan het worden is, dat vind ik heerlijk! Lekker er op uit, de bossen in, al dan niet met zn tweetjes of met Fenne, Ed en Wen. Fijn om die kleine zo te zien banjeren door het bos. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Laat ze maar lekker wennen aan wandelen, dan kan ze later met oma mee de Nijmeegse 4-daagse lopen 🙂 Want wat is leuker dan genieten dat je kleindochter wekelijks komt. Lekker samen met oma op de fiets naar Intratuin. Een feestje!!

Tot snel weer!!
Liefs,
Yvon.

Hallo allemaal,

Het gaat allemaal wat langer duren met mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder wordt niet geopereerd aan haar schouder ivm haar leeftijd. Van de week voor controle terug en er was totaal geen verbetering te zien. Dit betekent dat het nog wel een week of 12 kan duren. Dat betekent ook dat mijn schoonvader nog even in het verzorgingstehuis zal blijven. Heel triest als je na van de week 55 jaar getrouwd te zijn nu noodgedwongen uit elkaar moeten wonen. 🙁 En schoonpa krijgt best vaak bezoek, terwijl mijn schoonmoeder vaak alleen zit. Daar zullen we ook wat vaker langs gaan. Het is te hopen dat er vooral voor hun wat vooruitgang aan zit te komen. Dit is voor niemand leuk.

Afgelopen maand ben ik met mijn schoolvriendin Martina gaan lunchen bij het Ommekantje. We zaten al snel oude verhalen op te rakelen, weet je nog……Zo ontzettend leuk! Wat hadden we veel te bespreken! Voor we het wisten was de lunch voorbij en zaten we aan de thee. Niet veel later vonden we het wel tijd voor een wijntje. Konden we proosten op het oppakken van de vriendschap. Voor we het wisten was het bij vijven, tijd om op te stappen. De tent gaat om 5 uur dicht, ha ha. Dit gaan we zeker snel nog een keertje doen.
De volgende dag weer een uitje. ’s Avonds met mijn collega’s uit eten bij La Cubanita. Heel gezellig met het clubje meiden. Het was duidelijk dat iedereen wel van een wijntje houdt 🙂  En dan de zaterdag na 5 uur samen met Cindy borrelen en eten. Tjonge jonge….wat heb ik het toch rot, ha ha. Heerlijk zulke uitjes en zo gezellig. Zondag kregen we nog bezoek van mede figuranten en zo werd het weekend leuk afgesloten.

Wat ook erg geslaagd was, ik ben met Cindy naar een figuratieklus geweest. Ze wilde wel eens een keertje met me mee. Wat hebben we gelachen!! Het stelde niet veel voor, maar we hebben er zelf een leuke boel van gemaakt. Ook nog ergens een hapje gegeten. Gelukkig was het op zestienhoven en waren we niet laat thuis.

Olga is ook nog een paar nachtjes komen logeren. Olga kwam op een maandag mee-eten, Alleen had ik ondertussen een vergadering en daarna bootcamp. Zo zag ik Olga pas ’s avonds. Maar bere gezellig!! Klepperdeklep, wijntje, laat naar bed..de volgende dag gewandeld, Ronnie zn huis bekeken en geëindigd op het terras van Buytenhout. Heerlijk in het zonnetje genieten van een prachtdag. Qualitytime!  De volgende dag samen naar de markt en bij Delifrance op het terras gaan zitten. Zie in bij een kraampje een leuke broek hangen. Ik ga even kijken en Olga blijft zitten. Kijk ik bij de kraam hebben ze de broek in verschillende kleuren. Ik vraag aan de marktkoopman of ik de broeken even aan mijn zus op het terras mag laten zien. Geen punt zegt ie. Kom ik het terras op en vraag.. “Olga welke kleur?” Ging iedereen op het terras zich ermee bemoeien, ha ha. Het werd er wel makkelijk op, want ze kozen allemaal dezelfde kleur. Daarna voordat Olga weer naar huis zou gaan nog even een broodje op het bankje in de voortuin met het zonnetje erbij. Komt er een kennis op de fiets langsrijden en stopt om mij iets te vragen. Stapt af en loopt naar ons bankje en Olga zegt ineens…Corrie?? Nou hallo Olga!! Een vriendin van vroeger, zo leuk. En zo kwam ze gezellig bij ons zitten. Ons kent ons in Pijnacker…..

Pa en ma waren op 26 sept 55 jr getrouwd en dat wilden we niet zomaar voorbij laten gaan. ’s middags moest Wim met zijn ouders in het ziekenhuis zijn en hij zou mij laten weten wanneer hij daar klaar was. Dan zou ik met voor ieder een bloemetje (omdat ze apart wonen) naar de Soete Suykerbol gaan. Zo gezegd zo gedaan en zo zat ik heerlijk aan het eind van de middag op het terras met een wijntje op mijn schoonouders te wachten. En daar kwamen ze hoor…..ik lang zullen ze leven zingen en ze gefeliciteerd. Nog met elkaar wat gedronken terwijl tussendoor Ronnie en Jasper kwamen feliciteren. Ze aten daar samen en Ar en An hebben ze weer opgehaald om ze naar huis te brengen. Volgens mij een geslaagde verrassing.

De volgende dag kwam Victor logeren. (de familie is nog nooit zo vaak langs geweest, ha ha) Hij had een BHV cursus te geven in Berkel. Gezellig Vic! Hij stelde voor om samen naar de Guyter te gaan en ja dan wil ik hem best een plezier doen 🙂 Wat was het super gezellig zo op een donderdagavond. Wat mij betreft komt ie vaker !!
En alsof het nog niet genoeg was…de zaterdag daarop moest ik werken en even voor sluit komt Marco van de Guyter binnen (Marco bij Lara????) Hij vertelde dat ie om half zes zou optreden op het Raadhuisplein met de Guyterband. Oh leuk!! Misschien kom ik na afsluiten wel even die kant. Daarna gelijk Cindy een app gestuurd en voor ik het wist stond ik er. Maar ja, dan vallen wijntjes best zwaar. Te weinig gegeten in de winkel. Dus zei ik om zeven uur tegen Cin, ik moet echt even iets eten. Hapje in de Guyter doen? Goed idee! Er was gelukkig nog een tafeltje in alle drukte. Altijd leuk al die bekende. Dus toen Cindy naar de wc ging, stapte ik naar een andere tafel. Even kletsen en later weer terug, waar ons eten inmiddels klaar stond. Loop ik langs, vat het servetje vlam waar de patat in zit. Oeps…en ik probeer het met mijn hand uit te slaan. Wat lacherig zet Cindy haar bord erop. Komt de bediening eraan, dames ga maar zitten, ik neem het mee. Nou dat ging als een lopend vuurtje :), elke keer kwam er iemand langs om te zien hoe het ging en met wat opmerkingen erbij. Ja dat konden we verwachten. Wat een onverwachte leuke avond.

En dan zijn Wim en ik de zondag erop vroeg opgestaan om op de Veluwe te gaan lopen. Het was een prachtdag!! We hebben een tocht van 35 km gelopen. We begonnen in Elspeet waar we de auto bij ons hotel hadden geparkeerd. Vandaar liepen we naar Wissel. Een prachttocht door de bossen. Op een gegeven moment zien we heel veel afdrukken van pootjes, En ineens ziet Wim in zijn ooghoek iets bewegen. Komen er 2 edelherten naar ons toe rennen en toen ze ons in de gaten hadden maakten ze een haakse bocht en sprongen over het pad voor ons. Wat een geweld en wat een sprongen! Zeker 3 meter. We stonden als genageld…..wat was dit imposant!!! Fantastisch! Zo groot had ik ze nog nooit gezien. Onderweg ergens koffie met gebak genuttigd en we konden weer door. Eenmaal in Wissel via een andere route terug naar Elspeet. In Vierhouten hebben we nog een kop soep gegeten. Lekker om dan op je hotelkamer te kunnen douchen en zo naar beneden af te zakken voor een wijntje met aansluitend een diner. Onze koffie dronken we op de luxe stoelen. Daar zat al een stel waar we al snel mee zaten te kletsen. Even heel gezellig! Voldaan gingen we naar boven. De volgende dag was Wim jarig en hadden we nog een dag in de omgeving. Alleen het weer was omgeslagen. Het regende de hele tijd. Nog naar Elburg gereden, maar dat doen we met mooi weer nog wel een keertje over. Nog bij Olga langs om een TV (voor Jasper) op te halen en daarna richting huis. Nog langs mijn schoonvader met een gebakje en daarna thuis een hapje eten om vervolgens op de randstadrail te stappen. Ik had Wim een avondje circustheater gegeven. Dat was echt zo’n geweldige avond!!

Zo en dan heb ik ook echt tussendoor wel gewerkt hoor…En ook nog met heel veel plezier. Nu Dirk van der Broek naast ons zit is het ook wat drukker geworden. Wordt het nog leuker!! Afgelopen zaterdag was ik vrij en ben ik de dag begonnen met bootcamp. ’s Middags naar Avanti om Ronnie te zien korfballen. Mijn schoonmoeder wilde graag mee en Edwin heeft haar er naartoe gebracht en ook weer opgehaald. Wij heerlijk in het zonnetje van Ronnie zn team genoten. En met gemak winnen ze. Ron heeft er 2 gemaakt. Ach en als ik dan zo opzij naar mijn schoonmoeder kijk, is het mooi om te zien dat ze zo zit te genieten. Even het huis uit.
’s Avonds met het hele gezin zitten gourmetten bij ons. Dit was ook zo gezellig en fijn. Die kleine meid doet ook lekker mee en om een uur of acht is het klaar en wil ze naar bed. En dan hoor je haar ook niet meer. Wij hebben nog tot elf uur aan tafel gezeten en door het off line spel zijn er ook heel wat mooie gesprekken ontstaan. Zo blij met mijn gezin xx!

Liefs,
Yvon
Ps. Nadat Jasper was gestopt met zijn studie, was het even zoeken. Nu heeft hij een contract aangeboden voor 32 uur bij Beter Horen voor 3 maanden. Daarna kunnen ze zeggen of hij geschikt is voor de opleiding van Audicien. Blij en Trots!

Lieve allemaal,

Ja het blijft zomeren, er komt geen eind aan. Het is een groot feest!
Zoals ik vorige keer schreef kwam de dag na de Nijmeegse 4-daagse Fenne voor een week bij ons logeren. Wat was dat ontzettend gezellig. Het enige was, het was zo ontzettend warm, dat de geplande uitjes anders uitpakte. We hebben meer in het badje in de tuin gezeten. Dat vond ze heerlijk en wij eigenlijk ook wel 🙂 ”s Avonds ging mevrouw zonder probleem naar bed en ”s morgens tussen 9 uur en 9.30 uur ging ik maar eens bij haar kijken. Wat is het fijne dat ze zo thuis is bij ons. Wel zag ik donderdagochtend een gezicht (althans dat vul ik in) zo van…weer oma die mij uit bed haalt. Maar ze bleef gezellig! En natuurlijk was ze blij toen Ed en Wen haar zaterdagmiddag weer kwamen halen.

Na ook nog gewerkt te hebben (ha ha), mochten we ook nog op vakantie. We zijn samen met Ronnie 2 weken naar Madeira geweest. Een actieve wandelvakantie met af en toe luieren aan een heerlijk zwembad met zuiver bronwater. Een pracht van een eiland is het en we hebben alle kanten gezien. Heerlijk toeren met een autootje. Ook leuk voor Ron, want die kon ook rijden.
Na een heftige wandeling van 6 uur in de bergen naar de top en terug (waarna we alle drie flink stuk zaten) hebben we gegeten bij ons plaatselijke restaurantje. Wat een gezellige lui!! En vooral de zelfgemaakte poncha bij de koffie smaakte naar meer. Die hebben we dan ook rijkelijk gedronken en ook aardig wat van mee naar huis genomen.
Wat hebben we genoten van het eiland met z’n prachtige bloemen, die ongetwijfeld in het voorjaar nog mooier zijn. Ronnie heeft genoten en dat was ook onze bedoeling. Dat kon hij wel even gebruiken. En voor ons gold hetzelfde. Ik kan niet wachten om te beginnen met een fotoboek. Thuisgekomen hadden we nog 2 vrije dagen en ook deze dagen kwam Fenne bij ons slapen. Even was ik bang dat ze anders zou reageren. Ze was nl met Wendy haar verjaardag ietwat afstandelijk. Alsof ze zoiets had van, niet te dichtbij anders moet ik weer mee, ha ha. Maar integendeel. Ze vond het prima, het was als vanouds. Zwaaien naar mama en gezellig boekjes lezen met opa en oma. En wat zo leuk was…ze zei voor het eerst oma. Heerlijk om te horen!!

Het weekend erna hadden we alweer een feestje in het plaatsje Zeeland. De jachtmaat van Wim  was 25 jaar getrouwd. En omdat het een   aardig eindje uit de buurt was, zouden we er blijven slapen. Dus ik vanuit mijn werk snel op de fiets naar huis. Op de rotonde zie ik dat er iemand naar mij zwaaide en ik zwaai terug, niet wetende naar wie ik eigenlijk zwaai. Na zo’n dag werken ben ik het zat en ik wilde snel een douche gaan pakken. Op de Meidoornlaan komt de auto naast mij rijden en zwaait weer. Ik kijk en denk, nee joh… De auto wordt aan de kant gezet en Martina mijn “oude” schoolvriendin stapt uit. We omhelzen elkaar en voor ik het weet sta ik een half uur te kletsen. Na een tijdje zeg ik, zullen we binnenkort lunchen? Ik moet nu echt naar huis. Snel telefoonnummers uitwisselen en we spraken af om te appen voor een datum. Wat ontzettend leuk!!
Douchen zat er niet meer in, snel even wat eten en hup naar het feest. Dat was zo ontzettend gezellig! En door een DJ die lekkere gouwe ouwe draaide, stonden we bijna de hele avond op de dansvloerOm half 4 gingen we, na aardig wat wijntjes, naar bed. Maar om half 8 ging de wekker al. We moesten eruit omdat we een figuratieklus hadden voor de VVV Zeeland. We waren er op tijd en omdat het om fietsen door mooi Zeeland ging, konden we al trappend wakker worden. Wat was het ontzettend leuk om te doen. Een filmpje en een fotoshoot. Hoe bizar dat het elke keer weer een klus is met fietsen. Lachen hoor!

En dan nog afgelopen weekend. Vic en As kwamen vrijdagavond al naar ons toe. Zaterdag hadden we ons met z’n 4-en opgegeven voor een wijnproeverij. Om half 10 verzamelen en met de sponsorbus en nog 30 andere wijnliefhebbers richting Arnhem, waar we een oude wijnkelder (175 jaar) bezochten. Wat geweldig om daar rond te lopen en daarbij de ins en outs te horen van de wijnkenner die ons rondleidde. Na dit alles werden er ook nog wat flessen opengetrokken. En proeven maar! Het viel wel op dat de “spuug”emmertjes  leeg bleven. Daarna een lunch in de bus en door naar Groesbeek waar we rondgeleid werden op een wijngaard. Wat fantastisch om te zien dat Nederland ook thuis aan het raken is in wijn maken. En ook dat wilden we even proeven. Oh oh…..we werden al wat joliger. Om half 4 was het afgelopen en gingen we de bus weer in op weg naar huis. In de bus werden er ook nog heel wat glazen geschonken en de muziek werd steeds harder gezet. Al dansend op het middenpad was te zien dat het feestje een feit was. Thuisgekomen hadden we besloten dat we een hapje zouden eten bij de Guyter. Alleen daar zat het helemaal vol. Helaas geen plek. Dan maar naar Tout le Monde. Daar binnenkomend zaten er al heel wat uit de bus en er kwamen er nog meer. Zo waren we er ineens met een man of 20. En de wijn bleef maar komen. Uiteindelijk aten we met z’n allen. Wat een mooie afsluiting van een geweldige dag. Vic en As sliepen nog 1 nachtje bij ons en die gingen zondagmorgen weer op huis aan.
Wij hebben alles opgeruimd en zijn koffie gaan drinken bij mijn schoonouders. Want wat ik nog niet heb verteld…..zaterdagochtend voordat we weggingen ging de telefoon. Mijn schoonmoeder…ze was gevallen en had pijn. Wim ging er gelijk naartoe. Ik belde naar schoonzus An en die zouden gelijk in de auto springen, zodat wij toch naar de proeverij konden. Later hoorden we dat ze haar arm heeft gebroken en van de week geopereerd moet worden. Wat ontzettend vervelend voor haar. En zo gingen we naar hun toe om het een en ander door te nemen.

En zo stappen we morgen een nieuwe week in.
Geniet van al het moois met een zonnetje erbij.

Liefs,
Yvon.
Ps. Het lijkt wel nu Vic verhuist is naar Apeldoorn we nog meer uitstapjes maken samen. Altijd gezellig met mijn lieve broer.