Lieve allemaal,

Zoals jullie weten ben ik met Wim op vakantie geweest op 2  Griekse eilanden. Griekenland is zo mijn ding en dan zeker Zakynthos. Het voelt als thuiskomen als ik daar voet aan land zet. Warm, liefdevol, zon, lekker eten (en drinken, haha)………. alles wat een mens nodig heeft. En omdat ik zo enthousiast vanaf mijn strandbed een app stuurde naar Cindy dat ze hier ook een keertje naartoe zou moeten gaan, kwam zij met het idee om dat samen een keer te doen. Dat gaar dan een beetje in mijn hoofd zitten…….Maar omdat Cindy een burn-out heeft, zou dat wel een hele andere vakantie dan normaal worden. Maar zeker niet minder leuk. Zo zaten wij bij elkaar en besloten om 5 dagen te gaan. Dus begin september stapten wij, met alleen handbagage (was een uitdaging, maar uiteindelijk zo makkelijk), in het vliegtuig naar Zakynthos. Daar hadden we een onderkomen boven op een berg. Dus iedere dag als we er op uit gingen, reed Cindy ons veilig naar “huis”.  Vele plekjes heb ik haar kunnen laten zien. Ook samen genoten van heerlijk eten en de lieve mensen die ons daar een warm hart toedragen.  Of Cindy dat warme gevoel ook heeft gekregen dat ik erbij heb, dat is me nog niet duidelijk, maar ze heeft het fijn gehad. Ze heeft zoveel mooie foto s gemaakt. Wat dat betreft kan je daar je hart ophalen. En dit alles onder een heerlijk zonnetje. Wat was dit een onverwachts extraatje!!!

Het weekend na de vakantie hadden we kaarten voor het festival “Opperdepop” in Berkel. Met optredens van Waylon en Golden Earring, het was geweldig! Veel bekende gezichten om ons heen, een heerlijk sfeertje. De groep waar we mee af hadden gesproken stonden helemaal vooraan. Daar hebben we even bij gestaan, maar al snel bleek dat je daar nauwelijks kon bewegen, dus wij weer naar achteren. Daar gezellig met Hilbert en Ellen de avond doorgebracht. Op een gegeven moment vonden we het wel mooi geweest., Ik had tenslotte de hele dag gewerkt. En dan nog de hele avond staan, ik voelde mijn voeten wel. Maar eenmaal bijna bij de uitgang stond er een bar en daar draaiden ze heerlijke muziek. Wim en ik keken elkaar aan en voor we het wisten stonden we te dansen 🙂 Voor het laatste muntje kochten we een wijntje en die smaakte ons nog prima. Komt er, terwijl we aan de zijkant staan te dansen, een man naar ons toe en neemt ons mee naar de dansvloer. Hier horen jullie! Dat was nog even een heerlijke afsluiter van een lekkere avond.

Na flink wat uren te werken, omdat er een collega een andere baan heeft aangenomen en een andere collega met een hernia thuis zit te wachten op een operatie, was ik pas een weekend vrij. Quality time!! En omdat ik voor Wim met Valentijn een kaart had gegeven waarin stond dat ik een 3 gangen menu voor hem zou maken, had ik daar mooi tijd voor. En ach,…..ik kan best koken, maar ik vind het gewoon niet leuk. De recepten vinden was snel gelukt. Ingrediënten binnen en beginnen maar. Het voorafje, een feestelijk zalmtaartje,  was heel goed gelukt al zeg ik het zelf. Het hoofdgerecht, Bloemkoolkoekjes,
waren minder goed geslaagd. De smaak was heerlijk, maar het waren geen koekjes. Moeilijk om mooie ronde vormpjes te krijgen. Het toetje, Gegrilde ananastoetje, was weer een feestje. Heerlijk zo n verse ananas met amaretto, Al met al toch geslaagd en (waar ik al bang voor was) ik mag het vaker doen, hahaha….
De zondag erop kwam Annemiek mij om 4. 30 uur ophalen. We zouden een tocht van 60 km lopen in Den Haag. Die ging tussen 5.00-5.15 uur van start. Daar aangekomen konden we de inging niet vinden. De hekken van het ANWB gebouw waren dicht. Bleek dat we konden aanbellen en ze werden opengemaakt. Auto neergezet en naar binnen gegaan. Daar waren we de enige. We kregen een routebeschrijving  en er werd vermeld dat we de rose bordjes moesten volgen. Oke, gaan we doen. Er zou om de 10 km een stop zijn en na de eerste 10 km een ontbijt. Leuk! Maar om 5.15 uur is het nog pikkedonker. Een routebeschrijving niet te lezen en bordjes niet te vinden. Soms zat er een groen bordje tussen, bleek. Bij de eerste 10 km aangekomen (een snackbar), was ie nog dicht. Nou ja! Doorlopen naar het ontbijt dan maar. We kwamen er aan en daar konden we onze bidon vullen, een toilet bezoeken, maar geen ontbijt. Vreemd! Wel even een foto van ons, want we waren de eerste (en enige volgens mij). We waren wel 3 andere tegengekomen (kwamen uit limburg en den bosch) , waarvan er 1 terugging omdat het slecht gepijld was. De andere 2 waren alleen maar aan het schelden. Wij liepen stug door. Aangekomen bij de paleistuinen waar we in moesten, bleek het hek dicht te zijn (niet open voor zonsopgang)  Dit is echt heel slecht. We hebben zelf de route weer opgepakt, omdat we enigszins den haag kennen. Om een lang verhaal kort te maken….helaas kreeg Annemiek last van knie, heup en blaren. We hebben ongeveer 45 km gelopen. Jammer, want ik liep zo lekker, maar samen uit, samen thuis. Nog maar even ter afsluiting bij ons een wijntje in de tuin gedronken. Gezellig zo met Annemiek!!

En dan was er ook nog ruimte voor een figuratieklus. Op naar Amsterdam. Daar liep ik naar de afgesproken plek en wie kom ik daar tegen….Een moeder van een klasgenootje van Ronnie. Zij heeft ooit voor mij mijn T-shirts bedrukt. Dat deed ze voor het goede doel. Nu zie ik haar na al die jaren hier weer. Grappig!

Dat ik van een wijntje hou, dat weten jullie. En dan is een wijnproeverij bij Tout le monde wel aan mij besteed. Alleen is het zo zonde om uit te spugen 🙂 ……dus een keuze maken tussen de 32 wijnen. Er zaten toch echt wel hele lekkere tussen. Doe maar een doosje! Daar aansluitend een hapje gegeten, het was bere gezellig!!!

Wim was 1 okt jarig en hij wilde er eigenlijk niets aan doen. We zijn met Jasper en Ronnie naar een escaperoom geweest. Van te voren had ik contact gehad met de escaperoom om te kijken of we iets aan zn verjaardag konden doen. Ik zou slingers, ballonnen en een cadeau meenemen. Nu moest dat nog wel stiekem overhandigd worden, zodat hij de kamer kon aankleden. Eenmaal in de kamer met het oplossen  van puzzels, vroeg ik me af wanneer we bij de aangeklede kamer zouden komen. De laatste ruimte was het. Alleen, Wim zat zo in het spel, dat hij de slingers en ballonnen niet zag. Met de eigenaar had ik afgesproken dat Wim een bruin kastje moest openmaken. Wat ie ook aan het doen was…..hij maakte geen bruin kastje open. Toen Jasper aan het deurtje wilde komen, duwde ik Jasper met een zet weg. Oeps…..Dus vroeg ik maar aan Wim of ie het kastje wilde openmaken. En ja hoor, gelijk uit de speakers….Lang zal ie leven, lang zal ie leven…..heel leuk. Wim zag  zn cadeau en was blij verrast. (gelukkig was de tijd even stilgezet, al mocht het niet baten) We zijn niet ontsnapt helaas. Volgende keer beter!!

Nu ik me ook heb aangesloten bij de Zonnebloem, heb ik al aan een noodoproep gehoorgegeven. Rolstoelduwen in het rijksmuseum. Wat een leuke dag!! Laat mijn gast nu een moeder van een kennis zijn. wat hebben we samen gelachen!! Met een voldaan gevoel ging ik naar huis. Voor deze mevrouw een collage gemaakt, zodat ze aan deze dag kan terugdenken.

Wat ook zo leuk was….mijn wandelmaatje Joke nodigde ons uit om bij hun te komen eten. Haar man is kok bij van der Valk en hij ging voor ons iets lekkers klaarmaken. Het was super gezellig en wat hebben we heerlijk gegeten!! Dit gaan we over en weer gewoon vaker doen wat mij betreft. Nu maar hopen dat Wim er ook zo over denkt……. hahahaha
Vorige week zondag vroeg opgestaan zodat we rond zonsopgang op de Veluwe waren. Edelherten spotten en dan ook het burlen meepikken. Ge-wel-dig!!
En dan hebben Wim en ik afgelopen zondag nog een heerlijke tocht gewandeld. Prachtig die herfstkleuren!! En dat er dan af en toe een buitje valt….geen punt Wij kunnen daar zo van genieten. Fijn om dit samen te doen.

Maak het met deze donkere dagen lekker gezellig in huis. Bak een appeltaart, koop dikke speculaas, warme chocolade erbij…..heerlijk de Herfst!!! Geniet ervan!!

Dikke kus,
Yvon.

Lieve allemaal,

Wat gaat een zomer toch snel voorbij…..zeker als je het zo naar je zin hebt.
Begin augustus zijn Wim en ik een weekendje in Twente geweest. Op zaterdag  naar een vriend van Wim die in Neede is gaan wonen. Een geweldige plek op het platteland met genoeg ruimte voor paarden, roofvogels en nog meer dieren. We konden gezellig bbq-en en hebben zelfs tot laat ’s avonds buiten gezeten. Daar hebben we gelogeerd en de volgende dag zijn we naar mijn vriendin gegaan. Zij is verhuisd naar Ootmarsum. Wat is dat toch een knus plaatsje. Vol met kunstenaars. Heel leuk om te zien dat ze in een boerderij van 100 jaar oud woont. Ze hebben het helemaal opgeknapt. Wat is ze happy daar!! Zo blij voor haar! Daarna nog naar mijn broer en schoonzus in Brugterveld. Daar waren we al lang niet meer geweest. Een mega tuin met allemaal fruitbomen erin. Lekker in het zonnetje gezeten en weer bijgepraat. Heerlijk zo n weekend!!

Ook zijn we met 4 man bezig geweest in het huis van mijn schoonouders. Wim en Arjan meer dan de dames. Wat een klus!! Al die spullen……en je kan niets zomaar weggooien, alles gaat door je handen. Maar het eind is in zicht. Morgen worden de laatste spullen opgehaald, dan nog schoonmaken en de sleutel kan ingeleverd worden. Weer een hoofdstuk afgesloten. Pa en ma zitten zo ontzettend fijn in “Huize Petrus”!! Als we langs willen komen, wordt de agenda getrokken. Ze hebben iedere maand een dag die in het teken staat van een land. Ze hebben Spanje en Frankrijk al gehad en er zullen nog meer landen volgen. Schilderen, bloemschikken, gymmen, fietsen…..noem maar op. Ze hebben het goed en dat is voor ons heel fijn!

Met Vic en As hadden we een weekend afgesproken. We zouden naar Apeldoorn toegaan om te fietsen. Alleen in het weekend dat we gepland hadden, zat het weer niet mee. Het zou gaan regenen, dus zijn ze naar Pijnacker toe gekomen. Hier scheen de zon en was er wielerronde in het dorp (waar wij eigenlijk geen zin in hadden…). We zijn er eind van de middag naartoe gegaan en hadden het al snel heel erg gezellig. Om half 8 hadden kregen we best wel trek en belanden we in de Guyter. En ja….zet ons in de Guyter en het is zo laat. 🙂 De volgende dag gezellig ontbijten met elkaar, lekker kletsen, super gezellig hebben we het met z’n vieren.

Fenne heeft ook nog 4 dagen bij ons gelogeerd. Wat was dat een feestje. En omdat Jasper vrij was, ging hij mee met ons naar de dierentuin. Zo leuk met die kleine meid!! Ze voelt zich thuis bij ons en dat is zo fijn. En heerlijk om te zien dat Ed en Wen hebben genoten in Limburg, Ook heel wat waard!!

Met Vic ook nog gefigureerd in Flikken Maastricht. Ik zei nog tegen hem….zullen we het nou wel doen? Het is een end rijden, lang wachten en je krijgt er niets voor…. Maar zei Victor, we maken er toch een leuke dag van samen….dus hebben we het gedaan. En we zijn er over uit…..we doen het niet meer. Maar we hebben het samen wel heel leuk gehad!! En uiteindelijk hebben we samen een hapje gegeten in Malden. In Arnhem ben ik op de trein gestapt en naar huis gegaan.

En dan is het alweer 1 september! Wat een prachtdag was het vandaag! Temeer omdat Wim en ik vandaag 30 jaar getrouwd zijn. Gisterenavond hebben we heel gezellig met de kids gebbq-ed en vandaag hebben we een tocht in Rijnwoude gelopen. Eerst een gezellig ontbijtje samen en om half 11 zijn we na een bak koffie van start gegaan. We waren nog maar 3 km onderweg, of we komen Henk en Petra op de fiets tegen. Hun dochter heeft vroeger bij Ronnie in de klas gezeten en wij hebben met elkaar op de gebarencursus gezeten. Koffie?? En ze keren om en even later zitten we met elkaar aan de tuintafel. Even heel gezellig. (dom…vergeten foto te maken) Verder was de tocht prachtig!!! Nederland op z’n mooist. Molen, weilanden, prachtige wolken, zonnetje…..wat wil een mens nog meer. Nou, op een terrasje met een radler en een biertje aan het water. Dus dat hebben we maar gedaan 🙂

Een klein overzicht van de afgelopen weken.
En dan heb ik het nog niet over mijn dagje Kijkduin gehad.
Gewoon teveel om op te noemen.

Tot zover weer.
Dikke kus van mij,
Yvon.

Lieve allemaal,

Waar kan ik zo naar uitkijken, waar krijg ik zoveel energie van, waar hou ik van, waar zijn zoveel lieve “oude”en nieuwe vrienden, waar kan ik heerlijk mezelf zijn…….
Inderdaad, de Nijmeegse 4 daagse!! Wim en ik hebben het weer gehaald!!
Het is alleen aan niemand uit te leggen wat voor een gevoel het is. Alleen degene die het mee hebben gemaakt kunnen het begrijpen. In Luxemburg nog…ik sprak met een wandelaar over de 4 daagse en hij krijgt tranen in zijn ogen.  Ik word altijd emotioneel als ik er aan denk, zei hij.  Ik begrijp dat wel. Het doet zoveel met je. De verhalen van mensen waarmee je loopt, de blije gezichten van als ze het gehaald hebben, de heerlijke sfeer van met elkaar.

Het is gewoon 1 grote familie. Ik kijk nu alweer uit naar volgend jaar. Al moeten mijn voeten en scheenbeen er nu even niet aan denken 🙂
Die hebben wel een optater gehad. En dat is niet door het lopen, maar door het dansen. Iedere dag als we over de finish kwamen, haalden we een biertje en gingen we naar “onze” bank. Daar zaten vaak Jan, Robin en Jeroen al (zij lopen de 50km). Na een kwartiertje zitten en na het beantwoorden van app-jes, ging ik al wat dansen. Iemand moet de eerste zijn (zegt ze blufferig). Ik hou er gewoon van. En daarnaast…het is goed voor je spieren.  En dat we dan vaak bleven tot de avond….ja ach, het is maar 1 keer feest. Dat er vaak iemand naar mij toekwam die zei, jij loopt de 40 he? Jij kan toch makkelijk de 50 km lopen als ik jou zo zie dansen? Ja, wellicht. Maar als het niet hoeft, waarom zou ik dan?  Ik ga eigenlijk meer voor het feesten. Als ik zo sta te dansen en er loopt iemand voorbij die net binnen is, vraag ik hoe het is gegaan. Je krijgt dan van die geweldige verhalen, zo bijzonder! Op een gegeven moment ken je zoveel mensen en hoop je ieder jaar weer dat je ze tegenkomt. Zo van…weet je nog vorig jaar?

Annemiek met wie ik in Luxemburg liep, had dinsdag een begrafenis en ik had haar dus nog niet gezien. Woensdag komt ze de wedren oplopen en we rennen op elkaar af en vliegen elkaar in de armen. Dat was gewoon een beetje emotioneel.  Samen zagen we ook lopers uit Luxemburg. Dat je elkaar dan ziet tussen die 45.000 wandelaars. Is toch best bizar? Annemiek zei dat het leuk zou zijn als we elkaar onderweg met het lopen zouden tegenkomen. Je kunt me morgen herkennen aan een wit shirt van de RDW. Waarop Kees vroeg…en jij Yvon? Ik zei, ik weet het nog niet. Mijn hele koffer zit vol en dat wat ik ’s avonds klaarleg, hoeft nog niet hetgeen te zijn wat ik ook echt aan trek. Ik kan gerust ’s ochtends nog 3x wisselen.  Yvon, Yvon…het is geen modeshow! “Oh nee Kees?” en we liggen in een deuk.
Laten we elkaar de dagen erop ook tijdens het wandelen tegenkomen.  Zo leuk!! Ook hoorde ik van langs het parcours ineens….”hey, loop je alleen” . Dus ik heel blond…ja, loop je mee? Waar is ze dan?….Ik kijk even goed, is het een loper uit Luxemburg die dus Annemiek miste. Dus ik roep naar hem….oh Luxemburg!!! En ik wijs dat ze er nog aan komt.  Zo grappig.
En dat ik langs het parcours een paar keer “danseres!” hoorde roepen en ze erachter zei…”je mag zo weer”, dacht ik in eerste instantie dat het mijn dansen tijdens het lopen was. Maar toen ik het de dag erna weer hoorde, toen begreep ik dat ze bedoelde op de wedren. En op de laatste dag komt er iemand op de wedren naar mij toe en zei, “ik zei steeds danseres tegen je”. Wat leuk om je te zien swingen en genieten! Wat vond ik dat ontzettend leuk!! Ze kwam haar man aanmoedigen en met hem en zijn maat Martin, die ik dan weer ken, waren Wim en ik opgelopen. Wat een kleine wereld!!

En dan is er nog een heel belangrijk onderdeel…..de slaapplek. Wat hebben wij het fantastisch bij onze lieve vrienden. De verzorging (soepje, fruitje, lief briefje bij het ontbijt, snoepjes op ons kussen, het voeten bad) , de gezelligheid, de etentjes, de stad in met elkaar…..alles is top! Mede daardoor kunnen wij de 4 daagse uitlopen. Het zijn schatten!!

Wat ik tot slot nog wil zeggen….ga eens nadenken over het lopen van de 4 daagse. Je krijgt er een boost van!! Een aanrader voor iedereen!!

Zo en dan gaan we weer over tot de orde van de dag. Er moet ook weer gewerkt worden.. Geen punt als je het naar je zin hebt!! 🙂

Geniet van het mooie weer!
Liefs,
Yvon.

Probeer wel in beeld te komen , wordt er door het thuisfront gevraagd…

Lieve allemaal,

Wim en ik zijn dit jaar vroeg op vakantie geweest. Dat kwam in de winkel beter uit. Nooit eerder gedaan zo vroeg, maar wat is dat ontzettend lekker!!! Op 21 mei gingen we voor 11 dagen naar Kefalonie en voor 5 dagen naar Zakynthos. Wat hebben wij het heerlijk gehad!!  We hadden ook zo n droomplek met schatten van eigenaren.  En ook nog eens met hele gezellige Nederlanders. Wat een geweldig eiland is het! We hadden een autootje erbij en hebben zo het hele eiland verkend. Ook hebben we een tocht gelopen van 16 km. Berg op, berg af en dat met een lekker zonnetje. We liepen naar een monastery. Halverwege terwijl we naar beneden liepen, komt komt er een man door de bocht omhoog lopen. Hij ziet ons en juicht en spring en roept het een en ander. Hij komt voor ons staan en zakt naar beneden om zich op te drukken en zegt tegen wim dat ie het ook moet doen. Wat een vreemde dacht ik nog. Snel doorlopen was mijn eerste indruk…Maar al snel vroeg hij waar we vandaan kwamen. Hij vertelde dat hij Marinier geweest was en dat hij elke dag naar beneden en weer naar boven liep. Nou, petje af!!!We hadden zo een praatje en hij zei, “Ik weet nog dat in 1952 (ik was toen 5 jaar) er een vreselijke aardbeving was op Kefalonia. Er was veel verwoest. Wij, de Grieken, kregen toen melk en kaas uit Nederland”. Wat was dat bijzonder om te horen. Mooi zo’n man! Nog even een fotootje maken hoor! En dat terwijl ik er in het begin heel anders over dacht. Hij gaf me nog zijn nummer zodat ik de foto op kon sturen. Een mooi moment!
Een andere dag hadden we de auto ergens halverwege op een berg gezet, om van daaruit nog 4,5 km te klimmen naar een monastery uit de 8ste eeuw. Wij lopen in de hitte en passeren een Nederlands stel. Na een pittige tocht komen we boven en wat denk je…..hek dicht! Nee hè!! We staan daar wat foto’s te maken, en zien daar die andere Nederlanders boven komen.”” Is ie dicht?? Nee tocht! Bijna alle kloosters zijn dicht, zei ze somber. Terwijl we met elkaar staan te kletsen, zien we een monnik naar het hek komen. Wij groeten hem en geven aan dat het jammer is dat ze gesloten zijn. Hij zei, “maar een hek kan open!”Hij pakt een sleutelbos en probeert alle sleutels. En ja hoor, na wat hulp van ons met schuiven en tillen van het hek, ging het open. We kregen een privé rondleiding! Hij was er zelf nog maar net een dag en woonde daar met nog 2 andere monniken. Grappig om te zien dat ie zelf ook nog niet overal binnen was geweest. Wat was dit bijzonder en waardevol! Ik kreeg nog een bloem van hem, die ik niet mocht weggooien als ie “op”was. Ik moest hem verbranden! Dat heb ik ook echt gedaan! Na onze rondleiding werden we nog uitgenodigd in zijn eigen woning en we mochten plaats nemen op rood fluwelen banken. Daar kregen we wat te drinken en wat lekkers. Een ervaring die je niet zo snel vergeet.
En Griekenland heeft ook hele mooie stranden. Daar hebben we 2 dagen doorgebracht. Ook zo heerlijk dat we daar zo’n lekker restaurantje bij hadden. Wat kan ik genieten van die lekkere salades en gegrilde groentes. Dat zou ik elke dag kunnen eten.
En zo kan ik nog meer vertellen over Kefalonia, maar dan wordt het wel een heel lang stuk 🙂 . De laatste avond met Sjoukje en Loek uit Amsterdam gegeten bij ons complex. Wat hebben we gelachen!!!
De volgende dag met de veerboot naar Zakynthos, ons favorieten eiland waar we 4 jaar geleden onze mooiste vakantie hadden. Daar de auto opgehaald en naar ons verblijf gereden. Toen we daar aankwamen en gesetteld waren, bestelde we een biertje. Wim zegt tegen de eigenaar, “ken je me nog?”Let me think…..en in het Engels zegt ie….jij was toch jager….en deed jij niets iets voor de gemeente in het groen….Nou vraag ik je? Hoe bizar is dit! Grieken beleven alles intens. Ze nemen overal de tijd voor en zijn geïnteresseerd.  Daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren. Zo’n zelfde verhaal hadden we onderweg bij een super leuk souvenirs winkeltje.Heel bijzonder en wat een lieverds allemaal. Maar waar we het meest van genoten hebben, is ons restaurantje waar we elke keer ouzo dronken. Katarina, de eigenaresse, is een topper!Die kan koken!! We zitten dan ook van negen tot ver na twaalven te eten en vooral ook drinken, haha. Bij mijn vriendin wil ik zeker nog vaker terugkomen!

We kijken met zoveel plezier terug op de vakantie, zijn gelijk met het fotoboek gestart.

Het weekend dat we net terug waren hadden we gelijk Babs haar feestje. Heel fijn geweest en vooral ook weer lekker gegeten. Ik zeg het maar eerlijk….na dit alles, 4 kilo aangekomen. Dat wordt weer inhouden met eten en flink sporten, zucht……

Vorig weekend met Annemiek voor 4 dagen naar Luxemburg geweest. Daar hebben we de 2 daagse in Diekirch gelopen. en gehaald. De eerste dag 40 km en de tweede dag 20 km. Heel zwaar, maar zo ontzettend mooi!! En naast het lopen hebben we ook flink gefeest. Gelukkig houden wij daar allebei van, haha.Op de laatste dag zit ik naast een vrouwtje (door wie ik lid ben geworden van internationale wandeltochten). Ze vraagt, waar kom je vandaan? Pijnacker…daar heb ik nog een neef wonen! Ken je Ketwiezel nog??? Dan zonder sik en als ie 2 borrels op heeft is ie wel oke 🙂 .Ik vraag waar hij woont, zegt ze…Docter….Ik zeg “Dr vd Horstlaan? Ja, hij is getrouwd met een Deense. Waarop ik zeg… heet hij Kees. Ja!!! zegt ze. Die woont tegenover het huis waar ik schoonmaak. Nou ja zeg, wat is de wereld toch klein! Na het douchen zijn we een hapje gaan eten in Vianden. Daar zijn we op de fiets naartoe gegaan. Maar dat waren niet de beste fietsen. De mijne had geen versnelling en dat met al die heuvels!! Heen ging het nog wel. lekker een hapje gegeten met nog 2 oud mariniers. Heel gezellig! s Middags hadden we al aardig wat op en bij het eten ook weer. Tijd om naar huis te gaan, want het werd ook al donker en we hadden geen licht op de fiets. Jullie gaan toch nog niet? Neem nog 1 wijntje joh… Annemiek en ik keken elkaar aan….laatste avond….oké, nog eentje dan. begrijpelijk dat ze zeiden “jullie zijn ook snel over te halen”. Maar goed, toen gingen we een uur later naar huis. Pikkedonker!! We waren zo melig (oorzaak..). Maar eenmaal in het bos zagen we geen hand voor ogen. En we moesten ook nog klimmen. Pff….dat was een hele toestand. Wat hebben we gelachen. Gelukkig heelhuids thuisgekomen en heerlijk geslapen “) 

Van de week nog geborreld in Dordrecht met Vic, neef Mark en nicht Diane. Dat was super gezellig zo op een terras in de binnenstad. Gaan we zeker nog een keertje doen!

En dan vandaag nog een (waarschijnlijk) laatste 40 km gelopen. Heerlijk weer om naar Voorschoten te lopen en bij Vlietzicht een bakkie te doen (oké…met appeltaart, maar die loop ik er wel weer af, hahahahahaha)

Je vraagt je misschien af, werk je nog wel…..jazeker!! Van de week is onze ene winkel verhuisd naar het centrum.  Wat een gekkenhuis!!! Maar wat vind ik dat fijn!! We zijn goed van start gegaan en iedereen is laaiend enthousiast. Wat is er fijner dan met plezier te werken. Uh….wandelen 🙂

Tot snel weer!
Dikke kus!
Yvon

Ps. Wat blijft rolstoelduwen voor de Zonnebloem toch heerlijk om te doen!

draagt af en toe een blauwe hoed 🙂

Lieve lezers,

De maand april ligt ook alweer achter ons. Haast niet bij te houden. Wat mij betreft….laat de zomer maar komen. Ik heb zin in terrasjes!!
Alhoewel ik zodra de zon zich laat zien, niet meer binnen kan zitten. Dus die terrasjes doe ik eigenlijk altijd wel, haha. Al is het na mijn werk met Vic op het terras van de Guyter. Leuk en gezellig. Of met Carolien en Paul op de valreep besluiten om s avonds op het terras bij de Buytenhout af te spreken en vervolgens (omdat ze gaan sluiten) wederom in de Guyter beland. Gewoon omdat het kan.

Ik mocht ook dit jaar weer Maxima spelen in het Kralingse bos. Heel gezellig samen met Eric.

We hebben de dag afgesloten met een hapje eten bij de Italiaan.

In de eerste week van april hebben we mijn schoonvader verhuist naar Berkel. Wat zit hij daar geweldig!! Hij heeft het heerlijk naar zijn zin. Kijkt op een weide met 2 geiten, waar pas 2 kleintjes bijgekomen zijn. Hij geniet er zichtbaar van. Gaat naar bloemschikken, eet gezellig Marokaans met bewoners van de verdieping, ging met Koningsdag naar het centrum met de rolstoel. Leuk dat er zoveel gedaan wordt! Als ik naar hem zit te kijken dan zie ik innerlijke rust. Daar zit ik dan weer van te genieten.  Helemaal fijn als mijn schoonmoeder er over een tijdje bij gaat wonen.
Vorige week hebben we in de Soete Suykerbol de 87ste verjaardag van mijn schoonvader gevierd met een groepje van 25 man. Als cadeau hebben Wim en ik ze de week erna meegenomen naar de Keukenhof. Een hele mooie dag ervoor. Allebei in een rolstoel en zo genieten van de bloemenpracht daar.  Rond het middaguur wilden we een hapje eten, maar dat dachten meer mensen. Nergens een plekje. Dus zijn we weer in de auto gestapt en zijn we naar Lisse gegaan. Daar hebben we in een heel gezellig restaurantje geluncht. Ze hebben er van genoten en daar hebben we het voor gedaan.

Er wordt wat afgegeten……met “oude” schoolvriendin Martina en haar man Michael hadden we op een zaterdagavond afgesproken in Alphen aan de Rijn. Zij wisten een goed restaurant en dat is zeker een aanrader. Wat was het een gezellige avond, we hebben genoten!! Om half 12  gingen we van tafel. Mooi dat er jaren voorbij kunnen gaan en dat je gewoon de draad weer kunt oppakken alsof er niets is gebeurd. Heel waardevol!
De volgende dag  stonden we vroeg op, We gingen naar Monster lopen, naar Henk en Petra. En wat hadden we een mazzel met het weer. Wat is er lekkerder dan in een korte broek lopen. Love it! Om 8.15 uur zijn we gestart en hebben onderweg in Kwintsheul  een bak koffie genomen. Loungebank, zonnetje, een goede start. Maar we moeten door….het is best een eind. Na iets omgelopen te hebben, kwamen we om 12.15 bij hun. Daar stond een heerlijk gedekte tafel met verse broodjes voor ons klaar. We konden gelijk aanvallen. Ze verklaarden ons nog wel voor gek dat we helemaal waren komen lopen. Een goeie training voor ons. “Waar jullie zin in hebben!” Ach ja, ieder zn ding….. Om ongeveer half 3 zijn we weer op huis aangegaan. Dat hakte er wel in moet ik zeggen. Best pittig zo n dag lopen. In Rijswijk hebben we een ijsje gegeten. Toen we een donkere lucht zagen aankomen, hebben we even overwogen om met het o.v. naar huis te gaan. Maar we lieten ons niet kennen, het was nog maar een stukje (Pffff).  Om half 7 waren we thuis. Moe maar voldaan. We hadden 48 km gelopen. Na een douche ging ik even op bed zitten en vroeg ik mezelf waarom ik dit had gedaan. Oh ja…omdat ik het leuk vind.

Ja, er wordt ook veel afgelopen. Zo 1 of 2 x per jaar loop ik ook met Hans en dat is meer een strand en duin wandeling met een heerlijke lunch bij een strandtent. Geweldig om oude herinneringen op te halen. Hans ik hoop nog vele wandelingen met je te maken.

Met Pasen wilden Wim en ik  etappes van het Pieterpad lopen. Lekker met een Bed and Breakfast erbij. Laten Ronnie en Jasper nou met ons mee willen! Super gezellig! Zo vaak lopen ze niet en dan gelijk zo n eind, petje af! En omdat het zulk mooi weer was, konden we van terras naar terras lopen.

Bij Social Deal had ik in Assen een 3 gangendiner gescoord. Maar toen ik ging kijken op hun site of we buiten konden zitten, kreeg ik het gevoel alsof het een soort van snackbar was. Nee joh….da s balen. Zal ik bellen dat er iemand ziek geworden is? Nee, dat kunnen we niet maken. Het is mijn eigen fout. We gaan gewoon. En laten we nou gewoon buiten zitten en een heerlijke avond hebben! Het eten was super en de eigenaar een hele toffe kerel! Hier hadden we heel goed aan gedaan! De volgende dag weer op pad gegaan. Ipv Freek hadden we Jasper Vonk bij ons. een hagedis, muis en zelfs een….ringslang van een meter!!

Niet normaal. Had ik nog nooit gezien. Maandag toen we thuiskwamen zei Jasper, ik weet wel dat ik nooit de Nijmeegse 4 daagse ga lopen.

Ze hadden overal pijn. Jasper zere heupen en Ronnie zere hielen. De kanjers!!

En vorige week met Joke gelopen. Een rondje van 18km. We pauzeerden in Delft bij de Beestenmarkt. Daar hebben we een kopje thee gedronken. Maar omdat we lekker zaten, hebben we er ook nog 2 wijntjes gedronken met een schotel nacho cheese erbij. Wat onverwachts heerlijk! Tegen 6 uur gingen we pas weer weg en hebben bij de Guyter een hapje gegeten. Mooi hoe zo n dag kan lopen. (lopen, haha)

En omdat we op vakantie gaan naar 2 Griekse eilanden, werden we bij kennissen uitgenodigd om Grieks te komen eten. Nou, daar zijn we aardig in de stemming gekomen! Zaterdag samen met Wim uit eten geweest bij Brocante. Fantastisch gegeten!  Maar hoe leuk het ook was allemaal…..ik hoef voorlopig niet meer uit eten.
Oke….vandaag nog even met Cindy naar de Driesprong geweest en daar ipv een lunch een appeltaartje gegeten. Da s anders 🙂

Oh en dan ook nog een hilarisch theaterstuk gezien, “de Opvliegers”. Loura en ik hebben zo gelachen!! na afloop kreeg iedereen een prosecco  met suikerspin erop. Gratis wijn en dj’s die er een geweldig dansfeest van maakten. Daar zijn we heerlijk los gegaan. De 4 actrices kwamen ook mee dansen. We hebben ze zelfs nog even gesproken. Zo ontzettend leuk. Een top avond!

Ik kan oprecht zeggen dat ik het heerlijk heb. Bovenal met mijn gezin. Zo mooi dat we het zo fijn hebben met elkaar. In mijn ogen het meest waardevolle.
Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Een paar weken brak er voor mijn schoonouders een nieuwe fase aan.  Lichamelijk meer klachten en dat leidt ertoe dat mijn schoonvader niet meer thuis kan wonen. Hij woont alweer 6 weken in het Bieslandhof en met heel veel tegenzin. Mijn schoonmoeder loopt na haar beroerte alleen nog maar achter een rollator en heeft dus ook zorg nodig. Nu hebben wij (de kinderen) na veel zoeken, kijken, bellen, een plek gevonden.  Het zou eerst alleen voor pa zijn, maar omdat de mogelijkheid zich voordoet, gaat mijn schoonmoeder er na een paar weken bij in wonen. En wat zo mooi is…..overal is een wachtlijst van 6 tot 12 maanden. Maar dit kwam op ons pad en is het met 2 weken geregeld. Hoe mooi is dat!! A.s. vrijdag krijgen we de sleutel. Dat wordt schoonmaken en inrichten. Wat heerlijk om mijn schoonvader volgende week over te brengen naar zijn nieuwe woonplek en met zn eigen spulletjes. Ik ben zo blij voor ze!!! Dat wordt taart eten en misschien trekken we een fles bubbels open 🙂 Dit geeft straks voor iedereen rust.

Maar naast dit mooie nieuws zitten we thuis in zwaar weer met iets (niet met wim en mij hoor) Ik ga er niet over uitweiden, maar zwaar is het. En ja, wie weet is het een beproeving, wie zal het zeggen. Maar we steken er heel veel liefde in en hopen zo door deze fase heen te komen. Het zal wel even gaan duren, maar we zijn er voor elkaar. Nobody said it would be easy…..

Maar heel belangrijk om ook leuke dingen te blijven doen. Vooral dat waarvan je energie krijgt. Dus….met een klant uit de winkel, die inmiddels een vriendin is, lekker wat kilometers gemaakt. Op een prachtige zonnige dag, heerlijk was het. En ja, dat we dan uitgebreid lunchen met een wijntje erbij (zijn er al met al 2 geworden, haha) dat kon niet uitblijven. Leuk om een nieuw maatje te hebben.  Bijna thuis, kreeg ik van broer Vic een app of ik zin had in een terrasje. Uh…ja hoor. Dus zo ging ik na opfrissen, van het ene terras naar t andere.

Wat een heerlijke dag. Kom maar op met dat mooie weer!!!

Tussendoor een paar dagen bij Olga in Ermelo geweest. Heerlijk om bij te kletsen tijdens een wandeling en s avonds gezellig  in haar vakantiewoning. Die boslucht alleen al….

Ze bracht mij thuis en is nog 3 nachten bij mij blijven slapen. Zo kon ze op Ronnie zn verjaardag zijn, waar ook Vic en As waren. Zo leuk voor Ronnie, die zijn verjaardag voor het eerst in zijn appartement vierde. Wat was ie trots, hij liep helemaal te stralen. Olga en ik hebben zijn balkon als verrassing helemaal aangepakt. Kan hij nog meer genieten. Het is hem zo gegund!!

Met Carolien en Paul zouden we op een doordeweekse avond naar een cabaretier gaan. Wim had kaarten geregeld (op aanraden van een collega). Ze waren maar 15 euro pp, zou het wel wat zijn? We gingen het zien, dus wij gingen met zn 4-en op weg naar kasteel Rhoon. Wat een geweldige locatie!! Daar aangekomen stonden er maar weinig auto’s. Een beetje vreemd. Het is toch wel vanavond Wim?? Wij naar binnen, maar daar stond niets aangegeven. Iemand zei dat we voor Max vd Burg (zo heet de cabaretier) naar boven moesten. Prachtig zo n brede oude houten trap, sowieso al leuk om een keer binnen te zijn. Gelijk even stiekum een beetje lopen neuzen overal. Boven onze jassen opgehangen en hoorde dat we nog een trap op moesten. Via een kleine trap kwamen we boven in een soort bruin café. Heel kneuterig werden we met een pen op een lijst afgevinkt. Dan doen we eerst nog een bakkie. Aan een statafel stonden we alles een beetje te bekijken. Degene die na ons binnenkwamen werden al zoenend welkom geheten. Uh Wim….is het een besloten groep??? Want al met al waren er maar hooguit 150 mensen. Het was echt al lachen voordat het begon. Ineens ging er een klein hout kasteeldeurtje open en daar konden we naar binnen. Door een expositieruimte kwamen we bij weer een trap. Nou, zeg maar trapje 🙂 . Deze bracht ons naar een zolder waar allemaal stoelen stonden. Oh, is het hier? Een heel klein podium, wat gaat dit worden. Toen iedereen zat, werd eerst nog even de vluchtroute gemeld (waar ik het eigenlijk nog benauwder van kreeg). Degene die dat melde werd door de zaal toegezongen, want hij bleek jarig te zijn. Volgens mij waren wij de enige die dat niet wisten, hahahahaha. En toen kwam Max op……maar wat een rare opkomst…..oh nee hé, wordt het zo n avond……de rij achter ons begon al te schateren. Ik zat me alleen maar te schamen. Ik stootte Wim aan, wat is dit joh? Wat zullen Paul en Carolien denken? Ik wist het toch ook niet, zei Wim. Je probeert wel eens wat….Maar na het intro kwam me daar een show, echt zo geweldig!!!Wat hebben we alle 4 gelachen!!! Hij speelde zonder pauze 2 uur lang. Na afloop moest iedereen dat trappetje weer af en we kwamen weer in het café. Daar werden bitterballen uitgedeeld (tot 3x toe) en we kregen allemaal een wijntje of sapje. Het was echt zo verrassend leuk! Eenmaal in de auto stelde Wim voor om nog een drankje te pakken in de Guyter en daar hebben we tot 2 uur nog lekker zitten nagenieten. Een top-avond!

Ook nog met Wim een tocht gelopen, want mijn nieuwe schoenen moest ik inlopen. Het werd een mooie tocht van 27 km. Heerlijk dat we richting voorjaar gaan. Goed te zien aan de lammetjes en voorjaarsbloemen.Dan kan je toch niet binnen blijven!

Tot de volgende keer!
Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Wat kan het leven toch mooi zijn!
Vorige week had ik een weekje vrij gepland. We dachten eraan om het Pieterpad te vervolgen of misschien zou ik een paar dagen naar zus Olga gaan. Dat is allemaal niet gebeurd, omdat we een last-minute naar Egypte hadden geboekt.
Het paste allemaal precies. De avond voor vertrek, zijn we naar Theo en Ilse in Nijmegen gegaan om te slapen, zodat we ’s nachts richting vliegveld Düsseldorf konden gaan. Daar vertrok het vliegtuig om 8 uur. Zo zaten wij ’s middags in de Egyptische zon. Het waaide wel enorm en wat jammer was, de rode vlag hing uit bij de zee….Dat betekent dat je de zee niet in mag, althans niet bij het rif. Ook was er af en toe bewolking, maar dat is daar totaal niet erg. Sowieso omdat het anders erg warm is en omdat je zo dicht bij de evenaar zit, verbrand je snel.

Heerlijk om te acclimatiseren.  Wat geweldig dat je op een strandbedje zo lekker je boek kan lezen, lekker relaxed!
Na 2 dagen ging de vlag naar beneden en zijn wij het water in gegaan. Dat blijft altijd weer zo fascinerend. Dat je zomaar tussen al die mooie vissen mag zwemmen, zo super!!
Op een gegeven moment zwem ik een eindje alleen en in zie toch ineens een mooie grote vis!! Ik blijf een beetje op dezelfde plek hangen om hem te bewonderen. Af en toe komt ie richting mij en ik zie zijn mooie kleuren, maar ook zijn tanden. Dit moet Wim ook zien!! Ik roep Wim en hij komt naar mij toe zwemmen. Ik wijs naar de vis en Wim gaat gelijk foto s maken. Hij duikt nog even wat dichter naar hem toe om hem goed erop te krijgen. Zo gaaf dat we hem samen hebben gezien.
Boven gekomen laten we de foto aan de life-gard zien. That’s the triggerfish! Very dangerous!!  Nee joh……..slik……..oeps……
We moesten er even van bijkomen….
Op de vlonder stonden we de zee over te kijken en dan zie je ook de schildpad heen en weer zwemmen. Super gaaf, ik blijf het zeggen. Excursies hebben we niet gedaan, dat weten we nu wel.

Luieren. luieren en nog eens luieren. We zijn wat opgetrokken met Italianen die geen Engels konden. En ja…ons Italiaans is ook niet alles, ha ha….

Maar het klikte en met handen en voeten kom je een eind. Toen we de koffers hadden gepakt en gedag gingen zeggen, zeiden ze…oh no!! Handen schuddend….Ciao, ciao….

Wij gingen nog even op het terras een bak koffie scoren, komt die Italiaan naar ons toe,….foto? Dus wij weer mee en met elkaar op de foto, zo leuk!! Wij weer terug naar de koffie. Zitten net, komt die Italiaanse eraan met pen en papier…..Facebook? Ach wat ontzettend leuk! Dus wij namen uitgewisseld en daarna een dikke hug met alweer een Ciao. Wim en ik keken elkaar aan en we hadden allebei kippenvel. Wat bijzonder is dit!!

Het wordt vaak als irritant ervaren die Egyptenaren die aan je bedje dingen komen verkopen. Ach, ik begrijp het wel. Die “rijke” toeristen die alleen maar liggen te bakken in het zonnetje.
Op dag 1 komt er een jonge knul bij onze bedjes vertellen dat hij DR. Fish is en vraagt of we een voeten bad met vissen willen ervaren. Na een leuk gesprek zeggen we geen interesse te hebben en weg is hij. Op de laatste dag zien we hem weer lopen en ik zeg nog tegen Wim, die dringt niet aan. Zo moeten ze het eigenlijk allemaal doen. Dus we roepen hem om een afspraak te maken en we raakten aan de praat. Over Egypte, zijn studie, zijn vriendin….dat ie volgend jaar wil gaan trouwen enz. Een super leuk en fijn gesprek met die Bimo. En ik zeg, wij hebben 3 zonen van ongeveer dezelfde leeftijd. Je had onze zoon kunnen zijn. Zegt hij…my mother and father in Holland. Een schatje!!Dus een foto met onze “zoon” kon niet uitblijven. We zouden elkaar opzoeken op Facebook. Eenmaal terug in Nederland  hebben we al snel contact via Messenger, echt super leuk! (btw..ok met de Italianen) Wie weet zien we elkaar nog eens. Wat mij betreft sowieso ieder jaar een weekje Egypte 🙂

En ja, wat een geluk dat we een weekje weg konden, want vorige week maandag is mijn schoonmoeder, na een bezoek aan de huisarts, met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Ze kon aan 1 kant niets meer zien. Ze bleek ontstoken slagaderen bij haar slapen te hebben. Daar kwamen ook al haar andere klachten vandaan. Als je er niet op tijd wat aan doet, kan je blind worden. Nu maar hopen dat de prednison haar werk goed doet. Maar omdat pa niet alleen thuis kon blijven, moest hij ergens in een verzorgingshuis. Dat werd het Bieslandhof. Ma die knapte wel weer aardig op en mocht vorige week donderdag weer naar huis. Ze heeft s avonds bij ons gegeten en het ging eigenlijk wel oké met haar.  De volgende ochtend is ze met de ambulance afgevoerd…..ze had een lichte beroerte gehad. Tjonge jonge, het valt niet mee voor ze. En samen met Ar en An, proberen wij er zo veel mogelijk te zijn voor ze. Gesprekken, bezoekjes, boodschappen, wasjes….ja dat hoort er allemaal bij.
Ma is dinsdagmiddag weer thuisgekomen (waar wij niet blij mee zijn). Ze mag niet meer zonder rollator lopen! Gelukkig luistert ze wel naar de arts…..
Wim en ik zijn zaterdag naar pa toegelopen en met hem op de Markt in Delft een terrasje gepakt. Heerlijk om hem te zien genieten. “Hier heb ik gewoond en daar zat het café en daar het bakkertje……
Was even heel fijn. Ik zei nog tegen hem, “wat een fijne bijkomstigheid dat u nu in Delft zit”. “Dit hadden we anders niet zo snel gedaan”. Hopelijk ziet hij het ook zo……

En zo vliegen de weken voorbij. Op naar het voorjaar!!

Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Het jaar begon bij Victor en Astrid in Apeldoorn, waar we de jaarwisseling hebben gevierd en ook zijn blijven slapen.  Wat was het gezellig! Heerlijk ongedwongen sfeertje, heel fijn! Op 1 januari ’s middags de nieuwjaarsreceptie van de Steinen. Bijzonder om te zien dat Pa en Ma er in hun huisje nog zo bij zitten. Het gaat erg moeizaam allemaal. Van de week hebben we een gesprek gehad over een CIZ indicatie. Pa zal in een verzorgingstehuis geplaatst moeten worden, maar met die wachtlijsten, wanneer…….  Dus af en toe even met hem op pad, is wat hij fijn vindt.
Ook met Wim z’n “oude” voetbalteam hebben we het nieuwe jaar ingeluid. Bij Fattoria Naturale had Wim gereserveerd voor 16 man (en vrouw). Wat was het super!! Iedereen had het naar zijn zin . Ooit een lunch genuttigd van 12.30 uur tot 18.30 uur? En ook zo ontzettend lekker, vooral de wijn en de limocello, haha….Ik ben op de fiets gestapt en thuis gekomen, maar dat is ook alles (oeps).
Dus maar even gestopt met wijn drinken. Lol zonder alcohol. Van de week met neef Mark uit eten geweest in Breda en daar smaakte het allemaal bijzonder lekker, ook zonder wijntje. Trouwens, met Petra bij de Guyter, een beetje raar was het wel :), totaal geen punt een watertje.
Na die decembermaand met eten eten en nog eens eten, wilden we ook weer met wandelen starten. Het is nog maar 1x keer gelukt van het jaar. Maar we zijn weer begonnen!

Vorig weekend was top! Zaterdag naar de Beegees Tribute geweest in Den Haag. Heerlijk die oude nummers. Je mag zo lekker meebleren 🙂 Alleen jammer dat we allemaal op stoelen zaten. We gingen wel staan om te dansen, maar dan is de ruimte beperkt. Ik vind het zo lekker om flink los te gaan.
Zondag waren we bij Theo en Ilse uitgenodigd om te komen eten. Altijd gezellig met elkaar. Het is een beetje thuiskomen daar, een warm bad. Volgend jaar kennen we elkaar 10 jaar. Dat gaan we zeker vieren!
Zo en dan zit de eerste maand er al weer bijna op. We gaan richting het voorjaar. Ik kan niet wachten.

Liefs,
Yvon.
Ps. Werd de uitzending van House Vision weer herhaald….. Dan merk je hoe veel het programma gekeken wordt. Zo komisch dat mensen denken dat we echt een vakantiewoning gekocht hebben in Otterlo. Kunnen we toch aardig acteren, haha.

Lieve allemaal,

Eerst dacht ik om lekker bij te kletsen met jullie, maar het is al het einde van 2018, dus wordt het een overzicht.
Al met al vond ik het een heftig jaar.  Ik laat het achter me en hoop dat 2019 een stuk beter wordt.
In Februari heb ik afscheid moeten nemen van een hele dierbare vriend. Dat is zwaar. We konden altijd van die fijne gesprekken hebben.  Met veel liefde denk ik aan hem terug.
En dan een weekend met Ron weg en daar ontdekken dat er “iets” in mijn oksel zit. En als je dan een traject van ziekenhuisbezoeken in gaat met alle emoties daarbij….heftig! En dan kom je erachter wie je na staan. Wie leeft echt  met je mee? Ik ben heel wat wijzer geworden. Er vallen heel wat mensen af.  Maar…..de dierbare blijven!
Ook weer heel wat moeten “slikken” , maar dat wordt the story of my life.  Ik laat me niet meer beïnvloeden door wat of wie dan ook.
Samen met mijn lieve schat hebben we het heerlijk en genieten van de mooie momenten in het leven. Vooral onze lieve kleine meid is een goed voorbeeld. Mijn schattebout!!! Als ik zie hoe ze kan genieten als we bij de Intratuin zijn (en eigenlijk genieten wij meer 🙂 ) , een hele lieve  makkelijke meid, die heerlijk zichzelf is. Mooi om te zien hoe Ed en Wen nu al geslaagd zijn in het opvoeden, Daar kan ik erg trots op zijn. Wat ik me heel erg realiseer dit jaar…….mijn gezin is het belangrijkste wat er is.

Best veel gelopen dit jaar. Naast de Nijmeegse, die ik gelukkig kon lopen, hebben Wim en ik een begin gemaakt met het Pieterpad. Daar hopen we volgend jaar zeker mee door te gaan. Daarnaast heb ik ook nog Berg en Dal  gelopen. Een heftige tocht van 60 km. Zo gaaf dat ik het gehaald heb (en dat met 27 graden} Het zal waarschijnlijk eens maar nooit meer zijn.
Ook kijk ik terug op een fantastische vakantie in Egypte en op Madeira. Leuk mensen ontmoet!!  in 1 woord geweldig!
En dan de uitjes die we hebben gehad, de vele etentje en dan heb ik het nog niet gehad over de vele wijntjes 🙂 🙂 🙂  In de winkel was het ook een super decembermaand!! Heerlijk druk en zeker met de kerstmarkt. Een gezellige dag! Zeker omdat we de kerstman bij ons hadden die chocomelk met rum uitdeelde, hahaha….Wat heb ik het goed, wat ben ik gelukkig en wat is het leven mooi!! Samen met mijn lieve schat geniet ik elke dag weer.
Hele leuke figuratieklussen gehad. Voor KitKat een online commercial , voor hoorspecialist Schoonenberg dineren in een sterrenrestaurant en voor House Vision een kerstspecial.

Hele leuke opnames waar we ontzettend van genoten hebben. Daar gaan we in het nieuwe jaar lekker mee door!! Nu eerst een feestje bouwen en het nieuwe jaar inluiden.

Ik wens jullie een hele fijne jaarwisseling en een fantastisch mooi en verwachtingsvol 2019!!! Proost allemaal! xx
Liefs, Yvon

Lieve lezers,

Vorig jaar liep ik nog de Kennedymars (80 km op 1 dag) samen met Jan die ik jaarlijks op de Nijmeegse 4-daagse zie. Afgelopen jaar vroeg hij mij of ik 13 oktober meeging naar Berg en Dal om daar 60 km te lopen. Hij zei nog, die is wel zwaarder dan de Kennedymars. Ik gaf aan dat ik zou gaan kijken als het oktober was. En ja, jullie raden het al, ik had wel weer zin in een uitdaging. Het was wel zo dat ik een week voor deze tocht last van mijn rug had. Wat het was dat was mij niet duidelijk, maar het zou mij niet weerhouden om mee te lopen.
En zo gingen wij op de avond voor de tocht naar Theo en Ilse in Nijmegen. Daar mochten we een nachtje slapen, zodat ik zaterdagochtend om half 8 kon starten met de tocht. Daar aangekomen moest ik me eerst inschrijven. Dus zeg ik tegen de dame achter de inschrijftafel…60 km (omdat je een keuze kon maken of je 25, 40 of 60 wilde lopen). Kijkt ze me aan, zegt ze….dat is een hele zware tocht hoor! “Ja, ik ga het proberen, zeg ik nog lachend”. Je moet wel voor 7 uur vanavond binnen zijn he!! “Ja, dat is mijn bedoeling ook, zeg ik”. Echt heel pittig hoor! En ik begrijp later dat het vreemd overkomt als je daar als nieuweling in je eentje je gaat inschrijven. Dat ik met nog 3 mannen zou gaan lopen dat wist zij natuurlijk niet. Toen ik met Wim buiten zat te wachten, zag ik de mannen aankomen en ik was blij. Blij dat ze me niet in de steek hadden gelaten. Zij gingen zich ook inschrijven, maar zij hadden hem al vaker gelopen. Dus in afwachting  keek ik een beetje om me heen en zie ineens iemand aan komen lopen. Ik dacht gelijk, waar ken ik haar van? Ik liep naar haar toe en zei tegen haar, hoi hoi….ken je me nog? Ja, maar waarvan, zei ze. Ik zeg, wij hebben met de Zonnebloem rolstoelen geduwd in de Keukenhof. Oh ja, das waar! Wat leuk dat we elkaar hier treffen!! Het gaat pittig worden vandaag he! Jazeker! We hebben elkaar heel veel succes gewenst en dat konden we wel gebruiken, want het zou die dag 27 graden worden. We gaan het wel zien dacht ik nog.
We gingen vol goede moed van start, Jeroen de meest ervaren lange afstand loper, hij loopt in 23 uur van Nijmegen naar Rotterdam. Jan, hij loopt makkelijk, maar niet meer dan 80 km op 1 dag. Robin, die had misschien wel graag gehad dat ik had gezegd dat ik liever de 40 km zou lopen 🙂 . En dan mijn persoontje die misschien wel door deze 3 op sleeptouw genomen moest worden.
Bij 25 km zat ik er nl al helemaal doorheen. Waar ben ik mee bezig!! Berg op, berg af en dat door de bossen op onverharde paden…..kapot was ik. En door boomstronken, dennenappels en eikeltjes liep ik ook nog eens blaren. En tot overmaat van ramp was er de eerste 25 km ook geen toilet. Ik kon de natuur opzoeken werd door de organisatie gezegd.  Ik voelde me echt niet happy….Ik transpireerde veel, was aan de diarree en vooral moe. Maar als de mannen dan weer met mij meeliepen en af en toe zeiden “vergeet niet van het uitzicht te genieten Yvon!”, dan kreeg ik weer een boost. Maar wat was dit zwaar en vooral met deze temperaturen. Zo liep ik toch maar gewoon verder met in mijn hoofd…dit doe ik nooit meer. Zeker op de Mookerheide met het zonnetje op je bol…..pffff, afzien. Op 50 km hadden we bij de Nijmeegse zweefvliegclub een lange stop. Zo welkom!! Ik ga zitten en neem eigenlijk gelijk mijn mobiel in mijn hand. Wim ik denk dat ik er mee stop….en in de familie-app groep….ik kan niet meer, ben er klaar mee. Tegelijkertijd zeg ik het tegen mijn wandelmaten. Jongens ik denk dat ik stop…. Wordt er gezegd, laten we eerst een biertje bestellen. Oh ja!! En ja hoor… 2 bestellen een La chouffe biertje en Robin en ik een Radler 0 %. En zo deden we nog een rondje. Tussendoor ging ik even naar het toilet en daar passeer ik een man. Zegt ie tegen mij…loop jij nog steeds met die 3 mannen? Ik zeg jazeker! Zegt hij, jij loopt echt zo geweldig goed, mijn complimenten!! Ik bedank hem met een lach en loop weer naar ons tafeltje. En als ik op mijn mobiel kijk en ik lees reacties van mijn gezin van…kom op mam, het is nog maar 10 km!! Je kunt het mam! Kom op kanjer!! Ja toen heb ik me er aan overgegeven. Ik maak het af jongens!! En zo begon ik aan de laatste kilometers. Geen idee wat er met mij was gebeurt, maar ik liep met Jeroen voorop en ik had er een flink tempo in. We namen even de 2 andere op sleeptouw. Ongelofelijk!! Het ging eigenlijk super goed. En zo kwamen we met z’n 4-en 8 min voor 7 binnen, waar Wim me opwachtte. Wat was ik blij!! Ik voelde me geweldig, ook al zou ik het echt nooit meer doen, ha ha. Maar het zat erop! Wat heb ik genoten en zeker ook samen met mijn wandelmaten! Bedankt mannen!!!
Na ons welverdiende biertje zijn we richting Theo en Ilse gegaan. Daar kon ik lekker douchen en gingen we met elkaar bbq-en. Rond half 12 waren we thuis en kon ik mijn bedje in.

De week daarna was het een hele rare week. Dinsdags zat ik met een collega te eten bij de Guyter, donderdag zat ik met 3 vriendinnen te eten bij de Guyter en zaterdag samen met Jasper. Dat was wel iets teveel van het goede. En als klapper op een vuurpijl zaten Wim en ik de vrijdag in Otterlo voor opnames van House Vision. En ook daar zijn we in het restaurant van het park wat wezen eten. Het was wel weer leuk om te doen. Zeker omdat het zo’n maffe regisseur is.Helemaal omdat we het 3 jaar geleden ook hadden gedaan en ze ons nog herinnerden. Het voelt dan ook wel wat makkelijker. Toen we klaar waren en naar huis reden, realiseerden we dat we vergeten waren te vragen wanneer het uitgezonden zou worden. We gaan het zien….

En ja dan blijf ik ook last houden van mijn rug. Dus naar de dokter geweest. Ga maar even bloed prikken. De uitslag was binnen en het bleek dat de waardes van mijn nieren weer was gezakt. Oeps…. Dus zij wilde verder op wat dingen laten prikken om van alles uit te sluiten. Daar krijg ik morgen de uitslag van. Best spannend….

Wat vorige week ook erg leuk was, Ronnie had ons uitgenodigd om te komen eten. Dat was super gezellig!! Zo mooi om te zien dat hij alles op orde heeft. De kanjer!
Ook zijn we met mijn schoonouders en Fenne naar een tentoonstelling van de Fabeltjeskrant geweest in Rotterdam. Daar hebben we ze allemaal zo’n plezier mee gedaan!

Afgelopen weekend kreeg ik wat app-jes dat Wim en ik op tv waren gesignaleerd. Oh wat Leuk!! En dat het zondag herhaalt werd, was duidelijk. Gelijk weer berichtjes, ha ha…Zo leuk!

En ja dat het lekker herfst aan het worden is, dat vind ik heerlijk! Lekker er op uit, de bossen in, al dan niet met zn tweetjes of met Fenne, Ed en Wen. Fijn om die kleine zo te zien banjeren door het bos. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Laat ze maar lekker wennen aan wandelen, dan kan ze later met oma mee de Nijmeegse 4-daagse lopen 🙂 Want wat is leuker dan genieten dat je kleindochter wekelijks komt. Lekker samen met oma op de fiets naar Intratuin. Een feestje!!

Tot snel weer!!
Liefs,
Yvon.